پاسخ و سازگاری به تمرینات
مجمد اسماعیل افضل پور؛ مهدی مقرنسی؛ ,محسن محمدنیا احمدی؛ عالیه باغبانی
چکیده
هدف: هدف پژوهش تاثیر مصرف کوتاه مدت چای سبز بر هزینه سوخت و سازی و اکسایش سوبسترا حین تمرین حاد با شدت Fatmax در مردان سالم دارای اضافه وزن یا چاق بود. روش کار: 15 نفر مرد در قالب یک طرح متقاطع بررسی شدند. ابتدا روی نوارگردان متصل به دستگاه گاز آنالایزر، پروتکل ورزشی با سرعت 5/3 کیلومتر در ساعت، شیب یک درصد، 3 دقیقه اجرا شد و بعد از یک وقفه 2 دقیقه ...
بیشتر
هدف: هدف پژوهش تاثیر مصرف کوتاه مدت چای سبز بر هزینه سوخت و سازی و اکسایش سوبسترا حین تمرین حاد با شدت Fatmax در مردان سالم دارای اضافه وزن یا چاق بود. روش کار: 15 نفر مرد در قالب یک طرح متقاطع بررسی شدند. ابتدا روی نوارگردان متصل به دستگاه گاز آنالایزر، پروتکل ورزشی با سرعت 5/3 کیلومتر در ساعت، شیب یک درصد، 3 دقیقه اجرا شد و بعد از یک وقفه 2 دقیقه ای (مرحله اول)، فعالیت با سرعت 4 کیلومتر در ساعت با شیب یک درصد (مرحله دوم) ؛ و سپس با سرعت 5 کیلومتر در ساعت (مرحله سوم)؛ و در ادامه با سرعت 6 کیلومتر در ساعت (مرحله چهارم)؛ و نهایتا با سرعت 5/6 کیلومتر در ساعت (در طول 4 دقیقه) به اجرا درآمد. در ادامه، شرکت کنندگان به مدت یک هفته، روزی 1000 میلی گرم مصرف کردند و برای نوبت دوم به آزمایشگاه آمدند. پس از آن به مدت یک هفته دارونما مصرف نموده و برای نوبت سوم در آزمایشگاه حاضر شدند. حداکثر اکسیداسیون چربی (MFO) و شدتی از فعالیت که MFO در آن رخ میدهد (Fatmax) تعیین گردید. یافته ها: بین میزان اکسیداسیون چربی، نسبت تبادل تنفسی، اکسیژن مصرفی و هزینه انرژی در دو حالت مصرف یک هفته ای چای سبز و دارونما؛ تفاوت معنی داری وجود نداشت.نتیجه گیری: مصرف کوتاه مدت چای سبز قبل از تمرین حاد با شدت Fatmax، اثری بر هزینه انرژی، اکسیژن مصرفی و کاهش چربی ندارد و طول دوره و دوز مصرف آن می بایست بیشتر مطالعه شود.
فیزیولوژی ورزشی
قاسم ترابی پلت کله؛ احمد عبدی؛ اسیه عباسی دلویی
چکیده
هدف: عملکرد قلب با افزایش سن وچاقی کاهش مییابد. چاقی عامل خطر اصلی در پیشرفت بیماریهای قلبی عروقی (CVDs) است. قلب پیر دچار تغییرات متعددی در سطوح مولکولی، سلولی و فیزیولوژیکی میشود که عملکرد انقباضی آن را کاهش میدهد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر اثر تمرین هوازی و امگا 3 بر شاخصهای آتروفی بافت قلب موشهای سالمند تغذیه شده با رژیم ...
بیشتر
هدف: عملکرد قلب با افزایش سن وچاقی کاهش مییابد. چاقی عامل خطر اصلی در پیشرفت بیماریهای قلبی عروقی (CVDs) است. قلب پیر دچار تغییرات متعددی در سطوح مولکولی، سلولی و فیزیولوژیکی میشود که عملکرد انقباضی آن را کاهش میدهد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر اثر تمرین هوازی و امگا 3 بر شاخصهای آتروفی بافت قلب موشهای سالمند تغذیه شده با رژیم غذایی پرچرب بود. روششناسی: در این مطالعه تجربی، 40 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار (میانگین وزن 24/18±82/148) در پنج گروه رژیم غذایی نرمال (ND)، رژیم غذایی پرچرب (HFD)، رژیم غذایی پرچرب-تمرین (HFDT)، رژیم غذایی پرچرب- امگا-3 (HFDω3)، تمرین-رژیم غذایی پرچرب-امگا-3 (HFDTω3) قرار گرفتند. گروههای مکمل، طی دوره مداخله روزانه 1 گرم امگا-3 (به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) را به صورت خوراکی دریافت کردند. برنامه تمرین هوازی شامل دویدن روی تردمیل با شدت 60-50 درصد اکسیژن مصرفی (VO2max)، پنج روز هفته به مدت هشت هفته اجرا شد. دادهها به روش تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنیداری p<0.05 تجزیه و تحلیل شد. یافتهها: بیان ژن FoxO3a، MAFbx و MuRF1 در گروههای HFDT (بهترتیب 039/0P=، 016/0p= و 043/0p=)، HFDω3 (بهترتیب 035/0p=، 044/0p= 030/0p=) و HFDTω3 (بهترتیب 0001/0p=، 0001/0p= و 0001/0p=) کاهش معنیداری داشت. همچنین کاهش معنیداری در بیان FoxO3a در گروه HFDTω3 نسبت به HFDT (040/0P=) و HFDω3 (045/0P=) مشاهده شد. بحث: تمرین هوازی و امگا-3 باعث محافظت در برابر آتروفی قلبی ناشی از HFD در موشهای سالمند شد، با این وجود اثر همزمان تمرین هوازی و امگا-3 بهتر بود.
فیزیولوژی ورزشی
قاسم ترابی پلت کله؛ مصطفی کاظمی؛ ثریا سعیدی
چکیده
هدف: دیابت منجر به فیبروز قلبی شده که با پیشرفت بیماری بدتر میشود و به کاردیومیوپاتی دیابتی منجر میشود. در ا ین مطالعه اثر فعالیت ورزشی هوازی (AT) همراه با بربرین کلراید (BR) بر بیان TGF-β وSmad4 بافت قلب موشهای صحرایی دیابتی بررسی شد. روش شناسی: تعداد 32 موش صحرایی نر ویستار (03/17±09/276 گرم، 10 هفتهای) به طور تصادفی به چهار گروه (8=n): دیابت ...
بیشتر
هدف: دیابت منجر به فیبروز قلبی شده که با پیشرفت بیماری بدتر میشود و به کاردیومیوپاتی دیابتی منجر میشود. در ا ین مطالعه اثر فعالیت ورزشی هوازی (AT) همراه با بربرین کلراید (BR) بر بیان TGF-β وSmad4 بافت قلب موشهای صحرایی دیابتی بررسی شد. روش شناسی: تعداد 32 موش صحرایی نر ویستار (03/17±09/276 گرم، 10 هفتهای) به طور تصادفی به چهار گروه (8=n): دیابت (DM)، دیابت -بربرین (BRDM)، دیابت-تمرین هوازی (ATDM)، دیابت-تمرین هوازی-بربرین (ATBRDM)، تقسیم شدند. دیابت با تزریق استرپتوزوتوسین القا شد. گروههای تمرین به مدت شش هفته برنامه تمرین هوازی فزاینده (18-10 متر در دقیقه، 40-10 دقیقه در روز، پنج روز در هفته) را روی تردمیل انجام دادند. بربرین کلراید (mg/kg/day 30) یک بار در روز به صورت خوراکی با گاواژ خورانده شد. در پایان هفته ششم نمونه بافت قلب جمعآوری شد. سطوح بیان ژنی TGF-β و TGF-β به روش real- time PCR اندازهگیری شد. داده ها با استفاده از آزمون ANOVA در سطح معنیداری 05/0 p< آزمون شد.یافتهها: نتایج نشان داد که AT، BR و ترکیب AT-BR در موشهای دیابتی باعث کاهش معنیدار در میزان TGF-β1 (0001/0=p) وSmad4 (0001/0=p) بافت قلب شد. همچنین کاهش معنیداری در میزان این شاخصها در گروه ATBRDM نسبت به BRDM و ATDM مشاهده شد (05/0 p<). نتیجهگیری: AT و BR با بهبود نشانگرهای فیبروز بافت قلب، یک استراتژی موثر برای بهبود فیبروز قلبی در موشهای دیابتی با STZ میباشد. علاوه بر این، AT و BR اثر همافزایی محافظتی قلبی را برای کاهش نشانگرهای فیبروز قلبی نشان داد.
مریم مصطفویان؛ احمد عبدی؛ جواد مهربانی؛ علیرضا براری
چکیده
هدف: تبدیل بافت چربی سفید (WAT) به بافت چربی قهوهای (BAT) یکی از روشهای بالقوه درمان چاقی میباشد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین هوازی و کپسایسین بر بیان FNDC5 و مقادیر پروتئینی آیریزین بافت چربی احشایی در موشهای تغذیه شده با رژیم غذایی پرچرب (HFD) میباشد. روش شناسی: 40 سر موش صحرایی نر ویستار به مدت 8 هفته با رژیم غذایی نرمال (8=n، ND) ...
بیشتر
هدف: تبدیل بافت چربی سفید (WAT) به بافت چربی قهوهای (BAT) یکی از روشهای بالقوه درمان چاقی میباشد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین هوازی و کپسایسین بر بیان FNDC5 و مقادیر پروتئینی آیریزین بافت چربی احشایی در موشهای تغذیه شده با رژیم غذایی پرچرب (HFD) میباشد. روش شناسی: 40 سر موش صحرایی نر ویستار به مدت 8 هفته با رژیم غذایی نرمال (8=n، ND) و HFD (32=n) تغذیه شدند. بعد از هشت هفته همه موشها به 5 گروه: ND، HFD، رژیم غذایی پرچرب-تمرین (HFDT)، رژیم غذایی پرچرب-کپسایسین (HFDCap) و رژیم غذایی پرچرب-تمرین- کپسایسین (HFDTCap) تقسیم شدند. گروههای تمرین به مدت هشت هفته برنامه تمرین هوازی فزاینده (25-15 متر در دقیقه، 60-30 دقیقه در روز، پنج روز در هفته) را روی تردمیل انجام دادند. کپسایسین (mg/kg/day 4) یک بار در روز به صورت خوراکی با گاواژ خورانده شد. یافتهها: نتایج پژوهش حاضر نشاندهنده کاهش بیان FNDC5 (001/0p=) و آیریزین (000/0p=) در گروه HFD نسبت به گروه ND بود. همچنین میزان بیان FNDC5 و آیریزین در گروههای HFDT (به ترتیب 006/0p=، 020/0p=)، HFDCap (به ترتیب 005/0p=، 021/0p=) و HFDTCap (به ترتیب 000/0p=، 000/0p=) نسبت به HFD افزایش معنیداری داشت. میزان بیان FNDC5 و آیریزین در HFDTCap نسبت به گروههای HFDT (به ترتیب 037/0p=، 035/0p=) و HFDCap (به ترتیب 044/0p=، 033/0p=) نیز افزایش معنی داری داشت. بحث: تمرین هوازی همراه با مصرف کپسایسین با افزایش FNDC5 و آیریزین در بافت چربی احشایی، اثر مضاعفی بر عوامل موثر بر قهوهای کردن بافت چربی داشت.
حمیرا نیک سرشت؛ ,وحید تادیبی؛ ناصر بهپور
چکیده
هدف: هدف از این پژوهش بررسی آثار هشت هفته تمرین هوازی یا مقاومتی بر سطوح سرمی NF-kB، نیمرخ چربی، قند خون ناشتا و شاخص مقاومت به انسولین در زنان دیابتی نوع دوم بود. روش: آزمودنیها 45 زن داوطلب دچار دیابت نوع دوم بودند که بهطور تصادفی به سه گروه 15 نفره هوازی، مقاومتی و کنترل تقسیم شدند. تمرینها بهمدت هشت هفته و سه جلسه در هفته انجام ...
بیشتر
هدف: هدف از این پژوهش بررسی آثار هشت هفته تمرین هوازی یا مقاومتی بر سطوح سرمی NF-kB، نیمرخ چربی، قند خون ناشتا و شاخص مقاومت به انسولین در زنان دیابتی نوع دوم بود. روش: آزمودنیها 45 زن داوطلب دچار دیابت نوع دوم بودند که بهطور تصادفی به سه گروه 15 نفره هوازی، مقاومتی و کنترل تقسیم شدند. تمرینها بهمدت هشت هفته و سه جلسه در هفته انجام شدند. تمرین مقاومتی شامل 12-8 تکرار با شدت 70%-60% یک تکرار بیشینه و تمرین هوازی شامل 50-30 دقیقه دویدن روی نوارگردان با شدت 75%-65% ضربان قلب بیشینه بود. پیش و پس از مداخله، سطوح NF-kB، نیمرخ چربی، گلوکز خون و شاخص مقاومت به انسولین اندازهگیری شد. یافتهها: هشت هفته تمرین هوازی یا مقاومتی اثر معناداری بر سطوح NF-kb نداشت. اما هر دو شیوه تمرینی سبب کاهش معنادار سطوح گلوکز خون، شاخص مقاومت به انسولین و لیپوپروتئین کمچگال و افزایش لیپوپروتئین پرچگال شد. سطوح تری-گلیسریدها تنها پس از تمرین هوازی کاهش معنادار داشت. بین تمرین هوازی و مقاومتی، در کاهش گلوکز خون، شاخص مقاومت به انسولین، لیپوپروتئین کمچگال و افزایش لیپوپروتئین پرچگال تفاوت معناداری وجود نداشت. نتیجهگیری: هشت هفته تمرین هوازی با شدت 75%-65% ضربان قلب بیشینه یا تمرین مقاومتی با شدت 70%-60% یک تکرار بیشینه میتواند بدون اثرگذاری بر سطوح NF-kB به کاهش قند خون و مقاومت به انسولین و همچنین بهبود نیمرخ چربی در زنان دچار دیابت نوع 2 کمک کند. بین سودمندی دو شیوه تمرینی تفاوتی وجود ندارد، اما سطوح تریگلیسریدها تنها با تمرین هوازی کاهش مییابد.
سپیده وکیل محلاتی؛ محمد شریعت زاده جنیدی؛ هادی روحانی
چکیده
هدف: هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر مصرف کوتاه مدت مکمل CLA بر میزان چربی سوزی حین فعالیت ورزشی در زنان چاق بود. روششناسی: آزمودنیهای این پژوهش 10 نفر زن چاق (سن 7/4±7/34 سال، شاخص توده بدن 8/4±2/34 کیلوگرم بر مترمربع، وزن 9/1±1/83 کیلوگرم) بودند. آزمودنی ها به مدت 7 روز مکمل CLA را روزانه به میزان 5/1 گرم مصرف کردند. قبل و بعد از دوره مصرف مکمل، ...
بیشتر
هدف: هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر مصرف کوتاه مدت مکمل CLA بر میزان چربی سوزی حین فعالیت ورزشی در زنان چاق بود. روششناسی: آزمودنیهای این پژوهش 10 نفر زن چاق (سن 7/4±7/34 سال، شاخص توده بدن 8/4±2/34 کیلوگرم بر مترمربع، وزن 9/1±1/83 کیلوگرم) بودند. آزمودنی ها به مدت 7 روز مکمل CLA را روزانه به میزان 5/1 گرم مصرف کردند. قبل و بعد از دوره مصرف مکمل، یک آزمون ورزشی فزاینده روی نوار گردان به منظور سنجش حداکثر اکسیداسیون چربی (MFO) و شدت فعالیت متناسب با آن (FATmax) اجرا شد. نمونه خونی نیز قبل و بلافاصله پس از آزمون فزاینده جهت سنجش میزان سرمی گلیسرول گرفته شد. آزمون های آماری t وابسته و تحلیل واریانس با اندازهگیریهای مکرر جهت مقایسه میانگین متغیرها استفاده شد. یافتهها: تفاوت معنی داری در میانگین FATmax (655/0=p) و MFO (133/0=p) بین قبل و بعد از مصرف مکمل CLA وجود نداشت. مصرف مکمل CLA پس از یک وهله انجام فعالیت ورزشی، تاثیر معنی داری بر مقدار گلیسرول پلاسما نداشت. با این حال، اثر تعاملی بین این دو فاکتور معنی دار بود و میزان گلیسرول را افزایش داد. نتیجهگیری: بطور کلی یافتههای مطالعه حاضر نشان داد که مصرف CLA، حداقل در کوتاه مدت، سبب بهبود میزان چربی سوزی در زنان چاق نمیشود.
رضا رضایی شیرازی؛ فاطمه حسینی
دوره 3، شماره 1 ، فروردین 1392، ، صفحه 47-58
چکیده
چکیده
هدف: هدف از این تحقیق مقایسۀ تاثیر 8 هفته تمرینات هوازی تداومی و تناوبی بر سطوح استراحتی ویسفاتین و مقاومت به انسولین مردان چاق 17 تا 25 سال بود.
روش پژوهش: 50 مرد چاق سالم (سن: 9/3±05/22 سال، وزن: 8/12±85/89 کیلوگرم، قد: 9/10±7/176 سانتی متر) به طور تصادفی به دو گروه تمرین هوازی تداومی و تناوبی تقسیم شدند. آزمودنی ها 5 جلسه در هفته و در هر جلسه به ...
بیشتر
چکیده
هدف: هدف از این تحقیق مقایسۀ تاثیر 8 هفته تمرینات هوازی تداومی و تناوبی بر سطوح استراحتی ویسفاتین و مقاومت به انسولین مردان چاق 17 تا 25 سال بود.
روش پژوهش: 50 مرد چاق سالم (سن: 9/3±05/22 سال، وزن: 8/12±85/89 کیلوگرم، قد: 9/10±7/176 سانتی متر) به طور تصادفی به دو گروه تمرین هوازی تداومی و تناوبی تقسیم شدند. آزمودنی ها 5 جلسه در هفته و در هر جلسه به مدت 60 دقیقه با شدت 60 تا 80 درصد در گروه تداومی و 55 تا 85 درصد حداکثر ضربان قلب در گروه تناوبی با چرخ کارسنج فعالیت نمودند. برای تعیین معنی دار بودن تفاوت بین میانگین در پیش آزمون و پس آزمون از آزمون t وابسته و برای تعیین معنی داری پس آزمون بین گروه ها از آزمون t مستقل (05/0≥P) استفاده گردید.
یافته ها: یافته های تحقیق نشان داد که 8 هفته تمرین هوازی موجب کاهش معنی دار سطوح استراحتی ویسفاتین در گروه تداومی و تناوبی و مقاومت به انسولین در گروه تداومی و تناوبی می گردد (05/0≥P)؛ این در حالی است که با مقایسۀ اختلاف میانگین پس آزمون بین گروه ها، در تغییرات سطوح استراحتی ویسفاتین و مقاومت به انسولین تفاوت معنی داری مشاهده نشد.
نتیجه گیری: به طورکلی، می توان نتیجه گرفت که 8 هفته تمرین هوازی تداومی و تناوبی می تواند در سطوح استراحتی ویسفاتین و مقاومت به انسولین مردان چاق تاثیر داشته و همراه با کاهش شاخص تودۀ بدن، موجب کاهش متغیرهای مورد مطالعه گردد.
واژگان کلیدی: فعالیت ورزشی، گلوکز، انسولین ناشتا، چربی احشایی