فیزیولوژی ورزشی
سهیلا یاور مسرور؛ علیرضا علمیه؛ محمدرضا فدائی چافی
چکیده
مقدمه: در پژوهش حاضر، به مقایسه اثر دو نوع تمرین مقاومتی- سنتی و EMS بر سطوح آیریزین، گلوکز، انسولین و مقاومت به انسولین در زنان میانسالغیر فعالپرداخته شد. روش کار: جامعه پژوهش حاضر را 45 نفر زنان غیرفعال شهر رشت با میانگین سن (42/3 ± 46/44سال)، وزن (89/7 ± 79 کیلوگرم)، شاخص توده بدنی (94/3 ± 4/34 کیلوگرم/ مجذور قد به متر) و درصد چربی (50/4± ...
بیشتر
مقدمه: در پژوهش حاضر، به مقایسه اثر دو نوع تمرین مقاومتی- سنتی و EMS بر سطوح آیریزین، گلوکز، انسولین و مقاومت به انسولین در زنان میانسالغیر فعالپرداخته شد. روش کار: جامعه پژوهش حاضر را 45 نفر زنان غیرفعال شهر رشت با میانگین سن (42/3 ± 46/44سال)، وزن (89/7 ± 79 کیلوگرم)، شاخص توده بدنی (94/3 ± 4/34 کیلوگرم/ مجذور قد به متر) و درصد چربی (50/4± 95/39 ) تشکیل می داد، که به طور تصادفی به سه گروه مساوی 1) مقاومتی- سنتی (15 نفر)، 2) EMS (15 نفر) و 3) کنترل (15 نفر) تقسیم بندی شدند. پس از ارزیابی شاخص های آنتروپومتریکی، گروه های تمرینی به مدت هشت هفته مداخله تمرینی مخصوص به خود را اجرا نمودند. نتایج: نتایج نشان داد که سطوح آیریزین در پس آزمون نسبت به پیش آزمون افزایش معناداری را در هر دو گروه تمرینی مقاومتی- سنتی و EMS نشان داد (05/0 ≥P)، که این افزایش در گروه تمرینی EMS بیشتر بود (05/0 ≥P). سطوح انسولین وگلوکز و شاخص مقاومت به انسولین نیز در پس آزمون نسبت به پیش آزمون در هر دو گروه تمرینی نسبت به کنترل کاهش معناداری یافت(05/0 ≥P). در حالی که تفاوت معناداری بین گروه های تمرینی وجود نداشت (05/0 ≤P). نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده می توان گفت که هر دو نوع تمرین مقاومتی- سنتی و EMS از طریق افزایش در سطوح آیریزین باعث بهبود متابولیسم گلوکز و شاخص مقاومت به انسولین در زنان میانسالغیر فعالگردید.
هانیه برهمن؛ علیرضا علمیه؛ محمدرضا فدائی چافی
چکیده
هدف: به نظر می رسد که تمرین ورزشی برای بهبود سندروم متابولیک و چاقی موثر باشد، با این وجود پیشینه ی محدودی در خصوص تمرینات ریتمیک در آب و افراد یائسه وجود دارد. لذا هدف از پژوهش حاضر، تعیین اثر تمرینات ریتمیک در آب بر لپتین، آلدوسترون و فشار خون زنان یائسه چاق مبتلا به سندروم متابولیک بود. روش شناسی : این مطالعه یک کارآزمایی بالینی بود ...
بیشتر
هدف: به نظر می رسد که تمرین ورزشی برای بهبود سندروم متابولیک و چاقی موثر باشد، با این وجود پیشینه ی محدودی در خصوص تمرینات ریتمیک در آب و افراد یائسه وجود دارد. لذا هدف از پژوهش حاضر، تعیین اثر تمرینات ریتمیک در آب بر لپتین، آلدوسترون و فشار خون زنان یائسه چاق مبتلا به سندروم متابولیک بود. روش شناسی : این مطالعه یک کارآزمایی بالینی بود که روی 31 زن 75-65 ساله چاق و یائسه مبتلا به سندروم متابولیک (15 نفر گروه شاهد و 16 نفر گروه تجربی) انجام شد. داوطلبین به صورت تصادفی به دو گروه شاهد و تجربی تقسیم شدند. گروه تجربی 12 هفته، سه جلسه در هفته و 60 دقیقه در هر جلسه تمرینات ریتمیک در آب را انجام دادند. متغیرهای لپتین، آلدوسترون و فشارخون قبل و پس از اتمام مداخله در هر دو گروه اندازه گیری شد. جهت تحلیل داده ها از آزمون های تی همبسته و کوواریانس در نرم افزار SPSS نسخه 21 استفاده شد.یافته ها: 12 هفته تمرینات ریتمیک در آب موجب کاهش معنی دار لپتین (001/0 P =)، آلدوسترون (001/0 P =)، فشارخون سیستولیک (001/0 P =)، و فشار خون دیاستولیک (031/0 P=) زنان یائسه چاق مبتلا به سندروم متابولیک شد.نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرینات ریتمیک در آب تاثیر مطلوبی بر لپتین، آلدوسترون و فشارخون زنان یائسه چاق مبتلا به سندروم متابولیک دارد.واژگان کلیدی: لپتین، آلدسترون، فشار خون و تمرینات ریتمیک در آب
محمد مهدی باقرپور طبالوندانی؛ محمدرضا فدائی چافی؛ علیرضا علمیه
چکیده
هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرینات مقاومتی–هوازی بر رشد تارهای عضله نعلی، سرم تستوسترون و گیرندههای آندروژنی عضله موشهای صحرایی نر با ردههای سنی مختلف می باشد.30 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار کودک 2 هفته ای (10n=)، جوان 6 هفته ای (10n=) و سالمند 96 هفته ای (10n=) در دو گروه تمرین و کنترل قرار گرفتند.گروه تمرین بعد از یک هفته آشنایی در برنامه ...
بیشتر
هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرینات مقاومتی–هوازی بر رشد تارهای عضله نعلی، سرم تستوسترون و گیرندههای آندروژنی عضله موشهای صحرایی نر با ردههای سنی مختلف می باشد.30 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار کودک 2 هفته ای (10n=)، جوان 6 هفته ای (10n=) و سالمند 96 هفته ای (10n=) در دو گروه تمرین و کنترل قرار گرفتند.گروه تمرین بعد از یک هفته آشنایی در برنامه 6 روز تمرین در هفته به طور متناوب یک روز مقاومتی و یک روز هوازی به مدت 6 هفته شرکت کردند. موشها 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی بیهوش و بعد از خونگیری کشته و عضله دو قلو و نعلی استخراج شدند. همچنین سرم خون جداسازی شد و سپس غلظت تستوسترون خون به روش الایزا، رشد عضلانی توسط میکروسکوپ نوری و بیان ژنی گیرنده های آندروژنی عضله نعلی به روش Real Time PCR اندازهگیری گردید. نتایج نشان داد سطح مقطع تارهای عضلانی گروه های تمرین کودک (001/0=p)، جوان (003/0=p) و سالمند (001/0=p) نسبت به گروههای کنترل بیشتر بود. بین تستوسترون سرم گروه تمرین و کنترل رده سنی کودک تفاوت معنی-داری وجود نداشت (6/0=p). در حالیکه تستوسترون سرم گروههای تمرین در هر دو رده سنی جوان (008/0= p) و سالمند (001/0=p) بیشتر از گروههای کنترل بود. همچنین در بیان گیرندههای آندروژنی، تفاوت معنیداری بین گروههای تمرین و کنترل کودک (3/0=p)، جوان (3/0=p) و سالمند (8/0=p) مشاهده نشد. تمرین مقاومتی-هوازی می تواند با افزایش غلظت تستوسترون باعث هایپرتروفی عضلانی در سنین مختلف گردد و با تسریع فرایند رشد مانع از آتروفی عضلانی در سالمندی شود.
سید رضا رحیمی مقدم؛ علی رضا علمیه؛ محمدرضا فدائی چافی
چکیده
هدف: نوتروفیلها حاوی آنزیم میلوپراکسیداز هستند که با تولید اکسیدانها و کاتالیز اسید هایپوکلروس در بسیاری از فرایند های سلولی نقش دارند. از طرفی، از سنین میانسالی محافظت فیزیولوژیکی بدن در برابر استرس اکسیداتیو شروع به کاستن می کند بنابراین هدف تحقیق حاضر مطالعه تغییرات میلوپراکسیداز و وضعیت تام اکسیدانی در مردان میانسال سالم شرکت ...
بیشتر
هدف: نوتروفیلها حاوی آنزیم میلوپراکسیداز هستند که با تولید اکسیدانها و کاتالیز اسید هایپوکلروس در بسیاری از فرایند های سلولی نقش دارند. از طرفی، از سنین میانسالی محافظت فیزیولوژیکی بدن در برابر استرس اکسیداتیو شروع به کاستن می کند بنابراین هدف تحقیق حاضر مطالعه تغییرات میلوپراکسیداز و وضعیت تام اکسیدانی در مردان میانسال سالم شرکت کننده در فعالیتهای منظم ورزش همگانی و افراد بدون تمرین است. روش شناسی: 20 نفر آزمودنی تمرین کرده (سن 94/2 ± 85/53، BMI 6/1 ± 47/25، VO2max 8/2 ± 38/42) و 17 نفر بدون تمرین (سن 83/2 ± 17/54، BMI 12/1 ± 83/27، VO2max 67/1 ± 86/31) در این مطالعه شرکت کردند. آزمودنی ها تست اصلاح شده بروس را به عنوان مدلی از تمرین فزاینده ورزشی انجام دادند. نمونه های خونی قبل، بلافاصله بعد و یک ساعت پس از پایان تست دریافت شد. یافته ها: در نتایج پیش آزمون میلوپراکسیداز هر دو گروه تغییر معنی داری وجود نداشت، اما این مقادیر بلاقاصله بعد و در دوره ریکاوری، در گروه بدون تمرین نسبت به گروه تمرین کرده تغییر معنی داری داشت. وضعیت تام اکسیدانی در هر دو گروه بلافاصله بعد از تست نسبت به قبل از آن به طور معنی داری افزایش و در دوره ریکاوری کاهش داشت. نتیجه گیری: شرکت منظم در فعالیتهای ورزش همگانی می تواند باعث کاهش میلوپراکسیداز و ظرفیت تام اکسیدانی مردان میانسال سالم شود و ممکن است روشی مناسب برای داشتن یک زندگی سالم همراه با کاهش نشانگرهای سیستم ایمنی و استرس اکسیداتیو ناشی از افزایش سن در مردان میانسال باشد.
محمد رضا فدائی چافی؛ فرهاد رحمانی نیا؛ حمید محبی؛ سید محسن مداح
دوره 4، شماره 1 ، اردیبهشت 1393، ، صفحه 1-14
چکیده
هدف: هدف از این مطالعه تعیین اثر تمرین هوازی بر لپتین و تستوسترون سرم پسران چاق در مراحل مختلف بلوغ بود. روش پژوهش: تحقیق حاضر با طرح پیشآزمون و پسآزمون بهصورت مقطعی اجرا شد. آزمودنیها شامل 36 پسر چاق 12 تا 17 سال بودند که بر اساس مقیاس تانر در مراحل 2 (TS2) تا 5 (TS5) بلوغ قرار داشتند. آنها بر اساس بلوغ در دو گروه TS2, 3 (BMI: 22/5±41/29 کیلوگرم ...
بیشتر
هدف: هدف از این مطالعه تعیین اثر تمرین هوازی بر لپتین و تستوسترون سرم پسران چاق در مراحل مختلف بلوغ بود. روش پژوهش: تحقیق حاضر با طرح پیشآزمون و پسآزمون بهصورت مقطعی اجرا شد. آزمودنیها شامل 36 پسر چاق 12 تا 17 سال بودند که بر اساس مقیاس تانر در مراحل 2 (TS2) تا 5 (TS5) بلوغ قرار داشتند. آنها بر اساس بلوغ در دو گروه TS2, 3 (BMI: 22/5±41/29 کیلوگرم بر متر مربع، وزن: 7/16±61/76 کیلوگرم، سن: 94/0± 4/13سال، 19=n) و TS4, 5 (BMI: 88/3±92/30 کیلوگرم بر متر مربع، وزن: 48/16±57/93 کیلوگرم، سن: 48/1±9/14سال، 17=n) همسانسازی شدند و هرکدام نیز در دو گروه تمرین هوازی و کنترل قرار گرفتند. پس از اندازهگیریهای آنتروپومتریکی، سطوح سرمی لپتین و تستوسترون خون در حالت ناشتا اندازهگیری شد. گروه تمرین هوازی به مدت 12 هفته ، هفتهای 3 بار بهطور میانگین 30 دقیقه با شدت 60 تا 85 درصد ضربان قلب بیشینه تحت نظر محقق دویدند. از پدومتر برای اندازهگیری سطح فعالیت بدنی و از نرمافزار N4 برای اندازهگیری انرژی دریافتی استفاده شد. از آزمونهای آماری t وابسته، آنالیز واریانس یکطرفه و دوطرفه برای تجزیهوتحلیل دادهها استفاده شد. یافتهها: افزایش توده خالص بدن و کاهش درصد چربی بدن در گروه تمرین هوازی در هر دو مرحله بلوغ معنیدار بود (0/05≥P) و کاهش شاخص توده بدنی، کاهش توده چربی بدن فقط در گروه تمرین هوازی در سطح TS 4, 5 بلوغ معنیدار بود (0/05≥P). لپتین سرم در هر دو مرحله بلوغ کاهش داشت که فقط در گروه تمرین هوازی معنیدار بود (0/05≥P)؛ اما بین تغییرات آن در دو گروه تمرین هوازی و کنترل به تفکیک سطوح بلوغ، تفاوت معنیداری دیده نشد. آنالیز واریانس دوطرفه نشان داد بلوغ در تغییرات لپتین اثرگذار است (0/05≥P)؛ اما بین تأثیر تمرین هوازی بر کاهش لپتین و تغییرات تستوسترون آزمودنیها در دو مرحله بلوغ، تفاوت معنیداری دیده نشد. نتیجهگیری: تمرین هوازی در پسران نوجوان چاق میتواند منجر به تغییرات مطلوبی در ترکیب بدن گردد که با کاهش لپتین سرم همراه بود. با این حال بخشی از این تغییرات حاصل فرایند طبیعی رشد در دوران بلوغ است که با توجه به مرحله بلوغ آزمودنیها میتواند منجر به بروز پاسخهای متفاوتی به تمرینات هوازی گردد، هرچند به دلیل تعداد کم آزمودنیها نشان دادن آن در مورد لپتین سرم، بهخوبی امکانپذیر نبود.