فیزیولوژی ورزشی
فریبا پوراصغر؛ جبار بشیری؛ رقیه پوزش جدیدی؛ حسن پوررضی؛ میر علیرضا نور آذر
چکیده
هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرین ورزشی تناوبی شدید و مکمل ملاتونین بر شاخص‌های آپوپتوزی بافت کلیه در موشهای صحرایی مبتلا به آسیب ایسکمی رپرفیوژن کلیوی میباشد.روش: 30 سر موش صحرایی نر از نژاد ویستار (وزن: 250 الی 300 گرم) به طور تصادفی در 5 گروه سالم، ایسکمی I/R، گروه IR + تمرین تناوبی شدید، گروه IR + مکمل ملاتونین و گروه IR + تمرین تناوبی ...
بیشتر
هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرین ورزشی تناوبی شدید و مکمل ملاتونین بر شاخص‌های آپوپتوزی بافت کلیه در موشهای صحرایی مبتلا به آسیب ایسکمی رپرفیوژن کلیوی میباشد.روش: 30 سر موش صحرایی نر از نژاد ویستار (وزن: 250 الی 300 گرم) به طور تصادفی در 5 گروه سالم، ایسکمی I/R، گروه IR + تمرین تناوبی شدید، گروه IR + مکمل ملاتونین و گروه IR + تمرین تناوبی شدید + مکمل ملاتونین تقسیم شدند. به غیر از گروه سالم در دیگر گروه های آزمون، حیوانات مورد ایسکمی-رپرفیوژن قرار گرفتند. پروتکل تمرین تناوبی شدید به مدت 12 هفته (5 روز در هفته) اجرا شد. اندازه گیری شاخص های بیان ژنCaspaze 3 ،Bax ، Bcl2 و TNFα به روش Real time PCR انجام شد. با توجه به توزیع غیر نرمال متغیرها، داده ها با استفاده از آزمون ناپارامتری کروسکال- والیس، یومن ویتنی و ویلکاکسن در سطح معنی داری 05/0p< تحلیل شدند.یافته ها: نتایج ارزیابی افزایش میزان Bax، Bax/Bcl2، Caspase3 و TNFα و کاهش معنی دار (05/0p
فعالیت بدنی، کنترل وزن و چاقی
الهه امیری مندولکانی؛ کریم آزالی علمداری؛ رقیه فخرپور
چکیده
انجام فعالیت‌های ورزشی به همراه مصرف مکمل‌های گیاهی به ویژه در افراد ، بر سیستم‌های آنتی اکسیدانی و اکسیدانی بدن تاثیرات متفاوتی دارند. هدف از اجرای این پژوهش، بررسی تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی شدید به همراه مکمل کلرلا بر سطوح سرمی مالون دی آلدهید و ظرفیت آنتی اکسیدانی تام زنان میانسال چاق یا دارای اضافه وزن بود. جامعه آماری پژوهش ...
بیشتر
انجام فعالیت‌های ورزشی به همراه مصرف مکمل‌های گیاهی به ویژه در افراد ، بر سیستم‌های آنتی اکسیدانی و اکسیدانی بدن تاثیرات متفاوتی دارند. هدف از اجرای این پژوهش، بررسی تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی شدید به همراه مکمل کلرلا بر سطوح سرمی مالون دی آلدهید و ظرفیت آنتی اکسیدانی تام زنان میانسال چاق یا دارای اضافه وزن بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را زنان میانسال دارای اضافه وزن یا چاق (25≤BMI) با دامنه سنی 40 تا 65 سال تشکیل دادند. تعداد 40 آزمودنی از طریق فراخوان و بر اساس معیار ورود به مطالعه گزینش شدند و به طور تصادفی در چهار گروه تمرین و مکمل (10 نفر)، تمرین و دارونما (10 نفر)، مکمل (10 نفر) و کنترل (10 نفر) تقسیم شدند. تمریناتHIIT (تمرینات اینتروال شدید) شامل وهلههای 60 ثانیه دویدن با حداکثر شدت (85-95 درصد ضربان قلب ذخیره و متعاقب آن 60 ثانیه دویدن با شدت پایین (55-60 درصد ضربان قلب ذخیره) بود. آزمودنی‌ها هفتۀ اول 6 مرتبه، هفتۀ دوم 8 مرتبه، هفتههای سوم تا پنجم 10 مرتبه و هفتههای ششم تا هشتم را با 12 تکرار به پایان رساندند. از آزمون شاپیرو ویلک برای نرمال بودن دادهها و از آزمون تی همبسته، تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی جهت آزمون فرضیه‌ها استفاده شد و سطح معنیداری در سطح آلفای 5 درصد در نظر گرفته شد.
پاسخ و سازگاری به تمرینات
مهران هاشمی؛ آقاعلی قاسم نیان؛ اکرم کریمی اصل؛ سمانه هادی
چکیده
زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر، تاثیر دو نوع تمرین شدید بر سطح تیرودوکسین ردوکتاز یک و مالون‌دی‌آلدهید بافت بیضه موشهای صحرایی نر ویستار بود.روش بررسی: 19سر موش نر نژاد ویستار با سن هشت هفته و با وزن 5±200گرم پس از 10جلسه آشناسازی با برنامههای تمرین و پس از وزن‌کشی به صورت تصادفی به سه گروه(کنترل، استقامتی شدید، تناوبی شدید) تقسیم ...
بیشتر
زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر، تاثیر دو نوع تمرین شدید بر سطح تیرودوکسین ردوکتاز یک و مالون‌دی‌آلدهید بافت بیضه موشهای صحرایی نر ویستار بود.روش بررسی: 19سر موش نر نژاد ویستار با سن هشت هفته و با وزن 5±200گرم پس از 10جلسه آشناسازی با برنامههای تمرین و پس از وزن‌کشی به صورت تصادفی به سه گروه(کنترل، استقامتی شدید، تناوبی شدید) تقسیم شدند. برنامۀ تمرین استقامتی شدید شامل دویدن بر روی نوارگردان به مدت هشت هفته(پنج جلسه در هفته)و برنامۀ تمرین تناوبی شامل هشت هفته(پنج جلسه در هفته)بر روی نوارگردان انجام شد. 48ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی موش‌ها بیهوش و تشریح شدند و بافت بیضه جدا شد. اندازهگیری میزان آنزیم تیرودوکسین‌ردوکتاز‌یک به روش الایزا با استفاده از اسپکتروفتومتر و همچنین غلظت مالون‌دی‌آلدهید با روش تری‌باربیتوریک اسید و به کمک دستگاه اسپکترومتر انجام شد. برای تجزیه و تحلیل دادهها از آزمون تحلیل واریانس یک‌طرفه با آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. مقدار خطا نیز در سطح معنیداری 05/0≥p شد.یافته‌ها: پس از هشت هفته میزان آنزیم تیرودوکسین ردوکتاز یک بافت بیضه در گروه استقامتی شدید و گروه تناوبی شدید نسبت به گروه کنترل بطور معنیداری بالاتر بود (05/0˂p). همچنین در میزان مالون‌دی‌آلدهید بافت بیضه در گروههای تمرین استقامتی شدید و همچنین تناوبی شدید نسبت به گروه کنترل تغییر معنیداری ایجاد نشد (05/0p˃). نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج این پژوهش شاید بتوان گفت تمرینات استقامتی شدید و تناوبی شدید موجب افزایش میزان تیرودوکسین‌ردوکتاز‌یک بافت بیضه شده و با ایجاد سازگاری در دستگاه آنتی‌اکسیدانی بدن، موجب عدم افزایش مالون‌دی-آلدهید شده است.
فیزیولوژی ورزشی
عقیل مهدوی؛ رقیه پوزش جدیدی؛ کریم آزالی علمداری
چکیده
هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثرات تمرین تناوبی شدید و مصرف مکمل کورکومین بر مقدار پروتئین‌های شوک گرمایی و بیان ژن میکرو RNAهای بافت قلبی موشهای صحرایی تحت مواجهه با آرسنیک بود.روش: 40 سر رت نر نژاد ویستار به طور تصادفی به چهار گروه ده‌تایی شامل کنترل، کورکومین، تمرین و توام(کورکومین+تمرین) تقسیم شدند. آرسنیک پنج میلیگرم بر کیلوگرم ...
بیشتر
هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثرات تمرین تناوبی شدید و مصرف مکمل کورکومین بر مقدار پروتئین‌های شوک گرمایی و بیان ژن میکرو RNAهای بافت قلبی موشهای صحرایی تحت مواجهه با آرسنیک بود.روش: 40 سر رت نر نژاد ویستار به طور تصادفی به چهار گروه ده‌تایی شامل کنترل، کورکومین، تمرین و توام(کورکومین+تمرین) تقسیم شدند. آرسنیک پنج میلیگرم بر کیلوگرم وزن بدن در روز و کورکومین 15 میلیگرم بر کیلوگرم وزن بدن در روز در کل دوره تحقیق به صورت خوراکی مصرف شد. تمرین تناوبی شدید به مدت هشت هفته و پنج جلسه در هفته، 60 دقیقه در هر جلسه(متشکل از 10 تناوب دویدن 4 دقیقهای با شدت معادل 85-90 درصد vo2max و با دوره‌های استراحتی فعال 2 دقیقهای) اجرا شد. مقدار پروتئین و بیان ژنی به ترتیب توسط روش‌های وسترن بلات و PCR اندازهگیری شدند. یافته‌ها: مقدار بیان miR-21 تفاوت بینگروهی نداشت(05/0<P). در هر سه گروه مداخله، مقدار پروتئین‌های HSP60، HSP20 و بیان ژن miR-30 به طور معنیداری بیشتر از گروه کنترل بود(001/0P<). همچنین مقدار پروتئین‌های HSP60، HSP20 در گروه توام بیشتر از هر دو گروه تمرین و یا کورکومین بود(05/0P<). نتیجه‌گیری: مواجهه با آرسنیک از طریق تغییر مقدار پروتئین‌های شوک گرمایی و نیز بیان میکروRNAها شاید سبب افزایش آسیب‌پذیری کاردیومیوسیت‌ها شود. تمرین تناوبی شدید و مصرف کورکومین هم شاید در کاهش اثرات مضر آرسنیک بر قلب مؤثر باشند، ولی مداخله توام احتمالا فواید بیشتری داشته باشد. اما به دلیل نبود شواهد تحقیقی مشابه و عدم اندازهگیری جامع عوامل تأثیرگذار، هنوز نیاز به انجام تحقیقات بیشتر باقی است.
فیزیولوژی ورزشی
فاطمه بیک سای افشار؛ اسماعیل نصیری؛ علی صمدی
چکیده
هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرین تناوبی سرعتی بر سطح شاخص‌های استرس اکسایشی در هیپوکمپ رت-های نر ویستار بود.روش: پژوهش حاضر از نوع تجربی است که درآن 16 سر رت نر ویستار (150-130 گرم) تهیه و پس از دوره سازگاری با محیط و رسیدن به دامنه وزنی مطلوب، بطور تصادفی به دو گروه مساوی کنترل (CO) و تمرین تناوبی سرعتی (SIT) تقسیم شدند. تمرین به مدت 8 هفته، ...
بیشتر
هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرین تناوبی سرعتی بر سطح شاخص‌های استرس اکسایشی در هیپوکمپ رت-های نر ویستار بود.روش: پژوهش حاضر از نوع تجربی است که درآن 16 سر رت نر ویستار (150-130 گرم) تهیه و پس از دوره سازگاری با محیط و رسیدن به دامنه وزنی مطلوب، بطور تصادفی به دو گروه مساوی کنترل (CO) و تمرین تناوبی سرعتی (SIT) تقسیم شدند. تمرین به مدت 8 هفته، 3 جلسه در هفته، 4-9 تناوب 10 ثانیه‌ای در هر جلسه و بازیافت فعال 60 ثانیه‌ای بین تناوب‌ها انجام شد. چهل و هشت ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، رتها بیهوش شده و بافت هیپوکمپ جدا گردید و سطح مالون دی آلدئید (MDA)؛ آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانی سوپراکسیددیسموتاز (SOD) و گلوتاتیون پراکسیداز (GPx)؛ و ظرفیت آنتی اکسیدانی تام (TAC) در بافت هیپوکمپ به عنوان شاخص‌های استرس اکسایشی سنجیده شد. از آزمون آماری تی مستقل برای تجزیه و تحلیل داد‌ها استفاده شد (05/0>p).یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد بین گروه‌ها از نظر مقادیر MDA و TAC و همچنین فعالیت GPx هیپوکمپ تفاوت معناداری وجود نداشت (05/0<p). با اینحال، فعالیت SOD در گروه SIT در حد معناداری زیادتر از گروه CO بود (05/0>p). نتیجه‌گیری: باتوجه به یافته‌های پژوهش حاضر به نظر میرسد که SIT با تناوب‌های 10 ثانیه‌ای علیرغم شدت بسیار زیاد باعث تحریک استرس اکسایشی در هیپوکمپ نمیشود، روند تغییرات TAC و GPx و همچنین افزایش معنادار مشاهده شده در فعالیت آنزیم SOD پیشنهاد کننده این است که این نوع تمرین میتواند تاثیری مثبت بر وضعیت اکسیدانی- آنتی اکسیدانی هیپوکمپ رتها داشته باشد.
فیزیولوژی ورزشی
فاطمه مختاری؛ الهه طالبی گرکانی؛ خدیجه نصیری؛ ابوالفضل اکبری
چکیده
هدف: هدف از انجام این مطالعه بررسی تاثیر تمرینات هوازی تداومی و تناوبی شدید همراه با مصرف سیلیمارین بر سطوح سرمی آنزیم‌های کبدی و تغییرات بافت کبد موشهای صحرایی مبتلا به کبد چرب بود. روش: در این مطالعه موشهای صحرایی نر پس از تزریق دگزا به 6 گروه مختلف تقسیم شدند: 1-کنترل بیمار 2-سیلیمارین 3- تمرین تناوبی 4- تمرین تناوبی+سیلیمارین 5-تمرین ...
بیشتر
هدف: هدف از انجام این مطالعه بررسی تاثیر تمرینات هوازی تداومی و تناوبی شدید همراه با مصرف سیلیمارین بر سطوح سرمی آنزیم‌های کبدی و تغییرات بافت کبد موشهای صحرایی مبتلا به کبد چرب بود. روش: در این مطالعه موشهای صحرایی نر پس از تزریق دگزا به 6 گروه مختلف تقسیم شدند: 1-کنترل بیمار 2-سیلیمارین 3- تمرین تناوبی 4- تمرین تناوبی+سیلیمارین 5-تمرین تداومی 6-تمرین تداومی+ سیلیمارین. در گروههای سیلیمارین، 300 میلی-گرم محلول سیلیمارین به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن گاواژ شد. گروههای تمرینی به مدت 8 هفته تمرین تداومی (54 دقیقه با سرعت 20 متر در دقیقه) و تمرین تناوبی با شدت بالا (6 وهله‌ی 3 دقیقهای با سرعت 40 متر در دقیقه و 3 دقیقه ریکاوری فعال با سرعت 20 متر در دقیقه) با شیب 15 درجه را روی تردمیل انجام دادند. یافته‌ها: مصرف سیلیمارین و انجام تمرینات ورزشی موجب بهبود تغییرات بافتی در مقایسه با گروه کنترل شد. همچنین اثر تعاملی مصرف مکمل و تمرین بر سطوح AST و ALT معنادار نبود. مصرف سیلیمارین موجب کاهش معنادار سطوح آنزیم AST و ALT شده بود (05/0p≤). سطوح AST در گروه تمرین تناوبی نسبت به گروه کنترل بطور معناداری بالاتر بود (05/0p≤). مقدار این آنزیم در گروه تمرین تناوبی+سیلیمارین نسبت به گروه تمرین تناوبی بطور معناداری کاهش یافته بود (05/0p≤). نتیجه گیری: مصرف سیلیمارین و تمرین هوازی (تداومی و تناوبی) بصورت مجزا و در ترکیب با یکدیگر میتواند موجب بهبود وضعیت بافت کبد موشهای صحرایی مبتلا به کبد چرب غیر الکلی القاء شده با دگزامتازون شود.
الهام عینی گندمانی؛ جلیل رئیسی
چکیده
چکیدههدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی شدید و مکمل دهی اسپیرولینا بر سیستم ایمنی هومورال، آمادگی قلبی تنفسی و ترکیب بدنی زنان دارای اضافه وزن بود. آزمودنیهای پژوهش حاضر 30 نفر دانشجوی غیرفعال ( قد(سانتیمتر): 8/2 ± 7/161، وزن(کیلو گرم): 43/8 ± 76/75، سن(سال): 66/6 ± 06/25) بودند. آزمودنی‌ها به سه گروه 10 نفری ( HIIT- دارونما، ...
بیشتر
چکیدههدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی شدید و مکمل دهی اسپیرولینا بر سیستم ایمنی هومورال، آمادگی قلبی تنفسی و ترکیب بدنی زنان دارای اضافه وزن بود. آزمودنیهای پژوهش حاضر 30 نفر دانشجوی غیرفعال ( قد(سانتیمتر): 8/2 ± 7/161، وزن(کیلو گرم): 43/8 ± 76/75، سن(سال): 66/6 ± 06/25) بودند. آزمودنی‌ها به سه گروه 10 نفری ( HIIT- دارونما، HIIT - اسپیرولینا، اسپیرولینا) تقسیم شدند. آزمودنیهای گروه تمرین به مدت 8 هفته (3 جلسه در هفته با 4-7 تکرار در هر جلسه) در تمرینات HIIT با شدت 90 درصد ضربان قلب بیشینه شرکت کردند. گروه مکمل میزان 6 گرم در روز پودر اسپیرولینا دریافت کردند. نمونه گیری خونی به منظور تعیین سطوح IgA و IgG بوسیله ی روش آزمایشگاهی توربیدومتری، گرفته شد. کاهش معناداری در شاخص توده بدن، WHR، درصد چربی بدن و افزایش معناداری در توده بدون چربی، VO2max، IgA در هر سه گروه مشاهده شد. در میزان IgG در دو گروه HIIT- دارونما، HIIT – اسپیرولینا افزایش معناداری وجود داشت (77/6-t=، 001/0 p=). اما در میزان سطوح IgG تفاوت معناداری بین قبل و بعد از مکمل دهی در گروه اسپیرولینا مشاهده نگردید (054/1- t=، 07/0 p=). میتوان نتیجه گرفت که 8 هفته تمرین تناوبی شدید و مکمل اسپیرولینا سبب افزایش کارکرد سیستم ایمنی و آمادگی قلبی تنفسی میشود. همچنین 8 هفته تمرین تناوبی شدید و مکمل اسپیرولینا با کاهش شاخص توده بدن، WHR، درصد چربی بدن و افزایش توده بدون چربی، سبب کاهش وزن و ایجاد تناسب اندام در زنان میشود.
زهرا رستمی هشجین؛ رامین امیرساسان؛ سعید نیکوخصلت؛ وحید ساری صراف
چکیده
هدف: آیریزین، یکی از عواملی است که آثار مفید فعالیت ورزشی بر تغییر بافت آدیپوز، پروتئین جفت نشده1 (UCP1) و متابولیسم را میانجیگری میکند. بنابراین هدف از مطالعه حاضر تعیین تأثیر شش هفته تمرین تناوبی شدید با مکملیاری زردچوبه بر مقادیر آیریزین، UCP1 و ترکیب بدن در زنان چاق بود. روش‌شناسی: سی زن چاق (kg.m2 78/1± 08/33 BMI=) با دامنه سنی ...
بیشتر
هدف: آیریزین، یکی از عواملی است که آثار مفید فعالیت ورزشی بر تغییر بافت آدیپوز، پروتئین جفت نشده1 (UCP1) و متابولیسم را میانجیگری میکند. بنابراین هدف از مطالعه حاضر تعیین تأثیر شش هفته تمرین تناوبی شدید با مکملیاری زردچوبه بر مقادیر آیریزین، UCP1 و ترکیب بدن در زنان چاق بود. روش‌شناسی: سی زن چاق (kg.m2 78/1± 08/33 BMI=) با دامنه سنی 20 الی 25 سال در قالب یک طرح نیمه تجربی با پیش آزمون-پس آزمون، بصورت هدفمند انتخاب شد و بطور تصادفی به دو گروه پانزده نفره تمرین تناوبی شدید (HIIT) - دارونما و گروه تمرین HIIT - مکمل زردچوبه (سه میلیگرم کورکومین به ازای هر کیلوگرموزن بدن در یک روز) تقسیم شد. دوره آمادهسازی به مدت سه هفته و تمرین HIIT به مدت شش هفته انجام شد (چهار جلسه در هفته). نمونههای خونی در دو مرحله قبل و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی در فاز فولیکولی گرفته شد. آیریزین و UCP1 سرمی به روش الایزا اندازهگیری شدند. یافته‌ها: در هر دو گروه بعد از نه هفته مداخله مقادیر آیریزین، چربی زیرپوستی و BMI بطور معنیداری کاهش یافت، و مقادیر UCP1 و حداکثر اکسیژن مصرفی بطور معنیداری افزایش یافت (05/0P<). تفاوت بینگروهی معنیداری برای مقادیر آیریزین، UCP1، چربی زیرپوستی کل، BMI و VO2max وجود نداشت (05/0P> ). نتیجه‌گیری: شش هفته تمرین تناوبی شدید با مکملیاری زردچوبه احتمالا میتواند با کاهش مقادیر آیریزین و افزایش مقادیر UCP1، ترکیب بدن را بهبود بخشد.
فرشته سهیلی؛ محمد عزیزی؛ رحمن سوری؛ وریا طهماسبی
چکیده
هدف: مقاومت به انسولین نقش مهمی در ایجاد ناهنجاریهایی همچون نقص در تحمل گلوکز، دیابت نوع2، چاقی و هیپرلیپیدمی دارد. کشف پروتئین تیروزین فسفاتاز 1B (PTP-1B) بهنظر میرسد نقطه عطفی در بررسی انتقال سیگنالدهی انسولین است. لذا هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر 6 هفته تمرینات تناوبی شدید (HIIT) بر بیان ژن پروتئین تیروزین فسفاتاز1B در بافت ...
بیشتر
هدف: مقاومت به انسولین نقش مهمی در ایجاد ناهنجاریهایی همچون نقص در تحمل گلوکز، دیابت نوع2، چاقی و هیپرلیپیدمی دارد. کشف پروتئین تیروزین فسفاتاز 1B (PTP-1B) بهنظر میرسد نقطه عطفی در بررسی انتقال سیگنالدهی انسولین است. لذا هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر 6 هفته تمرینات تناوبی شدید (HIIT) بر بیان ژن پروتئین تیروزین فسفاتاز1B در بافت عضله رتهای دیابتی نوع2 میباشد روش‌شناسی: در این تحقیق، 20 سر رت نر10 هفتهای دیابتی شده به طور تصادفی در دو گروه تمرین تناوبی شدید و کنترل تقسیم شدند. گروه تمرین، برنامه HIIT را هر هفته 5 جلسه 30 دقیقهای به مدت 6 هفته در قالب دویدن روی تردمیل انجام دادند، به طوری که سرعت دویدن به تدریج از 25 متر در دقیقه در هفته اول به 35 متر در دقیقه در هفته ششم افزایش یافت، چهل و هشت ساعت پس از آخرین جلسه تمرین نمونهگیری خونی و بافتبرداری از عضله دوقلوی رتها انجام شد و بیانژن از طریق روش Real-Time PCR انجام شد. از آزمون شپیروویلک و tمستقل در سطح معناداری 05/0P≤ برای تجزیه و تحلیل دادهها استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که PTP-1B در رتهای گروه تمرین HIIT کاهش یافت اما از لحاظ آماری معنیدار نبود (432/0=P)، درحالی که شاخص مقاومت به انسولین و گلوکز ناشتا کاهش معنیداری را نشان دادند (001/0=P) اما انسولین سرم بهطور معنیداری افزایش یافت (003/0=P). نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج حاصل، به نظر میرسد تمرین تناوبی شدید با وجود بهبود در دیابت نوع2 و مقاومت به انسولین تأثیری بر بیان ژن PTP-1B نداشته باشد. واژگان کلیدی: بیان ژن PTP-1B، دیابت نوع2، تمرین تناوبی شدید، مقاومت به انسولین.
مطهره حاجتی مدارایی؛ محمدرضا کردی؛ عباسعلی گایینی
دوره 4، شماره 1 ، اردیبهشت 1393، ، صفحه 39-48
چکیده
هدف: هدف از پژوهش حاضر، مقایسه تأثیر هشت هفته تمرین تناوبی شدید (HIIT) و تمرین هوازی (AT) بر بیان ژنPGC-1α در عضله نعلی رتهای نر بالغ سالم است. روش پژوهش: به همین منظور 18 سر رت نر ویستار تهیه و تصادفی به سه گروه HIIT (n=6)، گروه AT (n=6) و گروه کنترل (n=6)تقسیم شدند. پس از دو هفته آشنایی رتها، برنامههای تمرینی به مدت هشت هفته اجرا شد. اجرای ...
بیشتر
هدف: هدف از پژوهش حاضر، مقایسه تأثیر هشت هفته تمرین تناوبی شدید (HIIT) و تمرین هوازی (AT) بر بیان ژنPGC-1α در عضله نعلی رتهای نر بالغ سالم است. روش پژوهش: به همین منظور 18 سر رت نر ویستار تهیه و تصادفی به سه گروه HIIT (n=6)، گروه AT (n=6) و گروه کنترل (n=6)تقسیم شدند. پس از دو هفته آشنایی رتها، برنامههای تمرینی به مدت هشت هفته اجرا شد. اجرای HIIT شامل شش دقیقه گرم کردن با شدت 50-60درصد VO2max، سه تناوب چهار دقیقهای با شدت 100- 90درصد VO2max و دو دقیقهای با شدت 60- 50درصد VO2max و شش دقیقه سرد کردن با شدت60-50درصد VO2max و پروتکل AT شامل شش دقیقه گرمکردن با شدت60-50درصد VO2max، بدنه اصلی 30 دقیقه با شدت75-70درصد VO2max و شش دقیقه سردکردن با شدت60-50درصد VO2max بود. ٢٤ ساعت پس از آخرین جلسۀ تمرین، نمونههای عضلانی استخراج و میزان بیان متغیر مربوطه به روش RT-PCR سنجیده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد، هشت هفته اجرای HIIT وAT هر دو، موجب افزایش معنیدار بیان ژنPGC-1α شد (0/05≥P) و بین تأثیر اجرای دو نوع تمرین بر بیان ژن PGC-1α اختلاف معنیداری وجود نداشت. نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های پژوهش حاضر، اجرای HIIT و AT هر دو باعث افزایش تقریباً یکسان بیان ژن PGC-1α در عضله نعلی رتهای سالم میشود.
