تمرینات مقاومتی و هوازی
محمد رضا کردی؛ فاطمه بزرگی؛ سیروس چوبینه
چکیده
هدف پژوهش حاضر مقایسه تاثیر چهار هفته تمرین ورزشی هوازی(شنا) و مقاومتی(بالا رفتن از نردبان) بر مقادیر سیرتوئین-1(SIRT1) و نیکوتین آمید آدنین دینیکلوتید (NAD+) در دوره مزمن بیماری EAE است.
مواد و روش: این مطالعه به روش آزمایشگاهی انجام شد. 40 سر موش C57BL6 ماده برای انجام آزمایش انتخاب شدند. برای اجرای فرایند آزمایش، اعضای گروه نمونه به چهار گروه ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر مقایسه تاثیر چهار هفته تمرین ورزشی هوازی(شنا) و مقاومتی(بالا رفتن از نردبان) بر مقادیر سیرتوئین-1(SIRT1) و نیکوتین آمید آدنین دینیکلوتید (NAD+) در دوره مزمن بیماری EAE است.
مواد و روش: این مطالعه به روش آزمایشگاهی انجام شد. 40 سر موش C57BL6 ماده برای انجام آزمایش انتخاب شدند. برای اجرای فرایند آزمایش، اعضای گروه نمونه به چهار گروه کنترل، EAE، شنا و تمرینات ورزشی مقاومتی تقسیم شدند.پس از القای EAE با MOG35-33 گروههای تمرینات ورزشی، برنامه شنا و تمرینات ورزشی مقاومتی را 30 دقیقه، 5 روز در هفته به مدت 4 هفته انجام دادند. در روز سیام پس از القا (دوره مزمن بیماری) موشها با تزریق کتامین و زایلازین بیهوش شدند، سپس تشریح و بافتبرداری انجام شد. مقادیر SIRT1 و NAD+ با روش ایمونوهیستوشیمی سنجیده شد. از آزمون تحلیل واریانس یکراهه (ANOVA) بهمنظور مقایسه گروههای تحقیق استفاده شد. آزمون تعقیبی توکی برای مقایسه تفاوت میان گروهها مورد استفاده قرار گرفت.
یافتهها: یافتههای پژوهش حاضر نشان داد که تمرینات ورزشی شنا و مقاومتی -هر دو- در مقایسه با گروه EAE، مقادیر NAD+ و SIRT1 را به طور معناداری افزایش دادند، هر چند تمرین ورزشی مقاومتی در مقایسه با شنا، روش مؤثرتری بوده است (05/0 ≥P). نتایج آزمون توکی نشان داد که گروه کنترل در مقابل گروههای EAE، شنا و تمرین مقاومتی نتایج بهتری را ارائه داده است.
نتیجهگیری: تمرینات ورزشی، به ویژه تمرین ورزشی مقاومتی، ممکن است با افزایش NAD+ و SIRT1، باعث کاهش پیشرفت بیماری در EAE شود