مهدی حسین‌زاده؛ ولی الله دبیدی روشن؛ علیرضا قنبری
دوره 1، شماره 2 ، تیر 1390، صفحه 141-153
چکیده
چکیده
هدف: تاثیر سودمند ورزش بر دستگاه‌های مختلف بدن بر همگان آشکار است، اما اثر ورزش در محیط‌هایی با گرما و رطوبت زیاد بر دستگاه قلبی عروقی کاملاً مشخص نیست. هدف از پژوهش حاضر بررسی تغییر برخی از فاکتورهای انعقادی و فاصله QT تصحیح شده (QTc) جوانان سالم در اثر دهیدراسیون در سونا و رهیدراسیون پس از انجام فعالیت روی چرخ کارسنج دستی بود.
روش ...
بیشتر
چکیده
هدف: تاثیر سودمند ورزش بر دستگاه‌های مختلف بدن بر همگان آشکار است، اما اثر ورزش در محیط‌هایی با گرما و رطوبت زیاد بر دستگاه قلبی عروقی کاملاً مشخص نیست. هدف از پژوهش حاضر بررسی تغییر برخی از فاکتورهای انعقادی و فاصله QT تصحیح شده (QTc) جوانان سالم در اثر دهیدراسیون در سونا و رهیدراسیون پس از انجام فعالیت روی چرخ کارسنج دستی بود.
روش پژوهش: 14 کشتی‌گیر فرنگی‌کار جوان با 2 سال سابقه تمرین باشگاهی (میانگین وزن 20/10±17/77 کیلوگرم، سن 59/2±14/18سال) به‌طور تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی 3 تا 4 درصد از وزن خود را از طریق تعریق در سونای خشک به‌صورت تناوب‌های 10 دقیقه‌ای از دست دادند. برای آب‌گیری مجدد نیز مقادیری آب معدنی نستله متناسب با وزن ازدست‌رفته در اختیار آزمودنیها قرار داده شد. پروتکل کارسنج دستی به‌صورت 6 دقیقه تمرین تناوبی شدید (شامل 8 تناوب 15 ثانیهای با شدت بالا و 30 ثانیه بازگشت فعال با چرخاندن چرخ طیار درحالت بدون بار) نیز در سه مرحله اجرا شد. شاخص‌های مربوطه در سه مرحلۀ قبل، بعد و 18 ساعت بعد از سونا انجام شد.
یافته ها: مقادیر فیبرینوژن در گروه تجربی پس از آب‌زدایی افزایش و در اثر آب‌گیری مجدد کاهش معناداری داشت. PT گروه تجربی کاهش معناداری در آب‌گیری مجدد در مقایسه با مرحله آب‌زدایی و آب‌گیری طبیعی داشت. مقادیر QTc گروه تجربی بلافاصله پس از آب‌زدایی تغییر معنیداری نداشت، اما پس از ساعات آب‌گیری مجدد افزایش معناداری در مقایسه با مرحله آب‌زدایی پیدا کرد. همچنین تغییرات فیبرینوژن در مراحل آب‌زدایی و آب‌گیری مجدد، کاهشPT در مرحله آب‌گیری مجدد و افزایش QTc گروه تجربی در مرحله آب‌گیری مجدد در بین دو گروه معنیدار بود.
نتیجه‌گیری: آب‌زدایی 3 تا 4 درصدی در اثر حمام سونا و فعالیت بدنی متعاقب آن می‌تواند منجر به بروز برخی اختلالات انعقادی و همچنین تغییرات الکتروکاردیوگرام گردد که می‌تواند تهدید‌کننده سلامت ورزشکار باشد.
واژگان کلیدی: محیط گرم و مرطوب، آب‌زدایی، فاکتورهای انعقادی، تمرینات بدنی.
زهرا اسدی سامانی؛ سید محمد مرندی؛ حسین مولوی؛ کتایون ربیعی؛ محسن میر محمد صادقی؛ جلیل رییسی
دوره 1، شماره 2 ، تیر 1390، صفحه 129-139
چکیده
چکیده
هدف: نارسایی قلبی، یک بیماری ناتوان‌کننده است که افراد زیادی را مبتلا مینماید. این بیماری علاوه بر اینکه جسم را معلول میکند، باعث افسردگی و اضطراب فرد و به‌هم‌ریختگی روحیۀ وی نیز می‌شود. هدف از مطالعۀ حاضر، بررسی اثربخشی دو ماه توانبخشی ورزشی بر میزان اضطراب و شکایات جسمانی بیماران جراحی کنارگذر آیورتی است.
روش پژوهش: ...
بیشتر
چکیده
هدف: نارسایی قلبی، یک بیماری ناتوان‌کننده است که افراد زیادی را مبتلا مینماید. این بیماری علاوه بر اینکه جسم را معلول میکند، باعث افسردگی و اضطراب فرد و به‌هم‌ریختگی روحیۀ وی نیز می‌شود. هدف از مطالعۀ حاضر، بررسی اثربخشی دو ماه توانبخشی ورزشی بر میزان اضطراب و شکایات جسمانی بیماران جراحی کنارگذر آیورتی است.
روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع تحقیقات نیمه‌تجربی و طرح تحقیق پیش‌آزمونپس‌آزمون با گروه کنترل است. جامعۀ آماری پژوهش را بیمارانی تشکیل دادند که در یکی از بیمارستان‌های اصلی شهر تحت عمل جراحی کنارگذر آیورتی (CABG) قرار گرفته بودند. از میان این بیماران30 نفر از افرادی که به مرکز تحقیقات قلب و عروق مراجعه کردند در گروه توانبخشی قرار گرفتند و 30 نفر از سایر بیماران نیز گروه کنترل را تشکیل دادند. آزمودنی‌های گروه توانبخشی ورزشی به مدت هشت هفته، هر هفته سه جلسۀ 90 دقیقه‌ای به انجام فعالیت پرداختند و بیماران گروه کنترل در این مدت فعالیت بدنی موثری از دیدگاه محقق نداشتند. در ابتدا و انتهای دورۀ توانبخشی، بیماران پرسشنامۀ SAS را تکمیل کردند و از این طریق نمرۀ اضطراب و شکایات جسمانی بیماران محاسبه شد.
یافته ها: نتایج به‌دست‌آمده نشان داد که به دنبال دو ماه توانبخشی ورزشی کاهش معناداری در میزان اضطراب بیماران گروه توانبخشی در مقایسه با گروه کنترل حاصل شد (014/0 =p). همچنین کاهش در میزان شکایات جسمانی بیماران نیز دیده شد اما این کاهش از لحاظ آماری معنادار نبود (25/0=p).
نتیجه گیری: فعالیت بدنی و توانبخشی ورزشی ممکن است به‌عنوان یک روش درمانی مفید و موثر در تعدیل و کاهش عوارض روانی، به‌خصوص اضطراب، پس از عمل جراحی عروق کرونری باشد.
واژگان کلیدی: توانبخشی ورزشی، اضطراب، شکایات جسمانی، بیماران CABG.
عفت بمبیی چی
دوره 1، شماره 2 ، تیر 1390، صفحه 167-177
چکیده
چکیده
هدف: بررسی تاثیر مراحل یک دوره مصرف قرص ضدبارداری منوفاز بر برخی فاکتورهای آمادگی جسمانی (انعطاف پذیری، قدرت گرفتن دست، چابکی، VO2max و ترکیب بدن).
روش پژوهش: در این تحقیق20 زن ورزشکار غیرحرفهای (میانگین ± انحراف معیار، سن: 7/5± 7/25 سال، شاخص توده بدنی 8/2 ± 4/22 کیلوگرم /مجذور متر، قد 04/0 ± 60/1 متر و توده بدنی: 65/6 ± 56 کیلوگرم) مصرف‌کننده ...
بیشتر
چکیده
هدف: بررسی تاثیر مراحل یک دوره مصرف قرص ضدبارداری منوفاز بر برخی فاکتورهای آمادگی جسمانی (انعطاف پذیری، قدرت گرفتن دست، چابکی، VO2max و ترکیب بدن).
روش پژوهش: در این تحقیق20 زن ورزشکار غیرحرفهای (میانگین ± انحراف معیار، سن: 7/5± 7/25 سال، شاخص توده بدنی 8/2 ± 4/22 کیلوگرم /مجذور متر، قد 04/0 ± 60/1 متر و توده بدنی: 65/6 ± 56 کیلوگرم) مصرف‌کننده قرص ضدبارداری (حداقل از 18 ماه قبل از انتخاب به‌عنوان آزمودنی) شرکت کردند. آزمودنیها در دو مرحله از دوره مصرف قرص ضدبارداری یعنی مرحله با غلظت هورمونی کم (روزهای 64) و مرحله با غلظت هورمونی زیاد (روزهای 2119) آزمون شدند. قدرت گرفتن دست برتر سه بار به‌وسیله دینامومتر اندازه گیری شد و بهترین آن برای تجزیه و تحلیل آماری ثبت شد. دور شکم و بالای ران راست و محل اتصال ساعد به بازوی راست با متر نواری اندازه‌گیری شد و براساس آن درصد چربی کل بدن به‌دست آمد. چابکی، انعطاف پذیری و VO2max به ترتیب توسط تست ایلی نویز، بشین و برس و آزمون پیسر ارزیابی شد.
یافته ها: تجزیه و تحلیل آماری اختلاف معنی داری در VO2max بین دو مرحله یک دوره مصرف قرص ضدبارداری نشان داد، به‌طوری‌که VO2max در مرحله با غلظت هورمونی کم (9/2 ±9/27)، 1/2 % بیش از مرحله با غلظت هورمونی زیاد (ml/kg/min 9/ 2± 3/27) بود (05/0>p). توده بدنی در مرحله غلظت هورمونی زیاد 9/1 % بیش از مرحله با غلظت هورمونی کم بود (05/0>p). درصد چربی و توده بدون چربی به ترتیب 8/0% و 1/1% در مرحلۀ غلظت هورمونی زیاد بیش از مرحله با غلظت هورمونی کم بود (05/0>p).
نتیجه گیری: به‌طور کلی نتایج تحقیق نشان داد که زنان ورزشکار غیرحرفهای تغییر در VO2max و توده بدنی و ترکیب بدن را طی یک دوره مصرف قرص ضدبارداری تجربه میکنند که می‌تواند در اجرای آنها تعین‌کننده باشد.
واژگان کلیدی: قرص ضدبارداری، آمادگی جسمانی، زنان.
عباس‌علی گایینی؛ علی حسینی؛ علی صمدی
دوره 1، شماره 2 ، تیر 1390، صفحه 99-106
چکیده
چکیده
هدف: علیرغم حجم زیاد پروتیین در پلاسما، به‌واسطه نفوذپذیری انتخابی غشاءِ گلومرولی ادرار طبیعی عاری از پروتیین است. شرایط فیزیولوژیکی متعددی ازجمله فعالیت ورزشی می‌تواند موجب افزایش گذرا در دفع ادراری پروتیین شود که ملایم و برگشت‌پذیر است. چندین مطالعه بروز پروتیینوری در افراد بزرگسال سالم را پس از فعالیتهای ورزشی گزارش ...
بیشتر
چکیده
هدف: علیرغم حجم زیاد پروتیین در پلاسما، به‌واسطه نفوذپذیری انتخابی غشاءِ گلومرولی ادرار طبیعی عاری از پروتیین است. شرایط فیزیولوژیکی متعددی ازجمله فعالیت ورزشی می‌تواند موجب افزایش گذرا در دفع ادراری پروتیین شود که ملایم و برگشت‌پذیر است. چندین مطالعه بروز پروتیینوری در افراد بزرگسال سالم را پس از فعالیتهای ورزشی گزارش کردهاند. با وجود این، اطلاعات اندکی در مورد بروز این پدیده در افراد نوجوان وجود دارد. لذا هدف از این مطالعه بررسی مقایسه پروتیینوری ورزشی پس از یک پروتکل شبه‌فوتبال و بازی رسمی فوتبال در افراد نوجوان بود.
روش پژوهش: بدین منظور 22 نوجوان پسر فوتبالیست (دامنۀ سنی1614 سال) به‌عنوان نمونه انتخاب شدند و به‌طور تصادفی به دوگروه پروتکل شبه‌فوتبال و بازی رسمی فوتبال تقسیم شدند. نمونههای ادراری به صورت نمونههای ادراری 24 ساعته، قبل و 24 ساعته پس از انجام آزمون جمعآوری شد.
یافته ها: یافتههای این تحقیق نشان داد انجام یک پروتکل شبه‌فوتبال و بازی رسمی فوتبال موجب افزایش معنیدار میزان دفع شاخص‌های ادراری پروتیین تام، کراتینین، بتادومیکروگلوبولین و گاماگلوتامیل ترانسفراز شد (001/.
سید محمد مرندی؛ شیرین داورپناه؛ وحید ذوالاکتاف
دوره 1، شماره 2 ، تیر 1390، صفحه 155-166
چکیده
چکیده
هدف: تعیین ارتفاع مانع برای ده پرش متوالی جفت‌پا در تمرینات پلایومتریک.
روش پژوهش: نمونۀ پژوهش شامل 45 دختر (cm 5 ± 165: قد و kg 4/6 ± 0/56: وزن) و 35 پسر (cm 6 ± 177: قد و kg 3/7 ± 8/68: وزن) داوطلب بود. دو آزمون پرش ارتفاع از روی مانع با نام‌های "پرش جفت بیشینۀ یک تکرار (1RMJ)" و "پرش جفت بیشینۀ ده تکرار متوالی (10RMJ)" به فاصلۀ زمانی 48 ساعت اجرا شد.
یافته ها: ...
بیشتر
چکیده
هدف: تعیین ارتفاع مانع برای ده پرش متوالی جفت‌پا در تمرینات پلایومتریک.
روش پژوهش: نمونۀ پژوهش شامل 45 دختر (cm 5 ± 165: قد و kg 4/6 ± 0/56: وزن) و 35 پسر (cm 6 ± 177: قد و kg 3/7 ± 8/68: وزن) داوطلب بود. دو آزمون پرش ارتفاع از روی مانع با نام‌های "پرش جفت بیشینۀ یک تکرار (1RMJ)" و "پرش جفت بیشینۀ ده تکرار متوالی (10RMJ)" به فاصلۀ زمانی 48 ساعت اجرا شد.
یافته ها: میزان افت 10RMJ نسبت به 1RMJ به سه دستۀ 15 سانتی متر و کمتر، 20 تا 25 سانتی‌متر و 30 سانتی متر و بیشتر قابل تقسیم بود. تحلیل تشخیص نشان داد که در 59 درصد موارد می‌توان به‌درستی ارتفاع 10RMJ را از روی 1RMJ تخمین زد. همچنین، توسط تحلیل رگرسیون چندعاملی معادلۀ تخمین ارتفاع مناسب 10RMJ به‌دست آمد. بر این اساس، افت 10RMJ در افراد مختلف بین 10 تا 35 سانتی‌متر بود. هیچ ارتباطی بین اندازه‌های آنتروپومتریک و ارتفاع پرش وجود نداشت و بهترین پیش‌بینی‌کنندۀ 10RMJ همان 1RMJ بود.
نتیجه گیری: احتمالاً تکنیک پرش که تعیین‌کنندۀ میزان انرژی مصرفی در هر پرش است نیز در این مورد اهمیت دارد. با استفاده از الگوی برآمده از پژوهش حاضر، پیشنهاد می‌شود برای وهله‌های تمرینی با تعداد پرش‌های متفاوت از 10 تکرار نیز اقدام به تعیین ارتفاع مانع نمود.
واژگان کلیدی: پرش، ارتفاع پرش، تمرینات پلایومتریک.
الهام فیاض؛ حمید محبی؛ ارسلان دمیرچی؛ مرتضی اکبر
دوره 1، شماره 2 ، تیر 1390، صفحه 107-116
چکیده
چکیده
هدف: بررسی سطح فعالیت بدنی، قدرت عضلانی و شاخص های آنتروپومتریکی در زنان جوان.
روش پژوهش: 160 زن جوان با میانگین سن 4/1±3/20 سال؛ قد 1/5±3/160 سانتی‌متر؛ و وزن 9/7±1/55 کیلوگرم در این مطالعه مقطعی شرکت داشتند. سطح فعالیت بدنی از طریق پرسشنامه تعیین گردید. قدرت عضلانی در سه ناحیۀ پنجۀ دست، پا و پشت از طریق دینامومتر اندازه گیری شد و ترکیب ...
بیشتر
چکیده
هدف: بررسی سطح فعالیت بدنی، قدرت عضلانی و شاخص های آنتروپومتریکی در زنان جوان.
روش پژوهش: 160 زن جوان با میانگین سن 4/1±3/20 سال؛ قد 1/5±3/160 سانتی‌متر؛ و وزن 9/7±1/55 کیلوگرم در این مطالعه مقطعی شرکت داشتند. سطح فعالیت بدنی از طریق پرسشنامه تعیین گردید. قدرت عضلانی در سه ناحیۀ پنجۀ دست، پا و پشت از طریق دینامومتر اندازه گیری شد و ترکیب بدنی نیز از طریق روش تجزیه و تحلیل مقاومت بیوالکتریکی تعیین شد.
یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد که تنها 5/22 درصد از آزمودنی ها درگروه فعال و بقیه در گروه نیمه فعال و غیر فعال قرار داشتند. همچنین نتایج نشان داد که رابطه زیادی بین سطح فعالیت بدنی آزمودنی ها با قدرت عضلات پنجۀ دست، پشت و پا وجود دارد (05/0p
نادر شوندی؛ عباس صارمی؛ علیرضا بهرامی؛ لیلا شگرفی
دوره 1، شماره 2 ، تیر 1390، صفحه 117-127
چکیده
چکیده
هدف: بی‌خوابی و التهاب مزمن در مرحله آخر نارسایی کلیوی متداول است. هدف تحقیق این است که ببیند آیا تمرین مقاومتی حین همودیالیز می‌تواند کیفیت خواب و التهاب سیستمیک را در بیماران همودیالیزی بهبود بخشد یا خیر.
روش پژوهش: مطالعۀ حاضر از نوع مقطعی است که در واحد همودیالیز بیمارستان غیاثی تهران انجام شد. پانزده بیمار همودیالیزی ...
بیشتر
چکیده
هدف: بی‌خوابی و التهاب مزمن در مرحله آخر نارسایی کلیوی متداول است. هدف تحقیق این است که ببیند آیا تمرین مقاومتی حین همودیالیز می‌تواند کیفیت خواب و التهاب سیستمیک را در بیماران همودیالیزی بهبود بخشد یا خیر.
روش پژوهش: مطالعۀ حاضر از نوع مقطعی است که در واحد همودیالیز بیمارستان غیاثی تهران انجام شد. پانزده بیمار همودیالیزی (سن=4/9±2/52 سال، نمایه توده بدن= 39/2±4/23 کیلو گرم بر متر مربع) در مطالعه شرکت کردند. بیماران به‌طور تصادفی به گروههای تمرین مقاومتی (8 نفر) و کنترل (7 نفر) تقسیم شدند. گروه تمرین در یک برنامۀ تمرین مقاومتی 8 هفتهای حین دیالیز شرکت داده شدند (سه روز در هفته و هر جلسه حدود 60 دقیقه). شدت برنامۀ تمرین براساس مقیاس درک فشار بورگ بین 12 تا 16 (شدت متوسط) بود. کیفیت خواب [شاخص کیفیت خواب پیتسبورگ (PSQI)]، مقدار پروتیین واکنشگر C (شاخص التهاب سیستمیک) و آمادگی عضلانی قبل و بعد از مداخله اندازه‌گیری شد.
یافته ها: تمرین مقاومتی حین دیالیز شاخص کیفیت خواب و آمادگی عضلانی را در بیماران همودیالیزی بهبود بخشید (05/0p
