آمادگی جسمانی و عملکرد ورزشی
مریم دهقانیان فرد؛ حمید آقاعلی نژاد؛ مهدیه ملانوری شمسی
چکیده
هدف: هدف از این مطالعه بررسی تاثیر دو روش تمرین مقاومتی 7/3 و کلاسترست (CS) بر قدرت، ترکیب بدنی و عملکرد ورزشی بسکتبالیستهای زن بود. روش: 21 بسکتبالیست (سن: 8/3±23/22 سال؛ قد: 78/6±94/165 سانتیمتر؛ وزن: 50/9±30/63 کیلوگرم) بدون سابقه تمرینی در 6 ماه گذشته به طور تصادفی در سه گروه 7/3، CS و کنترل تقسیم شدند. گروههای تجربی برنامه تمرین مقاومتی، ...
بیشتر
هدف: هدف از این مطالعه بررسی تاثیر دو روش تمرین مقاومتی 7/3 و کلاسترست (CS) بر قدرت، ترکیب بدنی و عملکرد ورزشی بسکتبالیستهای زن بود. روش: 21 بسکتبالیست (سن: 8/3±23/22 سال؛ قد: 78/6±94/165 سانتیمتر؛ وزن: 50/9±30/63 کیلوگرم) بدون سابقه تمرینی در 6 ماه گذشته به طور تصادفی در سه گروه 7/3، CS و کنترل تقسیم شدند. گروههای تجربی برنامه تمرین مقاومتی، را برای هشت هفته/3روز انجام دادند. ارزیابیهای پیش و پس از دورهی تمرین شامل اندازهگیری ترکیببدنی؛ ارزیابی حداکثر قدرت و سنجش عملکرد ورزشی با آزمونهای توان بیهوازی (RAST)، تکرار دو سرعت (RSA)، 10متر سرعت، چابکی (T-test)، پرشCMJ و SJ بود. برای تعیین تفاوت معناداری بین گروهها، از روش Mixed model ANOVA 2 × 3 استفاده شد. یافتهها: قدرت پایینتنه و بالاتنه گروه 7/3، افزایش معناداری نسبت به پیش-آزمون و گروه کنترل و در پرسسینه و پرسپا نسبت به گروه CS نشان داد. گروه CS در قدرت پایینتنه افزایش معناداری داشت. هر دو گروه تجربی بهبود معناداری در CMJ و زمان T-test و 10متر سرعت نسبت به پیشآزمون و گروه کنترل نشان دادند. در SJ افزایش معنادار به نفع گروه 7/3 نسبت به پیشآزمون، گروه CS و کنترل بود و همچنین افزایش معنادار SJ در مقایسه درونگروهی CS مشاهده شد. هیچ پروتکلی برRAST ، RSA و ترکیببدن تأثیر معنادار نداشت. نتیجهگیری: با توجه به زمان کمتر برای صرف در هر جلسه و شدت پایینتر تمرین و بنابراین احتمال آسیب کمتر، پروتکل 7/3 یک روش تمرین بدنسازی کارآمد برای افزایش حداکثر قدرت، سرعت، چابکی و پرش زنان بسکتبالیست است.
آمادگی جسمانی و عملکرد ورزشی
الهه پیرعلائی؛ مائده عبادی
چکیده
هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر تمرینات حسی عمقی و ماساژ بر عملکرد بیهوازی و برخی فاکتورهای آمادگی جسمانی زنان ورزشکار بود. روش کار: 28 ورزشکار زن با میانگین سنی 25/2 ± 8/24 و وزن 26/6 ± 02/60، در چهار گروه، گروه تجربی(1- ماساژ، 2- تمرینات حس عمقی، 3- ماساژ + تمرینات حس عمقی) و گروه کنترل به صورت تصادفی تقسیم بندی شدند. در جلسه پیش آزمون، همه ...
بیشتر
هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر تمرینات حسی عمقی و ماساژ بر عملکرد بیهوازی و برخی فاکتورهای آمادگی جسمانی زنان ورزشکار بود. روش کار: 28 ورزشکار زن با میانگین سنی 25/2 ± 8/24 و وزن 26/6 ± 02/60، در چهار گروه، گروه تجربی(1- ماساژ، 2- تمرینات حس عمقی، 3- ماساژ + تمرینات حس عمقی) و گروه کنترل به صورت تصادفی تقسیم بندی شدند. در جلسه پیش آزمون، همه آزمودنیها، با چهار دقیقه گرم کردن به صورت جاگینگ با شدت HR 40-30% آزمونهای عملکرد بیهوازی و برخی فاکتورهای آمادگی جسمانی انجام داده و بعد از گذشت 72 ساعت دوره شستشو، این بار آزمودنیها هر کدام در گروه تخصصی خود و طبق پروتکل تعیین شده، 12 دقیقه فعالیت خود را آغاز کرده و بلافاصله آزمونهای پیش آزمون تکرار شد. برای تحلیل داده ها از روش های آماری تی وابسته و آزمون تحلیل واریانس یک طرفه در سطح معناداری 05/0p< استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که پروتکل ماساژ+حس عمقی به اندازه 3/36 درصد بر متغیر اوج توان بی هوازی، تاثیر معنی داری داشت. هر سه گروه ماساژ، حس عمقی و ماساژ+حس عمقی بر متغیرهای میانگین توان بیهوازی و شاخص خستگی تاثیر معنی داری داشتند. در متغیرهای اوج توان بیهوازی (001/0=p)، میانگین توان بیهوازی (011/0=p)، شاخص خستگی (016/0=p) و تعادل پویا (015/0=p) تفاوت معناداری بین گروه ها وجود داشت(05/0>p). نتیجهگیری: در فعالیتهای ورزشی بیهوازی، استفاده از تمرینات حس عمقی به همراه ماساژ ورزشی به عنوان بخش گرم کردن فعالیت ورزشی به احتمال زیاد موجب بهبود عملکرد ورزشکاران خواهد گردید.