متابولیسم ورزشی
اباذر تیموری؛ علیرضا روزبهانی؛ زهرا کریمی مهر
چکیده
هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر هشت هفته تمرین مقاومتی فزاینده و مکمل BCAA نانولیپوزوم بر بیان ژن MiR-200a ،HSP60 میتوکندری عضله سولئوس و IGF-1 سرمی رت‌های نر سالمند بود.روش: 32 سر موش صحرایی نر 24 ماهه در 4 گروه کنترل، مکمل (BCAA نانولیپوزوم)، توام (تمرین مقاومتی+ مکمل و تمرین تقسیم شدند. تمرین مقاومتی شامل هشت هفته تمرین نردبان با شدت متوسط (70 ...
بیشتر
هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر هشت هفته تمرین مقاومتی فزاینده و مکمل BCAA نانولیپوزوم بر بیان ژن MiR-200a ،HSP60 میتوکندری عضله سولئوس و IGF-1 سرمی رت‌های نر سالمند بود.روش: 32 سر موش صحرایی نر 24 ماهه در 4 گروه کنترل، مکمل (BCAA نانولیپوزوم)، توام (تمرین مقاومتی+ مکمل و تمرین تقسیم شدند. تمرین مقاومتی شامل هشت هفته تمرین نردبان با شدت متوسط (70 درصد از MVCC) و پنج روز در هفته بود. در گروه‌های مکمل و توام 5 روز در هفته و به مدت 8 هفته، مکمل BCAA نانولیپوزوم و به میزان 600 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت گاواژ دریافت شد. MiR200a و HSP60 با استفاده از روش Real-time PCRو IGF-1 سرمی به روش الایزا به دست آمد. تجزیه و تحلیل ﺁﻣﺎری با تحلیل واریانس دوطرفه، یکطرفه ﻭ ﺁﺯﻣﻮﻥ تعقیبی توکی انجام شد.یافته‌ها: نتایج بیانگر کاهش معنی‌دار MiR-200aو افزایش معنی‌دار بیان ژن HSP60 عضله سولئوس و IGF-1سرمی در گروه توام و تمرین به نسبت گروه‌های مکمل و کنترل بود (001/0=p). تفاوت معنی داری بین دو گروه کنترل و مکمل مشاهده نشد (105/0=p).نتیجه‌گیری: اثر مستقیم miR-200a و HSP60 بر سیگنال IGF-1 اثر مهمی بر رشد و آتروفی عضله ایجاد می‌کند. افزایش IGF-1 با تمرین قدرتی و مکمل BCAA باعث ایجاد هیپرتروفی و یک محیط آنابولیک شده و می‌تواند بر عوامل رشد عضلانی مرتبط با سن تأثیر و سودمندی هایی در این خصوص برای سالمندان داشته باشد.واژگان کلیدی: تمرین مقاومتی، BCAA ، میکرو RNA، HSP60 و سارکوپنی.
فیزیولوژی ورزشی
عقیل مهدوی؛ رقیه پوزش جدیدی؛ کریم آزالی علمداری
چکیده
هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثرات تمرین تناوبی شدید و مصرف مکمل کورکومین بر مقدار پروتئین‌های شوک گرمایی و بیان ژن میکرو RNAهای بافت قلبی موش‌های صحرایی تحت مواجهه با آرسنیک بود.روش: 40 سر رت نر نژاد ویستار به طور تصادفی به چهار گروه ده‌تایی شامل کنترل، کورکومین، تمرین و توام(کورکومین+تمرین) تقسیم شدند. آرسنیک پنج میلی‌گرم بر کیلوگرم ...
بیشتر
هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثرات تمرین تناوبی شدید و مصرف مکمل کورکومین بر مقدار پروتئین‌های شوک گرمایی و بیان ژن میکرو RNAهای بافت قلبی موش‌های صحرایی تحت مواجهه با آرسنیک بود.روش: 40 سر رت نر نژاد ویستار به طور تصادفی به چهار گروه ده‌تایی شامل کنترل، کورکومین، تمرین و توام(کورکومین+تمرین) تقسیم شدند. آرسنیک پنج میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن بدن در روز و کورکومین 15 میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن بدن در روز در کل دوره تحقیق به صورت خوراکی مصرف شد. تمرین تناوبی شدید به مدت هشت هفته و پنج جلسه در هفته، 60 دقیقه در هر جلسه(متشکل از 10 تناوب دویدن 4 دقیقهای با شدت معادل 85-90 درصد vo2max و با دوره‌های استراحتی فعال 2 دقیقهای) اجرا شد. مقدار پروتئین و بیان ژنی به ترتیب توسط روش‌های وسترن بلات و PCR اندازه‌گیری شدند. یافته‌ها: مقدار بیان miR-21 تفاوت بین‌گروهی نداشت(05/0<P). در هر سه گروه مداخله، مقدار پروتئین‌های HSP60، HSP20 و بیان ژن miR-30 به طور معنی‌داری بیشتر از گروه کنترل بود(001/0P<). همچنین مقدار پروتئین‌های HSP60، HSP20 در گروه توام بیشتر از هر دو گروه تمرین و یا کورکومین بود(05/0P<). نتیجه‌گیری: مواجهه با آرسنیک از طریق تغییر مقدار پروتئین‌های شوک گرمایی و نیز بیان میکروRNAها شاید سبب افزایش آسیب‌پذیری کاردیومیوسیت‌ها شود. تمرین تناوبی شدید و مصرف کورکومین هم شاید در کاهش اثرات مضر آرسنیک بر قلب مؤثر باشند، ولی مداخله توام احتمالا فواید بیشتری داشته باشد. اما به دلیل نبود شواهد تحقیقی مشابه و عدم اندازه‌گیری جامع عوامل تأثیرگذار، هنوز نیاز به انجام تحقیقات بیشتر باقی است.
