پاسخ و سازگاری به تمرینات
الناز صادق‌پور فیروزآباد؛ علیرضا براری
چکیده
هدف: تغییرات در محور هیپوتالاموس- هیپوفیز احتمالا با تغییرات در هورمونهای جنسی در ارتباط است. تمرینات‌بدنی نیز یکی از فاکتورهای موثر در تغییرات این محور است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر شش هفته تمرین مقاومتی بر سطوح سرمی تستسترون آزاد، گلوبولین متصل شونده به هورمونهای جنسی، اینهیبین b، هورمون لوتئینی و محرک فولیکولی در دانشجویان ...
بیشتر
هدف: تغییرات در محور هیپوتالاموس- هیپوفیز احتمالا با تغییرات در هورمونهای جنسی در ارتباط است. تمرینات‌بدنی نیز یکی از فاکتورهای موثر در تغییرات این محور است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر شش هفته تمرین مقاومتی بر سطوح سرمی تستسترون آزاد، گلوبولین متصل شونده به هورمونهای جنسی، اینهیبین b، هورمون لوتئینی و محرک فولیکولی در دانشجویان مرد چاق بود. روش شناسی: برای این منظور بیست دانشجوی پسر چاق با دامنه سنی2±20 سال در این پژوهش شرکت نمودند و به صورت تصادفی به دو گروه 10 نفری تمرین مقاومتی و کنترل تقسیم شدند. تمرین مقاومتی در مدت شش هفته و سه جلسه در هفته و با شدت 60% تا 70% یک تکرار بیشینه اجرا شد. به منظور آنالیز متغیرهای بیوشیمیائی نمونه‌های خونی در دو مرحله 48 ساعته قبل و بعد از دوره تمرینی گرفته شد. تغییرات درون‌گروهی و بین گروهی اطلاعات با آزمون t وابسته و مستقل انجام پذیرفت. یافته‌ها: نتایج این مطالعه نشان داد که تمرین مقاومتی منجر به افزایش معنی دار غلظت سرمی تستسترون آزاد و افزایش معنی دار SHBG در مردان چاق شد. اما بعد از شش هفته تمرین، تغییر معنی داری در اینهیبین b، هورمون لوتئینی و هورمون محرک فولیکولی مشاهده نشد. بحث: شش هفته تمرین مقاومتی به همراه بهبود ترکیب بدنی، قدرت عضلانی بالاتنه و پائین تنه و هم چنین توان هوازی با تغییرات هورمونهای جنسی در مردان در ارتباط است.
فیزیولوژی ورزشی
سهیلا یاور مسرور؛ علیرضا علمیه؛ محمدرضا فدائی چافی
چکیده
مقدمه: در پژوهش حاضر، به مقایسه اثر دو نوع تمرین مقاومتی- سنتی و EMS بر سطوح آیریزین، گلوکز، انسولین و مقاومت به انسولین در زنان میانسالغیر فعالپرداخته شد. روش کار: جامعه پژوهش حاضر را 45 نفر زنان غیرفعال شهر رشت با میانگین سن (42/3 ± 46/44سال)، وزن (89/7 ± 79 کیلوگرم)، شاخص توده بدنی (94/3 ± 4/34 کیلوگرم/ مجذور قد به متر) و درصد چربی (50/4± ...
بیشتر
مقدمه: در پژوهش حاضر، به مقایسه اثر دو نوع تمرین مقاومتی- سنتی و EMS بر سطوح آیریزین، گلوکز، انسولین و مقاومت به انسولین در زنان میانسالغیر فعالپرداخته شد. روش کار: جامعه پژوهش حاضر را 45 نفر زنان غیرفعال شهر رشت با میانگین سن (42/3 ± 46/44سال)، وزن (89/7 ± 79 کیلوگرم)، شاخص توده بدنی (94/3 ± 4/34 کیلوگرم/ مجذور قد به متر) و درصد چربی (50/4± 95/39 ) تشکیل می داد، که به طور تصادفی به سه گروه مساوی 1) مقاومتی- سنتی (15 نفر)، 2) EMS (15 نفر) و 3) کنترل (15 نفر) تقسیم بندی شدند. پس از ارزیابی شاخص های آنتروپومتریکی، گروه های تمرینی به مدت هشت هفته مداخله تمرینی مخصوص به خود را اجرا نمودند. نتایج: نتایج نشان داد که سطوح آیریزین در پس آزمون نسبت به پیش آزمون افزایش معناداری را در هر دو گروه تمرینی مقاومتی- سنتی و EMS نشان داد (05/0 ≥P)، که این افزایش در گروه تمرینی EMS بیشتر بود (05/0 ≥P). سطوح انسولین وگلوکز و شاخص مقاومت به انسولین نیز در پس آزمون نسبت به پیش آزمون در هر دو گروه تمرینی نسبت به کنترل کاهش معناداری یافت(05/0 ≥P). در حالی که تفاوت معناداری بین گروه های تمرینی وجود نداشت (05/0 ≤P). نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده می توان گفت که هر دو نوع تمرین مقاومتی- سنتی و EMS از طریق افزایش در سطوح آیریزین باعث بهبود متابولیسم گلوکز و شاخص مقاومت به انسولین در زنان میانسالغیر فعالگردید.
فیزیولوژی ورزشی
حمیدرضا نیری خوب؛ مهرزاد مقدسی
چکیده
در مطالعه حاضر، به بررسی اثر یک دوره فعالیت های مقاومتی منظم بر تغییرات گالکتین-3 نسبت به یک جلسه تمرین مقاومتی شدید پرداخته شد. در این مطالعه نیمه تجربی، تعداد 11 مرد جوان با میانگین سنی 5/1 ± 6/62 سال در این مطالعه شرکت کردند. پس از اندازه گیری حداکثر قدرت، آزمودنی ها به اجرای یک وهله تمرین مقاومتی شدید در هشت ایستگاه در قالب 3 ست، با ...
بیشتر
در مطالعه حاضر، به بررسی اثر یک دوره فعالیت های مقاومتی منظم بر تغییرات گالکتین-3 نسبت به یک جلسه تمرین مقاومتی شدید پرداخته شد. در این مطالعه نیمه تجربی، تعداد 11 مرد جوان با میانگین سنی 5/1 ± 6/62 سال در این مطالعه شرکت کردند. پس از اندازه گیری حداکثر قدرت، آزمودنی ها به اجرای یک وهله تمرین مقاومتی شدید در هشت ایستگاه در قالب 3 ست، با 8 تکرار و 80 درصد حداکثر قدرت پرداختند. سپس آزمودنی‌ها 3 روز در هفته و به مدت 8 هفته همان تمرینات مقاومتی را در قالب 3 ست با 6-21 تکرار و با 56 تا 08 درصد حداکثر قدرت اجرا کردند. 84 ساعت پس از اتمام دوره تمرینی، مجدد تمرین شدید مقاومتی اجرا شد. نمونه های خونی قبل از شروع تمرینات، بلافاصله پس از اتمام تمرین شدید مرحله اول، 84 ساعت پس از اتمام 8 هفته تمرین منظم و بلافاصله پس از اتمام تمرین شدید مرحله دوم گرفته شد.نتایج نشان داد پس از اعمال اولین جلسه شدید تمرینی، سطح گالکتین-3 افزایش معنی داری پیدا کرد (3/11 درصد و 01/0=P) اما پس از اتمام 8 هفته تمرین منظم، سطح گالکتین-3 کاهش یافت به طوری که با سطح اولیه تفاوت معنی‌داری نداشت (1/0=P) و سطح گالکتین-3 پس از دومین تمرین شدید مقاومتی نیز همچنان پایین باقی ماند.به طور کلی می توان نتیجه گرفت فعالیت ورزشی منظم مقاومتی می تواند در تعدیل تغییرات سطح گالکتین-3 ناشی از یک جلسه تمرین شدید مقاومتی در مردان جوان مؤثر باشد.
