علی مصطفیلو؛ سید علیرضا حسینی کاخک؛ امیر حسین حقیقی
چکیده
هدف: فوتبال به دلیل ویژگیهای عملکردی خاص خود نسبت به سایر رشتههای ورزشی به یک سری عوامل فیزیولوژیکی وابسته است. لذا هدف از مطالعه حاضر اثر تمرینات مقاومتی با تأکید بر بخش برونگرا با و بدون محدودیت جریان خون و تمرینات مقاومتی سنتی بر کورتیزول خون، عملکرد استقامتی و توان بیهوازی در فوتبالیستهای مرد بود. روششناسی: 40 بازیکن ...
بیشتر
هدف: فوتبال به دلیل ویژگیهای عملکردی خاص خود نسبت به سایر رشتههای ورزشی به یک سری عوامل فیزیولوژیکی وابسته است. لذا هدف از مطالعه حاضر اثر تمرینات مقاومتی با تأکید بر بخش برونگرا با و بدون محدودیت جریان خون و تمرینات مقاومتی سنتی بر کورتیزول خون، عملکرد استقامتی و توان بیهوازی در فوتبالیستهای مرد بود. روششناسی: 40 بازیکن فوتبال انتخاب و در چهار گروه تمرین مقاومتی سنتی (10=n)، تمرین مقاومتی برونگرا با محدودیت جریان خون (10=n)، تمرین مقاومتی برونگرا بدون محدودیت جریان خون (10=n) و کنترل (10=n) به صورت تصادفی تقسیم شدند. آزمونها و نمونهگیری خونی قبل و پس از دوره تمرینی هشت هفتهای گرفته شد. به منظور مقایسه بین گروهها از روش تجزیه و تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده گردید (05/0≥P). یافتهها: نتایج نشان داد که حداقل ، حداکثر، میانگین توان و عملکرد استقامتی در هر سه گروه تجربی به بعد از تمرین افزایش معنیداری داشت (001/0≥P). همچنین افزایش معنیداری بین دو گروه تجربی تمرین مقاومتی برونگرا با و بدون محدودیت جریان خون در حداقل توان وجود داشت (05/0≥P). نتایج بین گروهی حاکی از وجود افزایش معنیدار بین گروه تمرینات مقاومتی برونگرا با محدودیت جریان خون و گروه تمرینات مقاومتی سنتی در مورد حداکثر توان و میانگین توان نیز بود. با این حال در مورد شاخص خستگی (13/0=p) و هورمون کورتیزول (33/0=p) این اثر معنیدار نبود. نتیجهگیری: هر چند نتایج مربوط به درصد تغییرات حاکی از بهبود بیشتر توان بیهوازی و عملکرد استقامتی در گروه تمرین سنتی نسبت به دو گروه تمرینی دیگر بود، لذا تمرینات سنتی میتواند همچنان مورد استفاده قرار گیرد.
امین فرزانه حصاری؛ سید علیرضا حسینی کاخک؛ محمد رضا حامدی نیا
چکیده
هدف: هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر پیش آمادهسازی ایسکمی با فاصلههای زمانی و در اندامهای مختلف قبل از فعالیت بر تغییرات لاکتات خون و میزان درک فشار بعد از فعالیت شدید در جودوکاران بود.
روششناسی: 13جودوکار مرد (حداقل 4 سال سابقه تمرین) بهطور داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. هر آزمودنی در هفت جلسه مجزا و بهصورت تصادفی و موازنه ...
بیشتر
هدف: هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر پیش آمادهسازی ایسکمی با فاصلههای زمانی و در اندامهای مختلف قبل از فعالیت بر تغییرات لاکتات خون و میزان درک فشار بعد از فعالیت شدید در جودوکاران بود.
روششناسی: 13جودوکار مرد (حداقل 4 سال سابقه تمرین) بهطور داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. هر آزمودنی در هفت جلسه مجزا و بهصورت تصادفی و موازنه متقابل دو آزمون ویژه جودو متوالی با فاصله 90 ثانیه را در هفت وضعیت بدون ایسکمی، پیش آمادهسازی ایسکمی در دست 5 دقیقه قبل فعالیت، ایسکمی دست 20 دقیقه قبل فعالیت، ایسکمی پا 5 دقیقه قبل فعالیت، ایسکمی پا 20 دقیقه قبل فعالیت، ایسکمی همزمان در دست و پا 5 دقیقه قبل فعالیت و ایسکمی دست و پا 20 دقیقه قبل فعالیت اجرا کرد. پیش آمادهسازی ایسکمی در سه دور 5 دقیقهای انسداد با 5 دقیقه رپرفیوژن (برقراری مجدد جریان خون) متعاقب آن انجام شد. میزان درک فشار بلافاصله بعد هر آزمون و لاکتات خون در زمانهای بلافاصله، 5، 10 و 15 دقیقه بعد فعالیت اندازهگیری شد. از روش آماری آنالیز واریانس با اندازههای تکراری و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد.
یافتهها: غلظت لاکتات خون در زمانهای 10 و 15 دقیقه بعد فعالیت و میزان درک فشار در وضعیت پیش آمادهسازی ایسکمی همزمان در دست و پا 20 دقیقه قبل فعالیت کمتر از وضعیتهای دیگر بود و با وضعیت کنترل تفاوت معنیداری داشت.
نتیجهگیری: طبق یافتههای پژوهش اگر پیش آمادهسازی ایسکمی در توده عضلانی بیشتر و 20 دقیقه قبل از فعالیت اجرای شود بر متابولیسم لاکتات و میزان درک فشار اثر بیشتری دارد.