سوخت و ساز و فعالیت ورزشی

دوازده هفته تمرین تناوبی شدید مستقل از هایپوکسی موجب بیوژنز میتوکندریایی کبد رت های نر با رژیم غذای پر چرب می شود.

فائقه قاسمی؛ حمید محبی

دوره 14، شماره 2 ، آبان 1403، ، صفحه 189-208

https://doi.org/10.22124/jme.2023.26237.339

چکیده

مقدمه: مصرف رژیم غذایی پرچرب منجر به اختلال در بیوژنز میتوکندری کبد میشود. تمرینات ورزشی و هایپوکسی که بهعنوان راهبردهای پیشگیری یا درمانی جدید برای بیماری کبد چرب غیر الکلی (NAFLD) ناشی از چاقی میباشند، ... بیشتر مقدمه: مصرف رژیم غذایی پرچرب منجر به اختلال در بیوژنز میتوکندری کبد میشود. تمرینات ورزشی و هایپوکسی که بهعنوان راهبردهای پیشگیری یا درمانی جدید برای بیماری کبد چرب غیر الکلی (NAFLD) ناشی از چاقی میباشند، احتمالاً میتوانند عملکرد میتوکندری مختل شده را بهبود بخشند. هدف از پژوهش حاضر، تعیین اثر تغذیه، تمرین و هایپوکسی بر بیوژنز میتوکندری کبد در رتهای نر ویستار بود. روش پژوهش: 32 سر رت نر (سن: 6 هفته؛ میانگین وزن: 25/167 گرم) بهطور تصادفی به چهار گروه 8 تایی شامل گروههای رژیم غذایی نرمال (ND)، رژیم غذایی پرچرب (HFD)، رژیم غذایی پرچرب و تمرین در شرایط نورموکسی (HFD-HIIT)، رژیم غذایی پرچرب و تمرین در شرایط هایپوکسی (HFD-HHIIT) تقسیم شدند. پس از تعیین حداکثر سرعت هوازی (MAV) در شرایط نورموکسی (ارتفاع حدود 50 متر) و هایپوکسی-هیپوباریک (ارتفاع حدود 3000 متر)، پروتکلHIIT به مدت 12 هفته و 3 جلسه در هفته اجرا شد که شامل اجرای 3 تا 8 مرحله فعالیت 4 دقیقهای با شدتی معادل 80 تا 93 درصد MAV و با دورههای استراحت فعال 2 دقیقهای با شدت 50 درصد MAV بود. در پایان، سطوح ژنهای PGC-1α و Tfam از طریق RT-PCR و محتوی چربی کبدی از طریق رنگآمیزی Oil Red در بافت کبد اندازهگیری شد. یافته‌ها: دو گروه HFD-HIIT و HFD-HHIIT افزایش معنیداری در بیان ژنهای PGC-1α و Tfam و کاهش معنیداری در محتوای چربی کبدی نسبت به گروه HFDنشان دادند (05/0p<). با این حال، گروه HFD+HHIIT افزایش معنیداری در بیان ژن Tfamو کاهش معنیداری در محتوی چربی کبد نسبت به HFD+HIIT نشان داد (05/0p<). نتیجه‌گیری: : بهنظر میرسد، تمرینHIIT مستقل از شرایط هایپوکسی توانسته است، PGC-1α را افزایش دهد. در حالیکه، هایپوکسی با افزایش معنیدار بیان ژن Tfam که در بهبود ظرفیت عملکرد میتوکندری نقش دارد، منجر به کاهش بیشتر محتوی چربی کبدی نسبت به شرایط نورموکسی شد.

تاثیر حاد فعالیت تناوبی با شدت بالا و تداومی با شدت متوسط بر سطوح سرمی گالکتین3 در مردان چاق غیر فعال

بیتا طالبی؛ بهمن میرزایی

دوره 13، شماره 1 ، اردیبهشت 1402، ، صفحه 157-169

https://doi.org/10.22124/jme.2023.17450.201

چکیده

مقدمه. گالکتین3 به عنوان فاکتورالتهابی جدیدی شناخته شده است که با دیابت نوع2 افزایش می یابد. از اینرو، هدف پژوهش حاضر بررسی اثر فعالیت تناوبی با شدت بالا و تداومی با شدت متوسط بر سطوح سرمی گالکتین3 در مردان ... بیشتر مقدمه. گالکتین3 به عنوان فاکتورالتهابی جدیدی شناخته شده است که با دیابت نوع2 افزایش می یابد. از اینرو، هدف پژوهش حاضر بررسی اثر فعالیت تناوبی با شدت بالا و تداومی با شدت متوسط بر سطوح سرمی گالکتین3 در مردان چاق غیر فعال بود. روش ها. 8 مرد چاق (سن: 37/2±75/25 سال و BMI: 03/3±96/31 کیلوگرم بر مترمربع) پروتکل فعالیت تناوبی با شدت بالا (HIIE)، فعالیت تداومی با شدت متوسط (MICE) و کنترل (بدون مداخله ورزشی) (C) را در روزهای مجزا با فاصله یک هفته از هم اجرا کردند. پروتکل HIIE شامل 6 وهله فعالیت دویدن 1 دقیقه‌ای با شدت 85 درصد VO2max با دوره های استراحت فعال 4 دقیقه ای با شدت 50 درصد VO2max و پروتکل MICE شامل 30 دقیقه دویدن بر روی نوارگردان با شدت 65 درصد VO2max بود که حجم کار با پروتکل HIIE همسان شده بود. مقادیر سرمی گالکتین 3 به روش الایزا درسه مرحله پیش از فعالیت، بلافاصه پس از فعالیت و 24 ساعت پس از فعالیت اندازه گیری شد.یافته ها: بلافاصه پس از فعالیت ورزشی، HIIE و MICE منجر به افزایش معنی دار گالکتین3 سرمی نسبت به گروه کنترل شدند (05/0>p). همچنین، مقادیر سرمی گالکتین3، 24 ساعت پس از HIIE و MICE نسبت به پیش از فعالیت ورزشی، کاهش معنی داری داشت (05/0>p) در حالی که با حالت پایه تفاوت معنی داری مشاهده نشد (05/0˃p). نتیجه گیری. فعالیت ورزشی حاد مستقل از شدت آن منجر به افزایش حاد گالکتین 3 سرمی می‌شود که پس از ریکاوری به حالت پایه بر می گردد.

تاثیر تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) بر هایپرتروفی قلبی: نقش مسیر پیام رسانی Wnt / β-catenin

مسعود اصغرپور ارشد؛ حسن پوررضی؛ رسول بخشی

دوره 11، شماره 2 ، مهر 1400، ، صفحه 43-55

https://doi.org/10.22124/jme.2023.23992.266

چکیده

هدف: مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر 12 هفته تمرین تناوبی با شدت بالا بر توده قلب و بیان ژن‌های بتا-کاتنین و گلیکوژن سنتاز کیناز-3-بتا در بافت میوکارد موش‌های صحرایی نر انجام شد. روش کار: 30 سر موش صحرایی نر ... بیشتر هدف: مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر 12 هفته تمرین تناوبی با شدت بالا بر توده قلب و بیان ژن‌های بتا-کاتنین و گلیکوژن سنتاز کیناز-3-بتا در بافت میوکارد موش‌های صحرایی نر انجام شد. روش کار: 30 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی در سه گروه شم ، کنترل و HIIT قرار گرفتند. گروه تجربی تحت تمرین HIIT قرار گرفتند. چهل و هشت ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، آزمودنی ها به روش بدون درد جراحی و قلب آنها استخراج شد. بیان ژن بتا-کاتنین و گلیکوژن سنتاز کیناز-3-بتا با روش RT-PCR مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل آماری از آزمون t مستقل استفاده شد یافته ها: نتایج نشان داد که وزن بدن در گروه HIIT به طور معنی داری کمتر بود (029/0 = P) و نسبت وزن قلب به بدن در گروه مداخله به طور معنی داری بیشتر از گروه کنترل بود (001/0 = P). همچنین بیان ژن بتا-کاتنین در موش‌های تمرین کرده به‌طور معنی‌داری بیشتر از گروه کنترل بود (002/0 = P). با توجه به بیان ژن GSK3-β، اگرچه میانگین سطوح در گروه تمرین کرده کمتر از گروه کنترل بود، اما تفاوت ها از نظر آماری معنی دار نبود (71/0 = P). نتیجه گیری: تمرین HIIT همراه با کاهش قابل توجه وزن بدن، باعث افزایش نسبت قلب به وزن بدن و هایپرتروفی قلبی می شود. همچنین، این تمرینات ورزشی با تحریک مسیر سیگنالینگ Wnt و افزایش قابل توجه بیان ژن بتا کاتنین، هایپرتروفی قلبی را تحریک می کند.

سوخت و ساز و فعالیت ورزشی

مقالات آماده انتشار

شماره جاری

دوره 14 (1403)

دوره 13 (1402)

دوره 12 (1401)

دوره 11 (1400)

دوره 10 (1399)

دوره 9 (1398)

دوره 8 (1397)

دوره 7 (1396)

دوره 6 (1395)

دوره 5 (1394)

دوره 4 (1393)

دوره 3 (1392)

دوره 2 (1391)

دوره 1 (1390)

کلیدواژه‌ها = تمرین تناوبی با شدت بالا

دوازده هفته تمرین تناوبی شدید مستقل از هایپوکسی موجب بیوژنز میتوکندریایی کبد رت های نر با رژیم غذای پر چرب می شود.

چکیده

تاثیر حاد فعالیت تناوبی با شدت بالا و تداومی با شدت متوسط بر سطوح سرمی گالکتین3 در مردان چاق غیر فعال

چکیده

تاثیر تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) بر هایپرتروفی قلبی: نقش مسیر پیام رسانی Wnt / β-catenin

چکیده