دانشگاه گیلانسوخت و ساز و فعالیت ورزشی2322-28676120170409The effect of creatine and caffeine consecutive supplementation on lactate and adrenaline, cortisol, IGF-1 hormones response to anaerobic test in young female handball playersتأثیر مکملیاری متوالی کراتین و کافئین بر پاسخ لاکتات و هورمونهای آدرنالین، کورتیزول و IGF-1 به آزمون بیهوازی در زنان جوان هندبالیست117230910.22124/jme.2017.2309FAحمیداراضیعضو هیات علمی دانشگاه گیلان0000-0002-1594-6515نازنیندهلوی نژادJournal Article20161001<strong>Aim: </strong>Due to improved Anaerobic performance following creatine or caffeine supplementation and ambiguity and contradiction regarding consecutive effect of creatine and caffeine supplementation, the purpose of this study was to examine the effect of creatine and caffeine consecutive supplementation on lactate and adrenaline, cortisol, insulin like growth factor (IGF-1) hormones response to anaerobic test in young female handball players<strong>.</strong> <br /><strong>Method:</strong> 30 club female handball players were randomly assigned to 4 groups: placebo, creatine (Cr group consumed 20 g of creatine, 4 doses 5 g per day for 7 days), caffeine (capsule containing 6 mg/kg Caff) and creatine-caffeine (Cr group consumed 20 g of creatine, 4 doses 5 g per day for 7 days and capsule containing 6 mg/kg Caff). 50 minutes following ingestion of the capsules (Caff/Placebo), 5ml blood sample obtained from brachial vein subjects to measure aforementioned hormones and values recorded as pre-test. Then, subjects performed the RAST protocol. Again, blood samplings were taken immediately following the protocol and as post-test values were recorded. <br /><strong>Results</strong>: Changes of plasma levels of lactate in creatine group at posttest was higher than the control group (P<0.05), but there was no difference in serum levels of cortisol between intervention groups and serum levels of adrenaline in caffeine group at posttest was higher than the control group. Also, serum levels of IGF-1 in caffeine group was lower than the control group. Moreover, fatigue index and maximum power in caffeine group were higher than the control group and compared to the other groups (P<0.05). <br /><strong>Conclusion:</strong> Consecutive consumption of creatine and caffeine on lactate and anabolic-catabolic hormones response likely had not ergogenic effect and only lactate response in creatine group and hormonal changes and anaerobic performance in caffeine group were significant. <br /> <strong>هدف</strong><strong>:</strong> به نظر میرسد مصرف کوتاهمدت مکملکراتین یا کافئین موجب بهبود عملکرد بیهوازی میشود. اما مصرف متوالی این دو ماده در هالهای از ابهام و تناقض قرار دارد. هدف این پژوهش، بررسی تأثیر مکملیاری متوالی کراتین و کافئین بر پاسخ لاکتات و هورمونهای آدرنالین، کورتیزول و فاکتور رشد شبه انسولینی (IGF1) به آزمون بیهوازی در دختران جوان هندبالیست است.<br /> <strong>روششناسی:</strong> 30 نفر از بازیکنان باشگاهی هندبال بهعنوان نمونه انتخاب شده و بهصورت تصادفی در 4 گروه دارونما، کراتین (مصرف20 گرم کراتین در4 وعده g5 در روز به مدت 7 روز)، کافئین (مصرف حاد کپسول حاوی mg/kg6 کافئین) و کراتین-کافئین (مصرف20 گرم کراتین در4 وعده g5 در روز به مدت 7 روز و مصرف حاد کپسول حاوی mg/kg6 کافئین ) قرار گرفتند.50 دقیقه پس از دریافت کپسول (کافئین/ دارونما)، نمونه خونی به میزان ml5 از ورید بازویی آزمودنیها برای ارزیابی سطوح خونی هورمونهای مذکور گرفته شد و مقادیر بهعنوان پیشآزمون ثبت گردید. سپس، آزمودنیها پروتکل آزمون بیهوازی رست را اجرا کردند. بلافاصله پس از اتمام پروتکل مجدداً خونگیری انجام شد و مقادیر پسآزمون ثبت شد.<br /> <strong>یافتهها</strong><strong>:</strong> نتایج نشان داد که غلظت پلاسمایی لاکتات خون گروه کراتین در پس آزمون نسبت به گروه دارونما بیشتر بوده است (05/0>P)، اما تفاوتی در غلظت سرمی کورتیزول بین گروههای پژوهش وجود نداشت و غلظت سرمی آدرنالین گروه کافئین در پسآزمون نسبت به گروه دارونما بیشتر و غلظت سرمی IGF-1 در پسآزمون نسبت به گروه دارونما کمتر بود. همچنین، مقادیر شاخص خستگی و حداکثر توان گروه کافئین نسبت گروه دارونما و سایرگروهها بیشتر بود (05/0>P).<br /> <strong>نتیجهگیری</strong><strong>:</strong> به نظر میرسد مصرف متوالی کراتین و کافئین بر پاسخ لاکتات و هورمونهای منتخب آنابولیک-کاتابولیک اثر ارگوژنیک ندارد و صرفاً پاسخ لاکتات گروه کراتین و تغییرات هورمونی و عملکرد بیهوازی درگروه کافئین قابلملاحظه است.<br /> دانشگاه گیلانسوخت و ساز و فعالیت ورزشی2322-28676120170409The effect of concurrent training on plasma Nesfatin, Resistin, Visfatin and peptide YY levels in obese womenاثر تمرین موازی بر سطوح پلاسمایی نسفاتین، رزیستین، ویسفاتین و پپتید YY در زنان چاق1931231010.22124/jme.2017.2310FAحسنفرجیسعیددباغ نیکوخصلتعضو هیات علمیJournal Article20160222<strong>Aim: </strong>The effect of concurrent training on the levels of hormone factors related to appetite and glucose metabolism are unclear. The aim of this study was to evaluate the effect of three months of concurrent training on Nesfatin, Resistin, Visfatin and peptide YY levels in obese women. <br /><strong>Method:</strong> Twenty-six healthy obese women (age: 24.74 ± 4.38 years, body mass index: 31.50 ± 3.64 kg/m<sup>2</sup>) were randomly selected to participate in this study; then randomly assigned in two experimental (n=11) and control (n=10) groups. The training program was performed for three months, three sessions (15 to 30 minutes per session) at 60% of maximum heart rate and intensity endurance exercise on a cycle ergometer at 60% of one repetition maximum endurance exercise in resistance exercise at the same time. Plasma nesfatin, resistin, visfatin and PYY levels were assessed before and 48 hours after the training period. Data were analyzed using depended and independent <em>t</em> test at P≤0.05. <br /><strong>Results</strong>: Nesfatin and PYY levels in the experimental group significantly were higher in post- test compared to control group (P<0.05). Resistin and visfatin levels in the experimental group in post-test significantly lower than control group (P<0.05). <br /><strong>Conclusion:</strong> Based on the findings, concurrent training increases the levels of resistin and PYY, but decreases the visfatin and nesfatin levels. These training effects may have positive on appetite depressing and insulin resistance; also have prevent the incidence of obesity and diabetes problems. <br /> <strong>هدف</strong><strong>:</strong> اثر تمرین موازی بر سطوح فاکتورهای هورمونی مربوط به اشتها و متابولیسم گلوکز مشخص نیست. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر سه ماه تمرین موازی بر سطوح نسفاتین، رزیستین، ویسفاتین و پپتید YY در زنان چاق بود.<br /> <strong>روششناسی:</strong> بیست و شش نفر زن سالم (سن: 38/4±74/24 سال، شاخص توده بدن: 64/3±50/31 کیلوگرم بر متر مربع) چاق بهطور تصادفی بهعنوان آزمودنیهای این تحقیق انتخاب و بهطور تصادفی به دو گروه تجربی (11 نفر) و کنترل (10 نفر) تقسیم شدند. برنامه تمرین به مدت سه ماه و هفتهای 3 جلسه (15 تا 30 دقیقه در هر جلسه) با شدت 60 درصد ضربان قلب بیشینه روی چرخ کارسنج در فعالیت استقامتی و شدت 60 درصد یک تکرار بیشینه با نسبت زمانی مشابه فعالیت استقامتی در فعالیت مقاومتی اجرا شد. سطوح پلاسمایی نسفاتین، رزیستین، ویسفاتین و PYY قبل و پس از 48 ساعت از آخرین جلسه تمرینی اندازهگیری شد. برای آنالیز دادهها از آزمون t وابسته و مستقل در سطح 05/0<جp استفاده شد.<br /> <strong>یافتهها</strong><strong>:</strong> سطوح نسفاتین و PYY در گروه تمرین بهطور معناداری نسبت به گروه کنترل در پسآزمون بالاتر بود (05/0<جp). سطوح رزیستین و ویسفاتین گروه تمرین در پسآزمون، بهطور معناداری نسبت به گروه کنترل پایینتر بود (05/0< p).<br /> <strong>نتیجهگیری</strong><strong>:</strong> بر اساس نتایج، تمرین موازی موجب افزایش سطوح نسفاتین و PYY میشود اما سطوح رزیستین و ویسفاتین را کاهش میدهد. این اثرات تمرین ممکن است بر سرکوب اشتها باشد، همچنین از بروز چاقی و مشکلات دیابت جلوگیری کند.<br /> دانشگاه گیلانسوخت و ساز و فعالیت ورزشی2322-28676120170409Effect of high intensity interval training on serum interleukin 13 and insulin resistance in adolescent girls and boys with attention deficit hyperactivity disorderتأثیر تمرینات تناوبی پرشدت (HIIT) بر سطوح اینترلوکین 13 و مقاومت به انسولین نوجوانان دختر و پسر دارای اختلال نقص توجه/بیش فعالی3347231110.22124/jme.2017.2311FAرحمانسوریعضو هیات علمی دانشگاه تهرانفاطمهگودرزوندعلیاکبرنژادعضو هیات علمی دانشگاه تهرانمحمدعفت پناهاعظمرمضان خانیJournal Article20160709<strong>Aim: </strong>Interleukin 13 is a cytokine that can be generated during type 2 immune responses and increased as an inflammatory factor in attention deficit hyperactivity disorder.
The aim of this study was to investigate the effect of 6 weeks high intensity interval training on interleukin 13 levels and insulin resistance in adolescents with attention deficit hyperactivity disorder (ADHD).
<strong>Method:</strong> In this quasi-experimental research, thirty adolescent boys (mean age: 12.7±5.3 years; body mass index: 25.7±3.2) and thirty adolescent girls (mean age: 12.6±5.4 years; body mass index: 26.3±2.8) with ADHD were randomly allocated to high intensity interval training and control groups. The high intensity interval group performed three HIIT sessions per week for 6 weeks. Each session consisted of four to six repeats of maximal sprint running within a 20-m area with 20-30s recoveries. At the beginning and end of the sixth week interleukin 13 levels and insulin resistance index were assessed. Data were analyzed with ANCOVA with SPSS16 at the significant levels of p<0.05.
<strong>Results</strong>: Data analysis showed that high intensity interval training decreased significantly anthropometric indices, interleukin 13 and insulin resistance index in experimental group.
<strong>Conclusion:</strong> The present study revealed that high intensity interval training as an effective method has a positive impact on weight loss, increased level of serum interleukin 13 and insulin resistance index in adolescents with ADHD.
<strong>هدف</strong><strong>:</strong> اینترلوکین 13سایتوکاینی است که در طول پاسخهای ایمنی نوع 2 تولید میشوند و بهعنوان یک عامل التهابی در اختلال نقص توجه/ بیش فعالی افزایش مییابد. هدف تحقیق حاضر، بررسی تأثیر 6 هفته تمرین تناوبی پرشدت (HIIT) بر سطوح اینترلوکین13 و شاخص مقاومت به انسولین در نوجوان مبتلا به اختلال عدم توجه/بیش فعالی (ADHD) بود.
<strong>روششناسی:</strong> در این پژوهش نیمه تجربی، تعداد 30 پسر (میانگین سنی3/5±7/12 سال؛ شاخص توده بدنی2/3±7/25) و 30 دختر نوجوان (میانگین سنی4/5±6/12 سال؛ شاخص توده بدنی8/2±3/26) مبتلا به اختلال بیش فعالی/ نقص توجه بهصورت تصادفی به دو گروه تمرین تناوبی پرشدت و کنترل تقسیم شدند. گروه تمرین تناوبی پرشدت به مدت 6 هفته و سه جلسه در هفته پروتکل HII را اجرا کردند. هر جلسه شامل چهار تا شش تکرار دویدن با حداکثر سرعت در یک ناحیه 20 متری با 30-20 ثانیه استراحت بین تکرارها بود. در ابتدا و پایان هفته ششم، شاخصهای آنتروپومتریکی، سطح اینترلوکین13 سرم و شاخص مقاومت به انسولین مورد ارزیابی قرار گرفت. دادهها با آزمون کوواریانس با استفاده از نرمافزار SPSS16 در سطح معناداری ٠٥/٠ p< تحلیل شد.
<strong>یافتهها</strong><strong>:</strong> یافتههای تحلیل آماری نشان داد که اجرای تمرین تناوبی پرشدت، شاخصهای آنتروپومتریکی، سطوح اینترلوکین13 سرم و شاخص مقاومت به انسولین را بهطور معناداری در گروههای تجربی کاهش داد (05/0p<).
<strong>نتیجهگیری</strong><strong>:</strong> بهطورکلی، مطالعه حاضر نشان داد که فعالیت تناوبی پرشدت میتواند بهعنوان یک روش مؤثر، تأثیر مثبتی بر کاهش وزن بدن، سطوح اینترلوکین13 و شاخص مقاومت به انسولین در نوجوانان مبتلا به ADHD داشته باشد.
دانشگاه گیلانسوخت و ساز و فعالیت ورزشی2322-28676120170409Comparison of Galectin-3 and NT-ProBNP levels in strength and endurance elite athletesمقایسه سطح گالکتین-3 و پپتید ناتریورتیک مغزی غیرفعال ورزشکاران قدرتی و استقامتی نخبه4957231210.22124/jme.2017.2312FAزهرههاشمیمهرزادمقدسیJournal Article20160701<strong>Aim: </strong>Clinical studies indicated that types of exercise might have different effects on cardiac health and function. The effect of strength and endurance exercises-induced cardiac release proteins on its health is no clear. Thus, the aim of the present study was to compare the Galectin-3 and NT-ProBNP levels in strength and endurance elite athletes.
<strong>Method:</strong> Fifteen elite body builders (mean ± SD age of 23.0 ± 1.4 years and BMI: 24.1 ± 1.4 kg/m<sup>2</sup>) and fifteen elite endurance runners (mean ± SD age of 21.4 ± 3.0 years and BMI: 21.7 ± 2.0 kg/m<sup>2</sup>) with at least 3 years of tournament playing were participated in this study as the subject. Anthropometric and body composition parameters were measured. Fasting blood sample was taken for galectin-3 and NT-ProBNP measurements. Data were analyzed by Mann-Whitney U test. Data analyses were performed using SPSS software for windows (version 17) and the level of significance in all statistical analyses was set at P≤0.05.
<strong>Results</strong>: The results indicated that galectin-3 and NT-ProBNP were higher in the strength elite athletes than the endurance elite athletes were (P<0.05).
<strong>Conclusion:</strong> In conclusion, it seems that type of exercise is effective on blood galectin-3 and NT-ProBNP concentrations.
<strong>هدف</strong><strong>:</strong> مطالعات بالینی حاکی از آن هستند که نوع فعالیت ورزشی ممکن است اثرات متفاوتی بر عملکرد قلب و سلامت آن داشته باشد. اثر ورزشهای قدرتی و استقامتی بر سلامت قلب بهواسطه پروتئینهای آزادشده از آن بهدرستی مشخص نیست. بنابراین، هدف پژوهش حاضر مقایسه سطح گالکتین-3 و NT proBNP در مردان ورزشکار قدرتی و استقامتی نخبه بود.
<strong>روششناسی:</strong> در تحقیق حاضر 15 اندامپرور (میانگین ± انحراف معیار سن 4/1 ± 0/23 و شاخص توده بدن 4/1 ± 1/24 کیلوگرم بر مترمربع) و 15 دونده استقامتی (میانگین ± انحراف معیار سن 0/3 ± 4/21 و شاخص توده بدن 0/2 ± 7/21 کیلوگرم بر مترمربع) مرد نخبه استان فارس با حداقل 3 سال سابقه ورزشی بهعنوان آزمودنی انتخاب شدند. اندازهگیریهای مربوط به شاخصهای تنسنجی و ترکیب بدن به عمل آمد. بهمنظور تعیین سطوح گالکتین-3 و NT-ProBNP از آزمودنیها پس از حداقل 12 ساعت ناشتایی شبانه نمونه خونی گرفته شد. برای تجزیه و تحلیل متغیرهای خونی از آزمون غیرپارامتریک من ویتنی یو و توسط نرمافزار SPSS نسخه 17 در سطح معنیداری حداقل 05/0 استفاده شد
<strong>یافتهها</strong><strong>:</strong> نتایج نشان داد سطح گالکتین-3 و NT-ProBNP در ورزشکاران قدرتی نخبه بهطور معنیداری نسبت به ورزشکاران استقامتی نخبه بالاتر بوده است (05/0>P).
<strong>نتیجهگیری</strong><strong>:</strong> بهطورکلی به نظر میرسد نوع ورزش بر سطوح خونی گالکتین-3 و NT-ProBNP مؤثر است.
دانشگاه گیلانسوخت و ساز و فعالیت ورزشی2322-28676120170409The effect of ischemic preconditioning with different time periods and limbs on lactate response and rating the perceived exertion after strenuous exercise in judoistsاثر پیش آماده سازی ایسکمی در زمانها و اندامهای مختلف بر پاسخ لاکتات و میزان درک فشار بعد از فعالیت شدید در جودوکاران5971231310.22124/jme.2017.2313FAامینفرزانه حصاریسید علیرضاحسینی کاخکدانشگاه حکیم سبزواریمحمد رضاحامدی نیادانشگاه حکیم سبزواریJournal Article20151223<strong>Aim: </strong>The purpose of this study was to determine the effect of ischemic preconditioning (IPC) in different time periods and limbs on lactate and rating the perceived exertion after strenuous exercise in judoists.
<strong>Method:</strong> In a randomized, crossover study, 13 male judo athletes were volunterd (more than 4 years of judo practice) took part in this study and performed two spacial judo fitness test (SJFT) with 90 second between trials in seven conditions: IPC in hands 5 and 20 min before exercise, IPC in legs 5 and 20 min before exercise, IPC in hands and legs 5 and 20 min before exercise and a sham intervention. IPC treatment consisted of 3, 5 min bouts of ischemia, followed each by 5 min of reperfusion. Rating the perceived exertion immediately after each test and lactate response were measureal after 5, 10 and 15 min of exercise. One-way repeated measures ANOVA and Bonferroni post-hoc test used.
<strong>Results</strong>: IPC in hands and legs 20 min before exercise decreased lactate accumulation in 10 and 15 min after exercise and rate of perceives exertion than sham condition.
<strong>Conclusion:</strong> If remote ischemic preconditioning applied in more muscular mass and 20 min before exercise, it improves lactate metabolism and rating of perceived exertion in judo athletes.
<strong>هدف</strong><strong>:</strong> هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر پیش آمادهسازی ایسکمی با فاصلههای زمانی و در اندامهای مختلف قبل از فعالیت بر تغییرات لاکتات خون و میزان درک فشار بعد از فعالیت شدید در جودوکاران بود.
<strong>روششناسی:</strong> 13جودوکار مرد (حداقل 4 سال سابقه تمرین) بهطور داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. هر آزمودنی در هفت جلسه مجزا و بهصورت تصادفی و موازنه متقابل دو آزمون ویژه جودو متوالی با فاصله 90 ثانیه را در هفت وضعیت بدون ایسکمی، پیش آمادهسازی ایسکمی در دست 5 دقیقه قبل فعالیت، ایسکمی دست 20 دقیقه قبل فعالیت، ایسکمی پا 5 دقیقه قبل فعالیت، ایسکمی پا 20 دقیقه قبل فعالیت، ایسکمی همزمان در دست و پا 5 دقیقه قبل فعالیت و ایسکمی دست و پا 20 دقیقه قبل فعالیت اجرا کرد. پیش آمادهسازی ایسکمی در سه دور 5 دقیقهای انسداد با 5 دقیقه رپرفیوژن (برقراری مجدد جریان خون) متعاقب آن انجام شد. میزان درک فشار بلافاصله بعد هر آزمون و لاکتات خون در زمانهای بلافاصله، 5، 10 و 15 دقیقه بعد فعالیت اندازهگیری شد. از روش آماری آنالیز واریانس با اندازههای تکراری و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد.
<strong>یافتهها</strong><strong>:</strong> غلظت لاکتات خون در زمانهای 10 و 15 دقیقه بعد فعالیت و میزان درک فشار در وضعیت پیش آمادهسازی ایسکمی همزمان در دست و پا 20 دقیقه قبل فعالیت کمتر از وضعیتهای دیگر بود و با وضعیت کنترل تفاوت معنیداری داشت.
<strong>نتیجهگیری</strong><strong>:</strong> طبق یافتههای پژوهش اگر پیش آمادهسازی ایسکمی در توده عضلانی بیشتر و 20 دقیقه قبل از فعالیت اجرای شود بر متابولیسم لاکتات و میزان درک فشار اثر بیشتری دارد.
دانشگاه گیلانسوخت و ساز و فعالیت ورزشی2322-28676120170409What is the effect of curcumin supplementation after intensive eccentric exercise on some selected indices of muscle damage and delayed onset muscle soreness (DOMS)?مصرف مکمل کورکومین پس از فعالیت شدید برونگرا چه تأثیری بر برخی از شاخصهای آسیب عضلانی و کوفتگی تأخیری دارد؟7382231410.22124/jme.2017.2314FAبابکغنی وندبابکنخستین روحیعضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اردبیلJournal Article20160816<strong>Aim: </strong>Curcumin is as an anti-inflammatory and antioxidant agent. The aim of this study was to evaluate the effect of curcumin supplementation on muscle damage indices following intensive eccentric exercise.
<strong>Method:</strong> Ten healthy, nonsmoking, active young men participated in this cross over study. Participants were randomized in a double-blind placebo-controlled fashion in two placebo (P), and curcumin (C) groups. After first blood sampling, subjects did a session of intensive squat exercise. Immediately after exercise, a second blood sampling was collected. Afterward, subjects took 150 mg curcumin or placebo, and sampling was performed 24, 48, and 72h after exercise blood sampling was done again. After a two weeks recovery period and with the change of supplements the test were repeated. Creatine Kinase (CK), and bilirubin were measured as muscle damage markers. Visual Analogue Scale (VAS), Range of Motion of the knee (ROM), and tissue swelling were measured at all time series.
<strong>Results</strong>: CK significantly decreased in C group 24h after exercise compared with the P group (P<0.05). Bilirubin significantly decreased in C group 72h after exercise compared with the P group (P<0.05). VAS was increased in both in both group exercise, but showed significant decrease in C group compared with P group 48 and 72h after exercise (P<0.05).
<strong>Conclusion:</strong> It seems 150mg curcumin supplementation after a session of intensive eccentric exercise ameliorate pain and muscle damage through its analgesic, anti-inflammatory, and anti-oxidative properties..
<strong>هدف</strong><strong>:</strong> کورکومین یک ماده ضدالتهابی و آنتیاکسیدانی است. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر مکمل کورکومین بر شاخصهای آسیب عضلانی ناشی از فعالیت شدید برونگرا در مردان جوان سالم و فعال میباشد.
<strong>روششناسی:</strong> ده مرد جوان سالم و فعال بهطور داوطلبانه در این مطالعه متقاطع شرکت کردند. آزمودنیها بهطور تصادفی و با الگوی دوسویه کور با گروه کنترل به دو گروه دارونما و کورکومین تقسیم شدند. پس از اولین خونگیری، آزمودنیها یک جلسه فعالیت اسکات شدید انجام دادند. بلافاصله پس از فعالیت، خونگیری دوم انجام شد و سپس آزمودنیها 150 میلیگرم کورکومین و یا دارونما مصرف نمودند. 24، 48 و 72 ساعت بعد مجدداً خونگیری صورت گرفت. پس از یک دوره بازیافت دوهفتهای مراحل ذکرشده مجدداً با تعویض مکمل کورکومین و دارونما در آزمودنیها مجدداً انجام پذیرفت. آنزیمهای کراتین کیناز (CK) و بیلی روبین خون بهعنوان شاخصهای آسیب عضلانی اندازهگیری شدند. میزان احساس درد (VAS)، دامنه حرکتی مفصل زانو (ROM) و ادم بافتی نیز در تمامی مراحل مورد اندازهگیری قرار گرفتند.
<strong>یافتهها</strong><strong>:</strong> آنزیم CK 24 ساعت پس از فعالیت در گروه کورکومین کاهش معنیداری نشان داد (05/0P<). بیلی روبین 72 ساعت پس از فعالیت نسبت به گروه دارونما کاهش معنیداری داشت (05/0P<). اگرچه در هر دو گروه پس از فعالیت احساس درد بهطور معنیداری افزایش نشان داد، اما 48 و 72 ساعت پس از فعالیت در گروه کورکومین کاهش معنیداری نسبت به گروه دارونما ملاحظه گردید (05/0P<).
<strong>نتیجهگیری</strong><strong>:</strong> به نظر میرسد مصرف 150 میلیگرم کورکومین بلافاصله پس از فعالیت برونگرای شدید توانسته است با خواص ضد درد، ضدالتهابی و آنتیاکسیدانی خود باعث کاهش احساس درد و آسیب عضلانی شود.