متابولیسم ورزشی
مسعود رهنما؛ حمید محبی؛ حمید رجبی
چکیده
هدف: هدف پژوهش حاضر مقایسه نیمرخ متابولیکی کاراته‌کاران زبده مرد بر اساس سطح آمادگی جسمانی آن‌ها طی مراحل مختلف از شش مسابقه در یک روز، شبیه مسابقات واقعی کاراته بود.روش پژوهش: ده کاراته‌کار زبده جوان در این پژوهش شرکت کردند. کاراته‌کاران بر اساس نمرات Z به‌دست آمده از آزمون‌های آمادگی جسمانی شامل توان هوازی (آزمون بروس)، توان ...
بیشتر
هدف: هدف پژوهش حاضر مقایسه نیمرخ متابولیکی کاراته‌کاران زبده مرد بر اساس سطح آمادگی جسمانی آن‌ها طی مراحل مختلف از شش مسابقه در یک روز، شبیه مسابقات واقعی کاراته بود.روش پژوهش: ده کاراته‌کار زبده جوان در این پژوهش شرکت کردند. کاراته‌کاران بر اساس نمرات Z به‌دست آمده از آزمون‌های آمادگی جسمانی شامل توان هوازی (آزمون بروس)، توان بی‌هوازی (آزمون وینگیت 30 ثانیه)، پرش عمودی، دوی سرعت 30 متر و چابکی (9×4 متر) به دو گروه با آمادگی بالا (5 نفر) و پایین (5 نفر) تقسیم شدند. هر کاراته‌کار شش مسابقه شبیه‌سازی شده کومیته را با فاصله استراحتی مشابه مسابقات رسمی و بر اساس قوانین فدراسیون جهانی انجام داد. نمونه‌های خون وریدی قبل و بعد از مسابقه اول و ششم جمع‌آوری شد. آزمون ANOVA با اندازه‌گیری‌های مکرر برای بررسی تفاوت‌ها در سطح 05/0>p استفاده شد.یافته‌ها: کاهش pH (001/0>p)، افزایش تریپتوفان (034/0=p)، لاکتات (001/0>p)، و مالون‌دی‌آلدئید (007/0=p) و تغییرات گلوکز (003/0=p) در کل زمان‌های اندازه‌گیری شده معنی‌دار بود. با بررسی تعامل زمان×گروه، از نظر لاکتات پلاسما تفاوت معنی‌دار بین دو گروه مشاهده شد (014/0=p)؛ به‌طوری که پس از مسابقه ششم در گروه با آمادگی جسمانی پایین به‌طور معنی‌داری بیشتر از گروه دیگر بود (1/0 ± 5 در مقابل 2/0 ± 9/3 میلی‌مول در لیتر، 002/0=p).نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد کاراته‌کاران با آمادگی جسمانی پایین، سهم بیشتری از ATP مورد نیاز طی مسابقه ششم نسبت به مسابقه اول را از مسیر گلیکولیز بی‌هوازی و با مصرف منابع کربوهیدراتی خارج‌سلولی نظیر گلوکز پلاسما تامین می‌کنند.
الهام معتمدی؛ مریم ابراهیمی؛ ابوذر جوربنیان
چکیده
هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر مصرف ترکیبی کافئین و کربوهیدرات بر عملکرد بی‌هوازی و قدرت عضلانی ووشوکاران زن بود.روش پژوهش: 7 زن ووشوکار با میانگین سنی 11/6 ± 00/22 سال، وزن 87/4 ± 96/52 کیلوگرم و قد 28/5 ± 29/161 سانتی‌متر در 4 نوبت با فاصلۀ یک هفته پاکسازی، پس از مصرف تصادفی یکی از مکمل‌های کافئین (به میزان 6 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم ...
بیشتر
هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر مصرف ترکیبی کافئین و کربوهیدرات بر عملکرد بی‌هوازی و قدرت عضلانی ووشوکاران زن بود.روش پژوهش: 7 زن ووشوکار با میانگین سنی 11/6 ± 00/22 سال، وزن 87/4 ± 96/52 کیلوگرم و قد 28/5 ± 29/161 سانتی‌متر در 4 نوبت با فاصلۀ یک هفته پاکسازی، پس از مصرف تصادفی یکی از مکمل‌های کافئین (به میزان 6 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن در 250 میلی‌لیتر آب)، کربوهیدرات 8% (گرم کربوهیدرات در 250 میلی‌لیتر آب)، کافئین+کربوهیدرات و دارونما در آزمون‌های یک تکرار بیشینه (1RM) پرس سینه و پرس پا و بعد از 15 دقیقه استراحت در آزمون رست شرکت نمودند. داده‌های پژوهش با استفاده از آزمون‌های آنالیز واریانس با اندازه‌گیری مکرر و بونفرونی در نرم‌افزار 26SPSS و سطح معنی‌داری 05/0 = α مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.نتایج: کافئین به‌تنهایی اثری بر متغیرهای پژوهش نداشت (05/0 ≤ P). مصرف کربوهیدرات 1RM پرس سینه را 7%⁓ (010/0 = P) و پرس پا را 16%⁓ (033/0 = P) بهبود بخشید. مصرف ترکیبی کافئین+کربوهیدرات میانگین توان بی‌هوازی را 15%⁓ (027/0 = P)، 1RM پرس پا را 39%⁓ (020/0 = P) و 1RM پرس سینه را 26%⁓ (005/0 = P) افزایش داد. نتیجه گیری: به نظر می‌رسد برای افزایش قدرت، کربوهیدرات اثر بهتری نسبت به کافئین دارد، اما ترکیب آن با کافئین احتمالاً به‌دلیل اثر بر سیستم عصبی مرکزی و تشدید اثر کربوهیدرات علاوه بر بهبود بیشتر قدرت عضلانی، میانگین توان بی‌هوازی زنان ووشوکار را نیز تغییر خواهد داد.
