مهدی فراموشی؛ رامین امیرساسان؛ وحید ساری صراف
چکیده
مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر شبیه سازی ماندن در ارتفاع متوسط به همراه مصرف آویشن بر میزان کاردیومیوپاتی موش‌های صحرایی دیابتی نوع دو و تأثیر همزمان آن‌ها بر آنزیم‌های کبدی بود. روش‌ها: بدین ...
بیشتر
مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر شبیه سازی ماندن در ارتفاع متوسط به همراه مصرف آویشن بر میزان کاردیومیوپاتی موش‌های صحرایی دیابتی نوع دو و تأثیر همزمان آن‌ها بر آنزیم‌های کبدی بود. روش‌ها: بدین منظور تعداد 40 سر موش صحرایی به پنج گروه هشت تایی تقسیم شدند. جهت القای دیابت نوع دو استرپتوزوتوسین با دوز mg/kg37 تزریق شد. گروه ارتفاع هشت هفته در شرایط شب مانی در ارتفاع شبیه سازی شده در اتاقک هیپوکسی (14% معادل فشار اکسیژن 106میلیمتر جیوه و مشابه ارتفاع 3400متر) بطور متناوب قرار گرفتند و گروه مکمل یاری آویشن بصورت mg/kg 400 عصاره هیدروالکلی در 30ml آب مصرفی بصورت روزانه دریافت کردند. کاردیومیوپاتی از طریق دو شاخص آپوپتوز (وسترن بلات)و فیبروز (رنگ آمیزی) میوکارد اندازه گیری شد و آنزیم‌های کبدی با استفاده از روش‌های کالری متری شرکت زیست شیمی اندازه گیری گردید. یافته‌ها: نتایج نشان داد 8 هفته شب مانی در ارتفاع، مکمل یاری آویشن و ترکیب این دو موجب کاهش میزان گلوکز ناشتا در دیابتی‌ها می‌شود (05/0>P). همچنین آپوپتوز و فیبروز با قرارگرفتن در ارتفاع و مصرف همزمان آویشن در میوکارد کاهش معنی‌داری در دیابت نوع دو نشان داد (0.025p<). همچنین ارتفاع متوسط و ﻣﺼﺮف ﻋﺼﺎره آویشن ﺗﺄﺛﯿﺮ ﻣﻌﻨﯽداری ﺑﺮ سطوح سرمی ترانس‌آمینازهای ALT و AST نداشت.نتیجه‌گیری: ارتفاع شبیه‌سازی شده متوسط و آویشن در این تحقیق موجب کاهش قند خون ناشتا شد و از طرفی با کاهش آپوپتوز و فیبروز موجب پیشگیری از کاردیومیو پاتی موش‌های صحرایی دیابتی نوع دو شد اما این دو متغیر موجب کاهش معنی‌دار آنزیم‌های ALT و AST نشدند.
