نسرین رمضانی؛ عباسعلی گائینی؛ سیروس چوبینه؛ محمدرضا کردی؛ مهدی هدایتی
دوره 5، شماره 2 ، آذر 1394، ، صفحه 89-98
چکیده
هدف: رتینول متصل به پروتئین چهار (RBP-4) آدیپوکاینی است که در تنظیم عملکرد انسولین و متابولیسم گلوکز شرکت دارد. هدف از این پژوهش بررسی اثر تمرین هوازی بر غلظت سرمی RBP-4 و شاخص مقاومت انسولینی در موشهای صحرایی نر دیابتی نوع دو بود. روش شناسی: هجده سر موش صحرایی نر 8 هفته ای (میانگین وزنی 1/13±6/233 گرم) به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. موشها ...
بیشتر
هدف: رتینول متصل به پروتئین چهار (RBP-4) آدیپوکاینی است که در تنظیم عملکرد انسولین و متابولیسم گلوکز شرکت دارد. هدف از این پژوهش بررسی اثر تمرین هوازی بر غلظت سرمی RBP-4 و شاخص مقاومت انسولینی در موشهای صحرایی نر دیابتی نوع دو بود. روش شناسی: هجده سر موش صحرایی نر 8 هفته ای (میانگین وزنی 1/13±6/233 گرم) به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. موشها با استفاده از داروی نیکوتین آمید و استرپتوزتوسین دیابتی شدند. پنج روز پس از تزریق، تست دیابت با نوار قند خون انجام شد و موش هایی که گلوکز ناشتایی آنها بین 400-126 میلی گرم در دسی لیتر بود به عنوان نمونه دیابتی در نظر گرفته شدند. موش ها به روش تصادفی و بر اساس همگن سازی وزن بدن در دو گروه کنترل دیابتی (9 n=) و هوازی دیابتی (9 n=) قرار گرفتند. برنامه تمرینی به مدت 8 هفته و 5 روز هفته روی نوار گردان انجام شد. تمرین با سرعت 10 متر بر دقیقه و شیب 5%، به مدت 15 دقیقه شروع شد و هر دو هفته به صورت فزاینده افزایش یافت تا به سرعت 25 متر بر دقیقه و شیب 5% ، به مدت 40 دقیقه رسید. مقادیر RBP-4 به روش الایزا و مقاومت انسولین با شاخص HOMA-IR اندازه گیری شد. یافتهها: القای دیابت نوع دو باعث افزایش وزن و افزایش مقادیر RBP-4 سرمی (بیش از 40 میوگرم در لیتر) شد. همچنین، افزایش معنیدار در وزن عضله در گروه تمرین در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد (05/0P<). مقادیر RBP-4 سرمی پس از تمرینات در مقایسه با گروه کنترل کاهش یافت (05/0P<). همچنین، مقادیر گلوکز ، انسولین و شاخص مقاومت انسولینی در گروه تمرینی در مقایسه با گروه کنترل کاهش معنیداری پیدا کرد (05/0P<). نتیجهگیری: به نظر میرسد هشت هفته تمرین هوازی با شدت 80-60 درصد VO2max می تواند در کاهش RBP-4 و شاخص مقاومت انسولینی در افراد مبتلا به دیابت نوع دو موثر باشد.
سیروس چوبینه؛ بابک عبادی شیرمرد؛ لیلی کریمی
دوره 3، شماره 1 ، فروردین 1392، ، صفحه 33-45
چکیده
چکیده
هدف: مطالعه حاضر تاثیر یک ماه روزهداری بر قند خون ناشتا، TC، TG، HDL، LDL، VLDL، اوره، کراتینین، آنزیمهای کبدی SGOT، SGPT، ALP، hsCRP، وزن بدن، وزن چربی و وزن بدون چربی بدن مورد بررسی قرار داد. 14 مرد فوتبالیست سالم (با انجام فعالیت ورزشی منظم در طول ماه مبارک)، در این تحقیق داوطلب شدند.
روش پژوهش: آزمودنی ها به دو گروه 7 نفره روزهدار (سن: 83/3±61/22 ...
بیشتر
چکیده
هدف: مطالعه حاضر تاثیر یک ماه روزهداری بر قند خون ناشتا، TC، TG، HDL، LDL، VLDL، اوره، کراتینین، آنزیمهای کبدی SGOT، SGPT، ALP، hsCRP، وزن بدن، وزن چربی و وزن بدون چربی بدن مورد بررسی قرار داد. 14 مرد فوتبالیست سالم (با انجام فعالیت ورزشی منظم در طول ماه مبارک)، در این تحقیق داوطلب شدند.
روش پژوهش: آزمودنی ها به دو گروه 7 نفره روزهدار (سن: 83/3±61/22 سال، قد: 33/6±12/174 سانتیمتر و وزن: 052/15±6/69 کیلوگرم) و کنترل (سن: 54/3±7/24 سال، قد: 44/5±98/172 سانتیمتر و وزن: 15/10±74/67کیلوگرم) تقسیم شدند و در طی دو وهله (یک روز مانده به ماه رمضان و در روز 29) از آنها خونگیری به عمل آمد. در وهلۀ اول، نمونههای خونی در ساعت 10 صبح (پس از 12 ساعت ناشتایی) و در وهلۀ دوم (روز29)، به فاصلۀ 12 ساعت پس از صرف آخرین وعدۀ غذایی (ساعت 17) جمعآوری شدند. پس از اطمینان از توزیع طبیعی تمام دادهها (آزمون ks)، از آزمون تی همبسته برای مقایسه دادهها در سطح اطمینان 05/0 استفاده شد.
یافته ها: در هیچیک از گروهها، یک ماه روزهداری تاثیر معنیداری بر هیچکدام از فاکتورهای مورد مطالعه، نداشت.
نتیجه گیری: در پایان نتیجهگیری میشود که اگر مقدار دریافت کالری و فعالیت بدنی روزانه تغییر چندانی نداشته باشد، احتمالا به دلیل سازگاری قبلی ورزشکاران، روزهداری سبب هیچگونه پیامد ناخوشایندی بر سلامتی ورزشکاران نخواهد شد.
واژگان کلیدی: روزهداری، فاکتورهای خونی، وضعیت آنتی اکسیدانی