شادمهر میردار؛ الهام اسعدی؛ اکرم ارزانی؛ غلامرضا حمیدیان
چکیده
هدف: اتصال استروژنها به گیرنده استروژنی در سیتوپلاسم، باعث افزایش سنتز DNA، RNA و پروتئین‌های دیگر در بافت هدف می‌شود. احتمالاً فعالیتهای ورزشی استقامتی بر بیان گیرندههای استروژنی در موشهای اورکتومی شده اثرگذار باشد. بنابراین، هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر 6 هفته تمرین شنا بر بیان گیرندههای استروژنی رحم و لوله فالوپ ...
بیشتر
هدف: اتصال استروژنها به گیرنده استروژنی در سیتوپلاسم، باعث افزایش سنتز DNA، RNA و پروتئین‌های دیگر در بافت هدف می‌شود. احتمالاً فعالیتهای ورزشی استقامتی بر بیان گیرندههای استروژنی در موشهای اورکتومی شده اثرگذار باشد. بنابراین، هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر 6 هفته تمرین شنا بر بیان گیرندههای استروژنی رحم و لوله فالوپ در موشهای اورکتومی شده است.
روش‌شناسی: 30 سر موش صحرایی ویستار ماده با میانگین وزن 110-90 گرم به طور تصادفی به سه گروه کنترل، شم و تمرین شنا تقسیم شدند. مدت زمان شنا در ابتدا 30 دقیقه برای هر جلسه بود که روزانه 5 دقیقه به آن اضافه میشد تا اینکه در هفته دوم به 60 دقیقه در روز رسید و تا پایان دوره تمرینی (6 هفته) 60 دقیقه باقی ماند. بیان گیرندههای استروژنی در بافت رحم و لولههای فالوپ به روش ایمونوهیستوشیمی مورد مطالعه قرار گرفت. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یکطرفه و آزمون توکی در سطح 05/0≥α انجام شد.
یافته‌ها: میانگین سطوح بیان گیرندههای استروژنی در بافت رحم، بین گروه تمرین با گروه کنترل تفاوت معنیداری (703/0=P) نداشت، اما تفاوت بین گروه تمرین و کنترل با گروه شم معنیدار (001/0=P) بود. بیان گیرندههای استروژنی در گروه شم، افزایش 43/78 درصدی و در گروه تمرین کاهش 3/2 درصدی را در مقایسه با گروه کنترل نشان داد.
نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که شش هفته تمرین شنا، تاثیری بر بیان گیرندههای استروژنی در بافت رحم موشهای اورکتومی شده ندارد.
اکرم ارزانی؛ شادمهر میردار؛ مهدی هدایتی
دوره 4، شماره 2 ، آذر 1393، ، صفحه 151-158
چکیده
هدف: آکواپورین5 (AQP5) پروتئین درون غشایی است که نقش مهمی در حفظ هموستاز آب ریه ایفا میکند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر یک دوره تمرینات تناوبی بر افزایش سطوح AQP5 بافت ریه موشهای در حال بالیدگی بود. روش‌شناسی: 30 سر موش صحرایی ویستار نر سه‌هفته‌ای به‌طور تصادفی به سه گروه پایه، کنترل و تمرین تقسیم شدند. گروه تمرینی به مدت 6 هفته (6 جلسه ...
بیشتر
هدف: آکواپورین5 (AQP5) پروتئین درون غشایی است که نقش مهمی در حفظ هموستاز آب ریه ایفا میکند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر یک دوره تمرینات تناوبی بر افزایش سطوح AQP5 بافت ریه موشهای در حال بالیدگی بود. روش‌شناسی: 30 سر موش صحرایی ویستار نر سه‌هفته‌ای به‌طور تصادفی به سه گروه پایه، کنترل و تمرین تقسیم شدند. گروه تمرینی به مدت 6 هفته (6 جلسه در هفته، هر جلسه 30 دقیقه و با سرعت 15 تا 70 متر بر دقیقه) بر روی تردمیل به تمرین پرداختند. اندازه‌گیری سطوح AQP5به روش ELISA انجام شد. تجزیه و تحلیل با استفاده از آنالیز واریانس یکطرفه و آزمون LSD در سطح 05/0≥P انجام شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که افزایش معنیداری بین سطوح AQP5 گروههای کنترل و پایه با گروه تمرین وجود دارد (001/0P<). در حالیکه بین تغییرات AQP5 گروه پایه با گروه کنترل تفاوت معنیداری وجود ندارد. همچنین شش هفته تمرین تناوبی موجب افزایش سطوح AQP5 بافت ریه گروه تمرین نسبت به گروههای کنترل و پایه به ترتیب به میزان 03/229 و 9/284 درصد شده است. نتیجه‌گیری: به نظر میرسد یک دوره تمرین تناوب به نظر میرسد یک دوره تمرین تناوبی میتواند با بهبود عملکرد سلولهای اپیتلیال موجب حمایت از تغییرات سطوح آکواپورین5 در طی دوران بالیدگی، و بهبود شاخصهای هموستازی مایعات ریه شود.
شادمهر میردار؛ انسیه رحیمی؛ هادی باغبان
دوره 3، شماره 2 ، تیر 1392، ، صفحه 167-179
چکیده
چکیده
هدف: عامل رشد میوستاتین و IGF1 نقش موثری در پاسخ به انقباض‌های عضلانی، تنظیم و تحریک متابولیسم عضلات ایفا می‌کنند. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر مکمل جنسینگ بر سطوح سرمی فاکتورهای رشد میوستاتین و IGF1 است.
روش پژوهش: لذا 16 نفر از کاراته‌کاران باشگاهی درقالب طرح نیمه‌تجربی دو سو کور پیشپس‌‌آزمون به دو گروه جنسینگ و دارونما تقسیم شدند ...
بیشتر
چکیده
هدف: عامل رشد میوستاتین و IGF1 نقش موثری در پاسخ به انقباض‌های عضلانی، تنظیم و تحریک متابولیسم عضلات ایفا می‌کنند. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر مکمل جنسینگ بر سطوح سرمی فاکتورهای رشد میوستاتین و IGF1 است.
روش پژوهش: لذا 16 نفر از کاراته‌کاران باشگاهی درقالب طرح نیمه‌تجربی دو سو کور پیشپس‌‌آزمون به دو گروه جنسینگ و دارونما تقسیم شدند قبل و بعد از مصرف یکماهۀ مکمل و پس از یک دوره مسابقۀ شبیه‌سازی شده، نمونهگیری خون انجام شد. برای آنالیز یافته‌ها از تحلیل واریانس اندازه‌گیری مکرر همراه با آزمون تعقیبی LSD و آزمون t مستقل استفاده شد.
یافته ها: یافته‌ها نشان داد در گروه دریافتکنندۀ مکمل جنسینگ سطح سرم میوستاتین و سطح سرم IGF1 تحت تاثیر مصرف مکمل جنسینگ و فعالیت شبیه‌سازی شده بود (05/0P
شادمهر میردار؛ معصومه نوبهار
دوره 2، شماره 1 ، فروردین 1391
چکیده
چکیده
هدف: تمرین و فعالیت بدنی از عوامل افزایش آنزیم های خون می باشد. از آنجا که شدت و مدت تمرین و نیز زمان بازیافت از عوامل اثر گذار برآسیب ها و سازگاری ها می باشد، این پژوهش به بررسی تاثیر تمرین فزاینده درمانده ساز در روز به مدت یک هفته بر تغییرات شاخص های آسیب عضلانی شامل لاکتات دهیدروژناز (LDH)، کراتین فسفو کیناز (CPK) و آسپارتات آمینوترانسفراز ...
بیشتر
چکیده
هدف: تمرین و فعالیت بدنی از عوامل افزایش آنزیم های خون می باشد. از آنجا که شدت و مدت تمرین و نیز زمان بازیافت از عوامل اثر گذار برآسیب ها و سازگاری ها می باشد، این پژوهش به بررسی تاثیر تمرین فزاینده درمانده ساز در روز به مدت یک هفته بر تغییرات شاخص های آسیب عضلانی شامل لاکتات دهیدروژناز (LDH)، کراتین فسفو کیناز (CPK) و آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) دختران فعال می پردازد.
روش پژوهش: به این منظور13 دانشجوی داوطلب دختر رشته تربیت بدنی یا میانگین توان هوازی 1/5±7/41 میلی لیتر، کیلوگرم در دقیقه، انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. گروه تجربی، یک جلسه فعالیت فزاینده را هر روز عصر به مدت یک هفته انجام دادند. خون گیری آزمودنی ها 24 ساعت قبل از تمرین و در روزهای 1، 4 و 7 تمرین و 24 ساعت پس از پایان آخرین جلسه تمرینی انجام شد. یافته های پژوهش با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر (ANOVA) و آزمون tمستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. حداقل سطح معنی داری برای این تحقیق (05/0P≤) تعیین شد.
یافته ها: نتایج پژوهش در گروه تجربی حاکی از آن بود که مقادیر AST بعد از روزهای 1، 4 و 7 تمرین افزایش معنی داری یافت (05/0>P) و پس از 24 ساعت استراحت کاهش چشمگیری را نشان داد (05/0>P) و تنها در روزهای تمرینی با گروه کنترل تفاوت معنی داری نشان داد (05/0>P). همچنین مقادیر CPK به جز اولین روز تمرین در روزهای چهارم و هفتم تمرین افزایش معنی داری یافت (05/0>P). مقادیر LDH نیز در هفتمین روز تمرین و پس از بازیافت 24 ساعته افزایش معنی داری را نسبت به سطوح پایه نشان داد و در همه مراحل خون گیری پس از تمرین افزایش معنی داری نسبت به گروه کنترل نشان داد (05/0>P).
نتیجه گیری: به طور کلی نتیجه پژوهش نشان داد عدم توجه به زمان بازیافت مناسب با شدت کار، ممکن است منجر به کاهش عملکرد و آسیب عضلانی شود.
واژگان کلیدی: تمرین فزاینده، آسیب عضله، لاکتات دهیدروژناز، کراتین فسفو کیناز، آسپارتات آمینوترانسفراز.
شادمهر میردار؛ مایده السادات رییسی؛ معصومه نوبهار
دوره 1، شماره 1 ، فروردین 1390، ، صفحه 11-23
چکیده
چکیده
هدف: هدف این پژوهش بررسی تاثیر برنامه تمرینی دو اوجی به مدت یک هفته بر برخی شاخصهای استرس کبدی شامل آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) و آلانین آمینوترانسفراز (ALT) دردختران فعال بود.
روش پژوهش: بدین منظور 12 دانش‌آموز داوطلب دختر رشته تربیت بدنی با دامنه سنی 1816 سال و میانگین حداکثر اکسیژن مصرفی 4/3 2/35 میلی لیتر، کیلوگرم در دقیقه به ...
بیشتر
چکیده
هدف: هدف این پژوهش بررسی تاثیر برنامه تمرینی دو اوجی به مدت یک هفته بر برخی شاخصهای استرس کبدی شامل آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) و آلانین آمینوترانسفراز (ALT) دردختران فعال بود.
روش پژوهش: بدین منظور 12 دانش‌آموز داوطلب دختر رشته تربیت بدنی با دامنه سنی 1816 سال و میانگین حداکثر اکسیژن مصرفی 4/3 2/35 میلی لیتر، کیلوگرم در دقیقه به طور تصادفی به دو گروه کنترل (5 نفر) و تجربی (7 نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی برنامۀ تمرینی دو اوجی را به مدت یک هفته با شدت های 70، 80 و 90 درصد VO2max در سه روز اول و تکرار آنها در سه روز بعد بر روی چرخ کارسنج انجام دادند. گروه کنترل طی این دوره در هیچ فعالیت بدنی شرکت نکردند. از آزمودنی ها 48 ساعت قبل از تمرین، 24 ساعت بعد از روزهای 1،3 و 6 تمرین به صورت ناشتا خونگیری به عمل آمد. تجزیه و تحلیل یافته ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری‌های مکرر و آزمون tمستقل در سطح معنی داری (05/0P≤) انجام شد.
یافته ها: نتایج حاکی از آن بود که مقادیر AST به‌تدریج با افزایش تعداد جلسات به صورت خطی افزایش معنی داری یافت و مقادیر ALT نیز24 ساعت بعد از اولین، سومین و ششمین روز تمرین افزایش معنی داری را نشان داد (05/0P≤).
نتیجه گیری: با توجه به اثر تمرینات دو اوجی در افزایش رها سازی آنزیم های کبدی که ممکن است با عدم بازیافت مناسب به حالت حادتری برسد، پیشنهاد می شود 24 ساعت زمان مناسبی برای بازیافت و جبران نیازهای سلولی و زیرسلولی با توجه به شدت های مختلف تمرینی نمی باشد.
واژگان کلیدی: استرس کبدی، آسپارتات آمینوترانسفراز، آلانین آمینوترانسفراز، برنامۀ تمرینی دو اوجی.
