فیزیولوژی ورزشی
حافظ عیناوی؛ عبدالحمید حبیبی؛ روح اله رنجبر؛ محمد رمی
چکیده
هدف: مصرف مکمل‌های ورزشی قبل از فعالیت مقاومتی می‌تواند بر پاسخ هورمونی به فعالیت ورزشی تاثیرگذار باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسی مصرف مکمل پیش تمرین همراه با اجرای یک جلسه فعالیت مقاومتی بر پاسخ هورمونی بوده است.روش پژوهش: شانزده دانشجوی مردتربیت بدنی (1.7±.22.9 سال، 4.0±67.8 وزن 1.7±23.1 کیلوگرم متر مربع) در یک طرح تصادفی-متقاطع، با ...
بیشتر
هدف: مصرف مکمل‌های ورزشی قبل از فعالیت مقاومتی می‌تواند بر پاسخ هورمونی به فعالیت ورزشی تاثیرگذار باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسی مصرف مکمل پیش تمرین همراه با اجرای یک جلسه فعالیت مقاومتی بر پاسخ هورمونی بوده است.روش پژوهش: شانزده دانشجوی مردتربیت بدنی (1.7±.22.9 سال، 4.0±67.8 وزن 1.7±23.1 کیلوگرم متر مربع) در یک طرح تصادفی-متقاطع، با مصرف دارونما و به صورت دوسویه کور دو جلسه فعالیت مقاومتی را با یک هفته فاصله بین هر جلسه اجرا کردند. آزمودنی‌ها 30 دقیقه قبل از فعالیت مکمل (یا دارونما) را مصرف کردند. مکمل یک پیمانه (6.5 گرمی) مکملC4 (شرکت سلوکور) بود. دارونما نیز 6.5 گرم مالتودکسترین بود. نمونههای خونی در حالت ناشتا و در فواصل قبل ، بلافاصله و یک ساعت پس از فعالیت برای سنجش غلظت هورمون های رشد، تستوسترون،کورتیزول و لاکتات اخذ شد. برای تحلیل داده‌های آماری از آزمون های واریانس با اندازهگیری مکرر و بونفرونی استفاده شد.نتایج: تحلیل آماری نتایج نشان داد که تفاوت هیچ معنیداری بین پاسخ حاد هورمون تستوسترون، هورمون کورتیزول و لاکتات خون بلافاصله و یک ساعت بعد از فعالیت مقاومتی در شرایط مصرف مکمل و دارونما وجود ندارد (p>0.05). با این حال، افزایش هورمون رشد بلافاصله پس ازفعالیت مقاومتی در شرایط مصرف مکمل به صورت معنیداری بیشتر از شرایط مصرف دارونما بوده است (p<0.025).نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج حاصل از این پژوهش مکملC4 تاثیری در کاهش تجمع لاکتات ناشی از فعالیت مقاومتی نداشته و اثری بر دستگاه بافرینگ ندارد ولی می تواند به دلیل افزایش سطوح هورمون رشد سبب بهبود شرایط آنابولیکی بدن شود.
رحمان رحیمی؛ علی جلالی
چکیده
هدف: در این پژوهش تاثیر مصرف عصاره چای سبز بر غلظت هموسیستئین (Hcy) و لیپو پروتئین با چگالی پائین اکسید شده (ox-LDL) متعاقب یک جلسه فعالیت مقاومتی حاد در مردان تمرین نکرده مورد بررسی قرار گرفت.
روش‌شناسی: بدین منظور 8 مرد غیرفعال (سن 11/3±12/36 سال؛ BMI 11/2±59/22 کیلوگرم بر مترمربع) به صورت تصادفی انتخاب و در یک طرح مطالعه تصادفی، دو سوکور، کنترل ...
بیشتر
هدف: در این پژوهش تاثیر مصرف عصاره چای سبز بر غلظت هموسیستئین (Hcy) و لیپو پروتئین با چگالی پائین اکسید شده (ox-LDL) متعاقب یک جلسه فعالیت مقاومتی حاد در مردان تمرین نکرده مورد بررسی قرار گرفت.
روش‌شناسی: بدین منظور 8 مرد غیرفعال (سن 11/3±12/36 سال؛ BMI 11/2±59/22 کیلوگرم بر مترمربع) به صورت تصادفی انتخاب و در یک طرح مطالعه تصادفی، دو سوکور، کنترل شده با دارونما و متقاطع به مدت 2 هفته به مصرف عصاره چای سبز (2 کپسول 500 میلی‌گرمی در روز) و دارونما (2 کپسول500 میلی‌گرمی در روز مالتودکسترین) پرداختند و پس از این دوره در فعالیت مقاومتی که شامل سه ست با شدت 75% یک تکرار بیشینه (1RM) و 2 دقیقه استراحت بین ستها و حرکات بود، شرکت کردند. نمونههای خون در قبل و بلافاصله بعد از فعالیت مقاومتی از ورید بازویی جهت تعیین غلظت سرمی Hcy و ox-LDL گرفته شد.
یافتهها: نتایج تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر در رابطه با غلظت ox-LDL حاکی از وجود تفاوت معنیدار در زمان اندازهگیری و بین شرایط مصرف عصاره چای سبز و دارونما بود (05/0p<) که برای بررسی بیشتر از آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده گردید که حاکی از کاهش معنیدار غلظت ox-LDL در بلافاصه پس از فعالیت مقاومتی در شرایط مصرف چای سبز نسبت به دارونما بود (039/0=p) و همچنین افزایش معنیدار در غلظت ox-LDLدر پسآزمون نسبت به پیشآزمون در شرایط دارونما مشاهده گردید (001/0=p). در ارتباط با غلظت سرمی Hcy یافتهها حاکی از افزایش معنیدار این شاخص در پسآزمون نسبت به پیشآزمون تنها در شرایط مصرف دارونما بود (016/0=p).
نتیجه‌گیری: به طور کلی یافتهها حاکی از اثر سودمند 2 هفته مصرف عصاره چای سبز در جلوگیری از افزایش معنیدار غلظت سرمی ox-LDL پس از فعالیت مقاومتی حاد میباشد که به عنوان یکی از فاکتورهای کلیدی در ایجاد آتروسکلروز شناخته شده است. با این وجود، مصرف عصاره چای سبز تاثیر معنیداری بر غلظت Hcy سرمی پس از فعالیت مقاومتی حاد نداشت.
مجید سیفی آذر نژاد
دوره 5، شماره 2 ، آذر 1394، ، صفحه 151-163
چکیده
هدف: مطالعه حاضر جهت بررسی ظرفیت اثرات محافظت کنندۀ سلولی سیلی‌مارین در بازیکنان جوان فوتبال پس از انجام یک وهله فعالیت مقاومتی انجام شد. روش‌شناسی: 18 بازیکن مرد فوتبال (با میانگین سنی 31/1±09/16 سال، درصد چربی 87/2±21/14 و شاخص‌تودۀ بدنی 70/0±96/21 کیلوگرم بر مجذور متر) در قالب طرح نیمه‌تجربی و تصادفی در دو گروه همگن 9 نفری (شامل؛ ...
بیشتر
هدف: مطالعه حاضر جهت بررسی ظرفیت اثرات محافظت کنندۀ سلولی سیلی‌مارین در بازیکنان جوان فوتبال پس از انجام یک وهله فعالیت مقاومتی انجام شد. روش‌شناسی: 18 بازیکن مرد فوتبال (با میانگین سنی 31/1±09/16 سال، درصد چربی 87/2±21/14 و شاخص‌تودۀ بدنی 70/0±96/21 کیلوگرم بر مجذور متر) در قالب طرح نیمه‌تجربی و تصادفی در دو گروه همگن 9 نفری (شامل؛ 140 میلی‌گرمی کپسول سیلی‌مارین یا دارونما 3 بار در روز بمدت 2 هفته) تقسیم شدند. پس از مکمل‌دهی، آزمودنی‌ها در یک قرارداد فعالیت مقاومتی دایره‌ای باوزنه (با شدت 80 درصد یک تکرار بیشینه در سه نوبت با تکرارهای شش تایی) شامل شش ایستگاه شرکت کردند. تغییرات شاخص‌های آسیب سلولی (CK و LDH تام سرمی) طی سه مرحله (حالت پایه، پس از دوره مکمل‌دهی و 24 ساعت پس از اجرای فعالیت ورزشی) اخذ شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های تحلیل واریانس مکرر بین‌گروهی، پس تعقیبی بونفرونی و تی مستقل در سطح معنیداری 05/0 بررسی گردید. یافتهها: نتایج بدست آمده حاکی است که مکمل‌دهی سیلی‌مارین تأثیر معنیداری بر فعالیت آنزیم‌های سلولی پایه ندارد. به‌علاوه، انجام فعالیت مقاومتی منجر به افزایش معنیدار سطوح سرمی آنزیم‌های آسیب سلولی 24 ساعته در هر دو گروه می‌گردد (05/0P≤). هرچند، دامنۀ تغییرات فعالیت آنزیم‌های CK و LDH تام سرمی گروه شبه‌دارو به‌طور معنیداری بیشتر از گروه سیلی‌مارین بود (05/0P≤). نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های حاضر می‌توان چنین نتیجه گرفت که احتمالاً مکمل‌دهی سیلی‌مارین بتواند از تغییرات نامطلوب آسیب سلولی ناشی از فعالیت مقاومتی در مردان جوان فوتبالیست بکاهد.
رامین امیرساسان؛ علی ضرغامی خامنه؛ علی اوجاقی
دوره 4، شماره 2 ، آذر 1393، ، صفحه 159-172
چکیده
هدف: تحقیق حاضر به‌منظور تعیین تأثیر مکمل‌دهی کراتین بر برخی شاخص‌های کوفتگی عضلانی تأخیری (زیست‌شیمیایی، عملکردی و محیطی) متعاقب فعالیت مقاومتی در مردان کشتی‌گیر انجام شد. روش‌شناسی: 18 مرد کشتی‌گیر داوطلب (میانگین سنی13/1±11/21 سال، درصد چربی 84/1±67/12% و شاخص توده بدنی 70/0±96/21 کیلوگرم بر مجذور متر) به‌طور تصادفی و دوسویه ...
بیشتر
هدف: تحقیق حاضر به‌منظور تعیین تأثیر مکمل‌دهی کراتین بر برخی شاخص‌های کوفتگی عضلانی تأخیری (زیست‌شیمیایی، عملکردی و محیطی) متعاقب فعالیت مقاومتی در مردان کشتی‌گیر انجام شد. روش‌شناسی: 18 مرد کشتی‌گیر داوطلب (میانگین سنی13/1±11/21 سال، درصد چربی 84/1±67/12% و شاخص توده بدنی 70/0±96/21 کیلوگرم بر مجذور متر) به‌طور تصادفی و دوسویه کور در دو گروه کراتین (9نفر) و شبه دارو (9نفر) قرار گرفتند. آزمودنی‌ها پس از دورة شش روزة مکمل‌دهی (300 میلی‌گرم در کیلوگرم وزن بدن روزانه کراتین یا دکستروز)، در یک برنامه فعالیت مقاومتی دایره‌ای با وزنه (با شدت 80 درصد یک تکرار بیشینه در سه نوبت با تکرارهای شش‌تایی) شامل شش ایستگاه شرکت کردند. تغییرات شاخص‌های کوفتگی عضلانی طی سه مرحله (قبل از شروع مکمل دهی، بلافاصله و 24 ساعت پس از اجرای قرارداد فعالیت مقاومتی) اندازهگیری شد. داده‌های حاصله بوسیلة آزمون‌های تحلیل واریانس مکرر، تعقیبی بونفرونی و تی مستقل در سطح معنیداری 05/0 بررسی شد. یافتهها: نتایج نشان داد، یک جلسه فعالیت مقاومتی باعث افزایش معنیداری در شاخص‌های کراتین کیناز (CK) و احساس درد بلافاصله می‌گردد (05/0P≤). اگرچه دامنة تغییرات 24 ساعتة کراتین‌کیناز سرم گروه کراتین به‌طور معنیداری پایین‌تر از گروه شبه دارو بود (05/0P≤). اما، تفاوت 24 ساعتة محیط ران، انعطاف‌پذیری، قدرت هم طول بیشینه و توان انفجاری اندام تحتانی دو گروه معنیدار نبود. نتیجه‌گیری: یافته‌های این پژوهش نشان داد که مکمل‌دهی کوتاه‌مدت کراتین منجر به کاهش میزان برخی از شاخص‌های کوفتگی عضلانی (کراتین کیناز تام سرم) می‌شود. بنابراین، مکمل‌دهی کراتین ممکن است میزان کوفتگی عضلانی متعاقب فعالیت مقاومتی را کاهش دهد.
افشار جعفری؛ علی ضرغامی خامنه
دوره 3، شماره 2 ، تیر 1392، ، صفحه 141-153
چکیده
چکیده
هدف: تحقیق حاضر به‌منظور تعیین تاثیر یک وهله فعالیت مقاومتی وامانده‌ساز بر برخی از شاخص‌های سرمی آسیب عضلانی مردان والیبالیست پس از مصرف مقادیر مختلف کافئین انجام شد.
روش پژوهش: 30 مرد والیبالیست (میانگین سنی 45/1±47/21 سال، چربی 11/347/10 درصد و شاخص تودۀ بدنی 26/1±15/23 کیلوگرم بر مجذور متر) در قالب یک طرح نیمه‌تجربی و دوسویه کور به‌طور ...
بیشتر
چکیده
هدف: تحقیق حاضر به‌منظور تعیین تاثیر یک وهله فعالیت مقاومتی وامانده‌ساز بر برخی از شاخص‌های سرمی آسیب عضلانی مردان والیبالیست پس از مصرف مقادیر مختلف کافئین انجام شد.
روش پژوهش: 30 مرد والیبالیست (میانگین سنی 45/1±47/21 سال، چربی 11/347/10 درصد و شاخص تودۀ بدنی 26/1±15/23 کیلوگرم بر مجذور متر) در قالب یک طرح نیمه‌تجربی و دوسویه کور به‌طور تصادفی در سه گروه (10 نفری) همگن مکمل (با 6 و 9 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن کافئین) و شبه‌دارو (6 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن دکستروز) قرار گرفتند. همۀ آزمودنی‌ها پس از مکمل‌دهی در یک برنامۀ فعالیت مقاومتی باوزنه (با 80 درصد یک تکرار بیشینه تاحد واماندگی) شرکت نمودند. تغییرات شاخص‌های آسیب عضلانی (کراتین‌کیناز تام و لاکتات دهیدروژناز تام سرمی) طی سه مرحله (حالت پایه، بلافاصله و 24 ساعت پس از قرارداد تمرینی) اندازهگیری شد. داده‌های نرمال با آزمون‌های تحلیل واریانس مکرر و تعقیبی بونفرونی در سطح معنیداری 05/0 بررسی شد.
یافته ها: نتایج حاکی است که مصرف مقادیر متفاوت کافئین دارای تاثیر معنیداری بر سطوح افزایش‌یافتۀ آنزیم‌های سرمی آسیب عضلانی بلافاصله پس از فعالیت در مقایسه با گروه شبه‌دارو نبودند. همچنین، فعالیت مقاومتی وامانده‌ساز باعث افزایش معنیدار سطوح 24 ساعتۀ کراتین‌کیناز و لاکتات دهیدروژناز سرمی در تمامی گروه‌ها گردید (05/0P≤). در حالی‌که، مصرف مقادیر مختلف کافئین تاثیری بر سطوح افزایش‌یافتۀ شاخص‌های آسیب عضلانی، 24 ساعت پس از فعالیت نداشت.
نتیجه گیری: براساس یافته‌های پژوهش حاضر می‌توان نتیجه گرفت که مصرف حاد مقادیر مختلف کافئین احتمالاً توانایی لازم جهت تعدیل آسیب را ندارد و همچنین در تعامل با فعالیت مقاومتی منجر به تشدید شاخص‌های غیرمستقیم آسیب عضلانی نیز در مقایسه با گروه شبه‌دارو نمی‌گردد.
واژگان کلیدی: فعالیت مقاومتی، کراتین کیناز، لاکتات دهیدروژناز، کافئین.
