فیزیولوژی ورزشی
مریم بلباسی؛ اسیه عباسی دلویی؛ احمد عبدی
چکیده
هدف: دیابت نوع 2 و چاقی با تغییرات میزان متابولیسم بدن همراه هستند که عامل تعیین کننده در پیشرفت مقاومت به انسولین محسوب می‌شود. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر شش هفته تمرین تناوبی با شدت بالا بر میزان فاکتور رشد اندوتلیال عروقی A (VEGF-A) و پروتئین متصل به اسید چرب بافت چربی (A-FABP) در بافت چربی موش‌های صحرایی چاق مبتلا به دیابت نوع 2 بود. روش‌شناسی: ...
بیشتر
هدف: دیابت نوع 2 و چاقی با تغییرات میزان متابولیسم بدن همراه هستند که عامل تعیین کننده در پیشرفت مقاومت به انسولین محسوب می‌شود. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر شش هفته تمرین تناوبی با شدت بالا بر میزان فاکتور رشد اندوتلیال عروقی A (VEGF-A) و پروتئین متصل به اسید چرب بافت چربی (A-FABP) در بافت چربی موش‌های صحرایی چاق مبتلا به دیابت نوع 2 بود. روش‌شناسی: در این مطالعه تجربی، تعداد 32 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار چاق (میانگین وزن 20±300 گرم) بهطور تصادفی در چهار گروه شامل 1) کنترل چاق، 2) شم (چاق)، 3) دیابتی چاق و 4) دیابتی چاق- تمرین تناوبی با شدت بالا قرار گرفتند. برای ایجاد دیابت نوع 2 از تزریق درون صفاقی نیکوتین آمید- استرپتوزوسین استفاده شد. برنامه تمرین تناوبی با شدت بالا 4 روز در هفته به‌مدت شش هفته اجرا شد. میزان VEGF-A و A-FABP بافت چربی رت‌ها با استفاده از کیت و به روش الایزا اندازه‌گیری شد. یافته‌ها: میزان VEGF-A بافت چربی در گروه دیابتی چاق نسبت به گروه کنترل چاق بهطور معنی‌داری کمتر بود (001/0P=). همچنین میزان A-FABP (001/0P=) بافت چربی و مقاومت به انسولین (004/0P=) در گروه دیابتی چاق نسبت به گروه کنترل چاق بهطور معنی‌داری بیشتر بود. تمرین تناوبی با شدت بالا موجب افزایش معنی‌دار میزان VEGF-A و کاهش میزان A-FABP بافت چربی و مقاومت به انسولین موش‌های دیابتی چاق شد (001/0P=).نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد تمرین تناوبی با شدت بالا می‌تواند به بهبود شاخص‌های متابولیک بافت چربی و مقاومت به انسولین موش‌های دیابتی چاق کمک کند.
فیزیولوژی ورزشی
امیدرضا صالحی؛ داریوش شیخ الاسلامی وطنی؛ سید علی حسینی
چکیده
مقدمه: سالمندی با بروز اختلات شناختی و جسمی همراه است. با توجه به ابهام در اثر تعاملی تمرین و مکمل‌های آنتی‌اکسیدانی، هدف مطالعه حاضر بررسی اثرات فیزیولوژی-روانشناختی تمرینات تناوبی شدید (HIIT) و مصرف ویتامین E (VE) در موش-های صحرایی آلزایمری شده با تری‌متیل‌تین (TMT) بود. روش‌ها: در این مطالعه تجربی 50 سر موش صحرایی (سن 18-22 ماه؛ وزن 280-320 ...
بیشتر
مقدمه: سالمندی با بروز اختلات شناختی و جسمی همراه است. با توجه به ابهام در اثر تعاملی تمرین و مکمل‌های آنتی‌اکسیدانی، هدف مطالعه حاضر بررسی اثرات فیزیولوژی-روانشناختی تمرینات تناوبی شدید (HIIT) و مصرف ویتامین E (VE) در موش-های صحرایی آلزایمری شده با تری‌متیل‌تین (TMT) بود. روش‌ها: در این مطالعه تجربی 50 سر موش صحرایی (سن 18-22 ماه؛ وزن 280-320 گرم) آلزایمری شده با تزریق صفاقی mg/kg 10 TMT به گروه‌های (1) TMT، (2) شم/حلال ویتامین E (Sham)، (3) VE، (4) HIIT (90-95 درصد حداکثر سرعت بیشینه) و (5) HIIT+VE تقسیم شدند. تعداد 10 سر موش صحرایی سالم برای بررسی اثر TMT بر متغیر‌های تحقیق در گروه HC قرار گرفتند. تمرینات HIIT به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته انجام شد. ویتامین E برای این مدت با دوز mg/kg 30 به صورت خوراکی به موش‌های صحرایی خورانده شد. نتایج: در گروه‌های HIIT و HIIT+VE شاخص‌های تن سنجی، وزن غذای دریافتی، اضطراب و افسردگی به طور معنی‌داری کمتر و توان هوازی، تعادل حرکتی، آستانه تحمل درد بیشتر از گروه TMT بود (05/0≥P). در گروه VE وزن چربی احشایی، وزن غذای دریافتی، اضطراب و افسردگی بهطور معنی‌داری کمتر از گروه TMT بود (05/0≥P). توان هوازی در گروه‌های HIIT و HIIT+VE بهطور معنی‌داری بیشتر و اضطراب و افسردگی بهطور معنی‌داری کمتر از گروه VE بود (05/0≥P). نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد تمرین HIIT، VE و تمرین HIIT+VE دارای اثرات بهبود دهنده شاخص‌های آنتروپومتریکی، عملکرد جسمانی و روانشناختی است؛ اما اثرات عملکرد جسمانی و روانشناختی تمرین HIIT به مراتب قوی‌تر از اثر ویتامین E بود.
