جاوید نوری؛ سعید نیکوخصلت؛ مصطفی خانی؛ جواد وکیلی
چکیده
مقدمه: هدف مطالعه حاضر، تعیین تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی شدید، تمرین مقاومتی و ترکیبی بر بیان microRNAهای مرتبط با چاقی در پسران نوجوان چاق بود. مواد و روش‌ها: در یک مطالعه نیمه‌تجربی، 36 پسر سالم کم‌تحرک ...
بیشتر
مقدمه: هدف مطالعه حاضر، تعیین تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی شدید، تمرین مقاومتی و ترکیبی بر بیان microRNAهای مرتبط با چاقی در پسران نوجوان چاق بود. مواد و روش‌ها: در یک مطالعه نیمه‌تجربی، 36 پسر سالم کم‌تحرک (سن؛ 15-13 سال؛ BMI: 31-28 kg/m2؛ درصد چربی: 36-32 درصد) انتخاب و سپس بر اساس توان هوازی و درصد چربی در چهار گروه همگن تمرین تناوبی شدید، مقاومتی و ترکیبی و کنترل (بدون فعالیت) قرار گرفتند. هر پروتکل تمرینی به مدت چهار جلسه در هفته برای هشت هفته انجام شد. هر جلسه HIIT شامل 8-6 تکرار دویدن 60-30 ثانیه‌ای با 85-80 درصد (سه دقیقه استراحت بین هر تکرار) بود. تمرین مقاومتی شامل حرکات عضلات اصلی بالاتنه، تنه و پایینتنه با شدت 70 تا 90 درصد از 1RM بود. تمرین ترکیبی شامل ترکیب دو جلسه در هفته تمرین مقاومتی و تمرین HIIT در مجموع چهار جلسه تمرین در هفته بود. تغییرات هر یک از شاخص‌‌‌های مورد مطالعه طی مراحل مختلف اندازه‌گیری با آزمون‌های تحلیل واریانس یک‌راهه (ANOVA)، کواریانس و تعقیبی بونفرونی با نرم‌افزار SPSS22 در سطح معنیداری کمتر از 05/0 بررسی شد. نتایج: پس از تائید همگنی گروه‌ها در متغیر پژوهش (05/0<P)، بر اساس نتایج بعد از اتمام هر سه پروتکل تمرینی میزان بیان miRNA-133a، miRNA-1 و miRNA-143 نسبت به مرحله پیش آزمون به طور معنیداری کاهش یافت (05/0>P). همچنین، تنها در گروه ترکیبی تفاوت معنیداری بین تغییرات بیان miRNA-133a و miRNA-1 با گروه تمرین مقاومتی مشاهده شد (05/0>P)، اما میزان بیان miRNA-133a، miRNA-1 و miRNA-143 تفاوتی بین گروه ترکیبی و گروه تمرین HIIT نداشت (05/0<P). نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد استفاده از ترکیب تمرین HIIT و مقاومتی بتواند زمینه کنترل بهتر وزن بدن و چاقی را فراهم کند.
