حمید اراضی؛ نازنین دهلوی نژاد
چکیده
هدف: به نظر میرسد مصرف کوتاهمدت مکملکراتین یا کافئین موجب بهبود عملکرد بیهوازی میشود. اما مصرف متوالی این دو ماده در هالهای از ابهام و تناقض قرار دارد. هدف این پژوهش، بررسی تأثیر مکملیاری متوالی کراتین و کافئین بر پاسخ لاکتات و هورمونهای آدرنالین، کورتیزول و فاکتور رشد شبه انسولینی (IGF1) به آزمون بیهوازی در دختران ...
بیشتر
هدف: به نظر میرسد مصرف کوتاهمدت مکملکراتین یا کافئین موجب بهبود عملکرد بیهوازی میشود. اما مصرف متوالی این دو ماده در هالهای از ابهام و تناقض قرار دارد. هدف این پژوهش، بررسی تأثیر مکملیاری متوالی کراتین و کافئین بر پاسخ لاکتات و هورمونهای آدرنالین، کورتیزول و فاکتور رشد شبه انسولینی (IGF1) به آزمون بیهوازی در دختران جوان هندبالیست است. روششناسی: 30 نفر از بازیکنان باشگاهی هندبال بهعنوان نمونه انتخاب شده و بهصورت تصادفی در 4 گروه دارونما، کراتین (مصرف20 گرم کراتین در4 وعده g5 در روز به مدت 7 روز)، کافئین (مصرف حاد کپسول حاوی mg/kg6 کافئین) و کراتین-کافئین (مصرف20 گرم کراتین در4 وعده g5 در روز به مدت 7 روز و مصرف حاد کپسول حاوی mg/kg6 کافئین ) قرار گرفتند.50 دقیقه پس از دریافت کپسول (کافئین/ دارونما)، نمونه خونی به میزان ml5 از ورید بازویی آزمودنیها برای ارزیابی سطوح خونی هورمونهای مذکور گرفته شد و مقادیر بهعنوان پیشآزمون ثبت گردید. سپس، آزمودنیها پروتکل آزمون بیهوازی رست را اجرا کردند. بلافاصله پس از اتمام پروتکل مجدداً خونگیری انجام شد و مقادیر پسآزمون ثبت شد. یافتهها: نتایج نشان داد که غلظت پلاسمایی لاکتات خون گروه کراتین در پس آزمون نسبت به گروه دارونما بیشتر بوده است (05/0>P)، اما تفاوتی در غلظت سرمی کورتیزول بین گروههای پژوهش وجود نداشت و غلظت سرمی آدرنالین گروه کافئین در پسآزمون نسبت به گروه دارونما بیشتر و غلظت سرمی IGF-1 در پسآزمون نسبت به گروه دارونما کمتر بود. همچنین، مقادیر شاخص خستگی و حداکثر توان گروه کافئین نسبت گروه دارونما و سایرگروهها بیشتر بود (05/0>P). نتیجهگیری: به نظر میرسد مصرف متوالی کراتین و کافئین بر پاسخ لاکتات و هورمونهای منتخب آنابولیک-کاتابولیک اثر ارگوژنیک ندارد و صرفاً پاسخ لاکتات گروه کراتین و تغییرات هورمونی و عملکرد بیهوازی درگروه کافئین قابلملاحظه است.