مینو باسامی؛ بانیپال تاتارو؛ سجاد احمدی زاد
چکیده
هدف: تحقیق حاضر طراحی گردید تا تاثیر مصرف مکمل ال-آرژنین بر متابولیسم چربی و کربوهیدرات حین فعالیت تناوبی با شدت بالا در افراد دارای اضافه وزن را بررسی نماید. روش ها: ده دانشجوی پسر دارای اضافه وزن دو جلسه فعالیت تناوبی شامل ۱۰ تناوب سه دقیقه ای شامل یک دقیقه دویدن با شدت ۱۰۰ درصد VO2max و دو دقیقه ریکاوری فعال با شدت ۴۰ درصد VO2max را با و ...
بیشتر
هدف: تحقیق حاضر طراحی گردید تا تاثیر مصرف مکمل ال-آرژنین بر متابولیسم چربی و کربوهیدرات حین فعالیت تناوبی با شدت بالا در افراد دارای اضافه وزن را بررسی نماید. روش ها: ده دانشجوی پسر دارای اضافه وزن دو جلسه فعالیت تناوبی شامل ۱۰ تناوب سه دقیقه ای شامل یک دقیقه دویدن با شدت ۱۰۰ درصد VO2max و دو دقیقه ریکاوری فعال با شدت ۴۰ درصد VO2max را با و بدون مکمل اجرا نمودند. هر جلسه ۹۰ دقیقه قبل از فعالیت تناوبی، آزمودنی ها مکمل ال- آرژنین یا دارونما را مصرف نمودند. در هر جلسه قبل، بعد از مصرف مکمل و بلافاصله بعد از اتمام فعالیت ورزشی اسید چرب غیر استریفه، گلوکز، انسولین و تری گلیسرید اندازه گیری شدند. میزان اکسیژن مصرفی و دی اکسید کربن جهت محاسبه اکسیداسیون چربی و کربوهیدرات اندازه گیری شد. نتایج: بین پاسخ گلوکز، انسولین، اسید چرب غیر استریفه، تری گلیسرید و اکسیداسیون چربی به فعالیت ورزشی و مکمل در دو جلسه تفاوت معنی داری وجود نداشت (۰۵/۰P>). با این حال، بین پاسخ اکسیداسیون کربوهیدرات در دو جلسه تفاوت معنی داری مشاهده گردید (۰۵/۰p <). همچنین اکسیداسیون کربوهیدرات و مقدار گلوکز در پاسخ به فعالیت تناوبی بطور معنی داری افزایش داشتند (۰۵/۰p <). نتیجه گیری: بر اساس یافته های تحقیق حاضر می توان نتیجه گیری نمود که در افراد دارای اضافه وزن مکمل دهی ال- آرژنین منجر به افزایش اکسیداسیون کربوهیدرات حین فعالیت ورزشی تناوبی می گردد، اما بر اکسیداسیون چربی تاثیری ندارد.
آرش خدامرادی؛ الهه طالبی گرکانی؛ فرشته میر محمد رضایی؛ رزیتا فتحی
چکیده
هدف: انرژی مازاد بدن به صورت تریآسیلگلیسرول (TAG) در بافت چربی اندامهای مختلف ذخیره میشود. به منظور کاهش ذخایر چربی، باید استفاده از آنها برای تولید انرژی افزایش یابد. هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر 8 هفته تمرین مقاومتی فزآینده و مصرف محلول ساکاروز بر بیان پروتئینهای موثر در لیپولیز بافت عضلۀ اسکلتی موشهای صحرایی ...
بیشتر
هدف: انرژی مازاد بدن به صورت تریآسیلگلیسرول (TAG) در بافت چربی اندامهای مختلف ذخیره میشود. به منظور کاهش ذخایر چربی، باید استفاده از آنها برای تولید انرژی افزایش یابد. هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر 8 هفته تمرین مقاومتی فزآینده و مصرف محلول ساکاروز بر بیان پروتئینهای موثر در لیپولیز بافت عضلۀ اسکلتی موشهای صحرایی بود. روش‌شناسی: 32 سر موش صحرایی نر بالغ از نژاد ویستار (۶-۸ هفتهای)، ابتدا به طور تصادفی به 2 گروه تغذیه شده با و بدون مصرف محلول ساکاروز 30 درصد تقسیم و پس از 4 هفته هر یک از گروهها به دو گروه تمرین و کنترل تقسیم شدند. گروههای تمرینی به مدت 8 هفته تمرین مقاومتی به روش فزآینده (بالا رفتن از نردبان) را 3 روز در هفته انجام دادند. دو روز پس از آخرین جلسه تمرینی نمونه برداری انجام شد. مقدار پروتئین لیپاز حساس به هورمون (HSL)، گیرندهی کبدی ایکس- آلفا (LXRα) و پریلیپین عضلۀ خم کننده بزرگ انگشتان (FHL) به روش وسترن بلات اندازهگیری شد. جهت تعیین معنادار بودن تفاوت بین متغیرها و تعامل بین آنها از تحلیل واریانس دوطرفه در سطح معنیداری 05/0 P<استفاده شد. یافته‌ها: سطوح پروتئین HSL و پریلیپین در آزمودنیهای گروه تمرین در مقایسه با کنترل افزایش (01/0P<)، اما سطح LXRα بدون تغییر بود. تأثیر مصرف محلول ساکاروز به تنهایی و همچنین تعامل بین مصرف محلول ساکاروز و تمرین مقاومتی فزآینده بر بیان پروتئینهای مذکور در بافت عضلۀ معنادار نبود. نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش بیانگر آن است که اگرچه 8 هفته تمرین مقاومتی فزآینده موجب افزایش معنادار بیان برخی از پروتئینهای درگیر در لیپولیز شد، لیکن این تغییرات وابسته به مصرف محلول ساکاروز نمیباشد.
