تغذیه ورزشی و تندرستی
فاطمه کاظمی نسب
چکیده
هدف: تمرینات ورزشی و رژیمهای گیاهخواری به عنوان یک روش مناسب و غیر دارویی برای بهبود سبک زندگی و کاهش بیماریهای متابولیک از جمله بیماری دیابت و سندرم متابولیک پذیرفته شده اند. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر تمرین هوازی و رژیم گیاهخواری بر فاکتورهای مقاومت به انسولین بود.روش پژوهش: جستجوی سیستماتیک در پایگاههای اطلاعاتی PubMed، Web of Science، ...
بیشتر
هدف: تمرینات ورزشی و رژیمهای گیاهخواری به عنوان یک روش مناسب و غیر دارویی برای بهبود سبک زندگی و کاهش بیماریهای متابولیک از جمله بیماری دیابت و سندرم متابولیک پذیرفته شده اند. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر تمرین هوازی و رژیم گیاهخواری بر فاکتورهای مقاومت به انسولین بود.روش پژوهش: جستجوی سیستماتیک در پایگاههای اطلاعاتی PubMed، Web of Science، SID، Magiran و Google scholar برای مقالات منتشر شده به زبان انگلیسی تا فوریه سال 2022 انجام شد. فراتحلیل برای بررسی اثر ترکیبی تمرین هوازی و رژیم گیاهخواری بر فاکتورهای مقاومت به انسولین (گلوکز و انسولین ناشتا و HOMA-IR) انجام شد. تفاوت میانگین استاندارد شده (SMD) ، تفاوت میانگین وزنی (WMD) و فاصله اطمینان 95 درصد (CI) با استفاده از مدل اثر تصادفی و مدل اثر ثابت محاسبه شد. همچنین، برای تعیین ناهمگونی از آزمون I2 و برای بررسی سوگیری انتشار از آزمون فونل پلات و تست Egger در سطح معنی-داری 1/0 استفاده شد.یافتهها: نتایج 29 مطالعه با 10019 آزمودنی نشان داد که تمرین هوازی و رژیم گیاهخواری سبب کاهش معنادار وزن بدن ]001/0P= ،(27/6- الی 72/2-) 49/4-=[WMD، گلوکز ناشتا سرمی ]001/0P= ،(65/0- الی 27/0-) 46/0-=[SMD، انسولین ناشتا ]001/0P= ،(52/0- الی 32/0-) 42/0-= [SMDو HOMA-IR ]001/0P= ،(97/0- الی 49/0-) 73/0-= [WMDمیشود. نتیجهگیری: یافتههای فراتحلیل حاضر نقش مهم تمرین ورزشی و رژیم گیاهخواری در بهبود مقاومت به انسولین را نشان میدهد. به طوریکه، تمرین هوازی و رژیم گیاهخواری به عنوان یک راهکار غیردارویی برای کاهش انسولین و گلوکز ناشتا برای بزرگسالان پیشنهاد میشود.
عباسعلی گائینی؛ نسرین رمضانی؛ لیلا شفیعی نیک
چکیده
هدف: گیرنده ایکس آلفا در متابولیسم گلوکز نقش دارد. از طرف دیگر، انتقال گلوکز در کبد توسط انتقال دهنده شماره 2 گلوکز انجام می شود. بنابراین این پژوهش با هدف بررسی تغییرات بیان ژن های گیرنده ایکس آلفا، انتقال دهنده شماره 2 گلوکز کبدی و شاخص مقاومت به انسولین پس از 8 هفته تمرین هوازی در موش های صحرایی نر دیابتی نوع2 طراحی شد. روششناسی: هجده ...
بیشتر
هدف: گیرنده ایکس آلفا در متابولیسم گلوکز نقش دارد. از طرف دیگر، انتقال گلوکز در کبد توسط انتقال دهنده شماره 2 گلوکز انجام می شود. بنابراین این پژوهش با هدف بررسی تغییرات بیان ژن های گیرنده ایکس آلفا، انتقال دهنده شماره 2 گلوکز کبدی و شاخص مقاومت به انسولین پس از 8 هفته تمرین هوازی در موش های صحرایی نر دیابتی نوع2 طراحی شد. روششناسی: هجده سر موش صحرایی نر 8 هفته ای (با میانگین و انحراف معیار وزنی 1/13±6/233 گرم) به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. موش ها با استفاده از داروی نیکوتین آمید و استرپتوزوتوسین دیابتی شدند. پنج روز پس از تزریق، تست دیابت با نوار قند خون انجام شد. موش های با سطح گلوکز 126-400میلی گرم/ دسی لیتر به عنوان نمونه انتخاب شدند. موش ها در دو گروه کنترل و تمرین قرار گرفتند. برنامه تمرینی 8 هفته ای شامل دویدن با سرعت 10-25 متر/دقیقه، شیب 5%، به مدت 15-40 دقیقه و 5 جلسه در هفته بود. یافتهها: القای دیابت باعث افزایش وزن(001/0p=) موش ها شد. وزن عضله نعلی(001/0p=) و مقادیر هموگلوبین گلیکوزیله(000/0p=) در گروه تمرین بطور معنادار بیشتر و مقادیر گلوکز(0001/0p=)، انسولین(002/0p=) و شاخص مقاومت انسولینی(002/0p=) در گروه تمرین بطور معناداری کم تر بود. تفاوت معناداری در بیان ژن های انتقال دهنده گلوکز و گیرنده ایکس آلفا بین دو گروه پس از مداخله تمرینی مشاهده نشد. نتیجهگیری: به نظر می رسد 8 هفته تمرین هوازی با شدت 60-80 درصد VO2max می تواند تغییرات متابولیکی مثبت در موش های دیابتی نوع2 ایجاد کند اما در بیان ژن های انتقال دهنده گلوکز و گیرنده ایکس آلفا کبدی تغییری ایجاد نمی کند.
عابدین خسروی؛ رزیتا فتحی؛ معصومه باقرسلیمی؛ علی رسولی
چکیده
هدف: پروتئین شبه آنژیوپروتئین 8 یک عامل گردشی منتج از هپاتوسیتها است که سطوح تریگلیسریدهای پلاسما را تنظیم میکند. هدف از تحقیق حاضر بررسی پاسخ سطوح پلاسمایی پروتئین شبه آنژیوپوئیتین 8 (ANGPTL8) به فعالیت ورزشی حاد در مردان جوان فعال میباشد.
روششناسی: یازده مرد جوان سالم و فعال (سن 63/3±00/24 سال، شاخص توده بدنی 00/2±98/22 کیلوگرم ...
بیشتر
هدف: پروتئین شبه آنژیوپروتئین 8 یک عامل گردشی منتج از هپاتوسیتها است که سطوح تریگلیسریدهای پلاسما را تنظیم میکند. هدف از تحقیق حاضر بررسی پاسخ سطوح پلاسمایی پروتئین شبه آنژیوپوئیتین 8 (ANGPTL8) به فعالیت ورزشی حاد در مردان جوان فعال میباشد.
روششناسی: یازده مرد جوان سالم و فعال (سن 63/3±00/24 سال، شاخص توده بدنی 00/2±98/22 کیلوگرم بر متر مربع) در این مطالعه شرکت نمودند. فعالیت ورزشی حاد شامل 2 سری (10 ثانیه×6) رکاب زدن سرعتی با حداکثر تلاش و 10 دقیقه استراحت فعال (رکاب زدن با شدت 75-65 درصد حداکثر ضربان قلب) بود. نمونه های خونی در حالت ناشتا، پیش از فعالیت ورزشی (30 دقیقه بعد از صرف صبحانه ~365 کیلوکالری)، بلافاصله، 15، 30 و 45 دقیقه بعد از فعالیت ورزشی برای ارزیابی متغیرهای سرمی، جمع آوری شد. از تجزیه و تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی برای بررسی تغییرات متغیرها در بازه های زمانی مختلف، و از ضریب همبستگی پیرسون برای بررسی ارتباط بین متغیرها استفاده شد.
یافتهها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد سطوح ANGPTL8، گلوکز، انسولین، لاکتات، TG و LDL-C در دورههای زمانی اندازهگیری شده در این پژوهش تغییر معنیداری کرده است (05/0>p). در حالت ناشتا، 30 دقیقه پس از صرف صبحانه (قبل از انجام فعالیت ورزشی) و بلافاصله پس از فعالیت ورزشی، ارتباط معنی داری بین سطوح ANGPTL8 و سطوح گلوکز، انسولین، لاکتات، TG، TC، HDL-C و LDL-C یافت نشد. همچنین هیج ارتباطی بین ANGPTL8 و وزن، BMI و درصد چربی بدن یافت نشد (05/0p>).
نتیجهگیری: با توجه به نتایج تحقیق حاضر، فعالیت ورزشی از نوع حاد و کوتاه مدت منجر به تغییرات معنیدار در سطوح ANGPTL8 شد. از طرفی، عدم ارتباط معنیدار بین ANGPTL8 و ترکیب بدن می تواند به نوع آزمودنیها مرتبط باشد.
جواد مهربانی؛ امید خوش خوی
چکیده
هدف: یکی از پیامدهای مهم اجرای فعالیتهای ورزشی شدید، بروز التهاب سیستمی است که منجر به اُفت عملکرد و بروز پاسخهای مرحله حاد التهاب میشود. احتمالاً مصرف مکملهای تقویت کننده سیستم ایمنی، میتواند بر بهبود این اختلالات اثرگذار باشد.
پژوهش حاضر اثر یک جلسه فعالیت شدید روی تردمیل به دنبال مکملسازی کوتاه مدت گلوتامین بر سطوح خونی ...
بیشتر
هدف: یکی از پیامدهای مهم اجرای فعالیتهای ورزشی شدید، بروز التهاب سیستمی است که منجر به اُفت عملکرد و بروز پاسخهای مرحله حاد التهاب میشود. احتمالاً مصرف مکملهای تقویت کننده سیستم ایمنی، میتواند بر بهبود این اختلالات اثرگذار باشد.
پژوهش حاضر اثر یک جلسه فعالیت شدید روی تردمیل به دنبال مکملسازی کوتاه مدت گلوتامین بر سطوح خونی گلوکز، انسولین، hs-CRP، فیبرینوژن، گلبولهای سفید و سطح لاکتات خون در 19 مرد جوان ورزشکار را مورد ارزیابی قرار داده است.
روششناسی: آزمودنیها با روش نمونهگیری تصادفی به دو گروه گلوتامین (تعداد 9 نفر؛ سن: 8/0±1/21 سال؛ وزن: 2/6±9/68 کیلوگرم) و دارونما (تعداد 10 نفر؛ سن: 6/0±9/20 سال؛ وزن: 8/6±9/66 کیلوگرم) تقسیم شدند. گروه گلوتامین 16 گرم گلوتامین را با 50 گرم ساکاروز (شکر معمولی) مخلوط کرده و همراه 5/1 گرم آبلیمو در 300 میلیلیتر آب مصرف کردند. گروه دارونما نیز به ازای هر نفر 300 میلیلیتر آب حاوی 5 درصد ساکاروز و 15/0 درصد آبلیمو به آن افزوده شده بود مصرف کردند. پس از 15 دقیقه استراحت آزمودنیها به روش دوسوکور محلول گلوتامین و دارونما را مصرف و پس از 1 ساعت استراحت، فعالیت واماندهساز بروس را انجام دادند.
یافتهها: بین مقادیر hs-CRP در گروه گلوتامین نسبت به دارونما بلافاصله بعد از فعالیت و یک ساعت بعد از فعالیت نسبت به قبل از فعالیت تفاوت معنیداری مشاهده نشد. مقادیر گلوکز، انسولین و فیبرینوژن خون بلافاصله پس از فعالیت بین دو گروه تفاوت معنیدار و نسبت به قبل از فعالیت افزایش معنیداری نشان داد (05/0>p). مقادیر گلبولهای سفید خون مشابه با سطوح لاکتات، بلافاصله پس از فعالیت نسبت به پیش از آن در دو گروه تغییر معنی دار و در همین مرحله بین دو گروه تفاوت معنیداری را نشان داد (05/0>p).
نتیجهگیری: به نظر میرسد مصرف گلوتامین پیش از فعالیت ورزشی شدید از افزایش hs-CRP سرم پس از فعالیت جلوگیری کرده اما نتوانسته مانع از افزایش فیبرینوژن شود. به طور کلی مصرف مکمل گلوتامین احتمالاً موجب کاهش مهمترین شاخص مرحله حاد التهاب یعنی CRP پس از یک وهله فعالیت شدید میشود.
حمید رجبی؛ احسان سلیمانی فر؛ شیرین حسنی رنجبر؛ رامین حشمت
دوره 1، شماره 1 ، فروردین 1390، ، صفحه 61-78
چکیده
چکیده
هدف: هدف این مطالعه بررسی اثر فعالیت ورزشی سنگین بر دستگاه IGFI و مطالعه روند زمانی تغییرات اجزای ترکیبی در مردان تمرین کرده و تمرین نکرده بود.
روش پژوهش: 19 دانشجوی رشته تربیت بدنی (سن 44/1 ± 21/22 سال، قد 39/6 ±41/178 سانتی متر، وزن 86/7 ± 47/73 کیلوگرم) به عنوان گروه تمرین کرده و 15 دانشجوی رشته های دیگر (سن 91/1 ± 07/23 سال، قد 08/5 ± 02/174 سانتی متر، وزن ...
بیشتر
چکیده
هدف: هدف این مطالعه بررسی اثر فعالیت ورزشی سنگین بر دستگاه IGFI و مطالعه روند زمانی تغییرات اجزای ترکیبی در مردان تمرین کرده و تمرین نکرده بود.
روش پژوهش: 19 دانشجوی رشته تربیت بدنی (سن 44/1 ± 21/22 سال، قد 39/6 ±41/178 سانتی متر، وزن 86/7 ± 47/73 کیلوگرم) به عنوان گروه تمرین کرده و 15 دانشجوی رشته های دیگر (سن 91/1 ± 07/23 سال، قد 08/5 ± 02/174 سانتی متر، وزن 13/10 ± 47/70 کیلوگرم) به عنوان گروه تمرین نکرده به صورت داوطلب در این مطالعه شرکت کردند. آزمودنی های در هر یک از این دو گروه به روش تصادفی به دو گروه تجربی و شاهد تقیسم شدند. دو ساعت پس از صرف صبحانه، از آزمودنی ها نوبت اول نمونه گیری خون (T1) به عمل آمد. سپس آزمودنی های در گروه های تجربی فعالیت مقاومتی با شدت 8070% یک تکرار بیشینه (1RM) انجام دادند. بلافاصله بعد از فعالیت، از تمام آزمودنی های نوبت دوم نمونه گیری (T2) انجام شد. سپس، آزمودنی ها وعده دوم غذایی را دریافت کردند و نوبت های سوم (T3) و چهارم (T4) نمونه گیری به ترتیب 2 و 5 ساعت پس از صرف غذا، به عمل آمد. داده های بدست آمده با آزمون تجزیه و تحلیل واریانس برای اندازه گیری های مکرر، آزمون فریدمن و آزمون کروسکالوالیس مورد بررسی قرار گرفت.
یافته ها: یک جلسه فعالیت مقاومتی سنگین موجب افزایش معنی دار هورمون رشد (GH) در زمان T2 و کاهش معنی دار انسولین در طول تمام زمان های پس از فعالیت ورزشی و کاهش معنی دار در IGFBP3 در زمان T4 (05/0>P) در گروه تمرین کرده شد. در گروه تمرین نکرده هیچ تغییر معنی داری در هیچ یک از متغیرها مشاهده نشد.
نتیجه گیری: هرچند، نحوه پاسخ متغیرها در دو گروه تجربی تقریبا مشابه بود. همچنین فعالیت ورزشی هیچ اثر قابل توجهی بر سطوح IGFBP1 در طول زمان نداشت. روی هم، یافته های مطالعه حاضر نشان می دهد که فعالیت ورزشی شدید می تواند به تغییراتی در غلظت های خونی اجزای ترکیبی دستگاه IGFI منجر شود.
واژگان کلیدی: GH، Insulin، IGFI، IGFBP1، IGFBP3، فعالیت مقاومتی سنگین