دانشگاه گیلانسوخت و ساز و فعالیت ورزشی2322-28677120170421The effect of different intensities of endurance training on NLRP-3 Inflammasome protein expression in visceral adipose tissue, serum glucose levels and insulin in Streptozotocin-induced diabetic ratsبررسی اثر شدت های مختلف تمرین استقامتی بر بیان پروتئین اینفلامازوم NLRP-3 بافت چربی احشایی، سطوح سرمی گلوکز و انسولین موش های صحرایی نر دیابتی شده با استرپتوزوسین119337110.22124/jme.2017.3371FAابوذرعباسیدانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشیمحمدفرامرزیدانشیار دانشگاه شهرکردمهدیقطره سامانیاستادیار دانشگاه علوم پزشکی شهرکردابراهیمبنی طالبیاستادیار دانشگاه شهرکردJournal Article20171010<strong>Aim: </strong>NLRP-3 Inflammasome is considered an indicator of chronic diseases such as obesity and type 2 diabetes mellitus (T2DM) which can result in secretion of IL-1β from adipose tissue. Despite numerous investigations on the underlying activation mechanisms of NLRP-3 in pathogenesis of T2DM, less attention has been paid to the impact of exercise on NLRP-3. <br /><strong>Method</strong>: Male stereptpzosin-induces diabetic rats (n=40) were randomly assigned to five groups (n=8): diabetic+ low intensity endurance training (DL), diabetic+ moderate intensity endurance training (DM), diabetic+ high intensity endurance training (DH), non-diabetic with no training(CON), and diabetic with no training(D). Eight weeks of running (four sessions per week) with different intensities were completed. Western blotting method was used to measure NLRP3. ELISA technique was used to assess serum levels of insulin and glucose. <br /><strong>Results</strong>: Results showed that expression of NLRP-3 protein were significantly lower in endurance DM (P<0.05) and endurance DH (P<0.05) groups against DL group. Caspase-1 expression was significantly lower in DL (P=0.001), DM (P<0.05), and DH (P<0.05) compared with D group. However, no significant different was found between the training groups. Serum insulin level was significantly lower in endurance DH group compared with endurance DL group (P<0.05).In comparison with D group, significant reduction of serum glucose was observed in endurance DL group (P<0.05), endurance DM (P<0.05), and endurance DH (P<0.05). <br /><strong>Conclusion:</strong> It appears that training with high and moderate intensities induced positive modulation in NLRP-3 expression as well as improved glycemic factors levels. <br /> <strong>هدف</strong><strong>:</strong> فعال سازی اینفلامازوم NLRP-3 از مشخصه های التهاب مزمن در دیابت نوع-2 است که موجب رهایش IL-1β از سلول های ایمنی بافت چربی می شود. با توجه به اینکه به تازگی به نقش اینفلامازوم NLRP-3 در پاتوژنز دیابت نوع 2 توجه زیادی شده است، تاثیر احتمالی تمرینات ورزشی بر این عوامل مورد بررسی قرار نگرفته است.<br /> <strong>روش شناسی</strong>: 40 سر موش صحرایی دیابتی شده با تزریق STZ به پنج گروه هشت تایی دیابت و تمرین استقامتی کم شدت (DL)، دیابت و تمرین شدت متوسط (DM)، دیابت و تمرین با شدت زیاد (DH)، گروه کنترل دیابتی (D) و کنترل سالم (CON) تقسیم شدند. پروتکل تمرین استقامتی به مدت هشت هفته، چهار جلسه در هفته انجام شد. از روش وسترن بلات برای اندازه گیری بیان پروتئین اینفلامازوم NLRP-3 بافت چربی احشایی و از روش الایزا برای اندازه گیری سطوح سرمی گلوکز و انسولین استفاده شد.<br /> <strong>یافتهها</strong>: نتایج نشان داد کاهش معنی داری در بیان پروتئین NLRP-3 در گروه های تمرین استقامتی DM و DH در مقایسه با گروه تمرین استقامتی DL مشاهده شد (05/0P<). بیان کاسپاز-1 به طور معنی داری در گروههای شدت پایین، شدت متوسط و شدت بالا در مقایسه با گروه کنترل دیابتی پایینتر بود (05/0P<). با این وجود، تفاوت معنی داری بین گروههای تمرینی مشاهده نشد. سطوح انسولین سرمی در گروه تمرین استقامتی DH به طور معنی داری پایین تر از گروه تمرین استقامتی DL بود (05/0P<). در مقایسه با گروه دیابتی، تمرین استقامتی DL، DM و DH کاهش معنی داری در سطوح سرمی گلوکز مشاهده شد (05/0P<). <br /> <strong>نتیجهگیری:</strong> به نظر می رسد تمرین استقامتی با شدت بالا و متوسط موجب تعدیل مثبت بیان اینفلامازوم NLRP3 و بهبود سطوح عوامل گلایسمیک در افراد دیابتی شود.<br /> دانشگاه گیلانسوخت و ساز و فعالیت ورزشی2322-28677120170421The effect of 8 weeks progressive resistance training on the expression of proteins involved in skeletal muscle tissue lipolysis in rats feeding with sucrose solutionتأثیر 8 هفته تمرین مقاومتی فزآینده بر بیان پروتئینهای مؤثر در لیپولیز بافت عضلۀ اسکلتی موشهای صحرایی تغذیه شده با محلول ساکاروز2137337210.22124/jme.2017.3372FAآرشخدامرادیدانشجوی دکتری بیوشیمی و متابولیسم ورزشی0000-0002-0781-589Xالههطالبی گرکانیدانشیار دانشگاه مازندران0000-0001-7499-8852فرشتهمیر محمد رضاییاستادیار دانشگاه مازندرانرزیتافتحیدانشیار دانشگاه مازندرانJournal Article20170404<strong>Aim: </strong>Excessed energy is stored as triacylglycerol (TAG) in adipose tissue within various organs. In order to reduce excessed fat storage, the utilization of fat storage must be increased to produce energy. The purpose of this study was to evaluate the effects of 8 weeks progressive resistance training on expression of proteins involved in skeletal muscle tissue lipolysis in rats feed with sucrose solution. <br /><strong>Method:</strong> 32 male Wistar rats (6-8 weeks) were randomly divided into two groups, the first group took sucrose solution 30%, the second group did not. After 4 weeks, each group divided into exercise and control groups. Exercise groups performed a progressive resistance training protocol 3 days per week for 8 weeks. Tissue samples were taken 2 days after the last session. HSL, Perilipin and LXRα protein expression were determined by Western blot. To evaluate the difference between the variable and the interaction between them, two-way ANOVA at the significant level of P˂0.05 was used. <br /><strong>Results</strong>: Protein levels of HSL and Perilipin were increased in the exercise group compared to control (P˂0.001), but LXRα levels were unchanged. The effect of sucrose solution alone and the interaction between the consumption of sucrose and progressive resistance training on the expression of these proteins in muscle tissue were not significant. <br /><strong>Conclusion:</strong> The results show that although the 8 weeks of progressive resistance training significantly increased the expression of some proteins involved in lipolysis, but these changes are not related to the consumption of sucrose solution. <br /> <strong>هدف</strong><strong>:</strong> انرژی مازاد بدن به صورت تریآسیلگلیسرول (TAG) در بافت چربی اندامهای مختلف ذخیره میشود. به منظور کاهش ذخایر چربی، باید استفاده از آنها برای تولید انرژی افزایش یابد. هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر 8 هفته تمرین مقاومتی فزآینده و مصرف محلول ساکاروز بر بیان پروتئینهای موثر در لیپولیز بافت عضلۀ اسکلتی موشهای صحرایی بود.<br /> <strong>روششناسی:</strong> 32 سر موش صحرایی نر بالغ از نژاد ویستار (۶-۸ هفتهای)، ابتدا به طور تصادفی به 2 گروه تغذیه شده با و بدون مصرف محلول ساکاروز 30 درصد تقسیم و پس از 4 هفته هر یک از گروهها به دو گروه تمرین و کنترل تقسیم شدند. گروههای تمرینی به مدت 8 هفته تمرین مقاومتی به روش فزآینده (بالا رفتن از نردبان) را 3 روز در هفته انجام دادند. دو روز پس از آخرین جلسه تمرینی نمونه برداری انجام شد. مقدار پروتئین لیپاز حساس به هورمون (HSL)، گیرندهی کبدی ایکس- آلفا (LXRα) و پریلیپین عضلۀ خم کننده بزرگ انگشتان (FHL) به روش وسترن بلات اندازهگیری شد. جهت تعیین معنادار بودن تفاوت بین متغیرها و تعامل بین آنها از تحلیل واریانس دوطرفه در سطح معنیداری 05/0 P<استفاده شد.<br /> <strong>یافتهها</strong><strong>:</strong> سطوح پروتئین HSL و پریلیپین در آزمودنیهای گروه تمرین در مقایسه با کنترل افزایش (01/0P<)، اما سطح LXRα بدون تغییر بود. تأثیر مصرف محلول ساکاروز به تنهایی و همچنین تعامل بین مصرف محلول ساکاروز و تمرین مقاومتی فزآینده بر بیان پروتئینهای مذکور در بافت عضلۀ معنادار نبود.<br /> <strong>نتیجهگیری</strong><strong>:</strong> نتایج این پژوهش بیانگر آن است که اگرچه 8 هفته تمرین مقاومتی فزآینده موجب افزایش معنادار بیان برخی از پروتئینهای درگیر در لیپولیز شد، لیکن این تغییرات وابسته به مصرف محلول ساکاروز نمیباشد.<br /> دانشگاه گیلانسوخت و ساز و فعالیت ورزشی2322-28677120170421Synchronized effects of aerobic training and magnesium supplementation on cardiometabolic risk factors and A1c in Type 2 diabetic femalesتأثیر توام تمرین هوازی و مکمل منیزیم بر شاخص های خطر قلبی-متابولیکی و هموگلوبین گلیکوزیله زنان دیابتی نوع دو3954337310.22124/jme.2017.3373FAکریمآزالی علمداریاستادیار گروه علوم ورزشی دانشگاه شهید مدنی آذربایجان0000-0002-6134-1912مهدیبشیریاستادیار گروه علوم ورزشی دانشگاه شهید مدنی آذربایجانرضاشکرزاده آقا علیلوکارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشJournal Article20170804<strong>Aim: </strong>Nowadays the effect of physical exercise on diabetes control improvement is evident and the both insulin release and function depends on magnesium (Mg) and Mg even improves insulin sensitivity. However; diabetes causes hypomagnesiumemia which in turn worsens glycemic control in a viscous cycle. Likewise; little is known about the synchronized effects of exercise training along with Mg supplementation on diabetes control. Therefore; the aim of this study was to investigate the synergistic effects from eight weeks of aerobic training and magnesium supplementation on metabolic control, blood insulin and glycosylated Hb (A1C) and Mg levels in female patients with type II diabetes. <br /><strong>Method:</strong> This study was done based on an experimental method using a pretest-posttest design. Thirty volunteer midlife type II diabetic females were randomized into training-Mg, training-placebo and control groups. The subjects consumed magnesium oxide or amylose containing pills (250 mg) once daily in a double blind order for eight weeks. The training groups also experienced eight weeks of moderate intensity aerobic training (3 sessions/week running for 60 min in each session at 40 to 60% of THR). Fasting blood samples were taken at two occasions between 8 to 9 am; baseline and after the intervention and the data were analyzed using paired samples t test and one way ANOVA at 95% significance level. <br /><strong>Results</strong>: 30% of the subjects had hypomagnesiumemia at baseline. Blood Mg was just elevated in the training-Mg group throughout the intervention (P<0.05). However; blood glucose, insulin, A1C, TG, waist circumference and blood pressure were all declined in both the training groups (P<0.05). Additionally, there were greater depressions in blood glucose and insulin levels of the training-Mg group rather than training placebo group (P<0.05). <br /><strong>Conclusion:</strong> Aerobic training and synchronized Mg supplementation could provide a better diabetes control along with other therapeutic proceedings. <br /> <strong>هدف</strong><strong>:</strong> امروزه تاثیر ورزش بر بهبود کنترل دیابت محرز است و ترشح و عملکرد طبیعی انسولین نیازمند وجود منیزیم است و حتی منیزیم سبب بهبود حساسیت انسولینی می شود. ولی دیابت به کاهش منیزیم خون منجر میشود که آن هم در یک چرخه معیوب باعث وخیمتر شدن دیابت میشود. بااینحال در مورد تاثیر همزمان ورزش همراه با مصرف مکمل منیزیم بر کنترل دیابت اطلاعات زیادی فراهم نشده است. بنابراین هدف این تحقیق بررسی تاثیر توام هشت هفته تمرین هوازی و مصرف مکمل منیزیم بر کنترل متابولیک، مقدار انسولین، هموگلوبین گلیکوزیله و و منیزیم خون زنان دیابتی نوع دو بود.<br /> <strong>روششناسی:</strong> روش تحقیق از نوع تجربی با طرح سه گروهی پیشآزمون پسآزمون بود. 30 زن داوطلب میان سال دیابتی نوعدو به طور تصادفی در سه گروه 10 نفری شامل تمرین-منیزیم، تمرین-دارونما و کنترل تقسیم شدند. گروه تمرین-منیزیم روزانه یک عدد قرص منیزیم 250 میلی گرم و گروههای تمرین-دارونما و کنترل روزانه یک عدد کپسول دارونما(حاوی نشاسته) را به مدت هشت هفته به صورت دوسوکور مصرف کردند. گروههایتمرین نیز هشت هفته تمرین هوازی شامل سه جلسه دویدن در هفته به مدت 60 دقیقه در هر جلسه با شدت 40 الی 60 درصد از ضربان قلب ذخیره انجام دادند. در دو وهله شامل پایه و پس از مداخله خونگیری ناشتایی در ساعت 9-8 صبح انجام شد و دادهها با استفاده از تحلیل آزمون تی همبسته و تحلیل واریانس یکراهه با سطح اطمینان 05/0تحلیل شدند.<br /> <strong>یافتهها</strong><strong>:</strong> 30 درصد آزمودنیها در ابتدا دچار هیپومنیزیمی بودند. در طول مداخله مقدار منیزیم خون فقط در گروه تمرین-منیزیم افزایش یافت (05/0>P)؛ با اینحال در هر دو گروه تمرین، کاهش گلوکز خون، انسولین، هموگلوبین گلیکوزیله، تری گلیسرید، دور کمر و فشارخون مشاهده شد (05/0>P). همچنین مقدار کاهش گلوکز خون و انسولین در گروه تمرین-منیزیم ببشتر از گروه تمرین-دارونما بود (05/0>P).<br /> <strong>نتیجهگیری</strong><strong>:</strong> تمرین هوازی به همراه مصرف مکمل منیزیم در کنار سایر تمهیدات درمانی میتواند باعث کنترل بهتر دیابت شود.<br /> دانشگاه گیلانسوخت و ساز و فعالیت ورزشی2322-28677120170421Comparison the effect of two different volumes of concurrent training on some physical fitness factors, cortisol and hs-CRP serum level changes in adolescent soccer playersمقایسه اثر دو حجم متفاوت تمرینات موازی بر برخی شاخصهای آمادگی جسمانی و تغییرات سطوح سرمی کورتیزول و پروتئین واکنشی C فوتبالیستهای نوجوان5567337410.22124/jme.2017.3374FAارسلاندمیرچیاستاد دانشگاه گیلان،0000-0001-9114-2327فرزادداداش زادهدانشجوی کارشناسی ارشد فیزیولوژی ورزشیJournal Article20170629<strong>Aim: </strong>The purpose of present study was to compare the effect of two volumes six- and eight-week of concurrent training on physical fitness factors, cortisol, and high-sensitivity C-reactive protein (hs-CRP) level changes in adolescent soccer players. <br /><strong>Method:</strong> Twenty players (age: 15 ± 0.91 years; weight: 61.10 ± 10.07 kg; soccer experience: at least 5 years) randomly divided into 6-week or 8-week group (n=10). The training protocol had two phases including general (three weeks) and specific in three days a week for 90 min. The type and intensity were same for both groups and only the volume was different between them. Aerobic power (1609 m), speed (60 m), muscular endurance (push up and sit up), and fasted venous blood samples (cortisol and hs-CRP) were collected before and after training period at 8-8:45 P.M and 8-8:30 A.M, respectively. <br /><strong>Results</strong>: The values of VO2max, speed, push up, and sit up were improved compared to pre-training values in both groups. Eight-week volume was more effective regarding the reduction of cortisol (%16.77; P=0.033), but the speed of six-week group was improved (%5.27) with a large effect size (r = -0.11). With respect to other variables, there was no significant difference between the two groups. <br /><strong>Conclusion:</strong> Gradual increase in intensity of conditioning training within eight weeks compared to the same increase within six weeks lead to more effective reduction in serum cortisol of adolescent soccer players, but in relation to hs-CRP levels and improve in VO2max, speed and muscular endurance, it has no more advantage. <br /> <strong>هدف</strong><strong>:</strong> هدف پژوهش حاضر، مقایسه دو حجم شش و هشت هفتهای تمرینات موازی بر شاخصهای آمادگی جسمانی، تغییرات کورتیزول و پروتئین واکنشی C با حساسیت بالا (CRP-hs) در فوتبالیستهای نوجوان بود.<br /> <strong>روششناسی:</strong> بیست فوتبالیست (سن: 91/0 ± 15 سال، وزن: 07/10 ± 10/61 کیلوگرم) با حداقل 5 سال سابقه فوتبال، بهصورت تصادفی به دو گروه 10 نفری شش و هشت هفته تقسیم شدند. دوره تمرینی شامل تمرینات عمومی (سه هفته) و اختصاصی بود و بهصورت سه جلسه در هفته به مدت 90 دقیقه برگزار شد. نوع و شدت تمرینات برابر بوده و فقط حجم تمرینی بین گروهها متفاوت بود. قبل و بعد از دوره، توان هوازی (آزمون 1609 متر)، سرعت (دوی 60 متر) و استقامت عضلانی (شنا سوئدی و دراز و نشست) در ساعت 8:45-8 عصر و نمونههای خون وریدی برای اندازهگیری کورتیزول و CRP-hs در شرایط ناشتا (8:30-8 صبح) از آزمودنیها اخذ شد.<br /> <strong>یافتهها</strong><strong>:</strong> مقادیر VO<sub>2max</sub>، سرعت، دراز و نشست و شنا سوئدی هر دو گروه نسبت به مقادیر پایه بهبود معنیداری نشان داد. حجم تمرینی هشت هفته در خصوص کاهش غلظت کورتیزول موثرتر بود (%77/16، 033/0=P)، اما سرعت گروه شش هفته با اندازه اثر بزرگتری (11/0- =r) بهبود یافته بود (%27/5). همچنین، در مورد سایر متغیرها تفاوتی بین دو گروه مشاهده نشد.<br /> <strong>نتیجهگیری</strong><strong>:</strong> بهنظر میرسد افزایش تدریجی شدت تمرینات آمادهسازی در مدت هشت هفته نسبت به افزایش مشابهی در طول شش هفته، منجربه کاهش موثرتر مقادیر سرمی کورتیزول فوتبالیستهای نوجوان میشود، اما در مورد سطوح hs-CRP و بهبود متغیرهایی نظیر VO<sub>2max</sub>، سرعت و استقامت عضلانی مزیت بیشتری ندارد.<br /> دانشگاه گیلانسوخت و ساز و فعالیت ورزشی2322-28677120170421The effect of high intensity strength and endurance training on body fat index, glucose homeostasis and serum leptin in taekwondo player bpys age 15 to 20 year oldاثر یک دوره تمرینات قدرتی استقامتی با شدت بالا بر شاخص درصد چربی بدن، هموستاز گلوکز و لپتین سرم در تکواندوکاران پسر 15 تا 20 سال6982337510.22124/jme.2017.3375FAاحمدعباسپور مژدهیکارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشرامینشعبانیدانشیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت0000-0002-2681-3814محمد رضافدائی چافیاستادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشتJournal Article20170718<strong>Aim: </strong>High intensitystrength and endurance training can increase exercise capacity. The aim of this study was to describe the effect of high intensity strength and endurance training on body fat index, glucose homeostasis and serum leptin of 15 to 20 year old Taekwondo players boy. <br /><strong>Method:</strong> Of the eligible volunteers in the study, 20 taekwondo players aged 15 to 20 were selected as the research sample. The subjects were randomly divided into two groups: moderate-intensity resistance-endurance training (the first group, the mean age was 17.77 ± 2.26 years) and high intensity (second group, 16.90 ± 1.72 years). The first group, , had moderate intensity and endurance training for 95 minutes, and the second group performed high intensity training for 80 minutes. Along with the conventional taekwondo exercises Before and after 8 weeks training, body fat index, glucose hemeostasis and serum leptin were assessed. For data analysis, dependent t-test and independent t- test were used. p < strong>Results: Compared with the pre-test, in the second group a significant decrease was observed in the body fat percentage, insulin and insulin resistance levels. Leptin and FBS significantly decreased after exercise in both groups. The Comparison between groups showed only significant difference in body fat percentage (P=0.03).. <br /><strong>Conclusion:</strong> High intensity strength and endurance training in athletes can potentially lead to significant reduction in subcutaneous fat. Decreased serum leptin and glucose levels and improved insulin sensitivity can improve the taekwondo lpayers performance<strong>هدف</strong><strong>:</strong> تمرینات قدرتی استقامتی با شدت بالا میتواند سبب افزایش ظرفیت ورزشی شود. تحقیق حاضر با هدف تعیین اثر یک دوره تمرینات ورزشی مقاومتی و استقامتی با شدت بالا بر شاخص درصد چربی بدن، هموستاز گلوکز و هورمون لپتین سرم تکواندوکاران پسر 15 تا20 سال انجام گرفت.<br /> <strong>روششناسی:</strong> :از میان داوطلبان واجد شرایط شرکت در پژوهش،20 تکواندوکار 15 تا 20ساله به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. آزمودنیها بهطور تصادفی به دو گروه تمرینات مقاومتی-استقامتی با شدت متوسط(گروه اول ، میانگین سنی26/2±70/17 سال) و با شدت بالا (گروه دوم، سن 72/1±90/16 سال) تقسیم شدند. گروه اول به همراه تمرینات مرسوم تکواندو، تمرینات قدرتی و استقامتی با شدت متوسط بهمدت ۹۵ دقیقه و گروه دوم این تمرینات را با شدت بالا بهمدت ۸۰ دقیقه انجام دادند. قبل و پس از 8 هفته تمرین شاخص درصد چربی بدن، هموستاز گلوکز، سطح لپتینپلاسما اندازهگیری شد. از آزمونهای t وابسته و مستقل جهت تجزیه و تحلیل آماری دادهها استفاده شد. سطح معنیداری 05/0≥P در نظر گرفته شد.<br /> <strong>یافتهها</strong><strong>:</strong> : چربی زیر جلد، انسولین و مقاومت به انسولین در گروه تمرین دوم در مقایسه با پیش آزمون کاهش یافت. قند خون ناشتا و هورمون لپتین در هر دو گروه بعد از تمرین کاهش معنیدار نشان داد. در مقایسه بین گروهی نیز، شاخصهای درصد چربی بدن (03/0=P) تفاوت معنیدار نشان دادند.<br /> <strong>نتیجهگیری</strong><strong>:</strong> تمرین قدرتی و استقامتی با شدت بالا احتمالا میتواند موجب کاهش بافت چربی زیر جلد در ورزشکاران شود. همچنین با کاهش هورمونهای لپتین، انسولین و بهبود حساسیت به انسولین موجب بهبود عملکرد تکواندوکاران شود.<br /> دانشگاه گیلانسوخت و ساز و فعالیت ورزشی2322-28677120170421The effects of a session wrestling match with beta-alanine supplementation on some indicators of heart damage in elite wrestlersاثر یک دوره مسابقه کشتی همراه با مصرف مکمل بتا آلانین بر برخی شاخص های آسیب قلبی در کشتی گیران نخبه8393337610.22124/jme.2017.3376FAاحمدعبدیاستادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد آیت الله آملی0000-0002-7734-7518مریمنصیریکارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشآسیهعباسی دلوییاستادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد آیت الله آملیJournal Article20161105<strong>Aim: </strong>Exercise training represents a successful and powerful strategy to prevent future cardiovascular disease. However, Studies have shown that acute exercise can increase serum concentrations of cardiac biomarkers. The aim of this study was to investigate the effects of a session wrestling match with beta-alanine supplementation on some indicators of heart damage in elite wrestlers. <br /><strong>Methods: </strong>16 wrestlers as subjects (two men in each weight) were selected and purposefully they were divided into control and experimental groups. Supplement group consumption 1000 mg beta-alanine for 4 hours before the protocol. The training program includes a course of the match was simulated, the wrestler held four wrestling match at intervals of half-hour. The amount of 8 ml blood samples from the brachial vein before, immediately after and one hour after the exercise program were collected. Data were analyzed with using of t test and analysis of variance with repeated measures at α<strong>Results:</strong> The results showed that a session of wrestling match with beta-alanine supplementation had no significant effect on troponin I and troponin T (P=0.05). a session of wrestling match with beta-alanine supplementation were significantly increased CKmb and LDH (P=0.000). <br /><strong>Conclusion:</strong> It seems indicators damage the heart (cardiac troponin I and T) to follow the intense activity and beta-alanine supplementation does not change in athletes with high fitness.<strong>هدف:</strong> فعالیت ورزشی یک راهبرد موفق و قدرتمند برای پیشگیری از بیماری های قلبی عروقی است. با این حال، مطالعات نشان داده اند که ورزش حاد می تواند غلظت شاخص های قلبی را افزایش دهد. هدف از این مطالعه بررسی اثر یک دوره مسابقه کشتی همراه با مصرف مکمل بتاآلانین بر برخی شاخص های آسیب قلبی در کشتی گیران نخبه بود.<br /> <strong>روش پژوهش: </strong>تعداد16 کشتیگیر به عنوان آزمودنی (در هر وزن دو نفر) انتخاب و به طور هدفمند به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. گروه مکمل مقدار 1000 میلیگرم مکمل بتالانین را 4ساعت قبل از انجام پروتکل مصرف نمودند. برنامه تمرینی شامل یک دوره مسابقه کشتی شبیه سازی شده بود که در این مسابقه کشتی گیران با فواصل تقریبی نیم ساعته چهار مسابقه کشتی را برگذار کردند. نمونه گیری خونی از ورید بازویی به مقدار 8 سیسی قبل، بلافاصله و یک ساعت بعد از برنامه تمرینی جمعآوری شد. دادهها با استفاده از آزمون t و تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر در سطح 05/0α≤ تجزیه و تحلیل شدند.<br /> <strong>یافتهها:</strong> نتایج نشان داد یک جلسه مسابقه کشتی همراه با مصرف مکمل بتاآلانین بر تروپونین I و تروپونین T اثر معنیداری ندارد (05/0>P). با این وجود، یک جلسه مسابقه کشتی همراه با مصرف مکمل بتاآلانین موجب افزایش معنیدار CKmb و LDH شد (05/0>P).<br /> <strong>نتیجهگیری:</strong> بهنظر میرسد میزان شاخص های آسیب قلبی (ترپونین I و T) به دنبال فعالیت شدید و مصرف مکمل بتا الانین در ورزشکاران با آمادگی بالا تغییر نمی کند.<br /> <br /> <strong>واژگان کلیدی:</strong> بتاآلانین، شاخص های آسیب قلبی، کشتی گیران نخبه<br /> <br />