کاظم رنجبر؛ حسن متین همایی؛ محمدعلی آذربایجانی؛ مقصود پیری
دوره 5، شماره 1 ، خرداد 1394، ، صفحه 35-44
چکیده
هدف: هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر همزمان عصاره الکلی عناب و تمرین مقاومتی بر مارکرهای آسیب کبدی در رتهای نر مسموم شده با استروئید آنابولیک میباشد. روششناسی: بدین منظور 42 رت نر ویستار به 6 گروه مساوی تقسیم شدند. گروهها شامل، 1- گروه کنترل 2- گروه شم 3- گروه بولدنون 4- گروه بولدنون + عصاره عناب (600 میلیگرم در کیلوگرم) 5- گروه بولدنون ...
بیشتر
هدف: هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر همزمان عصاره الکلی عناب و تمرین مقاومتی بر مارکرهای آسیب کبدی در رتهای نر مسموم شده با استروئید آنابولیک میباشد. روششناسی: بدین منظور 42 رت نر ویستار به 6 گروه مساوی تقسیم شدند. گروهها شامل، 1- گروه کنترل 2- گروه شم 3- گروه بولدنون 4- گروه بولدنون + عصاره عناب (600 میلیگرم در کیلوگرم) 5- گروه بولدنون + تمرین 6- گروه بولدنون + عصاره عناب (600 میلیگرم در کیلوگرم) + تمرین بودند. به غیر از گروههای کنترل و شم به مابقی گروهها استرئید آنابولیک با دوز 5 میلیگرم در کیلوگرم و هفتهای یکمرتبه تزریق شد. تمرین مقاومتی شامل، سه جلسه تمرین در هفته و هر جلسه شامل سه ست با 5 تکرار بالا رفتن از نردبان به مدت هشت هفته بود. دادههای جمعآوری شده با استفاده از نرمافزار SPSS و آزمون آماری آنالیز واریانس یکطرفه تجزیه و تحلیل شد. یافتهها: نتایج این تحقیق نشان داد در گروه 3 تزریق استروئید آنابولیک سبب افزایش معنیدار در آنزیمهای کبدی ALP، ALT و AST و بیلیروبین (توتال و مستقیم) نسبت به گروههای کنترل و شم گشت. همچنین نتایج این تحقیق نشان داد در گروه مصرفکننده عصاره عناب (گروه 4)، گروه تمرین مقاومتی (گروه 5)، گروه عصاره عناب به همراه تمرین مقاومتی (گروه 6)، کاهش معنیداری در آنزیمهای کبدی ALP، ALT و AST و بیلیروبین (توتال و مستقیم) مشاهده شد. لازم به ذکر است میزان آلبومین تغییر معنیداری در هیچیک از گروهها نداشته است. نتیجهگیری: نتایج تحقیق حاضر نشاندهنده کاهش معنیدار مارکرهای آسیب کبدی در پی مصرف عصاره الکلی عناب بهتنهایی و همچنین تمرین مقاومتی بهتنهایی میباشد. ولی استفاده همزمان از تمرین مقاومتی و عصاره عناب تأثیر بیشتری در کاهش این بیومارکرها ندارد.
مجید باغدارنیا؛ حجتاله نیکبخت؛ محمدعلی آذربایجانی
دوره 1، شماره 1 ، فروردین 1390، ، صفحه 51-60
چکیده
چکیده
هدف: مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیرتمرینات تناوبی فزاینده برنسبت تستوسترون به کورتیزول سرمی درکاراتهکاران مرد نخبه طراحی و اجرا شد.
روش پژوهش: چهارده کاراتهکار مرد آزمودنی های این پژوهش بودند.کلیه آزمودنی ها به مدت 5 هفته و هفته ای سه جلسه در یک برنامۀ تمرینی تناوبی شرکت نمودند. شدت و مدت تمرین از هفته اول تا پایان هفته چهارم ...
بیشتر
چکیده
هدف: مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیرتمرینات تناوبی فزاینده برنسبت تستوسترون به کورتیزول سرمی درکاراتهکاران مرد نخبه طراحی و اجرا شد.
روش پژوهش: چهارده کاراتهکار مرد آزمودنی های این پژوهش بودند.کلیه آزمودنی ها به مدت 5 هفته و هفته ای سه جلسه در یک برنامۀ تمرینی تناوبی شرکت نمودند. شدت و مدت تمرین از هفته اول تا پایان هفته چهارم هر هفته افزایش یافت و ازآغاز هفته پنجم تا پایان آن مجدداً شدت و حجم تمرین به سطوح اولیه بازگشت (دوره تیپر). برای سنجش سطوح استراحتی و پس از فعالیت تستوسترون و کورتیزول، ده میلیلیتر خون سیاهرگی از آخرین جلسه فعالیت در پایان هفته چهارم و پنجم جمعآوری شد. غلظت هورمون ها با روش الایزا تعیین شد.
یافته ها: نتایج نشان داد که تمرینات تناوبی فزاینده تاثیرمعنی داری برغلظت تستوسترون، کورتیزول و نسبت تستوسترون به کورتیزول نداشت، اما دوره کاهش فشار تمرین موجب کاهش معنیداری در میزان غلظت تستوسترون شد، اما تاثبری بر غلظت کورتیزول و نسبت تستوسترون بر کورتیزول نداشت (05/0>P).
نتیجهگیری: بر اساس نتایج این مطالعه احتمال میرود که تغییرات حجم و شدت تمرین اینتروال با الگوی حرکتی کاراتهتاثیری بر تعادل آنابولیک–کاتابولیک نداشته باشد.
واژگان کلیدی: تستوسترون، کورتیزول، تمرینات تناوبی، تیپر