مقاله پژوهشی Released under (CC BY-NC) license I Open Access I
عابدین خسروی؛ رزیتا فتحی؛ مرضیه ثاقب جو
چکیده
هدف: پروتئینهای شبه آنژیوپوئیتین که در تنظیم متابولیسم چربی درگـیر هستـند، میتوانند به طور بالقوه در درمان سندرم متابولیک مورد استفاده قرار بگیرند. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرین تناوبی و تداومی بر سطوح سرمی پروتئین شبه آنژیوپوئیتین 8 (ANGPTL8) و نیمرخ لیپیدی دختران چاق 11-9 سال بود. روش‌شناسی: 32 دانشآموز دختر 9 تا 11 ...
بیشتر
هدف: پروتئینهای شبه آنژیوپوئیتین که در تنظیم متابولیسم چربی درگـیر هستـند، میتوانند به طور بالقوه در درمان سندرم متابولیک مورد استفاده قرار بگیرند. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرین تناوبی و تداومی بر سطوح سرمی پروتئین شبه آنژیوپوئیتین 8 (ANGPTL8) و نیمرخ لیپیدی دختران چاق 11-9 سال بود. روش‌شناسی: 32 دانشآموز دختر 9 تا 11 ساله با صدک شاخص توده بدنی بیش از 90 درصد به صورت تصادفی در گروههای کنترل (9 نفر)، تمرین تداومی (11 نفر) و تمرین تناوبی (12) قرار گرفتند. تمرینات شامل هشت هفته پیادهروی تداومی و تناوبی (3 جلسه در هفته) بود. آزمودنیها در گروه تمرین تداومی در چهار هفته اول با شدت %75-60 ضربان قلب بیشینه و در چهار هفته دوم با شدت %75-70 ضربان قلب بیشینه و در گروه تمرین تناوبی در چهار هفته اول با شدت %80-75 ضربان قلب بیشینه و در چهار هفته دوم با شدت %85-80 ضربان قلب بیشینه پیادهروی نمودند. اندازه گیری سطوح سرمی ANGPTL8، HDL، LDL، TG، TC و گلوکز ناشتا در دو نوبت پیشآزمون و پسآزمون انجام شد. یافته‌ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد در گروه تناوبی، متغیرهای ANGPTL8، TC و گلوکز افزایش (05/0>p) و شاخص توده بدن و صدک شاخص توده بدن کاهش (05/0>p) یافت. در گروه تداومی، سطوح ANGPTL8 و TC افزایش (05/0>p) و شاخص توده بدن کاهش (05/0>p) یافت. مقایسه بینگروهی نیز نشان داد که مقادیر گلوکز و ANGPTL8 در دو گروه تمرین، تفاوتی نداشتند. نتیجه‌گیری: افزایش سطوح پروتئین شبه آنژیوپوئیتین 8 پس از هشت هفته تمرینات تناوبی و تداومی مستقل از نوع تمرین بود. به نظر میرسد شاید یکی از دلایل اصلی آن، افزایش سطوح گلوکز و TC باشد، که پیشنهاد دهنده پتانسیل درمانی پروتئین شبه آنژیوپوئیتین 8 در کاهش این عوامل از طریق مهار آن است
مقاله پژوهشی Released under (CC BY-NC) license I Open Access I
آمنه برجسته یزدی؛ محمد علی آذربایجانی؛ حسن متین همایی؛ مقصود پیری؛ فرحناز ترابی؛ زهرا رمضانی
چکیده
هدف: با این که چاقی در تمام دنیا فراگیر شده است تلاش برای کاهش این اپیدمیک موثر نبوده است. بنابراین نیاز به یافتن راه های جدید پیشگیری از چاقی وجود دارد. هدف از انجام این پژوهش تعیین اثر تمرین استقامتی و آدنوزین بر بیان ژن A1AR در بافت چربی احشایی رت های نر چاق بود. روش‌شناسی: بیست سر رت نر صحرایی، نژاد ویستار به مدت دوازده هفته با ...
بیشتر
هدف: با این که چاقی در تمام دنیا فراگیر شده است تلاش برای کاهش این اپیدمیک موثر نبوده است. بنابراین نیاز به یافتن راه های جدید پیشگیری از چاقی وجود دارد. هدف از انجام این پژوهش تعیین اثر تمرین استقامتی و آدنوزین بر بیان ژن A1AR در بافت چربی احشایی رت های نر چاق بود. روش‌شناسی: بیست سر رت نر صحرایی، نژاد ویستار به مدت دوازده هفته با غذای پر چرب تغذیه شدند تا به میانگین وزنی 30±319 گرم رسیدند. پس از همسان سازی، رت ها به صورت تصادفی در چهار گروه کنترل-سالین، کنترل-آدنوزین، تمرین-آدنوزین و تمرین-سالین تقسیم شدند. برنامه تمرینی شامل دویدن روی نوارگردان بدون شیب به مدت 12 هفته بود. هر هفته پنج جلسه با سرعت 25-20متر در دقیقه و به مدت31-15 دقیقه اجرا شد. برای اندازه‌گیری بیان نسبی ژن A1AR از روش PCR استفاده شد. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از روش آماری آنالیز واریانس دو طرفه مورد بررسی قرار گرفت. یافته‌ها: هر دو متغیر تمرین استقامتی و مصرف آدنوزین (بهطور مستقل) کاهش معنی داری را در تغییرات بیان ژن A1AR بافت چربی احشایی نشان دادند (001/0= P). همچنین اثرات تعاملی تمرین و آدنوزین حاکی از کاهش معنیدار در تغییرات بیان نسبی ژن A1AR بود (003/0=P) نتیجه‌گیری: تمرینات استقامتی و مصرف آدنوزین به عنوان آنتاگونیست های A1AR ، محرک‌های قوی لیپولیز بافت چربی هستند و این پتانسیل را دارند که به عنوان عوامل لیپولیتیک موثر در چاقی به کار گرفته شوند.
مقاله پژوهشی Released under (CC BY-NC) license I Open Access I
فرشته سهیلی؛ محمد عزیزی؛ رحمن سوری؛ وریا طهماسبی
چکیده
هدف: مقاومت به انسولین نقش مهمی در ایجاد ناهنجاریهایی همچون نقص در تحمل گلوکز، دیابت نوع2، چاقی و هیپرلیپیدمی دارد. کشف پروتئین تیروزین فسفاتاز 1B (PTP-1B) بهنظر میرسد نقطه عطفی در بررسی انتقال سیگنالدهی انسولین است. لذا هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر 6 هفته تمرینات تناوبی شدید (HIIT) بر بیان ژن پروتئین تیروزین فسفاتاز1B در بافت ...
بیشتر
هدف: مقاومت به انسولین نقش مهمی در ایجاد ناهنجاریهایی همچون نقص در تحمل گلوکز، دیابت نوع2، چاقی و هیپرلیپیدمی دارد. کشف پروتئین تیروزین فسفاتاز 1B (PTP-1B) بهنظر میرسد نقطه عطفی در بررسی انتقال سیگنالدهی انسولین است. لذا هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر 6 هفته تمرینات تناوبی شدید (HIIT) بر بیان ژن پروتئین تیروزین فسفاتاز1B در بافت عضله رتهای دیابتی نوع2 میباشد روش‌شناسی: در این تحقیق، 20 سر رت نر10 هفتهای دیابتی شده به طور تصادفی در دو گروه تمرین تناوبی شدید و کنترل تقسیم شدند. گروه تمرین، برنامه HIIT را هر هفته 5 جلسه 30 دقیقهای به مدت 6 هفته در قالب دویدن روی تردمیل انجام دادند، به طوری که سرعت دویدن به تدریج از 25 متر در دقیقه در هفته اول به 35 متر در دقیقه در هفته ششم افزایش یافت، چهل و هشت ساعت پس از آخرین جلسه تمرین نمونهگیری خونی و بافتبرداری از عضله دوقلوی رتها انجام شد و بیانژن از طریق روش Real-Time PCR انجام شد. از آزمون شپیروویلک و tمستقل در سطح معناداری 05/0P≤ برای تجزیه و تحلیل دادهها استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که PTP-1B در رتهای گروه تمرین HIIT کاهش یافت اما از لحاظ آماری معنیدار نبود (432/0=P)، درحالی که شاخص مقاومت به انسولین و گلوکز ناشتا کاهش معنیداری را نشان دادند (001/0=P) اما انسولین سرم بهطور معنیداری افزایش یافت (003/0=P). نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج حاصل، به نظر میرسد تمرین تناوبی شدید با وجود بهبود در دیابت نوع2 و مقاومت به انسولین تأثیری بر بیان ژن PTP-1B نداشته باشد. واژگان کلیدی: بیان ژن PTP-1B، دیابت نوع2، تمرین تناوبی شدید، مقاومت به انسولین.
مقاله پژوهشی Released under (CC BY-NC) license I Open Access I
مهدی قلیزاده؛ فرهاد رحمانی نیا؛ معرفت سیاه کوهیان
چکیده
هدف: هدف از تحقیق حاضر بررسی آثار مصرف صبحانه ایزوانرژتیک با شاخص گلیسمی بالا و پایین بر هومئوستاز گلوکز و اکسیداسیون سوبسترا در طول فعالیت تناوبی شدید در مردان تمرین کرده میباشد روش‌شناسی: 8 نفر از دانشجویان مرد رشته تربیت بدنی با سن 9/0± 4/23 سال، وزن 38/4±21/76 کیلوگرم، حداکثراکسیژن مصرفی 1/1 ± 7/53 میلی لیتر بر کیلوگرم بر ...
بیشتر
هدف: هدف از تحقیق حاضر بررسی آثار مصرف صبحانه ایزوانرژتیک با شاخص گلیسمی بالا و پایین بر هومئوستاز گلوکز و اکسیداسیون سوبسترا در طول فعالیت تناوبی شدید در مردان تمرین کرده میباشد روش‌شناسی: 8 نفر از دانشجویان مرد رشته تربیت بدنی با سن 9/0± 4/23 سال، وزن 38/4±21/76 کیلوگرم، حداکثراکسیژن مصرفی 1/1 ± 7/53 میلی لیتر بر کیلوگرم بر دقیقه، در دو مرحله آزمایش با فاصله 7 روز و 60 دقیقه بعد از مصرف صبحانه ایزوانرژتیک(819 کیلوکالری)، فعالیت تناوبی شدید را روی چرخ کارسنج انجام دادند. نمونههای خونی برای بررسی گلوکز، انسولین وگلوکاگون پلاسما، جمعآوری و میزان اکسیداسیون چربی و کربوهیدرات در طول فعالیت از طریق معادلههای تنفسی ارزیابی شدند. یافته‌ها: افزایش غلظت گلوکز پلاسما (از 86 به 127 میلی گرم بر دسی لیتر) در دوره پس از صرف غذا و افت ناگهانی غلظت گلوکز در اوایل فعالیت تناوبی شدید (به 79 میلی گرم بر دسی لیتر) در گروه شاخص گلیسمی بالا (HGI) نشان دادند؛ برعکس این، غلظت گلوکز در گروه شاخص گلیسمی پایین (LGI) به هنگام فعالیت، تقریبا در حالت پایدار با کمی افزایش باقی مانده است(86 به 89 میلی مول بر دسی لیتر)(05/0 P< ). ناحیه زیرمنحنی گلوکز و انسولین در گروه HGI به ترتیب (08/1درصد) و (37/1درصد) بیشتر از گروه LGI بوده و همچنین، در طول فعالیت مقدار اکسیداسیون چربی در گروه LGI بیشتر از گروه HGI بوده است (2/5 گرم به 3 گرم) (05/0 P<). نتیجه‌گیری: : HGI موجب ایجاد هایپرگلیسمی و هایپرانسولینمی در دوره پس از صرف غذا شده و بیشتر بودن سطح انسولین در قبل از فعالیت، موجب افت ناگهانی گلوکز خون در طول فعالیت تناوبی شدید شده است؛ولی LGI به علت انسولینمی کمتر موجب حفظ بهتر گلوکز خون و هومئوستاز گلوکز و افزایش اکسیداسیون چربی در طول فعالیت تناوبی شدید شده است. واژگان کلیدی: شاخص گلیسمی(GI)، هومئوستاز گلوکز، اکسیداسیون سوبسترا، فعالیت تناوبی شدید (HIIE).
مقاله پژوهشی Released under (CC BY-NC) license I Open Access I
ماندانا غلامی؛ الهام افتخاری؛ اردشیر ظفری؛ امید صولت زاده
چکیده
هدف: با وجود نقش تمرینات هوازی در کنترل دیابت نوع2، هنوز تاثیرگذاری شدتهای مختلف تمرین هوازی و سازوکارهای آن نامشخص است. بنابراین، هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر هشت هفته تمرین هوازی با شدت کم و متوسط بر سطوح HbA1c، برخی عوامل هماتولوژیک و درصد چربی بدن در مردان مبتلا به دیابت نوع2 بود. روش‌شناسی: آزمودنیهای پژوهش حاضر را 33 مرد چاق ...
بیشتر
هدف: با وجود نقش تمرینات هوازی در کنترل دیابت نوع2، هنوز تاثیرگذاری شدتهای مختلف تمرین هوازی و سازوکارهای آن نامشخص است. بنابراین، هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر هشت هفته تمرین هوازی با شدت کم و متوسط بر سطوح HbA1c، برخی عوامل هماتولوژیک و درصد چربی بدن در مردان مبتلا به دیابت نوع2 بود. روش‌شناسی: آزمودنیهای پژوهش حاضر را 33 مرد چاق و دارای اضافه وزن مبتلا به دیابت نوع2 با میانگین سنی 03/8 ± 2/43 و شاخص توده بدن (BMI) 71/2±63/28 تشکیل میدادند که به صورت تصادفی در سه گروه (11 نفر در هر گروه) شامل گروههای کنترل، تمرین هوازی کم شدت و تمرین هوازی با شدت متوسط تقسیمبندی شدند. برنامه تمرین استقامتی کم شدت با شدت 50 درصد ضربان قلب بیشینه (MHR) و تمرین استقامتی متوسط با شدت 70 درصد MHR اجرا شد. برنامه تمرینی به مدت 8 هفته و 3 جلسه در هفته به مدت 60-45 دقیقه در هر جلسه ادامه یافت. یافته‌ها: نتایج نشان داد که HbA1C، گلوکز و درصد چربی بدن در هر دو گروه تمرین کرده به صورت معناداری (05/0>p). کاهش یافته است. با وجود این، بهبود معنادار نیمرخ لیپیدی تنها در گروه تمرین با شدت متوسط مشاهده شد. همچنین، کاهش HbA1C و افزایش VO2peak در گروه شدت متوسط نسبت به گروه شدت کم معنادار بود. نتیجه‌گیری: به نظر میرسد شدت پایین تمرینات ورزشی هوازی در مقایسه با تمرینات هوازی با شدت متوسط با سازگاریها و بهبود کمتری در وضعیت بیماران مبتلا به دیابت نوع2 همراه است. واژگان کلیدی: دیابت شیرین، عوامل هماتولوژیک، تمرین استقامتی، درصد چربی بدن، هموگلوبین گلیکوزیله
مقاله پژوهشی Released under (CC BY-NC) license I Open Access I
فرزانه ساقی؛ الهام حکاک دخت؛ مهتاب معظمی
چکیده
هدف: هورمون‌های مشتق از آدیپوکین‌ها شامل لپتین، آدیپونکتین، رزیستین، آپلین و امنتین می‌باشند. یکی از نقش‌های امنتین کاهش مقاومت به انسولین است. هدف تحقیق حاضر مقایسة اثر هشت هفته تمرین مقاومتی و استقامتی بر میزان امنتین و مقاومت به انسولین و نیمرخ لیپیدی در زنان چاق یائسه بود. روش‌شناسی: در مطالعه حاضر 24 زن یائسه‌ی چاق سالم، ...
بیشتر
هدف: هورمون‌های مشتق از آدیپوکین‌ها شامل لپتین، آدیپونکتین، رزیستین، آپلین و امنتین می‌باشند. یکی از نقش‌های امنتین کاهش مقاومت به انسولین است. هدف تحقیق حاضر مقایسة اثر هشت هفته تمرین مقاومتی و استقامتی بر میزان امنتین و مقاومت به انسولین و نیمرخ لیپیدی در زنان چاق یائسه بود. روش‌شناسی: در مطالعه حاضر 24 زن یائسه‌ی چاق سالم، به‌صورت تصادفی به دو گروه استقامتی و مقاومتی تقسیم شدند. برای تعیین شاخص‌های بیوشیمیایی شامل امنتین، مقاومت به انسولین و نیمرخ لیپیدی، نمونةخونی 24 ساعت قبل از اولین جلسه و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین، گرفته شد. برنامه تمرین استقامتی شامل دویدن روی تردمیل با شدت 55 تا 70 درصد حداکثر ضربان قلب ذخیره بود. برنامه تمرین مقاومتی نیز شامل شش حرکت بود که با شدت 60 تا 80 درصد یک تکرار بیشینه انجام شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد هشت هفته تمرین استقامتی و مقاومتی بر تغییرات بین گروهی امنتین، مقاومت به انسولین و نیمرخ لیپیدی زنان چاق یائسه تاثیر معنادار دارد. از طرفی تغییرات درون گروهی نشان داد در همه‌ی فاکتورها بجز لیپوپروتئین با چگالی پایین در هر دو گروه و تری‌گلیسرید در گروه مقاومتی، تمامی شاخص‌ها تغییر معناداری نداشتند. نتیجه‌گیری: نتایج تغییرات بین گروهی نشان داد بین تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی و استقامتی بر میزان امنتین، مقاومت به انسولین و نیمرخ لیپیدی تفاوت معنادار وجود دارد. واژگان کلیدی: تمرین استقامتی، تمرین مقاومتی، امنتین، مقاومت به انسولین.
