زهره هاشمی؛ مهرزاد مقدسی
چکیده
هدف: مطالعات بالینی حاکی از آن هستند که نوع فعالیت ورزشی ممکن است اثرات متفاوتی بر عملکرد قلب و سلامت آن داشته باشد. اثر ورزشهای قدرتی و استقامتی بر سلامت قلب به‌واسطه پروتئینهای آزادشده از آن به‌درستی مشخص نیست. بنابراین، هدف پژوهش حاضر مقایسه سطح گالکتین-3 و NT proBNP در مردان ورزشکار قدرتی و استقامتی نخبه بود.
روش‌شناسی: در تحقیق ...
بیشتر
هدف: مطالعات بالینی حاکی از آن هستند که نوع فعالیت ورزشی ممکن است اثرات متفاوتی بر عملکرد قلب و سلامت آن داشته باشد. اثر ورزشهای قدرتی و استقامتی بر سلامت قلب به‌واسطه پروتئینهای آزادشده از آن به‌درستی مشخص نیست. بنابراین، هدف پژوهش حاضر مقایسه سطح گالکتین-3 و NT proBNP در مردان ورزشکار قدرتی و استقامتی نخبه بود.
روش‌شناسی: در تحقیق حاضر 15 اندام‌پرور (میانگین ± انحراف معیار سن 4/1 ± 0/23 و شاخص توده بدن 4/1 ± 1/24 کیلوگرم بر مترمربع) و 15 دونده استقامتی (میانگین ± انحراف معیار سن 0/3 ± 4/21 و شاخص توده بدن 0/2 ± 7/21 کیلوگرم بر مترمربع) مرد نخبه استان فارس با حداقل 3 سال سابقه ورزشی به‌عنوان آزمودنی انتخاب شدند. اندازهگیریهای مربوط به شاخصهای تنسنجی و ترکیب بدن به عمل آمد. به‌منظور تعیین سطوح گالکتین-3 و NT-ProBNP از آزمودنی‌ها پس از حداقل 12 ساعت ناشتایی شبانه نمونه خونی گرفته شد. برای تجزیه و تحلیل متغیرهای خونی از آزمون غیرپارامتریک من ویتنی یو و توسط نرم‌افزار SPSS نسخه 17 در سطح معنی‌داری حداقل 05/0 استفاده شد
یافته‌ها: نتایج نشان داد سطح گالکتین-3 و NT-ProBNP در ورزشکاران قدرتی نخبه به‌طور معنی‌داری نسبت به ورزشکاران استقامتی نخبه بالاتر بوده است (05/0>P).
نتیجه‌گیری: به‌طورکلی به نظر میرسد نوع ورزش بر سطوح خونی گالکتین-3 و NT-ProBNP مؤثر است.
مهرزاد مقدسی؛ فریبا حسینی؛ احسان بهرامی آبدهگاه؛ نجمه عبدالله پور؛ سید علی حسینی
دوره 4، شماره 1 ، اردیبهشت 1393، ، صفحه 49-58
چکیده
هدف: پروتئین متصل به اسید چرب بافت چربی (A-FABP) یک شاخص خونی است که اخیراً عنوان‌شده است با چاقی ارتباط دارد. تمرینات ورزشی ممکن است موجب کاهش بافت چربی شود، هرچند به‌درستی مشخص نیست که آیا کاهش بافت چربی بر اثر تمرینات ورزشی موجب کاهش A-FABP نیز میشود یا خیر. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی تغییرات غلظت A-FABP در مردان چاق میان‌سال پس از ...
بیشتر
هدف: پروتئین متصل به اسید چرب بافت چربی (A-FABP) یک شاخص خونی است که اخیراً عنوان‌شده است با چاقی ارتباط دارد. تمرینات ورزشی ممکن است موجب کاهش بافت چربی شود، هرچند به‌درستی مشخص نیست که آیا کاهش بافت چربی بر اثر تمرینات ورزشی موجب کاهش A-FABP نیز میشود یا خیر. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی تغییرات غلظت A-FABP در مردان چاق میان‌سال پس از 8 هفته تمرین شدید هوازی بود.
روش پژوهش: 22 مرد چاق میان‌سال و کم‌تحرک (میانگین و انحراف معیار سن 3/2±4/46 سال، شاخص توده بدن 0/2±8/32 کیلوگرم بر مترمربع و حداکثر اکسیژن مصرفی 6/2 ± 4/34 میلیلیتر بر کیلوگرم بر دقیقه) به‌طور داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. آزمودنی‌ها به‌طور تصادفی به دو گروه تمرین (11=n) و کنترل (11=n) تقسیم شدند. آزمودنی‌های گروه تمرین 3 روز در هفته، به مدت 8 هفته و در هر جلسه به مدت 45 دقیقه با شدت 75 تا 80 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی تمرین هوازی انجام دادند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد درصد چربی و شاخص توده بدن آزمودنی‌های گروه تمرین نسبت به گروه کنترل کاهش معنی‌داری یافته است (0/05>p). همچنین پس از 8 هفته تمرین شدید هوازی، غلظت A-FABP و مقاومت به انسولین در مقایسه با گروه کنترل کاهش معنی‌داری پیدا کرد (0/05>p).
نتیجه‌گیری: نتایج حاصل از پژوهش حاضر پیشنهاد میکند تمرین به کار رفته با این شدت و طول مدت، موجب کاهش غلظت A-FABP در مردان چاق میان‌سال میشود.
مهرزاد مقدسی؛ محدثه‌السادات نعمتاللهزاده ماهانی؛ محدثه‌السادات نعمتاللهزاده ماهانی
دوره 3، شماره 1 ، فروردین 1392، ، صفحه 59-69
چکیده
چکیده
هدف: تاثیر مکمل کراتین بر تغییرات سطح لاکتات خون ناشی از فعالیت ورزشی مورد بحث است. بنابراین هدف تحقیق حاضر بررسی اثر مکمل کراتین بر سطح لاکتات خون به دنبال یک جلسه تمرین هوازی واماندهساز بود.
روش پژوهش: 20 مرد جوان سالم (میانگین و انحراف معیار سن 8/0±4/22 سال، وزن 5/8±8/71 کیلوگرم، شاخص تودۀ بدن 5/2±5/23 کیلوگرم بر متر مربع و حداکثر اکسیژن ...
بیشتر
چکیده
هدف: تاثیر مکمل کراتین بر تغییرات سطح لاکتات خون ناشی از فعالیت ورزشی مورد بحث است. بنابراین هدف تحقیق حاضر بررسی اثر مکمل کراتین بر سطح لاکتات خون به دنبال یک جلسه تمرین هوازی واماندهساز بود.
روش پژوهش: 20 مرد جوان سالم (میانگین و انحراف معیار سن 8/0±4/22 سال، وزن 5/8±8/71 کیلوگرم، شاخص تودۀ بدن 5/2±5/23 کیلوگرم بر متر مربع و حداکثر اکسیژن مصرفی 2/7±7/37 میلیلیتر بر کیلوگرم بر دقیقه) به طور تصادفی به دو گروه دارونما (10=n) و مکمل (10=n) تقسیم شدند. آزمودنی‌ها در گروه مکمل روزانه 20 گرم کراتین به مدت 7 روز و آزمودنی‌ها در گروه دارونما به همان مقدار آرد گندم مصرف کردند. در مکمل سازی از روش دوسو کور استفاده شد. پس از یک هفته مکملسازی، از کلیۀ آزمودنی‌ها درخواست شد تا در آزمون فعالیت ورزشی هوازی واماندهساز شرکت نمایند. قبل از فعالیت، بلافاصله، 10 و 20 دقیقه پس از اتمام فعالیت نمونهگیری خونی انجام شد.
یافته‌ها: پس از یک هفته مصرف مکمل کراتین میزان وزن بدن، شاخص تودۀ بدن، تودۀ بدون چربی و سطح کراتین در گروه مکمل افزایش معنی‌داری یافت (05/0>P). سطح لاکتات خون پس از فعالیت در هر دو گروه به طور معنی‌داری افزایش یافت (05/0>P). 10 دقیقه پس از اتمام فعالیت، سطح لاکتات خون نسبت به اتمام آزمون در هر دو گروه کاهش معنی‌داری پیدا کرد (05/0>P) و کاهش در گروه مکمل بیشتر از گروه دارونما بود (05/0>P). روند کاهش سطح لاکتات تا 20 دقیقه پس از اتمام فعالیت همچنان ادامه داشت اما این افزایش در گروه مکمل سریع‌تر از گروه دارونما بود (05/0>P).
نتیجه‌گیری: به طور کلی مصرف مکمل کراتین ممکن است در دفع سریع‌تر لاکتات پس از فعالیت موثر باشد هرچند تحقیقات بیشتری در این زمینه نیاز است.
واژگان کلیدی: مکمل کراتین، لاکتات، خستگی، فعالیت هوازی واماندهساز
