فیزیولوژی ورزشی
عادل دنیایی؛ ابوالفضل خسروی؛ مسعود اردشیری؛ فرهاد غلامی
چکیده
هدف: تمرین ورزشی تاثیرات متابولیک قابل توجهی به همراه دارد و تنظیم کننده مهم اشتها و هورمونهای اشتها است. این اثرات ممکن است تحت تاثیر وضعیت ناشتایی قرار گیرد.روششناسی: در یک کارآزمایی تصادفی شده 54 مرد چاق با شاخص توده بدنی بیش از 30 کیلوگرم بر مترمربع به طور تصادفی به 3 گروه شامل تمرین درحالت ناشتایی، تمرین در حالت سیری و کنترل ...
بیشتر
هدف: تمرین ورزشی تاثیرات متابولیک قابل توجهی به همراه دارد و تنظیم کننده مهم اشتها و هورمونهای اشتها است. این اثرات ممکن است تحت تاثیر وضعیت ناشتایی قرار گیرد.روششناسی: در یک کارآزمایی تصادفی شده 54 مرد چاق با شاخص توده بدنی بیش از 30 کیلوگرم بر مترمربع به طور تصادفی به 3 گروه شامل تمرین درحالت ناشتایی، تمرین در حالت سیری و کنترل تقسیم شدند. گروههای تجربی به اجرای تمرین ترکیبی شامل تمرین هوازی (پیاده روی یا دویدن با 70-60 درصد ضربان قلب ذخیره به مدت 30 دقیقه) و قدرتی (تمرین دایرهای با 10 تکرار برای هر حرکت و در 3 دوره) با تواتر 3 جلسه در هفته پرداختند. گروه تمرین درشرایط ناشتایی تمرین را بعد از ناشتایی شبانه انجام میدادند و گروه تمرین درشرایط غیرناشتایی تمرین را 3-2 ساعت پس از صرف صبحانه انجام میدادند. در ابتدای تحقیق و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین متغیرهای تحقیق ارزیابی شد. دادهها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یکراهه در سطح معناداری 05/0 تحلیل شد.یافتهها: تمرین ترکیبی باعث کاهش معنادار لپتین (001/0=p) و همچنین میزان اشتها (002/0=p) در مقایسه با گروه کنترل شد اما تفاوت معناداری بین دو گروه تجربی مشاهده نشد (05/0 < p). علاوهبراین، گرلین بطور معنادار در گروههای تجربی نسبت به کنترل کاهش یافت (001/0=p) و تفاوت معنادار بین دو گروه تجربی مشاهده شده (013=p).نتیجهگیری: یافتههای بدست آمده نشان میدهد که سطوح هورمونهای تنظیم کننده اشتها و نیز اشتها تحت تاثیر تمرین ترکیبی قرار گرفت و وضعیت ناشتایی عامل موثر بر گرلین بود.
هانیه برهمن؛ علیرضا علمیه؛ محمدرضا فدائی چافی
چکیده
هدف: به نظر می رسد که تمرین ورزشی برای بهبود سندروم متابولیک و چاقی موثر باشد، با این وجود پیشینه ی محدودی در خصوص تمرینات ریتمیک در آب و افراد یائسه وجود دارد. لذا هدف از پژوهش حاضر، تعیین اثر تمرینات ریتمیک در آب بر لپتین، آلدوسترون و فشار خون زنان یائسه چاق مبتلا به سندروم متابولیک بود. روش شناسی : این مطالعه یک کارآزمایی بالینی بود ...
بیشتر
هدف: به نظر می رسد که تمرین ورزشی برای بهبود سندروم متابولیک و چاقی موثر باشد، با این وجود پیشینه ی محدودی در خصوص تمرینات ریتمیک در آب و افراد یائسه وجود دارد. لذا هدف از پژوهش حاضر، تعیین اثر تمرینات ریتمیک در آب بر لپتین، آلدوسترون و فشار خون زنان یائسه چاق مبتلا به سندروم متابولیک بود. روش شناسی : این مطالعه یک کارآزمایی بالینی بود که روی 31 زن 75-65 ساله چاق و یائسه مبتلا به سندروم متابولیک (15 نفر گروه شاهد و 16 نفر گروه تجربی) انجام شد. داوطلبین به صورت تصادفی به دو گروه شاهد و تجربی تقسیم شدند. گروه تجربی 12 هفته، سه جلسه در هفته و 60 دقیقه در هر جلسه تمرینات ریتمیک در آب را انجام دادند. متغیرهای لپتین، آلدوسترون و فشارخون قبل و پس از اتمام مداخله در هر دو گروه اندازه گیری شد. جهت تحلیل داده ها از آزمون های تی همبسته و کوواریانس در نرم افزار SPSS نسخه 21 استفاده شد.یافته ها: 12 هفته تمرینات ریتمیک در آب موجب کاهش معنی دار لپتین (001/0 P =)، آلدوسترون (001/0 P =)، فشارخون سیستولیک (001/0 P =)، و فشار خون دیاستولیک (031/0 P=) زنان یائسه چاق مبتلا به سندروم متابولیک شد.نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرینات ریتمیک در آب تاثیر مطلوبی بر لپتین، آلدوسترون و فشارخون زنان یائسه چاق مبتلا به سندروم متابولیک دارد.واژگان کلیدی: لپتین، آلدسترون، فشار خون و تمرینات ریتمیک در آب
احمد عباسپور مژدهی؛ رامین شعبانی؛ محمد رضا فدائی چافی
چکیده
هدف: تمرینات قدرتی استقامتی با شدت بالا میتواند سبب افزایش ظرفیت ورزشی شود. تحقیق حاضر با هدف تعیین اثر یک دوره تمرینات ورزشی مقاومتی و استقامتی با شدت بالا بر شاخص درصد چربی بدن، هموستاز گلوکز و هورمون لپتین سرم تکواندوکاران پسر 15 تا20 سال انجام گرفت. روششناسی: :از میان داوطلبان واجد شرایط شرکت در پژوهش،20 تکواندوکار 15 تا 20ساله ...
بیشتر
هدف: تمرینات قدرتی استقامتی با شدت بالا میتواند سبب افزایش ظرفیت ورزشی شود. تحقیق حاضر با هدف تعیین اثر یک دوره تمرینات ورزشی مقاومتی و استقامتی با شدت بالا بر شاخص درصد چربی بدن، هموستاز گلوکز و هورمون لپتین سرم تکواندوکاران پسر 15 تا20 سال انجام گرفت. روششناسی: :از میان داوطلبان واجد شرایط شرکت در پژوهش،20 تکواندوکار 15 تا 20ساله به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. آزمودنیها بهطور تصادفی به دو گروه تمرینات مقاومتی-استقامتی با شدت متوسط(گروه اول ، میانگین سنی26/2±70/17 سال) و با شدت بالا (گروه دوم، سن 72/1±90/16 سال) تقسیم شدند. گروه اول به همراه تمرینات مرسوم تکواندو، تمرینات قدرتی و استقامتی با شدت متوسط بهمدت ۹۵ دقیقه و گروه دوم این تمرینات را با شدت بالا بهمدت ۸۰ دقیقه انجام دادند. قبل و پس از 8 هفته تمرین شاخص درصد چربی بدن، هموستاز گلوکز، سطح لپتینپلاسما اندازهگیری شد. از آزمونهای t وابسته و مستقل جهت تجزیه و تحلیل آماری دادهها استفاده شد. سطح معنیداری 05/0≥P در نظر گرفته شد. یافتهها: : چربی زیر جلد، انسولین و مقاومت به انسولین در گروه تمرین دوم در مقایسه با پیش آزمون کاهش یافت. قند خون ناشتا و هورمون لپتین در هر دو گروه بعد از تمرین کاهش معنیدار نشان داد. در مقایسه بین گروهی نیز، شاخصهای درصد چربی بدن (03/0=P) تفاوت معنیدار نشان دادند. نتیجهگیری: تمرین قدرتی و استقامتی با شدت بالا احتمالا میتواند موجب کاهش بافت چربی زیر جلد در ورزشکاران شود. همچنین با کاهش هورمونهای لپتین، انسولین و بهبود حساسیت به انسولین موجب بهبود عملکرد تکواندوکاران شود.
محمد رضا فدائی چافی؛ فرهاد رحمانی نیا؛ حمید محبی؛ سید محسن مداح
دوره 4، شماره 1 ، اردیبهشت 1393، ، صفحه 1-14
چکیده
هدف: هدف از این مطالعه تعیین اثر تمرین هوازی بر لپتین و تستوسترون سرم پسران چاق در مراحل مختلف بلوغ بود. روش پژوهش: تحقیق حاضر با طرح پیشآزمون و پسآزمون بهصورت مقطعی اجرا شد. آزمودنیها شامل 36 پسر چاق 12 تا 17 سال بودند که بر اساس مقیاس تانر در مراحل 2 (TS2) تا 5 (TS5) بلوغ قرار داشتند. آنها بر اساس بلوغ در دو گروه TS2, 3 (BMI: 22/5±41/29 کیلوگرم ...
بیشتر
هدف: هدف از این مطالعه تعیین اثر تمرین هوازی بر لپتین و تستوسترون سرم پسران چاق در مراحل مختلف بلوغ بود. روش پژوهش: تحقیق حاضر با طرح پیشآزمون و پسآزمون بهصورت مقطعی اجرا شد. آزمودنیها شامل 36 پسر چاق 12 تا 17 سال بودند که بر اساس مقیاس تانر در مراحل 2 (TS2) تا 5 (TS5) بلوغ قرار داشتند. آنها بر اساس بلوغ در دو گروه TS2, 3 (BMI: 22/5±41/29 کیلوگرم بر متر مربع، وزن: 7/16±61/76 کیلوگرم، سن: 94/0± 4/13سال، 19=n) و TS4, 5 (BMI: 88/3±92/30 کیلوگرم بر متر مربع، وزن: 48/16±57/93 کیلوگرم، سن: 48/1±9/14سال، 17=n) همسانسازی شدند و هرکدام نیز در دو گروه تمرین هوازی و کنترل قرار گرفتند. پس از اندازهگیریهای آنتروپومتریکی، سطوح سرمی لپتین و تستوسترون خون در حالت ناشتا اندازهگیری شد. گروه تمرین هوازی به مدت 12 هفته ، هفتهای 3 بار بهطور میانگین 30 دقیقه با شدت 60 تا 85 درصد ضربان قلب بیشینه تحت نظر محقق دویدند. از پدومتر برای اندازهگیری سطح فعالیت بدنی و از نرمافزار N4 برای اندازهگیری انرژی دریافتی استفاده شد. از آزمونهای آماری t وابسته، آنالیز واریانس یکطرفه و دوطرفه برای تجزیهوتحلیل دادهها استفاده شد. یافتهها: افزایش توده خالص بدن و کاهش درصد چربی بدن در گروه تمرین هوازی در هر دو مرحله بلوغ معنیدار بود (0/05≥P) و کاهش شاخص توده بدنی، کاهش توده چربی بدن فقط در گروه تمرین هوازی در سطح TS 4, 5 بلوغ معنیدار بود (0/05≥P). لپتین سرم در هر دو مرحله بلوغ کاهش داشت که فقط در گروه تمرین هوازی معنیدار بود (0/05≥P)؛ اما بین تغییرات آن در دو گروه تمرین هوازی و کنترل به تفکیک سطوح بلوغ، تفاوت معنیداری دیده نشد. آنالیز واریانس دوطرفه نشان داد بلوغ در تغییرات لپتین اثرگذار است (0/05≥P)؛ اما بین تأثیر تمرین هوازی بر کاهش لپتین و تغییرات تستوسترون آزمودنیها در دو مرحله بلوغ، تفاوت معنیداری دیده نشد. نتیجهگیری: تمرین هوازی در پسران نوجوان چاق میتواند منجر به تغییرات مطلوبی در ترکیب بدن گردد که با کاهش لپتین سرم همراه بود. با این حال بخشی از این تغییرات حاصل فرایند طبیعی رشد در دوران بلوغ است که با توجه به مرحله بلوغ آزمودنیها میتواند منجر به بروز پاسخهای متفاوتی به تمرینات هوازی گردد، هرچند به دلیل تعداد کم آزمودنیها نشان دادن آن در مورد لپتین سرم، بهخوبی امکانپذیر نبود.
پیمان سلیمی؛ داریوش شیخالاسلامی وطنی
دوره 2، شماره 2 ، تیر 1391، ، صفحه 165-176
چکیده
چکیده
هدف: پژوهش حاضر به منظور بررسی تاثیر ترتیب اجرای حرکات مقاومتی بر پاسخ لپتین و تستوسترون سرم در مردان جوان دارای اضافهوزن انجام گرفت.
روش پژوهش: 14مرد جوان (میانگین سن: 25/1±36/21 سال و BMI: 88/1±95/27 کیلوگرم بر متر مربع) به صورت تصادفی انتخاب و دو جلسه فعالیت مقاومتی را تکمیل کردند. فعالیت های مقاومتی، با دو نوع اجرای گوناگون [قرارداد ...
بیشتر
چکیده
هدف: پژوهش حاضر به منظور بررسی تاثیر ترتیب اجرای حرکات مقاومتی بر پاسخ لپتین و تستوسترون سرم در مردان جوان دارای اضافهوزن انجام گرفت.
روش پژوهش: 14مرد جوان (میانگین سن: 25/1±36/21 سال و BMI: 88/1±95/27 کیلوگرم بر متر مربع) به صورت تصادفی انتخاب و دو جلسه فعالیت مقاومتی را تکمیل کردند. فعالیت های مقاومتی، با دو نوع اجرای گوناگون [قرارداد الف: از عضلات بزرگ به کوچک (پرس پا، پرس سینه، سیمکش زیربغل، سرشانه هالتر، جلو بازو، پشت بازو) و قرارداد ب: از عضلات کوچک به بزرگ (عکس ترتیب حرکات قرارداد الف)] و با شدت 85% یک تکرار بیشینه انجام گرفت. برای این منظور در جلسۀ اول و به صورت تصادفی نیمی از آزمودنی ها قرارداد الف و بقیه قرارداد ب را انجام دادند. استراحت برای هر نوبت یک دقیقه و برای هر حرکت دو دقیقه در نظر گرفته شد. یک هفته بعد، جلسۀ دوم با جابه جایی قرارداد، فعالیت آزمودنیها انجام شد. در هرجلسه، نمونه گیری خون قبل از فعالیت، بلافاصله و 30 دقیقه بعد از فعالیت انجام گرفت. اندازهگیری هورمون ها با استفاده از روش رادیو ایمونواسی (RIA) انجام گرفت.
یافته ها: آزمون تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر (با ارزیابی عامل زمان و جلسه) حاکی از آن بود که غلظت لپتین سرم در هر دو قرارداد بلافاصله بعد از فعالیت و 30 دقیقه بعد از فعالیت نسبت به قبل از آن به صورت معنی داری کاهش یافت (05/0≥P). در مورد غلظت تستوسترون هم ، بلافاصله پس از فعالیت (در قرارداد ب) و 30 دقیقه پس از فعالیت (در هر دو قرارداد) نسبت به قبل از فعالیت کاهش معنیداری دیده شد (05/0≥P). در حالی که در مورد هیچکدام از هورمونها تغییرات بینجلسهای معنی دار نبود. علاوه بر این، در قرارداد الف، همبستگی بین لپتین و تستوسترون در هیچیک از مراحل اندازه گیری مشاهده نشد، اما در قرارداد ب، همبستگی مثبت بین این دو ملاحظه گردید (05/0≥P).
نتیجه گیری: در کل یافته های حاضر نشان داد که ترتیب بزرگی یا کوچکی عضلات به کار گرفته شده در ابتدای فعالیت تاثیری بر ترشح هورمونهای لپتین و تستوسترون ندارد؛ اگرچه اثبات همبستگی بین این دو هورمون به تحقیقات بعدی نیاز دارد.
واژگان کلیدی: ترتیب اجرای حرکات، لپتین، تستوسترون ، فعالیت مقاومتی حاد