رامین امیرساسان؛ علی ضرغامی خامنه؛ علی اوجاقی
دوره 4، شماره 2 ، آذر 1393، ، صفحه 159-172
چکیده
هدف: تحقیق حاضر به‌منظور تعیین تأثیر مکمل‌دهی کراتین بر برخی شاخص‌های کوفتگی عضلانی تأخیری (زیست‌شیمیایی، عملکردی و محیطی) متعاقب فعالیت مقاومتی در مردان کشتی‌گیر انجام شد. روش‌شناسی: 18 مرد کشتی‌گیر داوطلب (میانگین سنی13/1±11/21 سال، درصد چربی 84/1±67/12% و شاخص توده بدنی 70/0±96/21 کیلوگرم بر مجذور متر) به‌طور تصادفی و دوسویه ...
بیشتر
هدف: تحقیق حاضر به‌منظور تعیین تأثیر مکمل‌دهی کراتین بر برخی شاخص‌های کوفتگی عضلانی تأخیری (زیست‌شیمیایی، عملکردی و محیطی) متعاقب فعالیت مقاومتی در مردان کشتی‌گیر انجام شد. روش‌شناسی: 18 مرد کشتی‌گیر داوطلب (میانگین سنی13/1±11/21 سال، درصد چربی 84/1±67/12% و شاخص توده بدنی 70/0±96/21 کیلوگرم بر مجذور متر) به‌طور تصادفی و دوسویه کور در دو گروه کراتین (9نفر) و شبه دارو (9نفر) قرار گرفتند. آزمودنی‌ها پس از دورة شش روزة مکمل‌دهی (300 میلی‌گرم در کیلوگرم وزن بدن روزانه کراتین یا دکستروز)، در یک برنامه فعالیت مقاومتی دایره‌ای با وزنه (با شدت 80 درصد یک تکرار بیشینه در سه نوبت با تکرارهای شش‌تایی) شامل شش ایستگاه شرکت کردند. تغییرات شاخص‌های کوفتگی عضلانی طی سه مرحله (قبل از شروع مکمل دهی، بلافاصله و 24 ساعت پس از اجرای قرارداد فعالیت مقاومتی) اندازه‌گیری شد. داده‌های حاصله بوسیلة آزمون‌های تحلیل واریانس مکرر، تعقیبی بونفرونی و تی مستقل در سطح معنی‌داری 05/0 بررسی شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد، یک جلسه فعالیت مقاومتی باعث افزایش معنی‌داری در شاخص‌های کراتین کیناز (CK) و احساس درد بلافاصله می‌گردد (05/0P≤). اگرچه دامنة تغییرات 24 ساعتة کراتین‌کیناز سرم گروه کراتین به‌طور معنی‌داری پایین‌تر از گروه شبه دارو بود (05/0P≤). اما، تفاوت 24 ساعتة محیط ران، انعطاف‌پذیری، قدرت هم طول بیشینه و توان انفجاری اندام تحتانی دو گروه معنی‌دار نبود. نتیجه‌گیری: یافته‌های این پژوهش نشان داد که مکمل‌دهی کوتاه‌مدت کراتین منجر به کاهش میزان برخی از شاخص‌های کوفتگی عضلانی (کراتین کیناز تام سرم) می‌شود. بنابراین، مکمل‌دهی کراتین ممکن است میزان کوفتگی عضلانی متعاقب فعالیت مقاومتی را کاهش دهد.
افشار جعفری؛ علی ضرغامی خامنه
دوره 3، شماره 2 ، تیر 1392، ، صفحه 141-153
چکیده
چکیده
هدف: تحقیق حاضر به‌منظور تعیین تاثیر یک وهله فعالیت مقاومتی وامانده‌ساز بر برخی از شاخص‌های سرمی آسیب عضلانی مردان والیبالیست پس از مصرف مقادیر مختلف کافئین انجام شد.
روش پژوهش: 30 مرد والیبالیست (میانگین سنی 45/1±47/21 سال، چربی 11/347/10 درصد و شاخص تودۀ بدنی 26/1±15/23 کیلوگرم بر مجذور متر) در قالب یک طرح نیمه‌تجربی و دوسویه کور به‌طور ...
بیشتر
چکیده
هدف: تحقیق حاضر به‌منظور تعیین تاثیر یک وهله فعالیت مقاومتی وامانده‌ساز بر برخی از شاخص‌های سرمی آسیب عضلانی مردان والیبالیست پس از مصرف مقادیر مختلف کافئین انجام شد.
روش پژوهش: 30 مرد والیبالیست (میانگین سنی 45/1±47/21 سال، چربی 11/347/10 درصد و شاخص تودۀ بدنی 26/1±15/23 کیلوگرم بر مجذور متر) در قالب یک طرح نیمه‌تجربی و دوسویه کور به‌طور تصادفی در سه گروه (10 نفری) همگن مکمل (با 6 و 9 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن کافئین) و شبه‌دارو (6 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن دکستروز) قرار گرفتند. همۀ آزمودنی‌ها پس از مکمل‌دهی در یک برنامۀ فعالیت مقاومتی باوزنه (با 80 درصد یک تکرار بیشینه تاحد واماندگی) شرکت نمودند. تغییرات شاخص‌های آسیب عضلانی (کراتین‌کیناز تام و لاکتات دهیدروژناز تام سرمی) طی سه مرحله (حالت پایه، بلافاصله و 24 ساعت پس از قرارداد تمرینی) اندازه‌گیری شد. داده‌های نرمال با آزمون‌های تحلیل واریانس مکرر و تعقیبی بونفرونی در سطح معنی‌داری 05/0 بررسی شد.
یافته ها: نتایج حاکی است که مصرف مقادیر متفاوت کافئین دارای تاثیر معنی‌داری بر سطوح افزایش‌یافتۀ آنزیم‌های سرمی آسیب عضلانی بلافاصله پس از فعالیت در مقایسه با گروه شبه‌دارو نبودند. همچنین، فعالیت مقاومتی وامانده‌ساز باعث افزایش معنی‌دار سطوح 24 ساعتۀ کراتین‌کیناز و لاکتات دهیدروژناز سرمی در تمامی گروه‌ها گردید (05/0P≤). در حالی‌که، مصرف مقادیر مختلف کافئین تاثیری بر سطوح افزایش‌یافتۀ شاخص‌های آسیب عضلانی، 24 ساعت پس از فعالیت نداشت.
نتیجه گیری: براساس یافته‌های پژوهش حاضر می‌توان نتیجه گرفت که مصرف حاد مقادیر مختلف کافئین احتمالاً توانایی لازم جهت تعدیل آسیب را ندارد و همچنین در تعامل با فعالیت مقاومتی منجر به تشدید شاخص‌های غیرمستقیم آسیب عضلانی نیز در مقایسه با گروه شبه‌دارو نمی‌گردد.
واژگان کلیدی: فعالیت مقاومتی، کراتین کیناز، لاکتات دهیدروژناز، کافئین.
