عملکردهای قلبی، عروقی، تنفسی و کاردیومتابولیک در ورزش
کریم آزالی علمداری؛ بابک عبادی؛ هادی روحانی
چکیده
مقدمه و هدف: بسیاری از بیماریها سبب کاهش چگالی عروق کوچک در عضلات اسکلتی میشوند و تعیین کمّی اندازه اثر تمرینات ورزشی بر نسبت مویرگ به تار عضلانی میتواند در دقیقسازی نسخههای ورزشی ویژه افراد مستعد، کاربردی باشد.
مواد و روشها: جستجو برای مقالات انگلیسی در پایگاههای اطلاعاتی وب آو ساینس، اسکوپوس و پابمد بدون محدود کردن سال ...
بیشتر
مقدمه و هدف: بسیاری از بیماریها سبب کاهش چگالی عروق کوچک در عضلات اسکلتی میشوند و تعیین کمّی اندازه اثر تمرینات ورزشی بر نسبت مویرگ به تار عضلانی میتواند در دقیقسازی نسخههای ورزشی ویژه افراد مستعد، کاربردی باشد.
مواد و روشها: جستجو برای مقالات انگلیسی در پایگاههای اطلاعاتی وب آو ساینس، اسکوپوس و پابمد بدون محدود کردن سال انتشار تا فوریه سال 2023 انجام شد. اندازه اثر تفاوت(WMD) با فاصله اطمینان 95 % با استفاده از مدل اثر تصادفی انجام شد. همبستگی بین متغیرها با استفاده از فرارگرسیون مدل اثرات ثابت بررسی شد.
یافتهها: اندازه اثر کلی مستخرج از 308 آزمودنی مورد شمول در 22 مداخله تمرین ورزشی، برابر با 21/0 (26/0 تا 17/0 95% CI:) به دست آمد (014/0=p، 16/44=I2). طبق نتایج فرارگرسیون مدل اثرات لحظهای بین مقدار تغییرات نسبت مویرگ به تار عضلانی آزمودنیهای مورد شمول در مداخلات مختلف با سن آنها همبستگی معنیداری مشاهده نشد (92/0=p، 00/0=r و 099/0=z). این اندازه اثر در تحقیقات دارای مدت تمرین کمتر از هشت هفته (3=n) برابر با 18/0، در تحقیقات دارای مدت هشت هفته (7=n) برابر با 22/0 و در تحقیقات دارای بیش از هشت هفته (12=n) برابر 22/0 بود (001/0=p، 68/9=Z). همچنین اندازه اثر تمرینات ورزشی HIIT و هوازی شدید (239/0=MD) از اندازه اثر مستخرج برای تمرینات MICT و هوازی (206/0=MD) بیشتر بود (001/0=p، 73/9=Z).
نتیجهگیری: اثرات تمرین ورزشی بر چگالی عروق عضلات در بیماران مستعد در هر سنی روی میدهد و برای افزایش اثرات تمرین حتما باید بر تمرینات طولانی مدت و دارای شدت بالاتر تمرکز شود.
عملکردهای قلبی، عروقی، تنفسی و کاردیومتابولیک در ورزش
بیتا طالبی؛ بهمن میرزایی
چکیده
مقدمه. گالکتین3 به عنوان فاکتورالتهابی جدیدی شناخته شده است که با دیابت نوع2 افزایش می یابد. از اینرو، هدف پژوهش حاضر بررسی اثر فعالیت تناوبی با شدت بالا و تداومی با شدت متوسط بر سطوح سرمی گالکتین3 در مردان چاق غیر فعال بود. روش ها. 8 مرد چاق (سن: 37/2±75/25 سال و BMI: 03/3±96/31 کیلوگرم بر مترمربع) پروتکل فعالیت تناوبی با شدت بالا (HIIE)، فعالیت ...
بیشتر
مقدمه. گالکتین3 به عنوان فاکتورالتهابی جدیدی شناخته شده است که با دیابت نوع2 افزایش می یابد. از اینرو، هدف پژوهش حاضر بررسی اثر فعالیت تناوبی با شدت بالا و تداومی با شدت متوسط بر سطوح سرمی گالکتین3 در مردان چاق غیر فعال بود. روش ها. 8 مرد چاق (سن: 37/2±75/25 سال و BMI: 03/3±96/31 کیلوگرم بر مترمربع) پروتکل فعالیت تناوبی با شدت بالا (HIIE)، فعالیت تداومی با شدت متوسط (MICE) و کنترل (بدون مداخله ورزشی) (C) را در روزهای مجزا با فاصله یک هفته از هم اجرا کردند. پروتکل HIIE شامل 6 وهله فعالیت دویدن 1 دقیقهای با شدت 85 درصد VO2max با دوره های استراحت فعال 4 دقیقه ای با شدت 50 درصد VO2max و پروتکل MICE شامل 30 دقیقه دویدن بر روی نوارگردان با شدت 65 درصد VO2max بود که حجم کار با پروتکل HIIE همسان شده بود. مقادیر سرمی گالکتین 3 به روش الایزا درسه مرحله پیش از فعالیت، بلافاصه پس از فعالیت و 24 ساعت پس از فعالیت اندازه گیری شد.یافته ها: بلافاصه پس از فعالیت ورزشی، HIIE و MICE منجر به افزایش معنی دار گالکتین3 سرمی نسبت به گروه کنترل شدند (05/0>p). همچنین، مقادیر سرمی گالکتین3، 24 ساعت پس از HIIE و MICE نسبت به پیش از فعالیت ورزشی، کاهش معنی داری داشت (05/0>p) در حالی که با حالت پایه تفاوت معنی داری مشاهده نشد (05/0˃p). نتیجه گیری. فعالیت ورزشی حاد مستقل از شدت آن منجر به افزایش حاد گالکتین 3 سرمی میشود که پس از ریکاوری به حالت پایه بر می گردد.