عباس‌علی گایینی؛ حمید اراضی؛ مسعود یوسفی
دوره 1، شماره 1 ، فروردین 1390، صفحه 79-89
چکیده
چکیده
هدف: پژوهش حاضر با هدف هنجاریابی درصد چربی بدن پسران ورزشکار و غیر ورزشکار نوجوان شهر تهران انجام شده است.
روش پژوهش: 619 آزمودنی 11 و 12 ساله شامل 306 آزمودنی ورزشکار در 8 رشته ورزشی (با میانگین وزن 04/6 90/33 کیلوگرم و قد 89/6 39/142 سانتی‌متر) و 313 آزمودنی غیر ورزشکار (با میانگین وزن 61/7 18/33 کیلوگرم و قد 70/6 75/140 سانتی‌متر) به شکل تصادفی گزینش ...
بیشتر
چکیده
هدف: پژوهش حاضر با هدف هنجاریابی درصد چربی بدن پسران ورزشکار و غیر ورزشکار نوجوان شهر تهران انجام شده است.
روش پژوهش: 619 آزمودنی 11 و 12 ساله شامل 306 آزمودنی ورزشکار در 8 رشته ورزشی (با میانگین وزن 04/6 90/33 کیلوگرم و قد 89/6 39/142 سانتی‌متر) و 313 آزمودنی غیر ورزشکار (با میانگین وزن 61/7 18/33 کیلوگرم و قد 70/6 75/140 سانتی‌متر) به شکل تصادفی گزینش شدند و در این مطالعۀ توصیفی که به شکل میدانی انجام شده است، شرکت کردند. درصد چربی بدن آزمودنی‌ها با استفاده از کالیپر و اندازه‌گیری از دو نقطه سه‌سر بازویی و ساق پا انجام شد. در این پژوهش، درصد چربی بدن آزمودنی‌ها با استفاده از معادله اسلاتر محاسبه شد. با استفاده از شاخص‌های آمار توصیفی، هنجار درصد چربی بدن دو گروه ورزشکار و غیر ورزشکار به دست آمد. ضمناً تجزیه و تحلیل داده‌های پژوهش با نرم‌افزار SPSS و Excel انجام شد.
یافته ها: تجزیه و تحلیل یافته‌های پژوهش نشان داد که هنجار درصد چربی بدن ورزشکاران بین 72/8 09/19 و هنجار درصد چربی بدن غیر ورزشکاران بین 36/873/18 قرار دارد. همچنین بین میانگین درصد چربی بدن ورزشکاران و غیر ورزشکاران تفاوت معنی داری وجود ندارد.
نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده در این پژوهش، باید برنامه های فرهنگی در جهت افزایش آگاهی از پیامدها و تبعات زندگی کم تحرک به ویژه در دوران کودکی و نوجوانی مورد توجه قرار گیرد.
واژگان کلیدی: هنجار، درصد چربی بدن، ورزشکار، غیر ورزشکار.
زینب گرگین؛ رضا قراخانلو؛ عبدالحسین پرنو؛ سمیه رجبی؛ مهدی هدایتی
دوره 1، شماره 1 ، فروردین 1390، صفحه 1-10
چکیده
چکیده
هدف: هدف این تحقیق تعیین تاثیر تمرینات استقامتی، مقاومتی و ترکیبی بر میزان گیرنده‌های استیل کولین عضله تندانقباض موش نر نژاد ویستار بود.
روش پژوهش: در این پژوهش 30 سر موش نر ویستار (با میانگین وزن 15±220 گرم( به طور تصادفی به 4 گروه تقسیم شدند. حیوانات گروه استقامتی 12 هفته، هفته ای 5 روز و هر روز حداکثر 60 دقیقه روی تردمیل با سرعت حداکثر ...
بیشتر
چکیده
هدف: هدف این تحقیق تعیین تاثیر تمرینات استقامتی، مقاومتی و ترکیبی بر میزان گیرنده‌های استیل کولین عضله تندانقباض موش نر نژاد ویستار بود.
روش پژوهش: در این پژوهش 30 سر موش نر ویستار (با میانگین وزن 15±220 گرم( به طور تصادفی به 4 گروه تقسیم شدند. حیوانات گروه استقامتی 12 هفته، هفته ای 5 روز و هر روز حداکثر 60 دقیقه روی تردمیل با سرعت حداکثر 30 متر بر دقیقه دویدند. در گروه مقاومتی، حیوانات در قفس فلزی با تور سیمی که دو بطری آب در بالاترین ارتفاع آن (12 متر) بود، نگهداری شدند و مجبور بودند از فنس سیمی اطراف قفس شان بالا بروند. در گروه ترکیبی، حیوانات 12 هفته، طبق پروتکل استقامتی، تمرین کردند، سپس در قفس های توری قرار گرفتند و تمرین مقاومتی انجام دادند. 48 ساعت بعد از آخرین جلسۀ تمرینی حیوانات بیهوش شدند و عضله درشت‌نی قدّامی آنها جدا شده، در نیتروژن مایع منجمد قرار گرفتند و سپس در دمای 70 درجه نگهداری شدند. برای سنجش nAChR از کیت الایزا و برای تجزیه و تحلیل آماری از آزمون تجزیه و تحلیل واریانس و t مستقل استفاده شد.
یافته ها: نتایج نشان داد هر سه نوع تمرین، میزان nAChRعضلۀ تند را افزایش دادند؛ یعنی بین میزان nAChR گروه تمرین استقامتی، مقاومتی و ترکیبی با گروه کنترل تفاوت معنی دار وجود داشت (01/0pp).
نتیجه گیری: تمرین می تواند عامل مهمی در افزایش AChR عضله باشد. تمرین ورزشی مانند تمرین استقامتی، مقاومتی و ترکیبی می تواند از طریق تسریع عوامل نروتروفیکی مانند CGRP که در ساخت و دسته‌بندی nAChR دخیل‌اند، در افزایش میزان این گیرنده‌ها نقش موثر داشته باشد.
واژگان کلیدی: گیرنده استیل‌کولین، تمرین استقامتی، تمرین مقاومتی، تمرین ترکیبی، عضله تند انقباض.
فایقه خوش‌خواهش؛ معرفت سیاه‌‌کوهیان؛ بابک نخستین روحی
دوره 1، شماره 1 ، فروردین 1390، صفحه 23-32
چکیده
چکیده
هدف: این پژوهش با هدف بررسی تاثیر مصرف حاد سلکوکسیب بر شاخص‌های التهابی (گلبول‌های سفید) و استرس اکسیداتیو ( مالون‌دی‌آلدیید) اجرا شد.
روش پژوهش: تعداد20 نفر مرد سالم و غیرفعال با میانگین و انحراف معیار (سن 5/45/25 سال، قد 2/7 3/177 سانتی‌متر و وزن 9/7 8/72 کیلوگرم)، به‌طور تصادفی به دو گروه تجربی (10 نفر) و کنترل (10 نفر) تقسیم شدند. ...
بیشتر
چکیده
هدف: این پژوهش با هدف بررسی تاثیر مصرف حاد سلکوکسیب بر شاخص‌های التهابی (گلبول‌های سفید) و استرس اکسیداتیو ( مالون‌دی‌آلدیید) اجرا شد.
روش پژوهش: تعداد20 نفر مرد سالم و غیرفعال با میانگین و انحراف معیار (سن 5/45/25 سال، قد 2/7 3/177 سانتی‌متر و وزن 9/7 8/72 کیلوگرم)، به‌طور تصادفی به دو گروه تجربی (10 نفر) و کنترل (10 نفر) تقسیم شدند. نمونههای خون قبل، بلافاصله، 3 و 24 ساعت بعد از فعالیت گرفته شد. آزمودنی‌ها بعد از انجام حرکات کششی و گرم کردن 30 دقیقه با 75% حداکثر اکسیژن مصرفی روی نوارگردان دویدند. گروه تجربی و کنترل به ترتیب 100 میلیگرم کپسول سلکوکسیب و پلاسبو را بلافاصله و 12 ساعت بعد از دومین نمونه گیری مصرف کردند. گلبول‌های سفید (WBC)، کراتین کیناز (CK) با روش اتوآنالایزر و مالون‌دی‌آلدیید (MDA) با روش HPLC اندازه‌گیری شد. برای بررسی تغییرات درون گروهی از روش تجزیه و تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر با تصحیح بونفرونی و برای بررسی تغییرات بین گروهی از t مستقل استفاده شد (05/0P
حمید رجبی؛ احسان سلیمانی فر؛ شیرین حسنی رنجبر؛ رامین حشمت
دوره 1، شماره 1 ، فروردین 1390، صفحه 61-78
چکیده
چکیده
هدف: هدف این مطالعه بررسی اثر فعالیت ورزشی سنگین بر دستگاه IGFI و مطالعه روند زمانی تغییرات اجزای ترکیبی در مردان تمرین کرده و تمرین نکرده بود.
روش پژوهش: 19 دانشجوی رشته تربیت بدنی (سن 44/1 ± 21/22 سال، قد 39/6 ±41/178 سانتی متر، وزن 86/7 ± 47/73 کیلوگرم) به عنوان گروه تمرین کرده و 15 دانشجوی رشته های دیگر (سن 91/1 ± 07/23 سال، قد 08/5 ± 02/174 سانتی متر، وزن ...
بیشتر
چکیده
هدف: هدف این مطالعه بررسی اثر فعالیت ورزشی سنگین بر دستگاه IGFI و مطالعه روند زمانی تغییرات اجزای ترکیبی در مردان تمرین کرده و تمرین نکرده بود.
روش پژوهش: 19 دانشجوی رشته تربیت بدنی (سن 44/1 ± 21/22 سال، قد 39/6 ±41/178 سانتی متر، وزن 86/7 ± 47/73 کیلوگرم) به عنوان گروه تمرین کرده و 15 دانشجوی رشته های دیگر (سن 91/1 ± 07/23 سال، قد 08/5 ± 02/174 سانتی متر، وزن 13/10 ± 47/70 کیلوگرم) به عنوان گروه تمرین نکرده به صورت داوطلب در این مطالعه شرکت کردند. آزمودنی های در هر یک از این دو گروه به روش تصادفی به دو گروه تجربی و شاهد تقیسم شدند. دو ساعت پس از صرف صبحانه، از آزمودنی ها نوبت اول نمونه گیری خون (T1) به عمل آمد. سپس آزمودنی های در گروه های تجربی فعالیت مقاومتی با شدت 8070% یک تکرار بیشینه (1RM) انجام دادند. بلافاصله بعد از فعالیت، از تمام آزمودنی های نوبت دوم نمونه گیری (T2) انجام شد. سپس، آزمودنی ها وعده دوم غذایی را دریافت کردند و نوبت های سوم (T3) و چهارم (T4) نمونه گیری به ترتیب 2 و 5 ساعت پس از صرف غذا، به عمل آمد. داده های بدست آمده با آزمون تجزیه و تحلیل واریانس برای اندازه گیری های مکرر، آزمون فریدمن و آزمون کروسکالوالیس مورد بررسی قرار گرفت.
یافته ها: یک جلسه فعالیت مقاومتی سنگین موجب افزایش معنی دار هورمون رشد (GH) در زمان T2 و کاهش معنی دار انسولین در طول تمام زمان های پس از فعالیت ورزشی و کاهش معنی دار در IGFBP3 در زمان T4 (05/0>P) در گروه تمرین کرده شد. در گروه تمرین نکرده هیچ تغییر معنی داری در هیچ یک از متغیرها مشاهده نشد.
نتیجه گیری: هرچند، نحوه پاسخ متغیرها در دو گروه تجربی تقریبا مشابه بود. همچنین فعالیت ورزشی هیچ اثر قابل توجهی بر سطوح IGFBP1 در طول زمان نداشت. روی هم، یافته های مطالعه حاضر نشان می دهد که فعالیت ورزشی شدید می تواند به تغییراتی در غلظت های خونی اجزای ترکیبی دستگاه IGFI منجر شود.
واژگان کلیدی: GH، Insulin، IGFI، IGFBP1، IGFBP3، فعالیت مقاومتی سنگین
مجید باغدارنیا؛ حجت‌اله نیک‌بخت؛ محمدعلی آذربایجانی
دوره 1، شماره 1 ، فروردین 1390، صفحه 51-60
چکیده
چکیده
هدف: مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیرتمرینات تناوبی فزاینده برنسبت تستوسترون به کورتیزول سرمی درکاراته‌کاران مرد نخبه طراحی و اجرا شد.
روش پژوهش: چهارده کاراته‌کار مرد آزمودنی های این پژوهش بودند.کلیه آزمودنی ها به مدت 5 هفته و هفته ای سه جلسه در یک برنامۀ تمرینی تناوبی شرکت نمودند. شدت و مدت تمرین از هفته اول تا پایان هفته چهارم ...
بیشتر
چکیده
هدف: مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیرتمرینات تناوبی فزاینده برنسبت تستوسترون به کورتیزول سرمی درکاراته‌کاران مرد نخبه طراحی و اجرا شد.
روش پژوهش: چهارده کاراته‌کار مرد آزمودنی های این پژوهش بودند.کلیه آزمودنی ها به مدت 5 هفته و هفته ای سه جلسه در یک برنامۀ تمرینی تناوبی شرکت نمودند. شدت و مدت تمرین از هفته اول تا پایان هفته چهارم هر هفته افزایش یافت و ازآغاز هفته پنجم تا پایان آن مجدداً شدت و حجم تمرین به سطوح اولیه بازگشت (دوره تیپر). برای سنجش سطوح استراحتی و پس از فعالیت تستوسترون و کورتیزول، ده میلی‌لیتر خون سیاهرگی از آخرین جلسه فعالیت در پایان هفته چهارم و پنجم جمع‌آوری شد. غلظت هورمون ها با روش الایزا تعیین شد.
یافته ها: نتایج نشان داد که تمرینات تناوبی فزاینده تاثیرمعنی داری برغلظت تستوسترون، کورتیزول و نسبت تستوسترون به کورتیزول نداشت، اما دوره کاهش فشار تمرین موجب کاهش معنی‌داری در میزان غلظت تستوسترون شد، اما تاثبری بر غلظت کورتیزول و نسبت تستوسترون بر کورتیزول نداشت (05/0>P).
نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج این مطالعه احتمال می‌رود که تغییرات حجم و شدت تمرین اینتروال با الگوی حرکتی کاراته‌تاثیری بر تعادل آنابولیک–کاتابولیک نداشته باشد.
واژگان کلیدی: تستوسترون، کورتیزول، تمرینات تناوبی، تیپر
محمد فرامرزی؛ محمد حسین علیزاده؛ علی خازنی؛ سعید رستمی
دوره 1، شماره 1 ، فروردین 1390، صفحه 23-50
چکیده
چکیده
هدف: هدف این تحقیق بررسی تاثیر دو نوشیدنی انرژی زای زمزم و ایزواستار بر تغییر برخی شاخص های متابولیکی بازیکنان فوتبال بود.
روش پژوهش: 48 فوتبالیست باشگاهی (24 زن و 24 مرد) با میانگین سن 7/4±7/18سال انتخاب و در دو گروه فعالیت تناوبی بلندمدت و تناوبی کوتاه‌مدت قرار داده شدند. هر گروه نیز به صورت تصادفی در سه گروه نوشیدنی زمزم (SD)، نوشیدنی ...
بیشتر
چکیده
هدف: هدف این تحقیق بررسی تاثیر دو نوشیدنی انرژی زای زمزم و ایزواستار بر تغییر برخی شاخص های متابولیکی بازیکنان فوتبال بود.
روش پژوهش: 48 فوتبالیست باشگاهی (24 زن و 24 مرد) با میانگین سن 7/4±7/18سال انتخاب و در دو گروه فعالیت تناوبی بلندمدت و تناوبی کوتاه‌مدت قرار داده شدند. هر گروه نیز به صورت تصادفی در سه گروه نوشیدنی زمزم (SD)، نوشیدنی ایزواستار (ID) و دارونما (P) تقسیم شدند. فعالیت تناوبی بلندمدت شامل 6 وهله فعالیت بود. به آزمودنی ها 15 دقیقه پس از صبحانۀ ، 6 میلی لیتر به ازای هر کیلوگرم وزن بدن و در انتهای وهله‌های 1، 2، 4 و 5 یک میلی لیتر کیلوگرم نوشیدنی داده شد. همچنین در انتهای وهلۀ 3 (در نیمۀ اول) 4 میلی لیتر کیلوگرم نوشیدنی مصرف کردند. سطح گلوکز، انسولین و تری گلیسرید خون پیش از فعالیت و بلافاصله پس از فعالیت تناوبی بلندمدت اندازه گیری شد. لاکتات خون در حالت استراحت، 3 دقیقه پس از نیمۀ اول و نیمۀ دوم اندازه‌گیری شد. فعالیت های تناوبی کوتاه مدت شامل سه وهله آزمونRAST با 10 دقیقه استراحت بود. آزمودنی ها 15 دقیقه پس از صبحانۀ و در انتهای هر وهله 2 میلی لیتر کیلوگرم نوشیدنی مصرف کردند. گلوکز و لاکتات خون در حالت استراحت و بلافاصله پس از هر وهله آزمون RAST اندازه گیری شد.
یافته ها: نتایج نشان دهندۀ افزایش معنی دار در میزان سطح انسولین و گلوکز خون بلافاصله پس از فعالیت بلندمدت در گروه های SD و ID بود (05/0≥P). همچنین، افزایش معنی داری در میزان سطح گلوکز خون 3 دقیقه پس از هر وهله آزمون RAST در گروه های SD و ID مشاهده شد (05/0≥P). در حالی که در هیچ یک از متغییرها تفاوت معنی داری بین گروه SD نسبت به گروه ID مشاهده نشد.
نتیجه گیری: به طور کلی، به نظر می رسد مصرف نوشیدنی انرژی زای زمزم و ایزواستار بصورت نسبتاً یکسان باعث افزایش سطح گلوکز و انسولین خون پس از فعالیت های تناوبی بلند مدت شدند. بنابراین، با توجه به یافته های تحقیق حاضر می توان مصرف نوشابه انرژی زای زمزم را که محصول کشور است به ورزشکاران علاقه‌مند توصیه کرد.
واژگان کلیدی: نوشیدنی انرژی زای زمزم و ایزوستار، فعالیت تناوبی، آزمون اکبلوم، آزمونRAST.
شادمهر میردار؛ مایده السادات رییسی؛ معصومه نوبهار
دوره 1، شماره 1 ، فروردین 1390، صفحه 11-23
چکیده
چکیده
هدف: هدف این پژوهش بررسی تاثیر برنامه تمرینی دو اوجی به مدت یک هفته بر برخی شاخص‌های استرس کبدی شامل آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) و آلانین آمینوترانسفراز (ALT) دردختران فعال بود.
روش پژوهش: بدین منظور 12 دانش‌آموز داوطلب دختر رشته تربیت بدنی با دامنه سنی 1816 سال و میانگین حداکثر اکسیژن مصرفی 4/3 2/35 میلی لیتر، کیلوگرم در دقیقه به ...
بیشتر
چکیده
هدف: هدف این پژوهش بررسی تاثیر برنامه تمرینی دو اوجی به مدت یک هفته بر برخی شاخص‌های استرس کبدی شامل آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) و آلانین آمینوترانسفراز (ALT) دردختران فعال بود.
روش پژوهش: بدین منظور 12 دانش‌آموز داوطلب دختر رشته تربیت بدنی با دامنه سنی 1816 سال و میانگین حداکثر اکسیژن مصرفی 4/3 2/35 میلی لیتر، کیلوگرم در دقیقه به طور تصادفی به دو گروه کنترل (5 نفر) و تجربی (7 نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی برنامۀ تمرینی دو اوجی را به مدت یک هفته با شدت های 70، 80 و 90 درصد VO2max در سه روز اول و تکرار آنها در سه روز بعد بر روی چرخ کارسنج انجام دادند. گروه کنترل طی این دوره در هیچ فعالیت بدنی شرکت نکردند. از آزمودنی ها 48 ساعت قبل از تمرین، 24 ساعت بعد از روزهای 1،3 و 6 تمرین به صورت ناشتا خونگیری به عمل آمد. تجزیه و تحلیل یافته ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری‌های مکرر و آزمون tمستقل در سطح معنی داری (05/0P≤) انجام شد.
یافته ها: نتایج حاکی از آن بود که مقادیر AST به‌تدریج با افزایش تعداد جلسات به صورت خطی افزایش معنی داری یافت و مقادیر ALT نیز24 ساعت بعد از اولین، سومین و ششمین روز تمرین افزایش معنی داری را نشان داد (05/0P≤).
نتیجه گیری: با توجه به اثر تمرینات دو اوجی در افزایش رها سازی آنزیم های کبدی که ممکن است با عدم بازیافت مناسب به حالت حادتری برسد، پیشنهاد می شود 24 ساعت زمان مناسبی برای بازیافت و جبران نیازهای سلولی و زیرسلولی با توجه به شدت های مختلف تمرینی نمی باشد.
واژگان کلیدی: استرس کبدی، آسپارتات آمینوترانسفراز، آلانین آمینوترانسفراز، برنامۀ تمرینی دو اوجی.
