ابوالفضل رحمانی؛ بهمن میرزایی
چکیده
هدف: فعالیت مقاومتی با شیوههای نوین تمرینی همچون محدودیت جریان خون و تنفس که بیشتر با شدت پایین انجام میشود پاسخها و تأثیرات فیزیولوژیکی مختلفی را بهدنبال دارد. از این رو، هدف اصلی این پژوهش مطالعه تأثیر محدودیت جریان خون و تنفس بر غلظت لاکتات خون و هورمون رشد در پاسخ حاد فعالیت ورزشی مقاومتی در کشتیگیران دانشگاهی بود. روششناسی: ...
بیشتر
هدف: فعالیت مقاومتی با شیوههای نوین تمرینی همچون محدودیت جریان خون و تنفس که بیشتر با شدت پایین انجام میشود پاسخها و تأثیرات فیزیولوژیکی مختلفی را بهدنبال دارد. از این رو، هدف اصلی این پژوهش مطالعه تأثیر محدودیت جریان خون و تنفس بر غلظت لاکتات خون و هورمون رشد در پاسخ حاد فعالیت ورزشی مقاومتی در کشتیگیران دانشگاهی بود. روششناسی: در این مطالعه از روش متقاطع استفاده شد. 8 کشتیگیر دانشگاهی با سابقه تمرینی بیش از دو سال (با میانگین سنی 7/4±87/26 سال و شاخص توده بدنی 49/2±26/25 کیلوگرم بر مترمربع) به صورت تصادفی و در سه شرایط کنترل (1RM80%)، فعالیت مقاومتی به همراه محدودیت جریان خون و تنفس 1RM) 30%) قرار گرفتند. فعالیت مقاومتی شامل اجرای 4 نوبت 15 تکراری از حرکت اسکوات بود. نمونههای خونی قبل و بلافاصله بعد از فعالیت جمعآوری شد. یافتهها: هر سه نوع تمرین موجب افزایش معنیدار لاکتات و هورمون رشد بلافاصله پس از فعالیت شد (05/0p <) اما تفاوت معنیداری بین شرایط مشاهده نشد. نتیجهگیری: یک جلسه تمرین مقاومتی همراه با محدودیت جریان خون و تنفس مانند تمرین مقاومتی روتین میتواند باعث افزایش پاسخهای متابولیتی و هورمونی شود. این تحقیق تا حدودی اثربخشی اینگونه از تمرینات را تأیید میکند و میتواند اهدافی همچون افزایش لاکتات و هورمون رشد را که از تمرینات با شدت بالا انتظار می رود، برآورده کند.
پروین خدادادی؛ حمید محبی
دوره 5، شماره 2 ، آذر 1394، ، صفحه 99-108
چکیده
هدف: آیریزین اثرات مفید فعالیت ورزشی بر متابولیسم انرژی را میانجیگری میکند. با این حال پاسخ آیریزین به فعالیت ورزشی مقاومتی و متغیرهای تمرینی مربوط به آن کمتر مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. این مطالعه با هدف تعیین اثر ترتیب فعالیت ورزشی مقاومتی بر غلظت آیریزین سرم و لاکتات خون در زنان دارای اضافهوزن انجام شد. روش پژوهش: ...
بیشتر
هدف: آیریزین اثرات مفید فعالیت ورزشی بر متابولیسم انرژی را میانجیگری میکند. با این حال پاسخ آیریزین به فعالیت ورزشی مقاومتی و متغیرهای تمرینی مربوط به آن کمتر مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. این مطالعه با هدف تعیین اثر ترتیب فعالیت ورزشی مقاومتی بر غلظت آیریزین سرم و لاکتات خون در زنان دارای اضافهوزن انجام شد. روش پژوهش: هشت زن دارای اضافهوزن (سن 5/4±6/41 سال، قد 1/0±161 سانتیمتر، وزن 5/4±8/73 کیلوگرم، BMI 1±6/28 kg/m2) بهصورت تصادفی، دو ترتیب فعالیت ورزشی مقاومتی شامل؛ ترتیب فعالیت از عضلات بزرگ به کوچک (پرس پا، پرس سینه، قایقی، اکستنشن زانو، سرشانه، فلکشن زانو، جلو بازو، پشت بازو) و از عضلات کوچک به بزرگ (عکس ترتیب فعالیت عضلات بزرگ به کوچک) را در دو جلسهی مجزا با فاصلهی یک هفته و با استفاده از طرح تحقیقی متقاطع انجام دادند. حرکات با 80 درصد یک تکرار بیشینه، در 3 نوبت، هر نوبت 10 تکرار و استراحت 2 دقیقهای بین نوبتها و حرکات انجام شد. نمونههای خونی قبل و بلافاصله بعد از فعالیت گرفتهشد. بهمنظور تجزیه و تحلیل دادهها از آزمونهای تی وابسته و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. یافتهها: افزایش معنیداری در غلظت آیریزین سرم و لاکتات خون بلافاصله بعد از هر دو ترتیب فعالیت ورزشی مقاومتی نسبت به قبل از فعالیت مشاهده شد (05/0P≤). غلظت لاکتات خون پس از ترتیب فعالیت از عضلات بزرگ به کوچک بهطور معنیداری بیشتر از ترتیب فعالیت از عضلات کوچک به بزرگ بود (05/0P≤). درحالیکه تغییرات آیریزین سرم بین دو ترتیب فعالیت معنیدار نبود. همچنین همبستگی مثبت و معنیداری بین لاکتات و آیریزین در هر دو ترتیب فعالیت ورزشی مشاهده شد (05/0P≤). نتیجهگیری: فعالیت ورزشی مقاومتی میتواند منجر به افزایش غلظت آیریزین سرم در زنان دارای اضافهوزن گردد که این افزایش مستقل از ترتیب فعالیت ورزشی مقاومتی است.
مهرزاد مقدسی؛ محدثهالسادات نعمتاللهزاده ماهانی؛ محدثهالسادات نعمتاللهزاده ماهانی
دوره 3، شماره 1 ، فروردین 1392، ، صفحه 59-69
چکیده
چکیده
هدف: تاثیر مکمل کراتین بر تغییرات سطح لاکتات خون ناشی از فعالیت ورزشی مورد بحث است. بنابراین هدف تحقیق حاضر بررسی اثر مکمل کراتین بر سطح لاکتات خون به دنبال یک جلسه تمرین هوازی واماندهساز بود.
روش پژوهش: 20 مرد جوان سالم (میانگین و انحراف معیار سن 8/0±4/22 سال، وزن 5/8±8/71 کیلوگرم، شاخص تودۀ بدن 5/2±5/23 کیلوگرم بر متر مربع و حداکثر اکسیژن ...
بیشتر
چکیده
هدف: تاثیر مکمل کراتین بر تغییرات سطح لاکتات خون ناشی از فعالیت ورزشی مورد بحث است. بنابراین هدف تحقیق حاضر بررسی اثر مکمل کراتین بر سطح لاکتات خون به دنبال یک جلسه تمرین هوازی واماندهساز بود.
روش پژوهش: 20 مرد جوان سالم (میانگین و انحراف معیار سن 8/0±4/22 سال، وزن 5/8±8/71 کیلوگرم، شاخص تودۀ بدن 5/2±5/23 کیلوگرم بر متر مربع و حداکثر اکسیژن مصرفی 2/7±7/37 میلیلیتر بر کیلوگرم بر دقیقه) به طور تصادفی به دو گروه دارونما (10=n) و مکمل (10=n) تقسیم شدند. آزمودنیها در گروه مکمل روزانه 20 گرم کراتین به مدت 7 روز و آزمودنیها در گروه دارونما به همان مقدار آرد گندم مصرف کردند. در مکمل سازی از روش دوسو کور استفاده شد. پس از یک هفته مکملسازی، از کلیۀ آزمودنیها درخواست شد تا در آزمون فعالیت ورزشی هوازی واماندهساز شرکت نمایند. قبل از فعالیت، بلافاصله، 10 و 20 دقیقه پس از اتمام فعالیت نمونهگیری خونی انجام شد.
یافتهها: پس از یک هفته مصرف مکمل کراتین میزان وزن بدن، شاخص تودۀ بدن، تودۀ بدون چربی و سطح کراتین در گروه مکمل افزایش معنیداری یافت (05/0>P). سطح لاکتات خون پس از فعالیت در هر دو گروه به طور معنیداری افزایش یافت (05/0>P). 10 دقیقه پس از اتمام فعالیت، سطح لاکتات خون نسبت به اتمام آزمون در هر دو گروه کاهش معنیداری پیدا کرد (05/0>P) و کاهش در گروه مکمل بیشتر از گروه دارونما بود (05/0>P). روند کاهش سطح لاکتات تا 20 دقیقه پس از اتمام فعالیت همچنان ادامه داشت اما این افزایش در گروه مکمل سریعتر از گروه دارونما بود (05/0>P).
نتیجهگیری: به طور کلی مصرف مکمل کراتین ممکن است در دفع سریعتر لاکتات پس از فعالیت موثر باشد هرچند تحقیقات بیشتری در این زمینه نیاز است.
واژگان کلیدی: مکمل کراتین، لاکتات، خستگی، فعالیت هوازی واماندهساز
افشار جعفری؛ علیرضا رستمی؛ وحید ساری صراف
دوره 2، شماره 1 ، فروردین 1391
چکیده
چکیده
هدف: تحقیق حاضر به منظور تعیین تاثیر مکمل سازی کوتاه مدت کوآنزیم Q10 بر لاکتات پلاسما و کراتین کیناز تام سرمی دانشجویان پسر سالم پس از یک وهله فعالیت هوازی انجام شد.
روش پژوهش: هیجده نفر مرد غیرورزشکار سالم داوطلب (سن3±24 سال، درصد چربی 2±12% و اکسیژن مصرفی بیشینه 3±39 میلیلیتر/کیلوگرم/دقیقه) به صورت تصادفی و دوسویه کور در دو گروه ...
بیشتر
چکیده
هدف: تحقیق حاضر به منظور تعیین تاثیر مکمل سازی کوتاه مدت کوآنزیم Q10 بر لاکتات پلاسما و کراتین کیناز تام سرمی دانشجویان پسر سالم پس از یک وهله فعالیت هوازی انجام شد.
روش پژوهش: هیجده نفر مرد غیرورزشکار سالم داوطلب (سن3±24 سال، درصد چربی 2±12% و اکسیژن مصرفی بیشینه 3±39 میلیلیتر/کیلوگرم/دقیقه) به صورت تصادفی و دوسویه کور در دو گروه 9 نفری همگن مکمل (کوآنزیم Q10: 5/2 میلیگرم به ازای هر کیلو گرم وزن بدن در روز) و شبه دارو (دکستروز: 5/2 میلیگرم به ازای هر کیلو گرم وزن بدن در روز) جایگزین شدند. همهی آزمودنیها پس از 14 روز مکملسازی، در یک قرارداد ورزشی هوازی روی نوار گردان با 75% اکسیژن مصرفی بیشینه به مدت 30 دقیقه شرکت نمودند. نمونهی خونی اولیه، قبل از شروع مکمل سازی و نمونههای خونی دوم و سوم به ترتیب بلافاصله قبل و پس از قرارداد ورزشی گرفته شد. شاخصهای لاکتات پلاسمایی و کراتینکیناز تام سرمی توسط دستگاه اتوانالایزر اندازهگیری گردید. دادهها با استفاده از آزمون های تحلیل واریانس مکرر، تعقیبی بونفرونی و تی مستقل در سطح معنیداری 05/0 بررسی شد.
یافتهها: نتایج حاکی است که مصرف 14 روزهی کوآنزیم Q10 در حالت پایه بر شاخصهای مورد مطالعه تاثیر معنیداری نداشت. از طرفی، 30 دقیقه فعالیت هوازی باعث افزایش معنیدار لاکتات و کراتینکیناز گردید (05/0PP).
نتیجهگیری: بر اساس یافتههای حاضر میتوان نتیجه گرفت که مکملسازی کوتاهمدت (14روزه) کوآنزیم Q10 میتواند موجبات افت لاکتات پلاسما و کراتین کیناز تام سرمی (شاخصهای خستگی و آسیب سلولی) را در دانشجویان پسرغیرورزشکار پس از انجام فعالیت هوازی فراهم نماید.
واژگان کلیدی: فعالیت هوازی، کوآنزیمQ10، لاکتات، کراتین کیناز تام.