بهمن میرزایی؛ امیر برجسته؛ فرهاد رحمانی نیا
چکیده
هدف: هدف از این مطالعه بررسی اثر فعالیت هوازی با و بدون محدودیت جریان خون (BFR) بر لاکتات، کورتیزول پلاسما و محتوای پروتئین PGC-1α عضله بود.
روش‌شناسی: پنج مرد سالم تمرین نکرده (با میانگین و خطای معیار سن: 02/1±4/33 سال؛ توده بدن: 69/4±64/79 کیلوگرم؛ قد: 02/9±4/173 سانتی متر؛ چربی بدن: 22/2±97/18 درصد) در دو وهله جداگانه مورد مطالعه قرار گرفتند: ...
بیشتر
هدف: هدف از این مطالعه بررسی اثر فعالیت هوازی با و بدون محدودیت جریان خون (BFR) بر لاکتات، کورتیزول پلاسما و محتوای پروتئین PGC-1α عضله بود.
روش‌شناسی: پنج مرد سالم تمرین نکرده (با میانگین و خطای معیار سن: 02/1±4/33 سال؛ توده بدن: 69/4±64/79 کیلوگرم؛ قد: 02/9±4/173 سانتی متر؛ چربی بدن: 22/2±97/18 درصد) در دو وهله جداگانه مورد مطالعه قرار گرفتند: (1) فعالیت هوازی به همراه BFR شامل راه رفتن بر روی تردمیل با شدت 40% از توان هوازی بیشینه (VO2max) و (2) راه رفتن در شرایط مشابه بدون BFR (به عنوان کنترل). نمونه های بیوپسی عضلانی قبل و 3 ساعت پس از هر وهله فعالیت از عضله پهن جانبی برای تعیین بیان پروتئین PGC-1α گرفته شد، نمونه های خونی نیز قبل از فعالیت، بلافاصله بعد از فعالیت و 2 ساعت بعد فعالیت جهت بررسی تغییرات لاکتات و کورتیزول خون از سیاهرگ بازویی گرفته شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که محتوای پروتئین PGC-1α سه ساعت پس از یک وهله فعالیت هوازی با BFR به طور معنیداری در مقایسه با گروه کنترل افزایش می یابد (05/0>P). لاکتات خون و کورتیزول در هیچ یک از نقطه های زمانی در گروه با و بدون محدودیت جریان خون افزایش معنی‌دار نشان ندادند.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که در فعالیت هوازی با BFR، تحریک متابولیکی مکانیسمی برای تنظیم شبکه سیگنالی سلول جهت تحریک بایوژنز میتوکندری نیست. همچنین، بایوژنز میتوکندری یکی از مکانیسم‌های احتمالی افزایش در توان هوازی به همراه تمرین با محدودیت جریان خون است.
جواد وکیلی؛ فاطمه حلال خور؛ منصور آقایی
چکیده
هدف: تمریناتورزشی با محدودیت جریان خون شیوه جدید تمرینی است که در دو دهه اخیر توسعه یافته است و برای بهبود عملکرد ورزشکاران مورد استفاده قرار می گیرد. لذا هدف از این مطالعه، تعیین تأثیر چهار هفته سنگنوردی با و بدون محدودیت جریان خون بر عملکرد ورزشی و برخی شاخص‌های آسیب عضلانی در سنگ نوردان نخبه می باشد. روش‌شناسی: بدین ...
بیشتر
هدف: تمریناتورزشی با محدودیت جریان خون شیوه جدید تمرینی است که در دو دهه اخیر توسعه یافته است و برای بهبود عملکرد ورزشکاران مورد استفاده قرار می گیرد. لذا هدف از این مطالعه، تعیین تأثیر چهار هفته سنگنوردی با و بدون محدودیت جریان خون بر عملکرد ورزشی و برخی شاخص‌های آسیب عضلانی در سنگ نوردان نخبه می باشد. روش‌شناسی: بدین منظور در یک طرح تحقیقی نیمه تجربی 12زن و 12مرد سنگ‌نورد با سابقه حداقل 4 سال و دامنه سنی 23 تا 27 سال و درصدچربی 10 تا 20 درصد بصورت هدفمند از بین سنگنوردان نخبه انتخاب شده و به صورت تخصیص تصادفی در یکی از دو گروه تمرین با محدودیت جریان خون (BFR) و تمرین بدون محدودیت جریان خون (NBFR) قرار گرفتند. پروتکل تمرین سه جلسه در هفته به مدت 4 هفته با شدت 60 الی 80 درصد درجه سختی مسیر انجام شد. نمونه خونی در حالت پایه و پس از دوره 4 هفته‌ای تمرین و متعاقب یک جلسه تمرین رقابتی صخره نوردی جهت تعیین میزان لاکتات دهیدروژناز، کراتین کیناز، لاکتات خون گرفته شد. همچنین، قدرت پنجه دست، توان بی هوازی انفجاری، درصد چربی و قدرت بالاتنه در حرکت اداکشن و درجه سختی صعود اندازه‌گیری شد. برای آنالیز دادهها از آزمون تی مستقل برای مقایسه میانگینها در سطح معنیداری 05/0 α ≤ استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد شاخص آسیب عضلانی LDH، CK در پاسخ به تمرین سنگنوردی با و بدون محدودیت جریانخون بین دو گروه تفاوت معنیداری نشان نداد. اما میزان لاکتات خون در گروه BFR نسبت به گروه NBFR پایین تر بود. در عملکرد ورزشی در شاخص های قدرت پنجه دست، قدرت اداکشن دست، درصد چربی و توان انفجاری پایین تنه تفاوت معنی داری بین دو گروه مشاهده نشد. هر چند در سختی صعود این تفاوت معنی دار بوده و در گروه BFR عملکرد بهتری گزارش شد (05/0< P). نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج این پژوهش سنگنوردی با BFR نسبت به NBFR باعث افزایش آسیب عضلانی نمی‌شود. اما ممکن است روی عملکرد تاثیر بهتری داشته باشد..
امین فرزانه حصاری؛ سید علیرضا حسینی کاخک؛ محمد رضا حامدی نیا
چکیده
هدف: هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر پیش آمادهسازی ایسکمی با فاصلههای زمانی و در اندام‌های مختلف قبل از فعالیت بر تغییرات لاکتات خون و میزان درک فشار بعد از فعالیت شدید در جودوکاران بود.
روش‌شناسی: 13جودوکار مرد (حداقل 4 سال سابقه تمرین) به‌طور داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. هر آزمودنی در هفت جلسه مجزا و به‌صورت تصادفی و موازنه ...
بیشتر
هدف: هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر پیش آمادهسازی ایسکمی با فاصلههای زمانی و در اندام‌های مختلف قبل از فعالیت بر تغییرات لاکتات خون و میزان درک فشار بعد از فعالیت شدید در جودوکاران بود.
روش‌شناسی: 13جودوکار مرد (حداقل 4 سال سابقه تمرین) به‌طور داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. هر آزمودنی در هفت جلسه مجزا و به‌صورت تصادفی و موازنه متقابل دو آزمون ویژه جودو متوالی با فاصله 90 ثانیه را در هفت وضعیت بدون ایسکمی، پیش آمادهسازی ایسکمی در دست 5 دقیقه قبل فعالیت، ایسکمی دست 20 دقیقه قبل فعالیت، ایسکمی پا 5 دقیقه قبل فعالیت، ایسکمی پا 20 دقیقه قبل فعالیت، ایسکمی هم‌زمان در دست و پا 5 دقیقه قبل فعالیت و ایسکمی دست و پا 20 دقیقه قبل فعالیت اجرا کرد. پیش آمادهسازی ایسکمی در سه دور 5 دقیقهای انسداد با 5 دقیقه رپرفیوژن (برقراری مجدد جریان خون) متعاقب آن انجام شد. میزان درک فشار بلافاصله بعد هر آزمون و لاکتات خون در زمان‌های بلافاصله، 5، 10 و 15 دقیقه بعد فعالیت اندازه‌گیری شد. از روش آماری آنالیز واریانس با اندازههای تکراری و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد.
یافته‌ها: غلظت لاکتات خون در زمان‌های 10 و 15 دقیقه بعد فعالیت و میزان درک فشار در وضعیت پیش آمادهسازی ایسکمی هم‌زمان در دست و پا 20 دقیقه قبل فعالیت کمتر از وضعیت‌های دیگر بود و با وضعیت کنترل تفاوت معنیداری داشت.
نتیجه‌گیری: طبق یافتههای پژوهش اگر پیش آمادهسازی ایسکمی در توده عضلانی بیشتر و 20 دقیقه قبل از فعالیت اجرای شود بر متابولیسم لاکتات و میزان درک فشار اثر بیشتری دارد.
ناهید بیژه؛ سعید رمضانی؛ بابی سان عسکری؛ اسرا عسکری
دوره 4، شماره 1 ، اردیبهشت 1393، ، صفحه 69-80
چکیده
هدف: اخیراً مصرف نوشیدنیهای انرژیزا توسط ورزشکاران به‌طور فزایندهای رایج شده است. ورزشکاران اعتقاددارند که استفاده از نوشیدنیهای انرژیزا طی تمرین و مسابقه، به علت ترکیبات نیروزایی همچون کربوهیدرات، کافئین، سیترات سدیم، تورین و غیره عملکرد را افزایش میدهد. بنابراین، هدف اصلی این پژوهش تعیین اثرات مصرف حاد نوشیدنی ...
بیشتر
هدف: اخیراً مصرف نوشیدنیهای انرژیزا توسط ورزشکاران به‌طور فزایندهای رایج شده است. ورزشکاران اعتقاددارند که استفاده از نوشیدنیهای انرژیزا طی تمرین و مسابقه، به علت ترکیبات نیروزایی همچون کربوهیدرات، کافئین، سیترات سدیم، تورین و غیره عملکرد را افزایش میدهد. بنابراین، هدف اصلی این پژوهش تعیین اثرات مصرف حاد نوشیدنی حاوی تورین و کافئین بر سطوح لاکتات خون، توان بیهوازی و قدرت عضلانی دانشجویان مرد فعال بود. روش پژوهش: یک نمونه 19 نفره از دانشجویان مرد فعال(سن به سال: 75/0±28/22، وزن به کیلوگرم: 66/6±21/71 و قد به سانتی‌متر: 36/5±92/175) دانشگاه مازندران انتخاب شدند. این پژوهش در دو جلسه جداگانه با 4 روز فاصله در بین جلسات اجرا شد. در جلسه اول، همه آزمودنیها بعد از صرف یک صبحانه استاندارد، گرفتن نمونه خون و اندازه‌گیری قدرت عضلانی دست در آزمون وینگیت شرکت کرده و مجدداً دو دقیقه پس از آزمون خون‌گیری انجام شد. در جلسۀ دوم، آزمودنیها به صورت کاملاً تصادفی به 3 گروه (نوشیدنی حاوی تورین و کافئین، دارونما و بدون نوشیدنی) تقسیم شدند. بلافاصله پس از دریافت صبحانه استاندارد (40 دقیقه قبل از آغاز آزمون)، هر گروه 6 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن خود نوشیدنیهای مربوطه را دریافت کردند و سپس آزمونها را همچون جلسه اول تکرار کردند. یافته‌ها: در گروه نوشیدنی حاوی تورین و کافئین، میانگین و حداقل توان بیهوازی افزایش یافت (0/05≥P) اما سطوح لاکتات خون قبل از اجرای آزمون و پس از پایان آزمون تفاوت معنیداری نشان نداد. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر میتوان اظهار کرد که مصرف کوتاه‌مدت نوشیدنی ورزشی حاوی تورین و کافئین موجب افزایش توان بیهوازی مردان فعال میشود.
