دانشگاه گیلانسوخت و ساز و فعالیت ورزشی2322-28674220151201The effects of high fat diet and negative energy balance methods on adipocyte size and concentrations of adiponectin in fat depots of abdominal cavity in obese ratsتأثیر روشهای تعادل منفی انرژی و رژیم غذایی پرچرب بر اندازۀ آدیپوسیت و سطوح آدیپونکتین در بافت چربی نواحی مختلف حفرۀ شکمی موشهای نر چاق891081384FAپیامسعیدیدانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی دانشگاه گیلان0000-0001-7325-9484حمیدمحبیاستاد دانشگاه گیلان0000-0001-9858-5964فرهادرحمانینیااستاد دانشگاه گیلان0000-0001-7021-0060فهیمهمحمد قاسمیاستادیار دانشگاه علوم پزشکی گیلانJournal Article20150622Objective: The aim of the present study was to investigate the effect of 10-week negative energy balance (NEB) methods on adipocyte size and adiponectin levels in different abdominal fat depots as well as glucose and lipid variables and insulin resistance in high-fat-diet obese male wistar rats. <br />Methodology: Study sample were consisted of sixty-four Wistar male rats (average weight; 194.5±12.6g). Blood samples were collected at 1<sup>st</sup>, 18<sup>th</sup> and 28<sup>th </sup>weeks after an overnight fasting. After first sampling, remaining 56 rats were randomly divided into control (n=16) and high-fat-diet (n=40) groups. After 18 weeks High-fat-diet group randomly divided into high-fat-diet (HFD) and negative energy balance consisted of calorie restriction, exercise training and combination (exercise training with calorie restriction) subgroups. Negative energy balance subgroups underwent an aerobic training (running) with intensity of 70 to 75% of VO<sub>2</sub>max, %25 calorie restriction and interval of both methods for 10 weeks. Adiponectin Levels and adipocyte size in retroperitoneal and mesenteric fat depots, insulin and glucose levels and lipid profile were measured. HOMA-IR was also calculated. <br />Results: The results of this study indicated that in comparison to high-fat-diet, negative energy balance methods despite consumption of high fat diet, decreased adipocyte size in retroperitoneal and mesenteric fat depots (P<0.05) and insulin resistance index improved in line with decrease of serum concentrations of insulin, glucose and triglyceride in obese male rats (P<0.05). However although lipid profile improved, only triglyceride concentration significantly decreased (P<0.05). From negative energy balance subgroups only combination showed significant increase in adiponectin levels of studied depots compared to high-fat-diet (P>0.05). <br />Conclusion: This study indicated that negative energy balance methods can actually decrease adipocyte size of retroperitoneal and mesenteric fat depots even with simultaneous consumption of high-fat-diet which is largely congruent with improvement in lipid and metabolic profile <br />Results also indicate a superiority of aerobic training in improving the lipid profile compare to other NEB methods. <br /> هدف: هدف از مطالعه حاضر، بررسی تأثیر 10 هفته استفاده از روشهای تعادل منفی انرژی همراه با رژیم غذایی پرچرب بر اندازۀ آدیپوسیت و سطوح آدیپونکتین در نواحی مختلف حفرۀ شکمی و متغیرهای قندی و لیپیدی و مقاومت به انسولین در موشهای نر چاق نژاد ویستار بود. <br />روششناسی: نمونۀ آماری تحقیق حاضر را 64 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار تشکیل میدادند (میانگین وزنی 6/ 12±5/194 گرم). نمونهبرداری بافت و خون در هفتههای اول، 18 و 28 و پس از ناشتایی شبانه صورت گرفت. پس از نمونهبرداری پایه،56 سر موش باقیمانده بهطور تصادفی به گروههای کنترل (16 سر) و رژیم غذایی پرچرب (40 سر) تقسیم شدند. گروه پرچرب پس از 18 هفته، به زیرگروههای رژیم پرچرب و تعادل منفی انرژی شامل محدودیت کالری، تمرین هوازی و ترکیبی (محدودیت کالری همراه با تمرین هوازی) تقسیم شدند. زیرگروههای تعادل منفی انرژی به مدت 10 هفته، تحت تمرین هوازی (دویدن) با شدت70 تا 75 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی، 25% محدودیت کالری و تناوب دو روش قرار گرفتند. سطوح آدیپونکتین و اندازۀ آدیپوسیت در بافت چربی نواحی خلف صفاقی و احشایی و همچنین سطوح سرمی گلوکز ، انسولین و نیمرخ لیپیدی اندازهگیری شدند. شاخص مقاومت به انسولین نیز محاسبه گردید. <br />یافتهها: نتایج این مطالعه نشان داد که در مقایسه با غذای پرچرب، روشهای تعادل منفی انرژی علیرغم مصرف غذای پرچرب سبب کاهش معنیدار اندازۀ آدیپوسیت نواحی احشایی و صفاقی خلفی و همچنین بهبود معنیدار شاخص مقاومت به انسولین، کاهش معنیدار سطوح سرمی انسولین و گلوکز در موشهای صحرایی چاق شد (05/0>P). با وجود این، تعادل منفی انرژی علیرغم بهبود متغیرهای پروفایل لیپیدی تنها سبب کاهش معنیدار در تریگلیسرید گردید (05/0>P). آدیپونکتین بافت چربی نواحی مورد مطالعه در زیرگروههای تعادل منفی انرژی در مقایسه با گروه غذای پرچرب، تنها در گروه ترکیبی افزایش معنیداری نشان داد (05/0>P). <br />نتیجهگیری: این مطالعه نشان داد که روشهای تعادل منفی انرژی حتی در زمان مصرف غذای پرچرب میتوانند سبب کاهش اندازۀ آدیپوسیت در بافتهای چربی احشایی و خلف صفاقی شوند که تا حد زیادی با بهبود نیمرخ لیپیدی و متابولیکی همسو است. نتایج همچنین نشان دهندۀ برتری تمرین هوازی در بهبود پروفایل لیپیدی نسبت به سایر روشهای تعادل منفی انرژی میباشد.دانشگاه گیلانسوخت و ساز و فعالیت ورزشی2322-28674220151201Changes in plasma acute phase proteins (SAA and CRP) levels following 8 weeks of circuit resistance training in obese menتغییرات سطوح پلاسمایی پروتئینهای مرحله حاد (SAA و CRP) در مردان چاق بر اثر 8 هفته تمرین مقاومتی دایرهای1091191385FAعلیرضاصفرزادهاستادیار دانشگاه مازندران0000-0002-8413-3665امینبصیریکارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشیJournal Article20150710Objective: The purpose of this study was to investigate the changes in plasma C reactive protein (CRP) and Serum amyloid A (SAA) levels following 8 weeks of circuit resistance training in obese men. <br />Methodology: Twenty six obese men (age; 36.8±7.9 yr, weight; 92.8±10.8 kg, and BMI; 31.5±2.8 kg/m<sup>2</sup>) voluntarily participated in this study, and were divided into control (n=13) and resistance training (n=13) groups. Subjects in training group performed eight weeks circuit resistance training with 50-85% 1RM (3 days/week). Anthropometrics parameters, as well as plasma levels of CRP and SAA were measured at the baseline and at the end of study. <br />Results: Eight weeks of resistance training induced significant reduction in body weight, BMI and body fat percentage (P≤0.05). Significant reduction in plasma CRP concentration was found in compare with control group (P≤0.05). Plasma SAA levels increased in both control and training groups when compared with baseline levels (P≤0.05), But there was no significant difference in SAA levels changes between two groups. <br />Conclusion: The results of this study showed that circuit resistance training decreases plasma CRP levels, associated with improved in body composition in obese men. <br /> هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی تغییرات سطوح پلاسمایی پروتئین واکنشی C (CRP) و سرم آمیلوئید A (SAA) بر اثر هشت هفته تمرین مقاومتی دایرهای در مردان چاق بود. <br />روششناسی: بیستوشش مرد چاق با میانگین سن 9/7±8/36 سال، وزن 8/10±8/92 کیلوگرم و شاخص توده بدن 8/2±5/31 کیلوگرم بر مترمربع بهطور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کرده و به دو گروه کنترل (13 نفر) و تمرین مقاومتی (13 نفر) تقسیم شدند. آزمودنیهای گروه تمرین هشت هفته تمرین مقاومتی دایرهای با شدت 50 تا 85 درصد یک تکرار بیشینه را 3 روز در هفته انجام دادند. شاخصهای پیکر سنجی همراه با سطوح پلاسمایی CRP و SAA در ابتدا و پایان مطالعه مورد ارزیابی قرار گرفت. <br />یافتهها: هشت هفته تمرین مقاومتی منجر به کاهش معنیدار وزن، شاخص تودة بدن و درصد چربی آزمودنیها شد (05/0≥P). کاهش معنیدار غلظت پلاسمایی CRP در مقایسه با گروه کنترل نیز مشاهده شد (05/0≥P). سطوح پلاسمایی SAA در هر دو گروه کنترل و تمرین مقاومتی در مقایسه با مقادیر پیشآزمون با افزایش معنیدار همراه بود (05/0≥P)، لیکن تفاوت معنیداری در تغییرات سطوح پلاسمایی SAA بین دو گروه مشاهده نشد. <br />نتیجهگیری: یافتههای این تحقیق نشان داد که تمرین مقاومتی دایرهای سطوح پلاسمایی CRP را در مردان چاق کاهش داد که با بهبود ترکیب بدنی همراه میباشد. <br /> دانشگاه گیلانسوخت و ساز و فعالیت ورزشی2322-28674220151201The effect of aerobic-resistance training on visceral adipose tissue, serum omentin-1 and insulin resistance in ovariectomized ratsاثر تمرین ترکیبی هوازی-مقاومتی بر میزان چربی احشایی، سطح سرمی اُمنتین-1 و مقاومت انسولینی در موش صحرایی اوارکتومی شده1211351386FAآمنهپوررحیم قورقچیدانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی دانشگاه گیلان0000-000303448-5950ارسلاندمیرچیدانشیار دانشگاه گیلان0000-0001-9114-2327پروینباباییاستاد دانشگاه علوم پزشکی گیلانJournal Article20041117Objective: The aim of this study was to investigate the effect of aerobic-resistance training on visceral adipose tissue, serum omentin-1 and insulin resistance in ovariectomized (OVX) rats. <br />Methodology: Fifty Female Wistar rats (weight, 180±5g) were divided accidental and according body weight into five groups: SHAM (n=20) and OVX (n=30) groups. OVX rats were subdivided into 2 Ovx+sedentary (Sedentary; n=20) groups and one aerobic-resistance training (Ovx+Exe; n=10) group. Two weeks after surgery, one group of OVX rats and one group of SHAM rats were sacrificed and omentin-1, insulin resistance and visceral fat were measured. The other OVX rats were randomly divided into the following subgroups: 1) OVX and sedentary (Sedentary); 2) OVX and Exercise (Ovx+Exe). The exercise consisted of 8 weeks of aerobic-resistance exercise (3 days/week, 20 m/min, 60 min/day, 10% slope, Load; 3% body weight, attached to tail), three days a week. After complete anesthesia, the abdominal cavity was rapidly opened and blood samples were collected. All intraabdominal fat were dissected out and weighed immediately. Omentin-1 was measured by rat omentin ELISA kit. HOMA-IR was used to estimate the insulin resistance. <br />Results: There was no significant differences between weights means all groups. After two weeks of surgery, there was no significant difference between visceral fat, omentin-1 and HOMA-IR in SHAM2 compared to OVX2. After eight weeks, combined aerobic-resistance training in Ovx+Exe significantly decreased visceral fat gain induced via ovariectomy by 21/4% compared to the level observed in Sedentary; whereas, visceral fat significantly increased by 92.5% in OVX2 compared to SHAM2 (p<0.05). Omentin-1 increased in Ovx+Exe compared to Sedentary and SHAM, by56/5% and51/6%, respectively; whereas it was significantly decreased by3/1% in Sedentary compared to SHAM (p<0.05). HOMA-IR induced via ovariectomy significantly decreased by74.7% in Ovx+Exe compared to Sedentary; whereas, it significantly increased by 193.7% in OVX2 compared to SHAM2 (p<0/05). Also, HOMA-IR decreased in Ovx+Exe compared to SHAM2, but it was n ́t significant. <br />Conclusion: 8 week aerobic-resistance training successfully decreased visceral fat and insulin resistance via increasing omentin-1. So, it seems that 8-week aerobic-resistance training with 70-85% Vo2max is suitable for controlling body weight gain, decreasing visceral fat and insulin resistance and increasing omentin-1 in menopause period. <br /> هدف: هدف تحقیق بررسی اثر تمرین ترکیبی هوازی-مقاومتی بر وزن چربی احشایی، اُمنتین-1 و مقاومت انسولینی در موش صحرایی اوارکتومی شده بود. <br />روششناسی: 50 سر موش صحرایی ماده سیزده هفته (میانگین وزن 5±180گرم) به روش تصادفی و بر اساس همگنسازی وزن بدن در دو گروه شم (20=n) و اوارکتومی (30=n) شامل زیرگروههای تمرین و اوارکتومی (10=n) و دو گروه اوارکتومی (کنترل؛20=n) قرار گرفتند. دو هفته پس از اوارکتومی، برای اندازهگیری امنتین-1 و مقاومت انسولینی، نمونه خونی گروههای شم1و اوارکتومی1جمعآوری و چربی احشایی استخراج و توزین شد. دو گروه دیگر حیوانات اوارکتومی شده بهصورت تصادفی در گروههای تمرین و اوارکتومی2 قرار گرفتند. برنامه تمرین 8 هفته، 3 روز در هفته، سرعت 20 متر بر دقیقه، 60 دقیقه در روز، شیب 10 درجه و دارای وزنه 3% وزن بدن حیوان، متصل به دم، انجام شد. بعد از بیهوشی و گرفتن نمونه خونی، چربی احشایی برداشته و توزین شد. امنتین-1 با الایزا و مقاومت انسولینی با شاخص HOMA-IR اندازهگیری شد. <br />یافتهها: بین میانگین وزن بدن گروهها در شروع مطالعه اختلاف معنیداری وجود نداشت. تغییرات چربی احشایی، امنتین-1 و مقاومت انسولینی، دو هفته پس از جراحی، در گروه اوارکتومی در مقایسه با شم معنیدار نبود. در پایان هشت هفته چربی احشایی، بدون کاهش وزن بدن، در گروه تمرین و اوارکتومی نسبت به گروه اوارکتومی 4/21% کمتر افزایش یافت؛ درحالیکه در گروه اوارکتومی در مقایسه با شم 5/92% افزایش یافت (05/0>P). امنتین-1 گروه تمرین و اوارکتومی در مقایسه با گروههای اوارکتومی و شم، به ترتیب 5/56% و 6/51% افزایش یافت؛ درحالیکه در گروه اوارکتومی در مقایسه با شم 1/3% کاهش یافت (05/0>P). مقاومت انسولینی در گروه تمرین و اوارکتومی نسبت به گروه اوارکتومی 7/74% کمتر افزایش یافت؛ درحالیکه در گروه اوارکتومی نسبت به شم 7/193% افزایش یافت (05/0 >P)؛ مقاومت انسولینی گروه تمرین و اوارکتومی در مقایسه با شم کاهش غیرمعنیداری داشت. <br />نتیجهگیری: هشت هفته تمرین هوازی-مقاومتی چربی احشایی و مقاومت انسولینی را با افزایش امنتین-1 در موش صحرایی اوارکتومی شده کاهش داد. لذا به نظر میرسد، هشت هفته تمرین هوازی- مقاومتی با شدت Vo2max %85-70 برای کنترل وزن، کاهش چربی احشایی و مقاومت انسولینی با بهبود امنتین-1 در دوران یائسگی مناسب است. <br /> دانشگاه گیلانسوخت و ساز و فعالیت ورزشی2322-28674220151201The effect of a period of resistance training on novel insulin resistance indexes in sedentary young obese menتأثیر یک دوره تمرین مقاومتی بر شاخصهای جدید مقاومت انسولینی در مردان جوان چاق غیرفعال1371491387FAفتاحمرادیاستادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد سقزJournal Article20140910Objective: Even in young people, insulin resistance is associated with physical inactivity and obesity. It has been shown that novel insulin resistance indexes have clinical value. The purpose of present study was to investigate the effect of a period of resistance training on novel insulin resistance indexes in sedentary young obese men. <br />Methodology: In a semi-experimental study, twenty one sedentary young obese men were randomly placed at two groups: resistance training (n=10, 26.7±3.3 yr, 32.6±2.8 kg/m<sup>2</sup>) and control (n=11, 27.1±3.1 yr, 32.2±3.3 kg/m<sup>2</sup>). General characteristics of subjects, serum resistin concentration, and homeostasis model assessment-adiponectin (HOMA-AD), adiponectin-resistin (AR), and (insulin resistance) IR<sub>AR</sub> indexes were assessed before and after the training. Resistance training protocol consisted of twelve weeks weight training (3 sessions per week, 10 stations, 3 sets 8-12 repetitions in each station, intensity 60-80% of one repetition maximum, rest between sets 1 min and between stations 2 min, duration of main training 65-70 min per each session). <br />Results: Resistance training decreased serum resistin concentration (P<0.05), HOMA-AD (P<0.05), AR (P<0.05) and IR<sub>AR </sub>(P<0.05), while none of mentioned parameters in control group showed any significant changes. The compartion pre-test and post-test means of these indexes between two groups showed significant differences (P<0.05). <br />Conclusion: Resistance training reduces levels of novel insulin resistance indexes in sedentary young obese men that can have a practical value with regard to prevention against risk of cardiovascular and metabolic diseases for this population group. <br /> هدف: مقاومت انسولینی حتی در افراد جوان با کمتحرکی و چاقی مرتبط است. نشان دادهشده است که شاخصهای جدید مقاومت انسولینی از ارزش بالینی برخوردارند. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تأثیر یک دوره تمرین مقاومتی بر شاخصهای جدید مقاومت انسولینی در مردان جوان چاق غیرفعال است. <br />روششناسی: در یک کار آزمایی نیمه تجربی، 21 مرد جوان چاق غیرفعال بهطور تصادفی به دو گروه تمرین مقاومتی (10 نفر، 3/3±7/26 سال، 8/2±6/32 کیلوگرم بر مترمربع) و کنترل (11 نفر، 1/3±1/27 سال، 3/3±2/32 کیلوگرم بر مترمربع) تقسیم شدند. ویژگیهای عمومی آزمودنیها، غلظت رسیستین سرم و شاخصهای آدیپونکتین-رسیستین (AR)، مدل ارزیابی هومئوستاز-آدیپونکتین (HOMA-AD) و مقاومت انسولینی (IR<sub>AR</sub>) قبل و پس از دوره تمرین اندازهگیری شد. پروتکل تمرین مقاومتی شامل دوازده هفته تمرین با وزنه (3 جلسه تمرین در هفته، ده ایستگاه، 3 نوبت 12-8 تکرار در هر ایستگاه، شدت 80-60 درصد یک تکرار بیشینه، میزان استراحت بین نوبتها 1 دقیقه و بین ایستگاهها 2 دقیقه، مدت زمان تمرین اصلی حدود 70-65 دقیقه در هر جلسه) بود. <br />یافتهها: تمرین مقاومتی غلظت رسیستین سرم (006/0=P)، HOMA-AD (015/0=P)، AR (038/0=P) و IR<sub>AR</sub> (019/0=P) را کاهش داد، اما هیچکدام از شاخصهای مذکور در گروه کنترل تغییر معنیداری نشان نداد. مقایسه میانگینهای اختلاف پیشآزمون-پسآزمون این شاخصها بین دو گروه نیز تفاوتهای معنیداری نشان داد (05/0>P). <br />نتیجهگیری: تمرین مقاومتی سطوح شاخصهای جدید مقاومت انسولینیرا در مردان جوان چاق غیرفعال کاهش میدهد که میتواند از جهت پیشگیری در برابر خطر بیماریهای قلبی-عروقی و متابولیکی برای این گروه جمعیتی ارزش کاربردی داشته باشد. <br /> دانشگاه گیلانسوخت و ساز و فعالیت ورزشی2322-28674220151201The effect of interval training on AQP5 levels in the lung of Male Wistar rats during of pubertyاثر یک دوره تمرینات تناوبی بر سطوح AQP5 بافت ریه موشهای در حال بالیدگی1511581388FAاکرمارزانیکارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشیشادمهرمیرداردانشیار دانشگاه مازندرانمهدیهدایتیاستادیار دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتیJournal Article20140614Objective: The aquaporin5 (AQP<sub>5</sub>) is an integral membrane protein that plays an important role in maintaining water homeostasis in the lung. The purpose of this study was to evaluate the effect of interval training on AQP<sub>5</sub> levels in the lung of Male Wistar rats during puberty. <br />Methodology: 30 three-week male Wistar rats with average weight of 68±9 g were randomly divided into three groups included; the base, control and training groups. The training group ran on treadmill for 6 weeks (6 per week, 30 minutes each session at a speed of 15 to70 meters per minute). AQP<sub>5</sub> levels were measured by ELISA methods. Analyzed is done with two-way ANOVA and LSD test at PResults: Results showed significant differences between AQP5 levels of control, base and training groups (P<0.05). While, there were no significant differencesbetween AQP<sub>5</sub> levels of control and base groups . Furthermore, six-weeks interval training increased AQP<sub>5</sub> levels of lung tissue in exercise group compared to the control group by 229.03 and 284.9 percent. <br />Conclusion: It seems that an Increased interval training can improve the of epithelial cell performance and protect the AQP<sub>5</sub> level changes during the puberty, and improve lung liquid homeostasis.هدف: آکواپورین5 (AQP<sub>5</sub>) پروتئین درون غشایی است که نقش مهمی در حفظ هموستاز آب ریه ایفا میکند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر یک دوره تمرینات تناوبی بر افزایش سطوح AQP<sub>5</sub> بافت ریه موشهای در حال بالیدگی بود. <br />روششناسی: 30 سر موش صحرایی ویستار نر سههفتهای بهطور تصادفی به سه گروه پایه، کنترل و تمرین تقسیم شدند. گروه تمرینی به مدت 6 هفته (6 جلسه در هفته، هر جلسه 30 دقیقه و با سرعت 15 تا 70 متر بر دقیقه) بر روی تردمیل به تمرین پرداختند. اندازهگیری سطوح AQP<sub>5</sub>به روش ELISA انجام شد. تجزیه و تحلیل با استفاده از آنالیز واریانس یکطرفه و آزمون LSD در سطح 05/0≥P انجام شد. <br />یافتهها: نتایج نشان داد که افزایش معنیداری بین سطوح AQP<sub>5</sub> گروههای کنترل و پایه با گروه تمرین وجود دارد (001/0P<). در حالیکه بین تغییرات AQP<sub>5</sub> گروه پایه با گروه کنترل تفاوت معنیداری وجود ندارد. همچنین شش هفته تمرین تناوبی موجب افزایش سطوح AQP<sub>5</sub> بافت ریه گروه تمرین نسبت به گروههای کنترل و پایه به ترتیب به میزان 03/229 و 9/284 درصد شده است. <br />نتیجهگیری: به نظر میرسد یک دوره تمرین تناوب به نظر میرسد یک دوره تمرین تناوبی میتواند با بهبود عملکرد سلولهای اپیتلیال موجب حمایت از تغییرات سطوح آکواپورین5 در طی دوران بالیدگی، و بهبود شاخصهای هموستازی مایعات ریه شود. <br /> دانشگاه گیلانسوخت و ساز و فعالیت ورزشی2322-28674220151201The effect of short- term creatine supplementation on delayed onset muscle soreness markers after one-single resistance exerciseتأثیر مکملدهی کوتاه مدت کراتین بر شاخصهای کوفتگی عضلانی تأخیری پس از یک جلسه فعالیت مقاومتی1591721389FAرامینامیرساساندانشیار دانشگاه تبریزعلیضرغامی خامنهکارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی0000-0002-1914-6793علیاوجاقیعضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شبسترJournal Article20140705Objective: The present study was carried out to determine the effect of creatine loading on some delayed onset muscle soreness (DOMS) indices (biochemical, functional and superficial) following resistance exercise in male wrestler. <br />Methodology: Eighteen volunteer male wrestler (age 21.11±1.13 years, body fat 12.67±1.84 %, and BMI 21.96±0.70 kg.m<sup>2</sup>) were assigned to a randomized and double-blind into two equal creatine (n=10) and placebo (n=10) groups. After six consecutive days supplementation (300 mg.kg<sup>-1</sup>.day body weight creatine or dextrose), all subjects were participated in one single- session circuit resistance exercise protocol (with 80% 1-RM in 3 sets with 6 repetition) include six station. Changes in muscle soreness indices were determined in three phases (before supplementation phase, immediately and 24 hours after the resistance exercise protocol). Data were analyzed by repeated measure ANOVA, Bonferroni and independent T test at P≤0.05. <br />Results: The results show that the one-session resistance exercise protocol significantly increased the creatine kinase (CK) and perceived muscle soreness index (P≤0.05). Although, the 24-hour of serum CK change ranges in creatine group were significantly less than in placebo group (P≤0.05). While, the 24-hour differences of lower limb’s swelling, flexibility, maximal isometric strength, and explosive power between two groups were not significant. <br />Conclusion: The results of this study showed that the short-term creatine loading leads to attenuate the adverse effects of undesirable muscle soreness indices (serum total CK). Therefore, based on the present results, that creatine loading could reduce the muscle soreness ranges following the resistance exercise. <br /> هدف: تحقیق حاضر بهمنظور تعیین تأثیر مکملدهی کراتین بر برخی شاخصهای کوفتگی عضلانی تأخیری (زیستشیمیایی، عملکردی و محیطی) متعاقب فعالیت مقاومتی در مردان کشتیگیر انجام شد. <br />روششناسی: 18 مرد کشتیگیر داوطلب (میانگین سنی13/1±11/21 سال، درصد چربی 84/1±67/12% و شاخص توده بدنی 70/0±96/21 کیلوگرم بر مجذور متر) بهطور تصادفی و دوسویه کور در دو گروه کراتین (9نفر) و شبه دارو (9نفر) قرار گرفتند. آزمودنیها پس از دورة شش روزة مکملدهی (300 میلیگرم در کیلوگرم وزن بدن روزانه کراتین یا دکستروز)، در یک برنامه فعالیت مقاومتی دایرهای با وزنه (با شدت 80 درصد یک تکرار بیشینه در سه نوبت با تکرارهای ششتایی) شامل شش ایستگاه شرکت کردند. تغییرات شاخصهای کوفتگی عضلانی طی سه مرحله (قبل از شروع مکمل دهی، بلافاصله و 24 ساعت پس از اجرای قرارداد فعالیت مقاومتی) اندازهگیری شد. دادههای حاصله بوسیلة آزمونهای تحلیل واریانس مکرر، تعقیبی بونفرونی و تی مستقل در سطح معنیداری 05/0 بررسی شد. <br />یافتهها: نتایج نشان داد، یک جلسه فعالیت مقاومتی باعث افزایش معنیداری در شاخصهای کراتین کیناز (CK) و احساس درد بلافاصله میگردد (05/0P≤). اگرچه دامنة تغییرات 24 ساعتة کراتینکیناز سرم گروه کراتین بهطور معنیداری پایینتر از گروه شبه دارو بود (05/0P≤). اما، تفاوت 24 ساعتة محیط ران، انعطافپذیری، قدرت هم طول بیشینه و توان انفجاری اندام تحتانی دو گروه معنیدار نبود. <br />نتیجهگیری: یافتههای این پژوهش نشان داد که مکملدهی کوتاهمدت کراتین منجر به کاهش میزان برخی از شاخصهای کوفتگی عضلانی (کراتین کیناز تام سرم) میشود. بنابراین، مکملدهی کراتین ممکن است میزان کوفتگی عضلانی متعاقب فعالیت مقاومتی را کاهش دهد. <br /> دانشگاه گیلانسوخت و ساز و فعالیت ورزشی2322-28674220151201The relationship between eating disorders, amenorrhea and body satisfaction in middle aged athlete and non-athlete femalesارتباط بین اختلالات تغذیهای، آمنوره و رضایت از بدن در زنان میانسال ورزشکار و غیر ورزشکار1731851390FAفرهادرحمانینیااستاد دانشگاه گیلان0000-0001-7021-0060جوادمهربانیاستادیار دانشگاه گیلان0000-0001-75004-8066مهدیهزنگنهکارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشیJournal Article20150615Objective: Aging in women and the incidence of amenorrhea can lead to eating disorders, obesity and dissatisfaction of their body shape. <br />Methodology: A total of 434 (108 athletes; BMI: 28.27±2.41, and 326 non-athletes; BMI: 35.11±4.13) Iranian women between 35-50 years old, participated in this study. The data were collected via a package that was consisted of questionnaires involving demographic, athletic history, menstrual pattern, eating attitude test-26, (The EAT-26 questionnaire) and female body image scale. The body mass index (BMI) was measured to compare actual, perceived and ideal body sizes Data were analyzed by Mann Whitney U and Spearman correlation. <br />Results: The finding showed that there was no significant difference between eating disorder and secondary amenorrhea between athlete and non-athlete groups; but there was significant difference between body dissatisfaction, social pressure to change weight and actual BMI between two groups (P<0.05). The most rate of body dissatisfaction and social pressure to change weight observed in non athletes women (P<0.05). <br />Conclusion: In general, it seems that exercise can reduce eating disorders and body dissatisfaction or fitness contribute to increased performance. <br /> هدف: افزایش سن در زنان و بروز آمنوره میتواند منجر اختلالات تغذیهای و به دنبال آن چاقی و ناخرسندی زنان از تناسب اندام خود شود. هدف از پژوهش حاضر، ارزیابی رابطه بین اختلالات تغذیهای، آمنوره و نارضایتی از شکل بدن در زنان میانسال ورزشکار و غیر ورزشکار بود. <br />روششناسی: به این منظور 434 زن (108 ورزشکار و 326 غیر ورزشکار) بین سنین 50-35 در این پژوهش شرکت کردند. دادههای پژوهش بهوسیله پرسشنامههای جمعیتشناسی، بررسی سابقه فعالیت ورزشی، وضعیت قاعدگی، نگرش غذایی-26 گزینهای و مقیاس تصویری شکل بدن جمعآوری شد. قد و وزن به منظور تعیین BMI واقعی، ادراک شده و دلخواه اندازهگیری شد. دادهها با آزمونهای یومان ویتنی و همبستگی اسپیرمن مورد آنالیز قرار گرفت. <br />یافتهها: یافتهها نشان داد بین اختلال تغذیه و آمنوره ثانویه در دو گروه، تفاوت معنیداری وجود نداشت. در حالی که بین نارضایتی از شکل بدن و فشار اجتماعی برای تغییر وزن و BMI واقعی بین دو گروه تفاوت معنیداری مشاهده شد (05/0P<). میزان نارضایتی از شکل بدن و فشار اجتماعی برای تغییر وزن در زنان غیر ورزشکار بیشتر بود (05/0P<). <br />نتیجهگیری: بهطورکلی به نظر میرسد ورزش کردن میتواند در کاهش اختلالات تغذیهای و نارضایتی از بدن برای افزایش عملکرد یا تناسباندام نقش داشته باشد. <br />