رحمان سوری؛ فاطمه گودرزوند؛ علی اکبرنژاد؛ محمد عفت پناه؛ اعظم رمضان خانی
چکیده
هدف: اینترلوکین 13سایتوکاینی است که در طول پاسخهای ایمنی نوع 2 تولید میشوند و بهعنوان یک عامل التهابی در اختلال نقص توجه/ بیش فعالی افزایش مییابد. هدف تحقیق حاضر، بررسی تأثیر 6 هفته تمرین تناوبی پرشدت (HIIT) بر سطوح اینترلوکین13 و شاخص مقاومت به انسولین در نوجوان مبتلا به اختلال عدم توجه/بیش فعالی (ADHD) بود.
روششناسی: در این پژوهش ...
بیشتر
هدف: اینترلوکین 13سایتوکاینی است که در طول پاسخهای ایمنی نوع 2 تولید میشوند و بهعنوان یک عامل التهابی در اختلال نقص توجه/ بیش فعالی افزایش مییابد. هدف تحقیق حاضر، بررسی تأثیر 6 هفته تمرین تناوبی پرشدت (HIIT) بر سطوح اینترلوکین13 و شاخص مقاومت به انسولین در نوجوان مبتلا به اختلال عدم توجه/بیش فعالی (ADHD) بود.
روششناسی: در این پژوهش نیمه تجربی، تعداد 30 پسر (میانگین سنی3/5±7/12 سال؛ شاخص توده بدنی2/3±7/25) و 30 دختر نوجوان (میانگین سنی4/5±6/12 سال؛ شاخص توده بدنی8/2±3/26) مبتلا به اختلال بیش فعالی/ نقص توجه بهصورت تصادفی به دو گروه تمرین تناوبی پرشدت و کنترل تقسیم شدند. گروه تمرین تناوبی پرشدت به مدت 6 هفته و سه جلسه در هفته پروتکل HII را اجرا کردند. هر جلسه شامل چهار تا شش تکرار دویدن با حداکثر سرعت در یک ناحیه 20 متری با 30-20 ثانیه استراحت بین تکرارها بود. در ابتدا و پایان هفته ششم، شاخصهای آنتروپومتریکی، سطح اینترلوکین13 سرم و شاخص مقاومت به انسولین مورد ارزیابی قرار گرفت. دادهها با آزمون کوواریانس با استفاده از نرمافزار SPSS16 در سطح معناداری ٠٥/٠ p< تحلیل شد.
یافتهها: یافتههای تحلیل آماری نشان داد که اجرای تمرین تناوبی پرشدت، شاخصهای آنتروپومتریکی، سطوح اینترلوکین13 سرم و شاخص مقاومت به انسولین را بهطور معناداری در گروههای تجربی کاهش داد (05/0p<).
نتیجهگیری: بهطورکلی، مطالعه حاضر نشان داد که فعالیت تناوبی پرشدت میتواند بهعنوان یک روش مؤثر، تأثیر مثبتی بر کاهش وزن بدن، سطوح اینترلوکین13 و شاخص مقاومت به انسولین در نوجوانان مبتلا به ADHD داشته باشد.
امیرعباس منظمی؛ زینب محمدی؛ رحمان سوری
دوره 5، شماره 1 ، خرداد 1394، ، صفحه 69-80
چکیده
هدف: هدف مطالعه حاضر تعیین اثر زمان برگزاری مسابقه کونگفو در روز بر میزان هماچوری ، پروتئینوری و زمان بازگشت به حالت اولیه در مردان کونگفو کار بود. روششناسی: بدین منظور 28 نفر از مردان کونگفو کار با سابقه 8 سال تمرین بهصورت تصادفی انتخاب و در دو گروه صبح و عصر قرار گرفتند. از هر دو گروه 30دقیقه قبل از مسابقه ،60دقیقه،8 و24 ساعت ...
بیشتر
هدف: هدف مطالعه حاضر تعیین اثر زمان برگزاری مسابقه کونگفو در روز بر میزان هماچوری ، پروتئینوری و زمان بازگشت به حالت اولیه در مردان کونگفو کار بود. روششناسی: بدین منظور 28 نفر از مردان کونگفو کار با سابقه 8 سال تمرین بهصورت تصادفی انتخاب و در دو گروه صبح و عصر قرار گرفتند. از هر دو گروه 30دقیقه قبل از مسابقه ،60دقیقه،8 و24 ساعت بعد از مسابقه با استفاده از نوار آنالیز ادراری جهت اندازهگیری هماچوری و پروتئینوری، نمونههای ادراری گرفته شد. جهت تعیین تفاوت بین متغیرها از روشهای آماری تحلیل واریانس یکطرفه با اندازهگیریهای مکرر،t- همبسته وt- مستقل در سطح معنیداری 05/0 استفاده گردید. یافتهها: نتایج نشان داد که بین میزان هماچوری در دو نوبت صبح و عصر تفاوت معنیداری وجود ندارد. نتایج همچنین نشان داد که تنها بین میزان پروتئینوری دو گروه صبح و عصر در زمان 8ساعت بازگشت به حالت اولیه تفاوت وجود دارد(05/0>P) و در زمانهای60دقیقه، 8 و24 ساعت بازگشت به حالت اولیه در میزان هماچوری تفاوت معنیداری وجود ندارد. نتیجهگیری: نتایج تحقیق نشان داد که زمان ریکاوری، هماچوری و پروتئینوری در نوبت عصر سریعتر از نوبت صبح اتفاق میافتد و در نتیجه انجام مسابقات در نوبت صبح به استراتژیهای کارآمد ریکاوری نیازمند است.