سوخت و ساز و فعالیت ورزشی

هدف: به نظر می رسد که تمرین ورزشی برای بهبود سندروم متابولیک و چاقی موثر باشد، با این وجود پیشینه ی محدودی در خصوص تمرینات ریتمیک در آب و افراد یائسه وجود دارد. لذا هدف از پژوهش حاضر، تعیین اثر تمرینات ... بیشتر هدف: به نظر می رسد که تمرین ورزشی برای بهبود سندروم متابولیک و چاقی موثر باشد، با این وجود پیشینه ی محدودی در خصوص تمرینات ریتمیک در آب و افراد یائسه وجود دارد. لذا هدف از پژوهش حاضر، تعیین اثر تمرینات ریتمیک در آب بر لپتین، آلدوسترون و فشار خون زنان یائسه چاق مبتلا به سندروم متابولیک بود. روش شناسی : این مطالعه یک کارآزمایی بالینی بود که روی 31 زن 75-65 ساله چاق و یائسه مبتلا به سندروم متابولیک (15 نفر گروه شاهد و 16 نفر گروه تجربی) انجام شد. داوطلبین به صورت تصادفی به دو گروه شاهد و تجربی تقسیم شدند. گروه تجربی 12 هفته، سه جلسه در هفته و 60 دقیقه در هر جلسه تمرینات ریتمیک در آب را انجام دادند. متغیرهای لپتین، آلدوسترون و فشارخون قبل و پس از اتمام مداخله در هر دو گروه اندازه گیری شد. جهت تحلیل داده ها از آزمون های تی همبسته و کوواریانس در نرم افزار SPSS نسخه 21 استفاده شد.یافته ها: 12 هفته تمرینات ریتمیک در آب موجب کاهش معنی دار لپتین (001/0 P =)، آلدوسترون (001/0 P =)، فشارخون سیستولیک (001/0 P =)، و فشار خون دیاستولیک (031/0 P=) زنان یائسه چاق مبتلا به سندروم متابولیک شد.نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرینات ریتمیک در آب تاثیر مطلوبی بر لپتین، آلدوسترون و فشارخون زنان یائسه چاق مبتلا به سندروم متابولیک دارد.واژگان کلیدی: لپتین، آلدسترون، فشار خون و تمرینات ریتمیک در آب

مقاله پژوهشی Released under (CC BY-NC) license I Open Access I

اثرتمرین مقاومتی-هوازی بر رشد تارهای عضلانی، تستوسترون سرم و گیرنده های آندروژنی عضله نعلی موش های صحرایی نر با رده های سنی مختلف

محمد مهدی باقرپور طبالوندانی؛ محمدرضا فدائی چافی؛ علیرضا علمیه

دوره 10، شماره 2 ، آذر 1399

https://doi.org/10.22124/jme.2021.19982.217

چکیده

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرینات مقاومتی–هوازی بر رشد تارهای عضله نعلی، سرم تستوسترون و گیرنده‌های آندروژنی عضله موش‌های صحرایی نر با رده‌های سنی مختلف می‌ باشد.30 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار ... بیشتر هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرینات مقاومتی–هوازی بر رشد تارهای عضله نعلی، سرم تستوسترون و گیرنده‌های آندروژنی عضله موش‌های صحرایی نر با رده‌های سنی مختلف می‌ باشد.30 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار کودک 2 هفته ای (10n=)، جوان 6 هفته ای (10n=) و سالمند 96 هفته ای (10n=) در دو گروه تمرین و کنترل قرار گرفتند.گروه تمرین بعد از یک هفته آشنایی در برنامه 6 روز تمرین در هفته به طور متناوب یک روز مقاومتی و یک روز هوازی به مدت 6 هفته شرکت کردند. موش‌ها 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی بیهوش و بعد از خونگیری کشته و عضله دو قلو و نعلی استخراج شدند. همچنین سرم خون جداسازی شد و سپس غلظت تستوسترون خون به روش الایزا، رشد عضلانی توسط میکروسکوپ نوری و بیان ژنی گیرنده های آندروژنی عضله نعلی به روش Real Time PCR اندازه‌گیری گردید. نتایج نشان داد سطح مقطع تارهای عضلانی گروه های تمرین کودک (001/0=p)، جوان (003/0=p) و سالمند (001/0=p) نسبت به گروه‌های کنترل بیشتر بود. بین تستوسترون سرم گروه تمرین و کنترل رده سنی کودک تفاوت معنی-داری وجود نداشت (6/0=p). در حالی‌که تستوسترون سرم گروه‌های تمرین در هر دو رده سنی جوان (008/0= p) و سالمند (001/0=p) بیشتر از گروه‌های کنترل بود. همچنین در بیان گیرنده‌های آندروژنی، تفاوت معنی‌داری بین گروه‌های تمرین و کنترل کودک (3/0=p)، جوان (3/0=p) و سالمند (8/0=p) مشاهده نشد. تمرین مقاومتی-هوازی می تواند با افزایش غلظت تستوسترون باعث هایپرتروفی عضلانی در سنین مختلف گردد و با تسریع فرایند رشد مانع از آتروفی عضلانی در سالمندی شود.

مقاله پژوهشی Released under (CC BY-NC) license I Open Access I

اثر مصرف ترکیبی کافئین و کربوهیدرات بر عملکرد بی‌هوازی و قدرت عضلانی ووشوکاران زن

الهام معتمدی؛ مریم ابراهیمی؛ ابوذر جوربنیان

دوره 10، شماره 2 ، آذر 1399، صفحه 121-130

https://doi.org/10.22124/jme.2022.22486.233

چکیده

هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر مصرف ترکیبی کافئین و کربوهیدرات بر عملکرد بی‌هوازی و قدرت عضلانی ووشوکاران زن بود.روش پژوهش: 7 زن ووشوکار با میانگین سنی 11/6 ± 00/22 سال، وزن 87/4 ± 96/52 کیلوگرم و قد 28/5 ... بیشتر هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر مصرف ترکیبی کافئین و کربوهیدرات بر عملکرد بی‌هوازی و قدرت عضلانی ووشوکاران زن بود.روش پژوهش: 7 زن ووشوکار با میانگین سنی 11/6 ± 00/22 سال، وزن 87/4 ± 96/52 کیلوگرم و قد 28/5 ± 29/161 سانتی‌متر در 4 نوبت با فاصلۀ یک هفته پاکسازی، پس از مصرف تصادفی یکی از مکمل‌های کافئین (به میزان 6 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن در 250 میلی‌لیتر آب)، کربوهیدرات 8% (گرم کربوهیدرات در 250 میلی‌لیتر آب)، کافئین+کربوهیدرات و دارونما در آزمون‌های یک تکرار بیشینه (1RM) پرس سینه و پرس پا و بعد از 15 دقیقه استراحت در آزمون رست شرکت نمودند. داده‌های پژوهش با استفاده از آزمون‌های آنالیز واریانس با اندازه‌گیری مکرر و بونفرونی در نرم‌افزار 26SPSS و سطح معنی‌داری 05/0 = α مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.نتایج: کافئین به‌تنهایی اثری بر متغیرهای پژوهش نداشت (05/0 ≤ P). مصرف کربوهیدرات 1RM پرس سینه را 7%⁓ (010/0 = P) و پرس پا را 16%⁓ (033/0 = P) بهبود بخشید. مصرف ترکیبی کافئین+کربوهیدرات میانگین توان بی‌هوازی را 15%⁓ (027/0 = P)، 1RM پرس پا را 39%⁓ (020/0 = P) و 1RM پرس سینه را 26%⁓ (005/0 = P) افزایش داد. نتیجه گیری: به نظر می‌رسد برای افزایش قدرت، کربوهیدرات اثر بهتری نسبت به کافئین دارد، اما ترکیب آن با کافئین احتمالاً به‌دلیل اثر بر سیستم عصبی مرکزی و تشدید اثر کربوهیدرات علاوه بر بهبود بیشتر قدرت عضلانی، میانگین توان بی‌هوازی زنان ووشوکار را نیز تغییر خواهد داد.

مقاله پژوهشی Released under (CC BY-NC) license I Open Access I

تأثیر 8 هفته تمرین هوازی تناوبی به همراه مصرف مکمل سیلی مارین بر شاخص‌های بافتی آنتی اکسیدانی، آسیب کبدی و آتروژنیک رت‌های نر ویستار تغذیه شده با غذای پرچرب

مسعود شکی؛ فاطمه حسینی؛ سعید قربانی؛ رضا رضایی شیرازی؛ حشمت اله پارسیان

دوره 10، شماره 2 ، آذر 1399

https://doi.org/10.22124/jme.2021.19552.215

چکیده

هدف: مطالعه حاضر به بررسی تأثیر تمرین هوازی تناوبی به همراه مصرف مکمل سیلی‌مارین بر شاخص‌های بافتی آنتی‌اکسیدانی، آسیب کبدی و آتروژنیک رت‌های نر ویستار تغذیه شده با غذای پرچرب پرداخت.روش بررسی: مطالعه ... بیشتر هدف: مطالعه حاضر به بررسی تأثیر تمرین هوازی تناوبی به همراه مصرف مکمل سیلی‌مارین بر شاخص‌های بافتی آنتی‌اکسیدانی، آسیب کبدی و آتروژنیک رت‌های نر ویستار تغذیه شده با غذای پرچرب پرداخت.روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع تجربی و روش آزمایشگاهی بود. بدین منظور، 35 سر رت نر نژاد ویستار با سن سه هفته و وزن 08/7±45/160 گرم، به روش تصادفی به 5 گروه‌ 7 سری شامل کنترل غذای معمولی (ODC)، کنترل غذای چرب (FDC)، غذای چرب+مکمل (FDS)، غذای چرب+تمرین (FDE)، غذای چرب+تمرین+مکمل (FDSE) تقسیم شدند. برنامه تمرینی شامل 8 هفته، 5 جلسه 30 دقیقه‌ای فعالیت روی نوارگردان در هفته بود. مکمل سیلی‌مارین با دوز 140 میلی‌گرم/کیلوگرم/روزانه نسبت به وزن بدن به مدت دو هفته گاواژ می‌‌شد. 48 ساعت پس از آخرین جیره غذایی، نمونه‌ بافتی و خون‌گیری انجام و داده‌ها تحلیل شدند.یافته‌ها: متغیرهایALT، AST، ALP، MDA، TC و TG در گروه‌های غذای چرب+تمرین+مکمل و غذای چرب+تمرین نسبت به گروه کنترل غذای چرب کاهش معنی‌داری داشتند. در حالی‌‌که متغیرهای SOD و HDL-C، تنها در گروه غذای چرب+تمرین+مکمل نسبت به کنترل غذای چرب افزایش معنی‌داری داشت. متغیرهای LDL-C و AIP نیز تنها در گروه غذای چرب+تمرین+مکمل نسبت به کنترل غذای چرب کاهش معنی‌داری داشتند (05/0>p).نتیجه‌گیری: استفاده از تمرین هوازی تناوبی به تنهایی یا با مصرف مکمل سیلی‌مارین، سبب کاهش متغیرهای خطرزای بیماری کبد چرب غیرالکلی از قبیل آنزیم‌های درگیر و شاخص آتروژنیک در موش‌های تغذیه‌شده با غذای پرچرب می‌شود؛ بنابراین می-تواند از طریق افزایش عملکرد آنتی‌اکسیدانی و کاهش پروفایل چربی‌های خون، به بهبود عارضه موردنظرکمک نماید.

مقاله پژوهشی Released under (CC BY-NC) license I Open Access I

اثرات هم‌افزایی تمرین هوازی و کپسایسین بر بیان ژن FNDC5 و مقادیر پروتئینی آیریزین بافت چربی احشایی در موش‌های تغذیه شده با رژیم غذایی پرچرب

مریم مصطفویان؛ احمد عبدی؛ جواد مهربانی؛ علیرضا براری

دوره 10، شماره 2 ، آذر 1399

https://doi.org/10.22124/jme.2020.15868.184

چکیده

هدف: تبدیل بافت چربی سفید (WAT) به بافت چربی قهوه‌ای (BAT) یکی از روش‌های بالقوه درمان چاقی می‌باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین هوازی و کپسایسین بر بیان FNDC5 و مقادیر پروتئینی آیریزین بافت چربی احشایی ... بیشتر هدف: تبدیل بافت چربی سفید (WAT) به بافت چربی قهوه‌ای (BAT) یکی از روش‌های بالقوه درمان چاقی می‌باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین هوازی و کپسایسین بر بیان FNDC5 و مقادیر پروتئینی آیریزین بافت چربی احشایی در موش‌های تغذیه شده با رژیم غذایی پرچرب (HFD) می‌باشد. روش‌ شناسی: 40 سر موش صحرایی نر ویستار به مدت 8 هفته با رژیم غذایی نرمال (8=n، ND) و HFD (32=n) تغذیه شدند. بعد از هشت هفته همه موش‌ها به 5 گروه: ND، HFD، رژیم غذایی پرچرب-تمرین (HFDT)، رژیم غذایی پرچرب-کپسایسین (HFDCap) و رژیم غذایی پرچرب-تمرین- کپسایسین (HFDTCap) تقسیم شدند. گروه‌های تمرین به مدت هشت هفته برنامه تمرین هوازی فزاینده (25-15 متر در دقیقه، 60-30 دقیقه در روز، پنج روز در هفته) را روی تردمیل انجام دادند. کپسایسین (mg/kg/day 4) یک بار در روز به صورت خوراکی با گاواژ خورانده شد. یافته‌ها: نتایج پژوهش حاضر نشان‌دهنده کاهش بیان FNDC5 (001/0p=) و آیریزین (000/0p=) در گروه HFD نسبت به گروه ND بود. همچنین میزان بیان FNDC5 و آیریزین در گروه‌های HFDT (به ترتیب 006/0p=، 020/0p=)، HFDCap (به ترتیب 005/0p=، 021/0p=) و HFDTCap (به ترتیب 000/0p=، 000/0p=) نسبت به HFD افزایش معنی‌داری داشت. میزان بیان FNDC5 و آیریزین در HFDTCap نسبت به گروه‌های HFDT (به ترتیب 037/0p=، 035/0p=) و HFDCap (به ترتیب 044/0p=، 033/0p=) نیز افزایش معنی داری داشت. بحث: تمرین هوازی همراه با مصرف کپسایسین با افزایش FNDC5 و آیریزین در بافت چربی احشایی، اثر مضاعفی بر عوامل موثر بر قهوه‌ای کردن بافت چربی داشت.

مقاله پژوهشی Released under (CC BY-NC) license I Open Access I

تاثیرهشت هفته تمرین تناوبی شدید و مکمل دهی اسپیرولینا بر سیستم ایمنی هومورال و ترکیب بدنی زنان دارای اضافه وزن

الهام عینی گندمانی؛ جلیل رئیسی

دوره 10، شماره 2 ، آذر 1399، صفحه 165-182

https://doi.org/10.22124/jme.2021.17480.202

چکیده

چکیدههدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی شدید و مکمل دهی اسپیرولینا بر سیستم ایمنی هومورال، آمادگی قلبی تنفسی و ترکیب بدنی زنان دارای اضافه وزن بود. آزمودنی‏های پژوهش حاضر 30 نفر دانشجوی ... بیشتر چکیدههدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی شدید و مکمل دهی اسپیرولینا بر سیستم ایمنی هومورال، آمادگی قلبی تنفسی و ترکیب بدنی زنان دارای اضافه وزن بود. آزمودنی‏های پژوهش حاضر 30 نفر دانشجوی غیرفعال ( قد(سانتیمتر): 8/2 ± 7/161، وزن(کیلو گرم): 43/8 ± 76/75، سن(سال): 66/6 ± 06/25) بودند. آزمودنی‏ها به سه گروه 10 نفری ( HIIT- دارونما، HIIT - اسپیرولینا، اسپیرولینا) تقسیم شدند. آزمودنی‏های گروه تمرین به مدت 8 هفته (3 جلسه در هفته با 4-7 تکرار در هر جلسه) در تمرینات HIIT با شدت 90 درصد ضربان قلب بیشینه شرکت کردند. گروه مکمل میزان 6 گرم در روز پودر اسپیرولینا دریافت کردند. نمونه گیری خونی به منظور تعیین سطوح IgA و IgG بوسیله ی روش آزمایشگاهی توربیدومتری، گرفته شد. کاهش معناداری در شاخص توده بدن، WHR، درصد چربی بدن و افزایش معناداری در توده بدون چربی، VO2max، IgA در هر سه گروه مشاهده شد. در میزان IgG در دو گروه HIIT- دارونما، HIIT – اسپیرولینا افزایش معناداری وجود داشت (77/6-t=، 001/0 p=). اما در میزان سطوح IgG تفاوت معناداری بین قبل و بعد از مکمل دهی در گروه اسپیرولینا مشاهده نگردید (054/1- t=، 07/0 p=). می‏توان نتیجه گرفت که 8 هفته تمرین تناوبی شدید و مکمل اسپیرولینا سبب افزایش کارکرد سیستم ایمنی و آمادگی قلبی تنفسی می‏شود. همچنین 8 هفته تمرین تناوبی شدید و مکمل اسپیرولینا با کاهش شاخص توده بدن، WHR، درصد چربی بدن و افزایش توده بدون چربی، سبب کاهش وزن و ایجاد تناسب اندام در زنان می‏شود.

سوخت و ساز و فعالیت ورزشی

مقالات آماده انتشار

شماره جاری

دوره 14 (1403)

دوره 13 (1402)

دوره 12 (1401)

دوره 11 (1400)

دوره 10 (1399)

دوره 9 (1398)

دوره 8 (1397)

دوره 7 (1396)

دوره 6 (1395)

دوره 5 (1394)

دوره 4 (1393)

دوره 3 (1392)

دوره 2 (1391)

دوره 1 (1390)

دوره و شماره: دوره 10، شماره 2، آذر 1399، صفحه 97-170

اثر 12 هفته تمرینات ریتمیک در آب بر لپتین، آلدوسترون و فشار خون زنان یائسه چاق مبتلا به سندروم متابولیک

چکیده

اثرتمرین مقاومتی-هوازی بر رشد تارهای عضلانی، تستوسترون سرم و گیرنده های آندروژنی عضله نعلی موش های صحرایی نر با رده های سنی مختلف

چکیده

اثر مصرف ترکیبی کافئین و کربوهیدرات بر عملکرد بی‌هوازی و قدرت عضلانی ووشوکاران زن

چکیده

تأثیر 8 هفته تمرین هوازی تناوبی به همراه مصرف مکمل سیلی مارین بر شاخص‌های بافتی آنتی اکسیدانی، آسیب کبدی و آتروژنیک رت‌های نر ویستار تغذیه شده با غذای پرچرب

چکیده

اثرات هم‌افزایی تمرین هوازی و کپسایسین بر بیان ژن FNDC5 و مقادیر پروتئینی آیریزین بافت چربی احشایی در موش‌های تغذیه شده با رژیم غذایی پرچرب

چکیده

تاثیرهشت هفته تمرین تناوبی شدید و مکمل دهی اسپیرولینا بر سیستم ایمنی هومورال و ترکیب بدنی زنان دارای اضافه وزن

چکیده