رامین امیرساسان؛ علی ضرغامی خامنه؛ علی اوجاقی
دوره 4، شماره 2 ، آذر 1393، ، صفحه 159-172
چکیده
هدف: تحقیق حاضر به‌منظور تعیین تأثیر مکمل‌دهی کراتین بر برخی شاخص‌های کوفتگی عضلانی تأخیری (زیست‌شیمیایی، عملکردی و محیطی) متعاقب فعالیت مقاومتی در مردان کشتی‌گیر انجام شد. روش‌شناسی: 18 مرد کشتی‌گیر داوطلب (میانگین سنی13/1±11/21 سال، درصد چربی 84/1±67/12% و شاخص توده بدنی 70/0±96/21 کیلوگرم بر مجذور متر) به‌طور تصادفی و دوسویه ...
بیشتر
هدف: تحقیق حاضر به‌منظور تعیین تأثیر مکمل‌دهی کراتین بر برخی شاخص‌های کوفتگی عضلانی تأخیری (زیست‌شیمیایی، عملکردی و محیطی) متعاقب فعالیت مقاومتی در مردان کشتی‌گیر انجام شد. روش‌شناسی: 18 مرد کشتی‌گیر داوطلب (میانگین سنی13/1±11/21 سال، درصد چربی 84/1±67/12% و شاخص توده بدنی 70/0±96/21 کیلوگرم بر مجذور متر) به‌طور تصادفی و دوسویه کور در دو گروه کراتین (9نفر) و شبه دارو (9نفر) قرار گرفتند. آزمودنی‌ها پس از دورة شش روزة مکمل‌دهی (300 میلی‌گرم در کیلوگرم وزن بدن روزانه کراتین یا دکستروز)، در یک برنامه فعالیت مقاومتی دایره‌ای با وزنه (با شدت 80 درصد یک تکرار بیشینه در سه نوبت با تکرارهای شش‌تایی) شامل شش ایستگاه شرکت کردند. تغییرات شاخص‌های کوفتگی عضلانی طی سه مرحله (قبل از شروع مکمل دهی، بلافاصله و 24 ساعت پس از اجرای قرارداد فعالیت مقاومتی) اندازه‌گیری شد. داده‌های حاصله بوسیلة آزمون‌های تحلیل واریانس مکرر، تعقیبی بونفرونی و تی مستقل در سطح معنیداری 05/0 بررسی شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد، یک جلسه فعالیت مقاومتی باعث افزایش معنیداری در شاخص‌های کراتین کیناز (CK) و احساس درد بلافاصله می‌گردد (05/0P≤). اگرچه دامنة تغییرات 24 ساعتة کراتین‌کیناز سرم گروه کراتین به‌طور معنیداری پایین‌تر از گروه شبه دارو بود (05/0P≤). اما، تفاوت 24 ساعتة محیط ران، انعطاف‌پذیری، قدرت هم طول بیشینه و توان انفجاری اندام تحتانی دو گروه معنی‌دار نبود. نتیجه‌گیری: یافته‌های این پژوهش نشان داد که مکمل‌دهی کوتاه‌مدت کراتین منجر به کاهش میزان برخی از شاخص‌های کوفتگی عضلانی (کراتین کیناز تام سرم) می‌شود. بنابراین، مکمل‌دهی کراتین ممکن است میزان کوفتگی عضلانی متعاقب فعالیت مقاومتی را کاهش دهد.
وحید ساری صراف؛ رامین امیرساسان؛ عسگر ایران‌پور
دوره 4، شماره 1 ، اردیبهشت 1393، ، صفحه 59-68
چکیده
هدف: امروزه استفاده از مکملهای ورزشی، روشی مرسوم برای جلوگیری از کم‌آبی و تخلیه ذخایر انرژی بدن، در فعالیت طولانیمدت فزاینده به شمار میرود. مکمل سازی حاد کربوهیدرات و الکارنیتین احتمالاً بر زمان رسیدن به واماندگیو تغییرات ضربان قلب دورۀ ریکاوری ناشی از فعالیت فزاینده مردان ورزشکار دانشگاهی مؤثر است. روش پژوهش: چهل ...
بیشتر
هدف: امروزه استفاده از مکملهای ورزشی، روشی مرسوم برای جلوگیری از کم‌آبی و تخلیه ذخایر انرژی بدن، در فعالیت طولانیمدت فزاینده به شمار میرود. مکمل سازی حاد کربوهیدرات و الکارنیتین احتمالاً بر زمان رسیدن به واماندگیو تغییرات ضربان قلب دورۀ ریکاوری ناشی از فعالیت فزاینده مردان ورزشکار دانشگاهی مؤثر است. روش پژوهش: چهل ورزشکار مرد دانشگاهی به‌صورت تصادفی هدف‌دار به عنوان نمونه در این پژوهش مشارکت و در 4 گروه ( دارونما، مکملسازی کربوهیدرات،مکملسازی الکارنیتین و مکملسازی ترکیبی کربوهیدرات و الکارنیتین) تقسیم‌شده، با مکملسازی 3ساعت قبل از فعالیت، با حجم مکمل 500 سیسی، به اجرای فعالیت ورزشی واماندهساز پرداختند. زمان رسیدن به واماندگی، تغییرات ضربان قلب دورۀ ریکاوری و میزان درک فشار ثبت و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. به‌منظور محاسبه میانگین و انحراف استاندارد تمامی پارامترها و آنالیز معنیداری تفاوت در بین گروهها ( تغییرات ضربان قلب دوره ریکاوری) به‌وسیله تحلیل واریانس (4×2) با آزمون تعقیبی بونفرونی و تفاوت در زمان خستگی از تحلیل واریانس یک‌طرفه، ازSPSS19 استفاده گردید. یافته ها: مکملسازی حاد کربوهیدرات پاسخ معنیداری در بهبود زمان رسیدن به واماندگی داشت (0/05≥P) درحالی‌که مکملسازی حاد الکارنیتین پاسخ معنیداری بر اجرای فعالیت ورزشی واماندهساز نداشت. با این وجود، مکملسازی حاد ترکیبی کربوهیدرات و الکارنیتین پاسخ معنیداری بهتری بر زمان رسیدن به واماندگی داشت (0/05≥P). درحالی‌که مکملسازی جداگانه و ترکیبی کربوهیدرات و الکارنیتین پاسخ معنیداری در بازگشت بهتر ضربان قلب دوره ریکاوری و میزان درک فشار نداشت. نتیجه گیری: در فعالیت ورزشی فزاینده، استفاده از مکملسازی ترکیبی کربوهیدرات و الکارنیتین بهتر از مکملسازی کربوهیدرات یا الکارنیتین به‌صورت جداگانه است.
