نوع مقاله : مقاله پژوهشی Released under (CC BY-NC) license I Open Access I

نویسندگان

• درسا مسعود سینکی ¹
• ارسلان دمیرچی ¹
• پروین بابایی ²

¹ گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه گیلان، رشت- ایران.

² دانشگاه علوم پزشکی گیلان

چکیده

مقدمه: در دوران یائسگی، شکل‌گیری عوامل زمینه‌ای بروز اختلالات متابولیکی، قلبی-عروقی و تحلیل عضلانی اتفاق می‌افتد که در صورت عدم کنترل این اختلالات، سبب بالا رفتن احتمال مرگ و میر زنان در دوران پسا یائسگی می‌گردد. اجرای تمرینات منظم ورزشی می‌تواند بر این شاخص‌ها تاثیر بهبود دهنده داشته باشند. بنابراین، هدف پژوهش حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرین تناوبی شدید (HIIT) و تمرینات تداومی با شدت متوسط (MICT) بر این شاخصها و PGC-1α در زنان یائسه ۵۵ تا ۶۵ ساله بود.
روش‌ها: در این پژوهش نیمه‌تجربی، ۴۵ زن یائسه به‌صورت تصادفی در سه گروه HIIT، MICT و کنترل قرار گرفتند (n=15). تمرینات به مدت ۸ هفته، سه جلسه در هفته اجرا شد. داده‌های متابولیکی، آنتروپومتریک، لیپیدی، فشار خون و شاخص‌های مولکولی PGC-1α، در مراحل پیش‌آزمون و پس‌آزمون اندازه‌گیری و با آزمون ANOVA و بونفرونی تحلیل شدند.
یافته‌ها: در مقایسه بین دو گروه، سطوح PGC-1α در گروه HIIT به‌طور معنی‌داری افزایش نشان داد (05/0P≤). همچنین، فشار خون دیاستولی و شاخص HOMA-IR افزایش معنی داری داشت (05/0P≤) . هر چند درگروه MICT افزایش معنی دار در HDL، کاهش معنی دار در مقادیر تری‌گلیسرید و کلسترول تام مشاهده شد (05/0P≤).
نتیجه‌گیری: تمرین HIIT نسبت به MICT اثرات بیشتری بر PGC-1α و فشار خون دیاستولیک و حساسیت انسولینی دارد. در مقابل، MICT در بهبود پروفایل لیپیدی مؤثرتر بود. با توجه به نقش موثر و بعضا" متفاوت هر دو گروه تمرینی ، انتخاب نوع تمرین می تواند متناسب با هدف پیشگیری و کنترل اختلالات مورد نظر در زنان یائسه صورت گیرد.

 

کلیدواژه‌ها

• واژگان کلیدی: یائسگی
• تمرین تناوبی شدید
• تمرین تداومی
• PGC-1α
• سندروم متابولیک

موضوعات

• اختلالات متابولیکی در ورزش

عنوان مقاله [English]

Comparative Effects of Eight Weeks of HIIT and MICT on Selected Metabolic Syndrome Markers and Serum PGC-1α Levels in Postmenopausal Women Aged 55–65"

نویسندگان [English]

• DORSA MASOUD SINAKI ¹
• Arsalan Damirchi ¹
• Parvin Babaei ²

¹ Department of Exercise Physiology, Faculty of Sport Sciences, University of Guilan, Rasht- Iran.

² Guilan University of Medical Sciences

چکیده [English]

Introduction: One of the major health challenges during menopause is the emergence of underlying factors that contribute to metabolic disorders, cardiovascular dysfunction, and muscle wasting. If these conditions are not properly prevented and managed, they can lead to serious health complications and, in prolonged critical states, increase the risk of mortality in postmenopausal women. According to previous studies, adopting healthy lifestyle strategies—particularly regular physical exercise—may have beneficial effects on these health markers. Therefore, the present study aimed to investigate the effects of eight weeks of High-Intensity Interval Training (HIIT) and Moderate-Intensity Continuous Training (MICT) on selected metabolic syndrome markers, with a focus on the PGC-1α signaling pathway as a key mitochondrial regulator in postmenopausal women aged 55 to 65.
Methods: In this quasi-experimental study, 45 postmenopausal women were randomly assigned to three groups: HIIT, MICT, and control (n = 15 per group). Training sessions were conducted three times per week for eight weeks. Pre- and post-intervention assessments included metabolic, anthropometric, lipid, blood pressure, and molecular markers related to PGC-1α.
Results: In comparison between the two training groups, the HIIT group showed a significant increase in plasma PGC-1α levels (P ≤ 0.05), along with significant reductions in diastolic blood pressure and improvements in insulin sensitivity (HOMA-IR) (P ≤ 0.05). In the MICT group, HDL levels significantly increased, while triglycerides and total cholesterol significantly decreased (P ≤ 0.05).
Conclusion: HIIT had greater effects than MICT on PGC-1α expression, diastolic blood pressure, and insulin sensitivity.

کلیدواژه‌ها [English]

• Menopause
• High-Intensity Interval Training
• Moderate-Intensity Continuous Training
• PGC-1α
• Metabolic Syndrome