عباس‌علی گایینی؛ آیدا بهرامیان؛ محسن جاویدی
دوره 3، شماره 1 ، فروردین 1392، ، صفحه 21-32
چکیده
چکیده
هدف: دیابت ملیتوس، سندرومی متابولیکی است که با افزایش گلوکز خون ناشی از کمبود انسولین و یا کاهش حساسیت انسولینی بدن مشخص می شود. شرایط التهاب مزمن در بیماری دیابت با بیان آنزیم COX2 همراه است. از متابولیت‌های مهم و موثر این آنزیم در هموستاز قلبی عروقی TXA2 و PGI2 می‌باشد. پروستاسایکلین رگ گشای قوی دیواره عروقی و مانع انباشت پلاکت ...
بیشتر
چکیده
هدف: دیابت ملیتوس، سندرومی متابولیکی است که با افزایش گلوکز خون ناشی از کمبود انسولین و یا کاهش حساسیت انسولینی بدن مشخص می شود. شرایط التهاب مزمن در بیماری دیابت با بیان آنزیم COX2 همراه است. از متابولیت‌های مهم و موثر این آنزیم در هموستاز قلبی عروقی TXA2 و PGI2 می‌باشد. پروستاسایکلین رگ گشای قوی دیواره عروقی و مانع انباشت پلاکت هاست و ترومبوکسان A2 سبب انقباض و تکثیر عضلات صاف، انباشت و تغییر شکل پلاکت ها می شود. پژوهش حاضر به بررسی تاثیر 8 هفته فعالیت ورزشی مقاومتی بر بیان آنزیم COX2 و متابولیت‌های آن شامل TXA2 و PGI2 در موش‌های صحرایی نر ویستار دیابتی می‌پردازد.
روش پژوهش: در مطالعه‌ای تجربی تعداد 24 سر موش صحرایی ویستار به دو گروه تمرین مقاومتی (12=n) و کنترل (12=n) تقسیم شدند. پروتکل تمرین مقاومتی شامل یک ست 10 تکرار بالارفتن از نردبان تمرینات مقاومتی همراه با وزنۀ متصل به قاعدۀ دم (7570 درصد حداکثر ظرفیت حمل وزنۀ هر موش صحرایی) سه جلسه در هفته و به مدت 8 هفته بود. 48 ساعت پس از آخرین جلسۀ تمرین موش‌ها بی‌هوش شدند و خون گیری از قلب انجام شد، سپس قلب موش برداشته شد و بطن چپ جداسازی شد و برای سنجش متغیرهای COX2، TXA2، PGI2 مورد استفاده قرار گرفت. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از نرم‌افزار SPSS 16 انجام شد.
یافته ها: نتایج آزمون تی مستقل نشان داد تمرین مقاومتی موجب کاهش معنی دار گلوکز پلاسما شده‌است (05/0≥P)، اما میزان انسولین پلاسما بین گروه ها تفاوت معنی‌داری نداشت. همچنین، نتایج آزمون تی نشان داد تمرین مقاومتی موجب تغییر معنی‌دار میزان PGI2 و TXA2 در مقایسه با گروه کنترل نشده‌است. با وجود این، میزان COX2 در گروه تمرین مقاومتی (69/41±09/296) در مقایسه با گروه کنترل (8/26±8/252) در حد معنی‌داری افزایش داشته‌است (05/0≥P).
نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان می‌دهد 8 هفته تمرین مقاومتی در موش‌های صحرایی ویستار دیابتی تاثیر بارزی بر عوامل تحریکی و مهاری آسیب عروق قلبی ندارد و به نظر می‌رسد پروتکل یادشده تاثیری بر آسیب رگ‌های مویین قلبی ندارد. به دلیل کمبود اطلاعات در این زمینه پژوهشگران مطالعات بیشتر را اجتناب‌ناپذیر می‌دانند.
واژگان کلیدی: آنزیم سیکلواکسیژناز2، پروستاسایکلین، ترومبوکسان A2، گلوکز خون، تمرین مقاومتی
عباس‌علی گایینی؛ علی حسینی؛ علی صمدی
دوره 1، شماره 2 ، تیر 1390، ، صفحه 99-106
چکیده
چکیده
هدف: علیرغم حجم زیاد پروتیین در پلاسما، به‌واسطه نفوذپذیری انتخابی غشاءِ گلومرولی ادرار طبیعی عاری از پروتیین است. شرایط فیزیولوژیکی متعددی ازجمله فعالیت ورزشی میتواند موجب افزایش گذرا در دفع ادراری پروتیین شود که ملایم و برگشت‌پذیر است. چندین مطالعه بروز پروتیینوری در افراد بزرگسال سالم را پس از فعالیتهای ورزشی گزارش ...
بیشتر
چکیده
هدف: علیرغم حجم زیاد پروتیین در پلاسما، به‌واسطه نفوذپذیری انتخابی غشاءِ گلومرولی ادرار طبیعی عاری از پروتیین است. شرایط فیزیولوژیکی متعددی ازجمله فعالیت ورزشی میتواند موجب افزایش گذرا در دفع ادراری پروتیین شود که ملایم و برگشت‌پذیر است. چندین مطالعه بروز پروتیینوری در افراد بزرگسال سالم را پس از فعالیتهای ورزشی گزارش کردهاند. با وجود این، اطلاعات اندکی در مورد بروز این پدیده در افراد نوجوان وجود دارد. لذا هدف از این مطالعه بررسی مقایسه پروتیینوری ورزشی پس از یک پروتکل شبه‌فوتبال و بازی رسمی فوتبال در افراد نوجوان بود.
روش پژوهش: بدین منظور 22 نوجوان پسر فوتبالیست (دامنۀ سنی1614 سال) بهعنوان نمونه انتخاب شدند و بهطور تصادفی به دوگروه پروتکل شبه‌فوتبال و بازی رسمی فوتبال تقسیم شدند. نمونههای ادراری به صورت نمونههای ادراری 24 ساعته، قبل و 24 ساعته پس از انجام آزمون جمعآوری شد.
یافته ها: یافته‌های این تحقیق نشان داد انجام یک پروتکل شبه‌فوتبال و بازی رسمی فوتبال موجب افزایش معنی‌دار میزان دفع شاخص‌های ادراری پروتیین تام، کراتینین، بتادومیکروگلوبولین و گاماگلوتامیل ترانسفراز شد (001/.
عباس‌علی گایینی؛ حمید اراضی؛ مسعود یوسفی
دوره 1، شماره 1 ، فروردین 1390، ، صفحه 79-89
چکیده
چکیده
هدف: پژوهش حاضر با هدف هنجاریابی درصد چربی بدن پسران ورزشکار و غیر ورزشکار نوجوان شهر تهران انجام شده است.
روش پژوهش: 619 آزمودنی 11 و 12 ساله شامل 306 آزمودنی ورزشکار در 8 رشته ورزشی (با میانگین وزن 04/6 90/33 کیلوگرم و قد 89/6 39/142 سانتی‌متر) و 313 آزمودنی غیر ورزشکار (با میانگین وزن 61/7 18/33 کیلوگرم و قد 70/6 75/140 سانتی‌متر) به شکل تصادفی گزینش ...
بیشتر
چکیده
هدف: پژوهش حاضر با هدف هنجاریابی درصد چربی بدن پسران ورزشکار و غیر ورزشکار نوجوان شهر تهران انجام شده است.
روش پژوهش: 619 آزمودنی 11 و 12 ساله شامل 306 آزمودنی ورزشکار در 8 رشته ورزشی (با میانگین وزن 04/6 90/33 کیلوگرم و قد 89/6 39/142 سانتی‌متر) و 313 آزمودنی غیر ورزشکار (با میانگین وزن 61/7 18/33 کیلوگرم و قد 70/6 75/140 سانتی‌متر) به شکل تصادفی گزینش شدند و در این مطالعۀ توصیفی که به شکل میدانی انجام شده است، شرکت کردند. درصد چربی بدن آزمودنی‌ها با استفاده از کالیپر و اندازه‌گیری از دو نقطه سه‌سر بازویی و ساق پا انجام شد. در این پژوهش، درصد چربی بدن آزمودنی‌ها با استفاده از معادله اسلاتر محاسبه شد. با استفاده از شاخص‌های آمار توصیفی، هنجار درصد چربی بدن دو گروه ورزشکار و غیر ورزشکار به دست آمد. ضمناً تجزیه و تحلیل داده‌های پژوهش با نرم‌افزار SPSS و Excel انجام شد.
یافته ها: تجزیه و تحلیل یافته‌های پژوهش نشان داد که هنجار درصد چربی بدن ورزشکاران بین 72/8 09/19 و هنجار درصد چربی بدن غیر ورزشکاران بین 36/873/18 قرار دارد. همچنین بین میانگین درصد چربی بدن ورزشکاران و غیر ورزشکاران تفاوت معنی داری وجود ندارد.
نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده در این پژوهش، باید برنامه های فرهنگی در جهت افزایش آگاهی از پیامدها و تبعات زندگی کم تحرک به ویژه در دوران کودکی و نوجوانی مورد توجه قرار گیرد.
واژگان کلیدی: هنجار، درصد چربی بدن، ورزشکار، غیر ورزشکار.
