عملکردهای هورمونی و آنزیمی در ورزش
جواد وکیلی؛ سعید نیکو خصلت؛ محمد تنهایی؛ مریم اکبری
چکیده
هدف: هدف از مطالعة حاضر تعیین تأثیر دو هفته فعالیت ورزشی تناوبی با و بدون محدودیت جریان خون بر سطوح سرمی هورمون رشد،1 IGF- و لاکتات پسران فوتبالیست نوجوان آماتور است.روش‌شناسی:در یک طرح نیمه تجربی 24 پسر فوتبالیست نوجوان آماتور با میانگین و انحراف معیار سن 79/0± 79/17 سال، قد 37/3± 41/175 سانتی‌متر و وزن 49/4± 12/69 کیلوگرم به صورت داوطلبانه ...
بیشتر
هدف: هدف از مطالعة حاضر تعیین تأثیر دو هفته فعالیت ورزشی تناوبی با و بدون محدودیت جریان خون بر سطوح سرمی هورمون رشد،1 IGF- و لاکتات پسران فوتبالیست نوجوان آماتور است.روش‌شناسی:در یک طرح نیمه تجربی 24 پسر فوتبالیست نوجوان آماتور با میانگین و انحراف معیار سن 79/0± 79/17 سال، قد 37/3± 41/175 سانتی‌متر و وزن 49/4± 12/69 کیلوگرم به صورت داوطلبانه انتخاب و براساس VO2max به دو گروه12 نفره تمرین تناوبی با و بدون محدودیت جریان خون تقسیم شدند. پروتکل تمرینی تحقیق حاضر با شدت 75-60 درصدMHR چهار جلسه در هفته (در هفته اول سه تکرار و هفته دوم چهار تکرار مسافت400 متر) اجرا شد. استراحت بین تکرارها 80-60 ثانیه بود. فشار کاف برای پایین تنه در وهله های فعالیت 140 تا 180 میلی‌متر جیوه تنظیم شد. نمونه‌های خونی به میزان 5 سی سی در دو مرحله قبل از شروع پروتکل تمرینی و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی برای اندازه گیری شاخصهایGH ، IGF-1 سرمی اخذ شد. مقادیر لاکتات نیز بلافاصله بعد از آزمون رست گرفته شد. از آزمون تی مستقل و وابسته در سطح معناداری 05/0≥α استفاده شد.یافته‌ها: نتایج تحقیق افزایش معنیدار GH (p=0/016) و لاکتات (p=0/000) سرمی را در گروه تمرین تناوبی با BFR در مقایسه با گروه تمرین بدون BFR نشان داد. اما در شاخص IGF-1 سرمی بین دو گروه تفاوت معنی داری مشاهده نشد (05/ 0 نتیجه‌گیری: اجرای تمرینات تناوبی با BFR در مقایسه با تمرینات صرف تناوبی احتمالاً می تواند در افزایش شاخصهای آنابولیکی پسران نوجوان فوتبالیست موثرتر باشد.
اختلالات متابولیکی در ورزش
سمیه کاظمی اصفهانی؛ علی یعقوبی
چکیده
هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر 8 هفته تمرین تناوبی شدید (HIIT) همراه با مصرف مکمل گیاه خرفه بر سطح پروتئین شبه آنژیوپویتین 4 (ANGPTL4) کبدی و همچنین مقاومت به انسولین در موشهای مبتلا به NAFLD بود.بدین منظور 25 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار با سن شش هفته و با دامنه ی وزنی 160 تا 185 گرم، به طور تصادفی انتخاب و در 5 گروه کنترل سالم، کنترل کبد چرب، مصرف ...
بیشتر
هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر 8 هفته تمرین تناوبی شدید (HIIT) همراه با مصرف مکمل گیاه خرفه بر سطح پروتئین شبه آنژیوپویتین 4 (ANGPTL4) کبدی و همچنین مقاومت به انسولین در موشهای مبتلا به NAFLD بود.بدین منظور 25 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار با سن شش هفته و با دامنه ی وزنی 160 تا 185 گرم، به طور تصادفی انتخاب و در 5 گروه کنترل سالم، کنترل کبد چرب، مصرف مکمل خرفه، تمرین HIIT و تمرین همراه با مصرف مکمل خرفه قرار داده شدند.جهت القای NAFLD ، موشها به مدت 12هفته تحت رژیم غذایی پُرچرب قرار گرفتند. مکمل خرفه با توجه به وزن موشها با دوز mg/kg 400 به گروههای مربوطه خورانده شد. پروتکل تمرینی HIIT به مدت 8 هفته، 5 جلسه در هفته با شدت ۹0درصد سرعت بیشینه انجام شد. مقاومت به انسولین درگروه کنترل کبد چرب بطور معناداری نسبت به سالم کنترل بالاتر بود (002/0=p). سطح این شاخص در گروه تمرین HIIT (01/0=p)، مکمل خرفه (037/0=p) و تمرین همراه با مکمل (012/0=p) به طور معناداری پایینتر از گروه کنترل کبدچرب بود. همچنین سطح ANGPTL4 کبدی در گروه کنترل کبدچرب بطور معناداری نسبت به سالم کنترل بالاتر بود (01/0=p). سطح این شاخص در گروه تمرین HIIT (036/0=p)، مصرف مکمل خرفه (01/0=p) و تمرین همراه بامکمل (007/0=p) بطور معناداری پایینتر از گروه کنترل کبدچرب بود. احتمالا تمرین HIIT به تنهایی و همراه بامصرف مکمل خرفه منجر به بهبود مقاومت به انسولین و ANGPTL4 می شود بنابراین می توانند در کنترل بیماری کبدچرب نقش کلیدی داشته باشند.
فیزیولوژی ورزشی
حمید ملکشاهی نیا؛ روح الله محمدی میرزایی؛ حلیمه وحدت پور؛ مرضیه السادات آذرنیوه
چکیده
زمینه و هدف: هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر یک دوره تمرین تناوبی بر برخی از فاکتورهای التهابی و ضد التهابی بافت قلب موشهای مبتلا به دیابت نوع دو بود. روش‌شناسی: در این پژوهش، تعداد 60 سر موش صحرایی نر انتخاب شدند و با داروی نیکوتین‌آمید و استریتوزوسین (STZ) دیابتی شده و سپس به طور تصادفی به 6 گروه 10 تایی کنترل، تمرین تناوبی، شم، تمرین ...
بیشتر
زمینه و هدف: هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر یک دوره تمرین تناوبی بر برخی از فاکتورهای التهابی و ضد التهابی بافت قلب موشهای مبتلا به دیابت نوع دو بود. روش‌شناسی: در این پژوهش، تعداد 60 سر موش صحرایی نر انتخاب شدند و با داروی نیکوتین‌آمید و استریتوزوسین (STZ) دیابتی شده و سپس به طور تصادفی به 6 گروه 10 تایی کنترل، تمرین تناوبی، شم، تمرین تناوبی+سالین، دیابتی و دیابت+تمرین تناوبی تقسیم شدند. رت‌ها در گروههای تمرین به مدت 6 هفته و ۵ روز در هفته، برنامه تمرین تناوبی را با استفاده از تردمیل اجرا کردند. تجزیه و تحلیل دادهها با آزمون آنالیز واریانس یکطرفه در سطح معناداری 05/0P≤ انجام گردید. یافته‌ها: نتایج این تحقیق نشان داد میزان گلوکز خون، TNF-α و CRP در گروههای تمرین تناوبی و دیابت+تمرین تناوبی نسبت به گروههای کنترل و دیابت کاهش معناداری داشت (به ترتیب 001/0P=، 001/0 P= و 003/0=P) و شاخص مقاومت انسولین تغییر معناداری پیدا نکرد 21/0=P). همچنین میزان IL-10 در گروههای تمرین تناوبی و دیابت+تمرین تناوبی به ترتیب نسبت به نسبت به گروههای کنترل و دیابت افزایش معناداری داشت(01/0=P). نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش نشان داد می‌توان تمرین تناوبی را به عنوان یک استراتژی درمانی برای کاهش فاکتورهای التهابی TNF-α و CRP و افزایش فاکتور ضدالتهابی IL-10 بافت قلب بیماران دیابتی نوع ۲ استفاده کرد.
عابدین خسروی؛ رزیتا فتحی؛ مرضیه ثاقب جو
چکیده
هدف: پروتئینهای شبه آنژیوپوئیتین که در تنظیم متابولیسم چربی درگـیر هستـند، میتوانند به طور بالقوه در درمان سندرم متابولیک مورد استفاده قرار بگیرند. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرین تناوبی و تداومی بر سطوح سرمی پروتئین شبه آنژیوپوئیتین 8 (ANGPTL8) و نیمرخ لیپیدی دختران چاق 11-9 سال بود. روش‌شناسی: 32 دانشآموز دختر 9 تا 11 ...
بیشتر
هدف: پروتئینهای شبه آنژیوپوئیتین که در تنظیم متابولیسم چربی درگـیر هستـند، میتوانند به طور بالقوه در درمان سندرم متابولیک مورد استفاده قرار بگیرند. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرین تناوبی و تداومی بر سطوح سرمی پروتئین شبه آنژیوپوئیتین 8 (ANGPTL8) و نیمرخ لیپیدی دختران چاق 11-9 سال بود. روش‌شناسی: 32 دانشآموز دختر 9 تا 11 ساله با صدک شاخص توده بدنی بیش از 90 درصد به صورت تصادفی در گروههای کنترل (9 نفر)، تمرین تداومی (11 نفر) و تمرین تناوبی (12) قرار گرفتند. تمرینات شامل هشت هفته پیادهروی تداومی و تناوبی (3 جلسه در هفته) بود. آزمودنیها در گروه تمرین تداومی در چهار هفته اول با شدت %75-60 ضربان قلب بیشینه و در چهار هفته دوم با شدت %75-70 ضربان قلب بیشینه و در گروه تمرین تناوبی در چهار هفته اول با شدت %80-75 ضربان قلب بیشینه و در چهار هفته دوم با شدت %85-80 ضربان قلب بیشینه پیادهروی نمودند. اندازه گیری سطوح سرمی ANGPTL8، HDL، LDL، TG، TC و گلوکز ناشتا در دو نوبت پیشآزمون و پسآزمون انجام شد. یافته‌ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد در گروه تناوبی، متغیرهای ANGPTL8، TC و گلوکز افزایش (05/0>p) و شاخص توده بدن و صدک شاخص توده بدن کاهش (05/0>p) یافت. در گروه تداومی، سطوح ANGPTL8 و TC افزایش (05/0>p) و شاخص توده بدن کاهش (05/0>p) یافت. مقایسه بینگروهی نیز نشان داد که مقادیر گلوکز و ANGPTL8 در دو گروه تمرین، تفاوتی نداشتند. نتیجه‌گیری: افزایش سطوح پروتئین شبه آنژیوپوئیتین 8 پس از هشت هفته تمرینات تناوبی و تداومی مستقل از نوع تمرین بود. به نظر میرسد شاید یکی از دلایل اصلی آن، افزایش سطوح گلوکز و TC باشد، که پیشنهاد دهنده پتانسیل درمانی پروتئین شبه آنژیوپوئیتین 8 در کاهش این عوامل از طریق مهار آن است
علیرضا پاآهو؛ وحید تأدیبی؛ ناصر بهپور
دوره 5، شماره 1 ، خرداد 1394، ، صفحه 45-58
چکیده
هدف: چاقی و اضافه وزن به همراه اختلالات متابولیکی مرتبط با آن‌ها یکی از نگرانی‌های بسیار مهم در جهان امروز است. با توجه به اینکه کودکان و نوجوانان در سنین حساس رشد و آماده‌سازی بدن برای سنین بزرگ‌سالی هستند، بنابراین هدف ما بررسی 12 هفته تمرین تناوبی شدید بر سطوح تستوسترون، کورتیزول و نیمرخ چربی در کودکان چاق و دارای اضافه وزن ...
بیشتر
هدف: چاقی و اضافه وزن به همراه اختلالات متابولیکی مرتبط با آن‌ها یکی از نگرانی‌های بسیار مهم در جهان امروز است. با توجه به اینکه کودکان و نوجوانان در سنین حساس رشد و آماده‌سازی بدن برای سنین بزرگ‌سالی هستند، بنابراین هدف ما بررسی 12 هفته تمرین تناوبی شدید بر سطوح تستوسترون، کورتیزول و نیمرخ چربی در کودکان چاق و دارای اضافه وزن است. روش‌شناسی: بدین منظور بیست پسر بچه چاق با استفاده از طرح پیشآزمون – پسآزمون با گروه گواه و توزیع تصادفی به 2 گروه تقسیم شدند. شاخصهای آنتروپومتریک، سطوح کورتیزول، تستوسترون و نیمرخ چربی اندازهگیری شد. پروتکل تمرین تناوبی شدید 3 جلسه در هفته با شدت 100 تا 110 درصد حداکثر سرعت هوازی به مدت 12 هفته بود. دادهها با استفاده از تی مستقل و همبسته در سطح معنیداری (05/0p≤) تحلیل شد. یافته‌ها: یافتههای پژوهش کاهش معنیدار سطوح استراحتی کورتیزول، TC، TG، LDL-C و افزایش HDL-C را در گروه HIIT نشان داد، اما بر سطوح استراحتی تستوسترون تأثیر معنیداری نداشت. این در حالی است که شاخصهای آنترپومتریک و TC، TG و LDL-C گروه شاهد به‌طور معنیداری افزایش داشت، اما HDL-C آن‌ها به‌طور معنیداری کاهش نشان داد. نتیجه‌گیری: تاکنون تجویز تمرین ایدهآل برای دست‌یابی به سودمندیهای فعالیت بدنی برای افراد چاق به‌خوبی مشخص نشده است، اما یافتههای این پژوهش اشاره دارند که تمرین تناوبی شدید دارای پتانسیل اقتصادی و پروتکل، تمرینی کارآمدی برای افراد چاق و دارای اضافه وزن به‌ویژه کودکان و نوجوانان است.
اکرم ارزانی؛ شادمهر میردار؛ مهدی هدایتی
دوره 4، شماره 2 ، آذر 1393، ، صفحه 151-158
چکیده
هدف: آکواپورین5 (AQP5) پروتئین درون غشایی است که نقش مهمی در حفظ هموستاز آب ریه ایفا میکند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر یک دوره تمرینات تناوبی بر افزایش سطوح AQP5 بافت ریه موشهای در حال بالیدگی بود. روش‌شناسی: 30 سر موش صحرایی ویستار نر سه‌هفته‌ای به‌طور تصادفی به سه گروه پایه، کنترل و تمرین تقسیم شدند. گروه تمرینی به مدت 6 هفته (6 جلسه ...
بیشتر
هدف: آکواپورین5 (AQP5) پروتئین درون غشایی است که نقش مهمی در حفظ هموستاز آب ریه ایفا میکند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر یک دوره تمرینات تناوبی بر افزایش سطوح AQP5 بافت ریه موشهای در حال بالیدگی بود. روش‌شناسی: 30 سر موش صحرایی ویستار نر سه‌هفته‌ای به‌طور تصادفی به سه گروه پایه، کنترل و تمرین تقسیم شدند. گروه تمرینی به مدت 6 هفته (6 جلسه در هفته، هر جلسه 30 دقیقه و با سرعت 15 تا 70 متر بر دقیقه) بر روی تردمیل به تمرین پرداختند. اندازهگیری سطوح AQP5به روش ELISA انجام شد. تجزیه و تحلیل با استفاده از آنالیز واریانس یکطرفه و آزمون LSD در سطح 05/0≥P انجام شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که افزایش معنیداری بین سطوح AQP5 گروههای کنترل و پایه با گروه تمرین وجود دارد (001/0P<). در حالیکه بین تغییرات AQP5 گروه پایه با گروه کنترل تفاوت معنیداری وجود ندارد. همچنین شش هفته تمرین تناوبی موجب افزایش سطوح AQP5 بافت ریه گروه تمرین نسبت به گروههای کنترل و پایه به ترتیب به میزان 03/229 و 9/284 درصد شده است. نتیجه‌گیری: به نظر میرسد یک دوره تمرین تناوب به نظر میرسد یک دوره تمرین تناوبی میتواند با بهبود عملکرد سلولهای اپیتلیال موجب حمایت از تغییرات سطوح آکواپورین5 در طی دوران بالیدگی، و بهبود شاخصهای هموستازی مایعات ریه شود.
