نوع مقاله : مقاله پژوهشی Released under (CC BY-NC) license I Open Access I

نویسنده

استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد سقز

چکیده

هدف: مقاومت انسولینی حتی در افراد جوان با کم­تحرکی و چاقی مرتبط است. نشان داده‌شده است که شاخص­های جدید مقاومت انسولینی از ارزش بالینی برخوردارند. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تأثیر یک دوره تمرین مقاومتی بر شاخص­های جدید مقاومت انسولینی در مردان جوان چاق غیرفعال است.
روش‌شناسی: در یک کار آزمایی نیمه تجربی، 21 مرد جوان چاق غیرفعال به‌طور تصادفی به دو گروه تمرین مقاومتی (10 نفر، 3/3±7/26 سال، 8/2±6/32 کیلوگرم بر مترمربع) و کنترل (11 نفر، 1/3±1/27 سال، 3/3±2/32 کیلوگرم بر مترمربع) تقسیم شدند. ویژگی­های عمومی آزمودنی­ها، غلظت رسیستین سرم و شاخص­های آدیپونکتین-رسیستین (AR)، مدل ارزیابی هومئوستاز-آدیپونکتین (HOMA-AD) و مقاومت انسولینی (IRAR) قبل و پس از دوره تمرین اندازه­گیری شد. پروتکل تمرین مقاومتی شامل دوازده هفته تمرین با وزنه (3 جلسه تمرین در هفته، ده ایستگاه، 3 نوبت 12-8 تکرار در هر ایستگاه، شدت 80-60 درصد یک تکرار بیشینه، میزان استراحت بین نوبت­ها 1 دقیقه و بین ایستگاه­ها 2 دقیقه، مدت زمان تمرین اصلی حدود 70-65 دقیقه در هر جلسه) بود.
یافته‌ها: تمرین مقاومتی غلظت رسیستین سرم (006/0=P)، HOMA-AD (015/0=P)، AR (038/0=P) و IRAR (019/0=P) را کاهش داد، اما هیچ‌کدام از شاخص­های مذکور در گروه کنترل تغییر معنی­داری نشان نداد. مقایسه میانگین­های اختلاف پیش­آزمون-پس­آزمون این شاخص­ها بین دو گروه نیز تفاوت­های معنی­داری نشان داد (05/0>P).
نتیجه‌گیری: تمرین مقاومتی سطوح شاخص­های جدید مقاومت انسولینیرا در مردان جوان چاق غیرفعال کاهش می­دهد که می­تواند از جهت پیشگیری در برابر خطر بیماری­های قلبی-عروقی و متابولیکی برای این گروه جمعیتی ارزش کاربردی داشته باشد.
 

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

The effect of a period of resistance training on novel insulin resistance indexes in sedentary young obese men

نویسنده [English]

  • Fatah Moradi

چکیده [English]

Objective: Even in young people, insulin resistance is associated with physical inactivity and obesity. It has been shown that novel insulin resistance indexes have clinical value. The purpose of present study was to investigate the effect of a period of resistance training on novel insulin resistance indexes in sedentary young obese men.
Methodology: In a semi-experimental study, twenty one sedentary young obese men were randomly placed at two groups: resistance training (n=10, 26.7±3.3 yr, 32.6±2.8 kg/m2) and control (n=11, 27.1±3.1 yr, 32.2±3.3 kg/m2). General characteristics of subjects, serum resistin concentration, and homeostasis model assessment-adiponectin (HOMA-AD), adiponectin-resistin (AR), and (insulin resistance) IRAR indexes were assessed before and after the training. Resistance training protocol consisted of twelve weeks weight training (3 sessions per week, 10 stations, 3 sets 8-12 repetitions in each station, intensity 60-80% of one repetition maximum, rest between sets 1 min and between stations 2 min, duration of main training 65-70 min per each session).
Results: Resistance training decreased serum resistin concentration (P<0.05), HOMA-AD (P<0.05), AR (P<0.05) and IRAR (P<0.05), while none of mentioned parameters in control group showed any significant changes. The compartion pre-test and post-test means of these indexes between two groups showed significant differences (P<0.05).
Conclusion: Resistance training reduces levels of novel insulin resistance indexes in sedentary young obese men that can have a practical value with regard to prevention against risk of cardiovascular and metabolic diseases for this population group.
 

کلیدواژه‌ها [English]

  • resistance training
  • Insulin resistance
  • Young
  • Obese