پاسخ و سازگاری به تمرینات
سحر عبداللهی؛ مهرزاد مقدسی؛ محمد امین عدالت منش؛ سارا حجتی
چکیده
مقدمه: هدف مطالعه حاضر، بررسی اثر یک دوره تمرین شنای تناوبی شدید بر بیان ژن Nurr1 و mir-132 در موش‌های صحرایی مبتلا به پارکینسون بود.روش پژوهش: برای این پژوهش تجربی، تعداد 21 سرموش نر صحرایی نژاد ویستار با میانگین وزن 5/10 ± 200 گرم انتخاب شدند. به 14 سرموش، روزانه 1 میلی‌گرم به ازای هر کیلو وزن بدن رزرپین تزریق شد. سپس این موش‌ها به طور تصادفی ...
بیشتر
مقدمه: هدف مطالعه حاضر، بررسی اثر یک دوره تمرین شنای تناوبی شدید بر بیان ژن Nurr1 و mir-132 در موش‌های صحرایی مبتلا به پارکینسون بود.روش پژوهش: برای این پژوهش تجربی، تعداد 21 سرموش نر صحرایی نژاد ویستار با میانگین وزن 5/10 ± 200 گرم انتخاب شدند. به 14 سرموش، روزانه 1 میلی‌گرم به ازای هر کیلو وزن بدن رزرپین تزریق شد. سپس این موش‌ها به طور تصادفی به دو گروه بیمار و تمرین تقسیم شدند. 7 موش سالم نیز به عنوان گروه شاهده در نظر گرفته شد. موش‌های گروه تمرین، به مدت شش هفته در 20 نوبت 30 ثانیه‌ای و با 30 ثانیه استراحت بین هر نوبت شنا کردند. بیان ژن هیپوکامپی Nurr1 و mir-132، 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین اندازه‌گیری شد. نتایج بین گروه‌ها با آزمون One-way ANOVA همراه با آزمون تعقیبی LSD توسط نرم افزار SPSS-22 و در سطح معنی‌داری 05/0>P تجزیه و تحلیل شد.یافتهها: نتایج نشان داد بیان ژن Nurr1 در گروه بیمار نسبت به گروه شاهد و گروه تمرین به طور معنی‌داری پایین‌تر (به ترتیب 02/0=p و 02/0=p) است؛ در حالی اختلاف معنی‌داری بین دو گروه تمرین و شاهد مشاهده نشد (9/0=p). بیان ژن mir-132 در گروه بیمار نسبت به گروه شاهد به طور معنی‌داری بالا‌تر بود (009/0=p) اما اختلاف معنی‌داری بین گروه بیمار با گروه تمرین (1/0=p) و بین گروه تمرین و گروه شاهد (1/0=p) مشاهده نشد.نتیجهگیری: در کل به نظر میرسد تمرینات شنای به کار رفته در تحقیق حاضر، در بقاء نرون‌های دوپامینی و بهبود بیماری پارکینسون مؤثر باشد.
فاطمه اکبری؛ مهرزاد مقدسی؛ سیروس فارسی؛ محمد امین عدالت منش
چکیده
مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر هشت هفته تمرین استقامتی با شدت متوسط بر بیان ژن هیپوکامپی عامل نوروتروفیک مشتق از مغز و گیرنده تیروزین کیناز B در موش های صحرایی آلزایمری شده با نوروتوکسین تریمتیلتین انجام شد. در این مطالعه 24 سر موش صحرایی نر بالغ از نژاد اسپراگ داولی با سن هشت هفته با تزریق درون صفاقی mg/kg 8، سم تریمتیلتین ...
بیشتر
مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر هشت هفته تمرین استقامتی با شدت متوسط بر بیان ژن هیپوکامپی عامل نوروتروفیک مشتق از مغز و گیرنده تیروزین کیناز B در موش های صحرایی آلزایمری شده با نوروتوکسین تریمتیلتین انجام شد. در این مطالعه 24 سر موش صحرایی نر بالغ از نژاد اسپراگ داولی با سن هشت هفته با تزریق درون صفاقی mg/kg 8، سم تریمتیلتین کلراید مبتلا به بیماری آلزایمر شده و در گروههای (1) کنترل مبتلا به آلزایمر هفته اول، (2) کنترل مبتلا به آلزایمر هفته آخر، و (3) تمرین استقامتی+TMT تقسیم شدند. جهت بررسی اثرات القاء بیماری آلزایمر و گذر هشت هفته عمر بر متغیرهای تحقیق 61 سر موش صحرایی سالم در گروه کنترل هفته اول و کنترل هفته آخر قرار گرفتند. موش‌های صحرایی گروه تمرین استقامتی به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته، هر جلسه 51 تا 03 دقیقه و با سرعت 51 تا 02 متر بر دقیقه بر نوارگردان ویژه موش‌های صحرایی دویدند نتایج نشان داد بیان ژن BDNF و گیرنده TrkB در گروه کنترل آلزایمر هفته اول به طور معنی داری کمتر از گروه سالم هفته اول بود؛ همچنین تفاوت معنی‌داری در بیان ژن هیپوکامپی BDNF و گیرنده TrkB بین گروه کنترل مبتلا به بیماری آلزایمر قربانی هفته آخر در مقایسه با گروه تمرین استقامتی وجود ندارد. به نظر میرسد تمرین استقامتی با شدت و مدت به کار رفته در تحقیق حاضر اثر معنی‌داری بر تغییرات بیان ژن هیپوکامپی FNDB و گیرنده BKrT در موش‌های صحرایی مدل دژنراسیون هیپوکامپ ندارد.
