سوخت و ساز و فعالیت ورزشی

چکیده هدف: مطالعه حاضر تاثیر یک ماه روزه‌داری بر قند خون ناشتا، TC، TG، HDL، LDL، VLDL، اوره، کراتینین، آنزیم‌های کبدی SGOT، SGPT، ALP، hsCRP، وزن بدن، وزن چربی و وزن بدون چربی بدن مورد بررسی قرار داد. 14 مرد فوتبالیست ... بیشتر چکیده هدف: مطالعه حاضر تاثیر یک ماه روزه‌داری بر قند خون ناشتا، TC، TG، HDL، LDL، VLDL، اوره، کراتینین، آنزیم‌های کبدی SGOT، SGPT، ALP، hsCRP، وزن بدن، وزن چربی و وزن بدون چربی بدن مورد بررسی قرار داد. 14 مرد فوتبالیست سالم (با انجام فعالیت ورزشی منظم در طول ماه مبارک)، در این تحقیق داوطلب شدند. روش پژوهش: آزمودنی ها به دو گروه 7 نفره روزه‌دار (سن: 83/3±61/22 سال، قد: 33/6±12/174 سانتی‌متر و وزن: 052/15±6/69 کیلوگرم) و کنترل (سن: 54/3±7/24 سال، قد: 44/5±98/172 سانتی‌متر و وزن: 15/10±74/67کیلوگرم) تقسیم شدند و در طی دو وهله (یک روز مانده به ماه رمضان و در روز 29) از آنها خون‌گیری به عمل آمد. در وهلۀ اول، نمونه‌های خونی در ساعت 10 صبح (پس از 12 ساعت ناشتایی) و در وهلۀ دوم (روز29)، به فاصلۀ 12 ساعت پس از صرف آخرین وعدۀ غذایی (ساعت 17) جمع‌آوری شدند. پس از اطمینان از توزیع طبیعی تمام داده‌ها (آزمون ks)، از آزمون تی همبسته برای مقایسه داده‌ها در سطح اطمینان 05/0 استفاده شد. یافته ها: در هیچ‌یک از گروه‌ها، یک ماه روزه‌داری تاثیر معنی‌داری بر هیچ‌کدام از فاکتورهای مورد مطالعه، نداشت. نتیجه گیری: در پایان نتیجه‌گیری می‌شود که اگر مقدار دریافت کالری و فعالیت بدنی روزانه تغییر چندانی نداشته باشد، احتمالا به دلیل سازگاری قبلی ورزشکاران، روزه‌داری سبب هیچ‌گونه پیامد ناخوشایندی بر سلامتی ورزشکاران نخواهد شد. واژگان کلیدی: روزه‌داری، فاکتورهای خونی، وضعیت آنتی اکسیدانی

مقایسۀ تاثیر تمرینات هوازی تداومی و تناوبی بر سطوح پلاسمایی ویسفاتین و مقاومت به انسولین مردان چاق

رضا رضایی شیرازی؛ فاطمه حسینی

دوره 3، شماره 1 ، فروردین 1392، صفحه 47-58

چکیده

چکیده هدف: هدف از این تحقیق مقایسۀ تاثیر 8 هفته تمرینات هوازی تداومی و تناوبی بر سطوح استراحتی ویسفاتین و مقاومت به انسولین مردان چاق 17 تا 25 سال بود. روش پژوهش: 50 مرد چاق سالم (سن: 9/3±05/22 سال، وزن: 8/12±85/89 ... بیشتر چکیده هدف: هدف از این تحقیق مقایسۀ تاثیر 8 هفته تمرینات هوازی تداومی و تناوبی بر سطوح استراحتی ویسفاتین و مقاومت به انسولین مردان چاق 17 تا 25 سال بود. روش پژوهش: 50 مرد چاق سالم (سن: 9/3±05/22 سال، وزن: 8/12±85/89 کیلوگرم، قد: 9/10±7/176 سانتی متر) به طور تصادفی به دو گروه تمرین هوازی تداومی و تناوبی تقسیم شدند. آزمودنی ها 5 جلسه در هفته و در هر جلسه به مدت 60 دقیقه با شدت 60 تا 80 درصد در گروه تداومی و 55 تا 85 درصد حداکثر ضربان قلب در گروه تناوبی با چرخ کارسنج فعالیت نمودند. برای تعیین معنی دار بودن تفاوت بین میانگین در پیش آزمون و پس آزمون از آزمون t وابسته و برای تعیین معنی داری پس آزمون بین گروه ها از آزمون t مستقل (05/0≥P) استفاده گردید. یافته ها: یافته های تحقیق نشان داد که 8 هفته تمرین هوازی موجب کاهش معنی دار سطوح استراحتی ویسفاتین در گروه تداومی و تناوبی و مقاومت به انسولین در گروه تداومی و تناوبی می گردد (05/0≥P)؛ این در حالی است که با مقایسۀ اختلاف میانگین پس آزمون بین گروه ها، در تغییرات سطوح استراحتی ویسفاتین و مقاومت به انسولین تفاوت معنی داری مشاهده نشد. نتیجه گیری: به طورکلی، می توان نتیجه گرفت که 8 هفته تمرین هوازی تداومی و تناوبی می تواند در سطوح استراحتی ویسفاتین و مقاومت به انسولین مردان چاق تاثیر داشته و همراه با کاهش شاخص تودۀ بدن، موجب کاهش متغیرهای مورد مطالعه گردد. واژگان کلیدی: فعالیت ورزشی، گلوکز، انسولین ناشتا، چربی احشایی

اثر تمرین هوازی بر مولکول محلول چسبان سلول‌های عروق و شاخص مقاومت انسولین در زنان مبتلا به دیابت نوع 2

نادر شوندی؛ عباس صارمی؛ سعیده طبیبی راد

دوره 3، شماره 1 ، فروردین 1392، صفحه 1-10

چکیده

چکیده هدف: اختلال آندوتلیال به عنوان یک رویداد کلیدی در پیشرفت و توسعۀ آترواسکلروزیس در نظر گرفته شده‌است. از طرف دیگر بیماری دیابت نیز با اختلال آندوتلیال همراه است. از میان عامل‌های اختلال آندوتلیال ... بیشتر چکیده هدف: اختلال آندوتلیال به عنوان یک رویداد کلیدی در پیشرفت و توسعۀ آترواسکلروزیس در نظر گرفته شده‌است. از طرف دیگر بیماری دیابت نیز با اختلال آندوتلیال همراه است. از میان عامل‌های اختلال آندوتلیال می‌توان به مولکول چسبان سلول‌های عروق اشاره کنیم. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرین هوازی بر مولکول محلول چسبان سلول‌های عروق و شاخص مقاومت انسولین در زنان مبتلا به دیابت نوع 2 است. روش پژوهش: 16 نفر زن مبتلا به دیابت نوع 2 (سن 87/7±81/50 سال، وزن 27/15±82/75 کیلوگرم) به ‌طور تصادفی در 2 گروه هوازی (11نفر) و کنترل (5 نفر) قرار گرفتند. گروه هوازی به مدت 8 هفته، 3 جلسه در هفته و هر جلسه 6045 دقیقه با شدت 60% HRR به فعالیت پرداختند. نمونه‌های خون جهت اندازه‌گیری سطوح سرمی VCAM1 و انسولین در 2 مرحله، پیش‌آزمون و پس‌آزمون پس از 1210 ساعت ناشتایی تهیه شد. برای بررسی نتایج از آزمون‌های t مستقل و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین گروه هوازی و کنترل تفاوت معنی‌داری در سطوح سرمی VCAM1 مشاهده شد (05/0P≤). همچنین بین سطوح سرمی VCAM1 با مقاومت انسولین به دنبال تمرینات هوازی ارتباط وجود دارد (729/0=r). نتیجه‌گیری: هشت هفته تمرین هوازی احتمالاً می‌تواند باعث کاهش مولکول چسبان سلول‌های عروقی شده و این کاهش با مقاومت انسولینی رابطۀ مستقیمی دارد. کاهش مقاومت انسولین به همراه کاهش مولکول چسبان احتمالاً باعث کاهش بیماری‌های قلبیعروقی در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 می‌شود. واژگان کلیدی: تمرین هوازی، مولکول چسبان سلول‌های عروقی، شاخص مقاومت انسولین

اثر مکمل کراتین بر سطح لاکتات خون به دنبال یک جلسه فعالیت ورزشی هوازی وامانده‏ساز

مهرزاد مقدسی؛ محدثه‌السادات نعمت‏الله‏زاده ماهانی؛ محدثه‌السادات نعمت‏الله‏زاده ماهانی

دوره 3، شماره 1 ، فروردین 1392، صفحه 59-69

چکیده

چکیده هدف: تاثیر مکمل کراتین بر تغییرات سطح لاکتات خون ناشی از فعالیت ورزشی مورد بحث است. بنابراین هدف تحقیق حاضر بررسی اثر مکمل کراتین بر سطح لاکتات خون به دنبال یک جلسه تمرین هوازی وامانده‏ساز بود. روش ... بیشتر چکیده هدف: تاثیر مکمل کراتین بر تغییرات سطح لاکتات خون ناشی از فعالیت ورزشی مورد بحث است. بنابراین هدف تحقیق حاضر بررسی اثر مکمل کراتین بر سطح لاکتات خون به دنبال یک جلسه تمرین هوازی وامانده‏ساز بود. روش پژوهش: 20 مرد جوان سالم (میانگین و انحراف معیار سن 8/0±4/22 سال، وزن 5/8±8/71 کیلوگرم، شاخص تودۀ بدن 5/2±5/23 کیلوگرم بر متر مربع و حداکثر اکسیژن مصرفی 2/7±7/37 میلی‎لیتر بر کیلوگرم بر دقیقه) به طور تصادفی به دو گروه دارونما (10=n) و مکمل (10=n) تقسیم شدند. آزمودنی‌ها در گروه مکمل روزانه 20 گرم کراتین به مدت 7 روز و آزمودنی‌ها در گروه دارونما به همان مقدار آرد گندم مصرف کردند. در مکمل سازی از روش دوسو کور استفاده شد. پس از یک هفته مکمل‏سازی، از کلیۀ آزمودنی‏‏ها درخواست ‏‏شد تا در آزمون فعالیت ورزشی هوازی وامانده‏ساز شرکت نمایند. قبل از فعالیت، بلافاصله، 10 و 20 دقیقه پس از اتمام فعالیت نمونه‏گیری خونی انجام شد. یافته‌ها: پس از یک هفته مصرف مکمل کراتین میزان وزن بدن، شاخص تودۀ بدن، تودۀ بدون چربی و سطح کراتین در گروه مکمل افزایش معنی‏داری یافت (05/0>P). سطح لاکتات خون پس از فعالیت در هر دو گروه به طور معنی‏داری افزایش یافت (05/0>P). 10 دقیقه پس از اتمام فعالیت، سطح لاکتات خون نسبت به اتمام آزمون در هر دو گروه کاهش معنی‏داری پیدا کرد (05/0>P) و کاهش در گروه مکمل بیشتر از گروه دارونما بود (05/0>P). روند کاهش سطح لاکتات تا 20 دقیقه پس از اتمام فعالیت همچنان ادامه داشت اما این افزایش در گروه مکمل سریع‌تر از گروه دارونما بود (05/0>P). نتیجه‌گیری: به طور کلی مصرف مکمل کراتین ممکن است در دفع سریع‌تر لاکتات پس از فعالیت موثر باشد هرچند تحقیقات بیشتری در این زمینه نیاز است. واژگان کلیدی: مکمل کراتین، لاکتات، خستگی، فعالیت هوازی وامانده‏‏‏ساز

مقایسۀ اثر زمان استراحت 1 و 3 دقیقه بین نوبت‌ها و حرکات تمرین با وزنه بر شاخص‌های آسیب عضلانی و حفظ تکرارهای متوالی حرکات در مردان جوان تمرین‌نکرده

بهمن میرزایی؛ فرهاد رحمانی‌نیا؛ مرتضی نسترن

دوره 3، شماره 1 ، فروردین 1392، صفحه 71-80

چکیده

چکیده هدف: مطالعات گوناگون نشان داده اند که زمان‌های استراحتی مختلف اثر معنی‌داری بر پاسخ‌های هورمونی، متابولیکی و قلبی‌عروقی می‌گذارد. این عامل می‌تواند به پاسخ‌های متفاوت آسیب عضلانی منجر شود ... بیشتر چکیده هدف: مطالعات گوناگون نشان داده اند که زمان‌های استراحتی مختلف اثر معنی‌داری بر پاسخ‌های هورمونی، متابولیکی و قلبی‌عروقی می‌گذارد. این عامل می‌تواند به پاسخ‌های متفاوت آسیب عضلانی منجر شود و اهداف تمرین را دستکاری کند. هدف این پژوهش مقایسۀ اثر زمان های استراحت بین نوبتی و حرکتی 1 و 3 دقیقه بر شاخص های آسیب عضلانی و حفظ تکرارهای حرکات متوالی بود. روش پژوهش: 12 نفر آزمودنی تمرین‌نکرده (سن 06/2±17/23 سال، قد 55/3±17/175سانتی‌متر، وزن 26/8±33/67 کیلوگرم و چربی 82/1±67/16 درصد) در دو جلسه فعالیت مقاومتی با دو هفته استراحت بین هر جلسه در این پژوهش شرکت کردند. ترتیب حرکات در هر جلسه شامل جلوپا، جلوبازو با هالتر، پشت پا، پشت بازو خوابیده با هالتر، پرس پا و پرس سینه با شدت 80 درصد 1RM تا سرحد خستگی بود. آزمودنی‌ها به صورت تصادفی برای زمان های بین‌نوبتی و حرکتی 1 و 3 دقیقه در هر جلسه فعالیت مقاومتی انتخاب شدند. آنزیم های کراتین کیناز (CK) و آسپارتات آمینوترنسفراز (AST) پیش از آزمون، 24 و 48 ساعت پس از فعالیت مقاومتی اندازه گیری شد. همچنین کوفتگی عضلانی توسط مقیاس شیلاجا (PAS) قبل از شروع فعالیت، بلافاصله، 24 و 48 ساعت پس از فعالیت مقاومتی مورد ارزیابی قرار گرفت. از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر، t همبسته و آزمون تعقیبی بونفرونی برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها استفاده شد. یافته ها: غلظت ‌آنزیم‌های CK، AST در زمان‌های 24 و 48 ساعت و کوفتگی عضلانی نیز در زمان‌های بلافاصله، 24 و 48 ساعت پس از فعالیت مقاومتی در هر دو گروه به طور معنی‌داری افزایش یافت (05/0P≤)، اما تفاوت معنی‌داری در کوفتگی عضلانی و غلظت آنزیم‌ها بین دو گروه در زمان‌های مختلف مشاهده نشد. همچنین نتایج نشان داد که زمان استراحت 3 دقیقه منجر به افزایش تکرارها می‌شود (05/0P≤). نتیجه‌گیری: تفاوت حجم کار و حفظ تکرارها در بین زمان های استراحتی مختلف، مستقل از پاسخ‌های آسیب عضلانی و کوفتگی عضلانی است. همچنین زمان استراحت 3 دقیقه‌ای منجر به حفظ تکرارها و بازیافت مناسب می‌شود. واژگان کلیدی: شاخص‌های بیوشیمیایی، زمان بازیافت، حجم تمرین

تغییرات سطوح اپلین پلاسما و شاخص مقاومت به انسولین پس از یک برنامۀ تمرینات هوازی در زنان سالم دارای اضافه‌وزن

حمید محبی؛ تهمینه سعیدی ضیابری؛ محمدحسن هدایتی امامی

دوره 3، شماره 1 ، فروردین 1392، صفحه 11-20

چکیده

چکیده هدف: اپلین یک ادیپوکین است که با مقاومت به انسولین و دیابت نوع 2 ارتباط نزدیکی دارد. در مطالعۀ حاضر اثر یک برنامۀ تمرین هوازی بر سطوح اپلین پلاسما و مقاومت به انسولین در زنان سالم دارای اضافه‌وزن ... بیشتر چکیده هدف: اپلین یک ادیپوکین است که با مقاومت به انسولین و دیابت نوع 2 ارتباط نزدیکی دارد. در مطالعۀ حاضر اثر یک برنامۀ تمرین هوازی بر سطوح اپلین پلاسما و مقاومت به انسولین در زنان سالم دارای اضافه‌وزن بررسی شد. روش پژوهش: در تحقیق حاضر 18 زن سالم به طور تصادفی انتخاب و در دو گروه تمرین (9 نفر، سن 22/6±45 سال، شاخص تودۀ بدنی 61/2±17/26 کیلوگرم بر متر مربع) و کنترل (9 نفر، سن 14/3±88/42 سال، شاخص تودۀ بدنی 58/2±14/27 کیلوگرم بر متر مربع) در این مطالعه قرار گرفتند. آزمودنی‌های گروه تمرین 8 هفته برنامۀ دویدن و پیاده روی را 3 جلسه در هفته با شدت 6070 درصد حداکثر ضربان قلب بیشینه اجرا کردند. قبل و بعد از برنامه، درصد چربی بدن، شاخص تودۀ بدن، نسبت دور کمر به لگن و همچنین سطوح اپلین، انسولین و گلوکز پلاسما و شاخص مقاومت به انسولین پس از 12 ساعت ناشتای شبانه اندازه گیری شد. یافته ها: تغییرات معنی داری در سطوح اپلین، انسولین، گلوکز پلاسما و شاخص مقاومت انسولینی گروه ها نسبت به آزمون اولیه و بین گروه ها مشاهده نشد. نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرین با شدت پایین تا متوسط یا کاهش تودۀ چربی بدن نمی تواند اثر قابل ملاحظه ای بر مقادیر اپلین خون و مقاومت به انسولین در زنان سالم دارای اضافه‌وزن داشته باشد، در حالی‌که ممکن است سطوح اپلین با تغییر در سطوح انسولین یا شاخص مقاومت انسولینی تغییر کند. واژگان کلیدی: آدیپوکین، کاهش وزن، اپلین پلاسما، تمرین هوازی

تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی بر عوامل تحریکی و مهاری آسیب عروق قلبی موش صحرایی ویستار دیابتی

عباس‌علی گایینی؛ آیدا بهرامیان؛ محسن جاویدی

دوره 3، شماره 1 ، فروردین 1392، صفحه 21-32

چکیده

چکیده هدف: دیابت ملیتوس، سندرومی متابولیکی است که با افزایش گلوکز خون ناشی از کمبود انسولین و یا کاهش حساسیت انسولینی بدن مشخص می شود. شرایط التهاب مزمن در بیماری دیابت با بیان آنزیم COX2 همراه است. از متابولیت‌های ... بیشتر چکیده هدف: دیابت ملیتوس، سندرومی متابولیکی است که با افزایش گلوکز خون ناشی از کمبود انسولین و یا کاهش حساسیت انسولینی بدن مشخص می شود. شرایط التهاب مزمن در بیماری دیابت با بیان آنزیم COX2 همراه است. از متابولیت‌های مهم و موثر این آنزیم در هموستاز قلبی عروقی TXA2 و PGI2 می‌باشد. پروستاسایکلین رگ گشای قوی دیواره عروقی و مانع انباشت پلاکت هاست و ترومبوکسان A2 سبب انقباض و تکثیر عضلات صاف، انباشت و تغییر شکل پلاکت ها می شود. پژوهش حاضر به بررسی تاثیر 8 هفته فعالیت ورزشی مقاومتی بر بیان آنزیم COX2 و متابولیت‌های آن شامل TXA2 و PGI2 در موش‌های صحرایی نر ویستار دیابتی می‌پردازد. روش پژوهش: در مطالعه‌ای تجربی تعداد 24 سر موش صحرایی ویستار به دو گروه تمرین مقاومتی (12=n) و کنترل (12=n) تقسیم شدند. پروتکل تمرین مقاومتی شامل یک ست 10 تکرار بالارفتن از نردبان تمرینات مقاومتی همراه با وزنۀ متصل به قاعدۀ دم (7570 درصد حداکثر ظرفیت حمل وزنۀ هر موش صحرایی) سه جلسه در هفته و به مدت 8 هفته بود. 48 ساعت پس از آخرین جلسۀ تمرین موش‌ها بی‌هوش شدند و خون گیری از قلب انجام شد، سپس قلب موش برداشته شد و بطن چپ جداسازی شد و برای سنجش متغیرهای COX2، TXA2، PGI2 مورد استفاده قرار گرفت. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از نرم‌افزار SPSS 16 انجام شد. یافته ها: نتایج آزمون تی مستقل نشان داد تمرین مقاومتی موجب کاهش معنی دار گلوکز پلاسما شده‌است (05/0≥P)، اما میزان انسولین پلاسما بین گروه ها تفاوت معنی‌داری نداشت. همچنین، نتایج آزمون تی نشان داد تمرین مقاومتی موجب تغییر معنی‌دار میزان PGI2 و TXA2 در مقایسه با گروه کنترل نشده‌است. با وجود این، میزان COX2 در گروه تمرین مقاومتی (69/41±09/296) در مقایسه با گروه کنترل (8/26±8/252) در حد معنی‌داری افزایش داشته‌است (05/0≥P). نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان می‌دهد 8 هفته تمرین مقاومتی در موش‌های صحرایی ویستار دیابتی تاثیر بارزی بر عوامل تحریکی و مهاری آسیب عروق قلبی ندارد و به نظر می‌رسد پروتکل یادشده تاثیری بر آسیب رگ‌های مویین قلبی ندارد. به دلیل کمبود اطلاعات در این زمینه پژوهشگران مطالعات بیشتر را اجتناب‌ناپذیر می‌دانند. واژگان کلیدی: آنزیم سیکلواکسیژناز2، پروستاسایکلین، ترومبوکسان A2، گلوکز خون، تمرین مقاومتی

سوخت و ساز و فعالیت ورزشی

مقالات آماده انتشار

شماره جاری

دوره 14 (1403)

دوره 13 (1402)

دوره 12 (1401)

دوره 11 (1400)

دوره 10 (1399)

دوره 9 (1398)

دوره 8 (1397)

دوره 7 (1396)

دوره 6 (1395)

دوره 5 (1394)

دوره 4 (1393)

دوره 3 (1392)

دوره 2 (1391)

دوره 1 (1390)

دوره و شماره: دوره 3، شماره 1، فروردین 1392

اثر یک ماه روزه داری بر برخی از فاکتورهای خونی، وضعیت آنتی اکسیدانی و تغییرات وزن در مردان فوتبالیست باشگاهی

چکیده

مقایسۀ تاثیر تمرینات هوازی تداومی و تناوبی بر سطوح پلاسمایی ویسفاتین و مقاومت به انسولین مردان چاق

چکیده

اثر تمرین هوازی بر مولکول محلول چسبان سلول‌های عروق و شاخص مقاومت انسولین در زنان مبتلا به دیابت نوع 2

چکیده

اثر مکمل کراتین بر سطح لاکتات خون به دنبال یک جلسه فعالیت ورزشی هوازی وامانده‏ساز

چکیده

مقایسۀ اثر زمان استراحت 1 و 3 دقیقه بین نوبت‌ها و حرکات تمرین با وزنه بر شاخص‌های آسیب عضلانی و حفظ تکرارهای متوالی حرکات در مردان جوان تمرین‌نکرده

چکیده

تغییرات سطوح اپلین پلاسما و شاخص مقاومت به انسولین پس از یک برنامۀ تمرینات هوازی در زنان سالم دارای اضافه‌وزن

چکیده

تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی بر عوامل تحریکی و مهاری آسیب عروق قلبی موش صحرایی ویستار دیابتی

چکیده