سوخت و ساز و فعالیت ورزشی

اثر تمرینات مقاومتی و استقامتی بر بیان ژن هایMURF1 و MTURدر رت های نر سالمند

صادق چراغ بیرجندی؛ سمیه رستمیان دولت شانلو؛ علی یعقوبی

دوره 14، شماره 2 ، آبان 1403، ، صفحه 20-34

https://doi.org/10.22124/jme.2024.26222.338

چکیده

مقدمه: یکی از اختلالات شایع در دوره سالمندی آتروفی عضلانی وابسته به سن یا همان سارکوپنیا می‌باشد که منجر به کاهش توده عضلانی در سالمندی می‌شود. هدف از این پژوهش، بررسی اثر تمرینات مقاومتی و استقامتی ... بیشتر مقدمه: یکی از اختلالات شایع در دوره سالمندی آتروفی عضلانی وابسته به سن یا همان سارکوپنیا می‌باشد که منجر به کاهش توده عضلانی در سالمندی می‌شود. هدف از این پژوهش، بررسی اثر تمرینات مقاومتی و استقامتی بر بیان ژن‌های MURF1 و MTOR در رت‌های نر سالمند بود.. روش: تعداد ۳۰ سر موش صحرایی نر سالمند، با سن ۱۸ ماه به طور تصادفی به ۳ گروه کنترل (۱۰سر)، تمرین استقامتی (۱۰ سر) و تمرین مقاومتی (۱۰ سر) تقسیم شدند. در گروه استقامتی تمرینات به مدت ۸ هفته و ۵ جلسه در هفته بر روی نوارگردان اجرا شد و گروه مقاومتی تمرینات را به مدت ۸ هفته و ۵ جلسه در هفته بر روی نردبان انجام دادند. ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرین و پس از ناشتایی شبانه، تمامی موش های صحرایی نر سالمند کشته شدند و از عضله دوقلو بافت‌برداری صورت گرفت. سپس میزان بیان ژن های MURF1 و mTOR با استفاده از ژن مرجع به روش Real Time PCR اندازه‌گیری شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها توسط آزمون‌ واریانس یک‌طرفه و آزمون تعقیبی توکی و با استفاده از نرم افزار آمارSPSS صورت گرفت. آزمون آنالیز واریانس نشان داد که میزان بیان ژن‌های mTOR و MURF1 در گروه‌های مختلف تفاوت معنی‌داری دارد (05/0≥P). یافته‌ها: نتایج آزمون تعقیبی توکی نشان داد بین گروه کنترل و مقاومتی تفاوت معنی‌داری وجود دارد و تمرین مقاومتی تاثیر بیشتری نسبت به تمرین استقامتی دارد.. نتیجه‌گیری: مطالعه حاضر نشان داد تمرینات مقاومتی نسبت به تمرینات استقامتی تاثیر بیشتری در فعال‌سازی مسیرهای اتوفاژی در عضله اسکلتی دارند. بنابراین، ممکن است تمرین مقاومتی بتواند با بهبود عوامل مرتبط با آتروفی عضلانی، پیشرفت سارکوپنیا در دوره سالمندی را مهار نماید.

تاثیر تمرین مقاومتی،HIIT و ترکیبی (HIIT و مقاومتی) بر microRNAهای سرمی مرتبط با چاقی در پسران نوجوان چاق و دارای اضافه وزن

جاوید نوری؛ سعید نیکوخصلت؛ مصطفی خانی؛ جواد وکیلی

دوره 14، شماره 2 ، آبان 1403، ، صفحه 55-71

https://doi.org/10.22124/jme.2024.28049.372

چکیده

مقدمه: هدف مطالعه حاضر، تعیین تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی شدید، تمرین مقاومتی و ترکیبی بر بیان microRNAهای مرتبط با چاقی در پسران نوجوان چاق بود. مواد و روش‌ها: در یک مطالعه نیمه‌تجربی، 36 پسر سالم کم‌تحرک ... بیشتر مقدمه: هدف مطالعه حاضر، تعیین تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی شدید، تمرین مقاومتی و ترکیبی بر بیان microRNAهای مرتبط با چاقی در پسران نوجوان چاق بود. مواد و روش‌ها: در یک مطالعه نیمه‌تجربی، 36 پسر سالم کم‌تحرک (سن؛ 15-13 سال؛ BMI: 31-28 kg/m2؛ درصد چربی: 36-32 درصد) انتخاب و سپس بر اساس توان هوازی و درصد چربی در چهار گروه همگن تمرین تناوبی شدید، مقاومتی و ترکیبی و کنترل (بدون فعالیت) قرار گرفتند. هر پروتکل تمرینی به مدت چهار جلسه در هفته برای هشت هفته انجام شد. هر جلسه HIIT شامل 8-6 تکرار دویدن 60-30 ثانیه‌ای با 85-80 درصد (سه دقیقه استراحت بین هر تکرار) بود. تمرین مقاومتی شامل حرکات عضلات اصلی بالاتنه، تنه و پایینتنه با شدت 70 تا 90 درصد از 1RM بود. تمرین ترکیبی شامل ترکیب دو جلسه در هفته تمرین مقاومتی و تمرین HIIT در مجموع چهار جلسه تمرین در هفته بود. تغییرات هر یک از شاخص‌‌‌های مورد مطالعه طی مراحل مختلف اندازه‌گیری با آزمون‌های تحلیل واریانس یک‌راهه (ANOVA)، کواریانس و تعقیبی بونفرونی با نرم‌افزار SPSS22 در سطح معنی‌‌داری کمتر از 05/0 بررسی ‌شد. نتایج: پس از تائید همگنی گروه‌ها در متغیر پژوهش (05/0<P)، بر اساس نتایج بعد از اتمام هر سه پروتکل تمرینی میزان بیان miRNA-133a، miRNA-1 و miRNA-143 نسبت به مرحله پیش آزمون به طور معنی‌داری کاهش یافت (05/0>P). همچنین، تنها در گروه ترکیبی تفاوت معنی‌داری بین تغییرات بیان miRNA-133a و miRNA-1 با گروه تمرین مقاومتی مشاهده شد (05/0>P)، اما میزان بیان miRNA-133a، miRNA-1 و miRNA-143 تفاوتی بین گروه ترکیبی و گروه تمرین HIIT نداشت (05/0<P). نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد استفاده از ترکیب تمرین HIIT و مقاومتی بتواند زمینه کنترل بهتر وزن بدن و چاقی را فراهم کند.

اثر یک دوره تمرینات هوازی و مصرف روغن زیتون بر بیان ژن کاسپازهای ،9 ،8 3 در بافت هیپوکامپ رت های نر آلزایمری القا شده

مصطفی حق شناس؛ علیرضا علمیه؛ محمحرضا فدایی چافی

دوره 14، شماره 2 ، آبان 1403، ، صفحه 209-222

https://doi.org/10.22124/jme.2024.28903.380

چکیده

مقدمه: بیماری آلزایمر یکی از شایع ترین بیماری شناختی مغزی وابسته به سن است که شاخصه ی اصلی آن رسوب پلاک های آمیلوئیدی بتا در خارج از سلول و تشکیل رشته های در هم تنیده در داخل نورون ها بوده و حاوی فرم فسفریله ... بیشتر مقدمه: بیماری آلزایمر یکی از شایع ترین بیماری شناختی مغزی وابسته به سن است که شاخصه ی اصلی آن رسوب پلاک های آمیلوئیدی بتا در خارج از سلول و تشکیل رشته های در هم تنیده در داخل نورون ها بوده و حاوی فرم فسفریله ی پروتئین میکروتوبولی تائو می باشد. عوامل نوروتروفیک به طور گسترده ای در مغز بیان می شود، اما به میزان قابل توجهی در مغز بیماران مبتلا به آلزایمر کاهش می یابد. مطالعات متعددی در خصوص پیشگیری و درمان آلزایمر صورت گرفته است که نقش ورزش و تغذیه در این بین از اهمیت بالایی برخوردار است و همچنان به عنوان مبحث پژوهشی مورد توجه دانشمندان قرار می گیرد. لذا در ادامه این مطالعات، پژوهش حاضر به منظور بررسی اثر تمرین هوازی به همراه روغن زیتون بر بیان ژن های کاسپاز 3، 8 و 9 در رت‌های نر آلزایمری القا شده، اجرا گردید. روش کار: در مطالعه تجربی حاضر، 40 رت نر 9 الی 10 ماهه به صورت تصادفی به 5 گروه کنترل – آلزایمر - آلزایمر و تمرینات هوازی، آلزایمر به همراه تمرینات هوازی و مصرف روغن زیتون ، آلزایمر و روغن زیتون تقسیم شدند. مدل آلزایمر با تزریق آمیلوئید بتا 42-1 در هیپوکمپ ایجاد شد. تمرینات هوازی شامل 3 جلسه تمرین در هفته بود که به مدت 8 هفته انجام شد. برای تعیین میزان بیان ژن های مورد نظر از روش Real Time PCR استفاده گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و از آزمون تعقیبی تام هن به کمک نرم افزار SPSS نسخه 20 استفاده شد. یافته ها: نتایج این پژوهش مشخص نمود 8 هفته تمرین هوازی به طور معنی داری باعث کاهش بیان ژن های کاسپاز 9، 8 و 3 در گروه های مداخله نسبت به گروه آلزایمر شد (5 0/0 > P). همچنین بیان ژن های فوق در گروه آلزایمر + ورزش هوازی و گروه آلزایمر + ورزش هوازی و روغن زیتون نسبت به گروه آلزایمر و روغن زیتون کاهش معنی دار داشتند (5 0/0 > P). نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرین هوازی و مصرف روغن زیتون احتمالا می تواند موجب بهبود در فاکتورهای دخیل در آپوپتوز در رت های نر آلزایمری می گردد.

تأثیر یک دوره تمرین شنای تناوبی شدید بر بیان ژن Nurr1 و mir-132 در موش‌های صحرایی مبتلا به پارکینسون

سحر عبداللهی؛ مهرزاد مقدسی؛ محمد امین عدالت منش؛ سارا حجتی

دوره 14، شماره 1 ، اردیبهشت 1403، ، صفحه 96-109

https://doi.org/10.22124/jme.2023.26124.333

چکیده

مقدمه: بیماری پارکینسون یک بیماری پیشروند تحلیل سیستم عصبی است که با از بین رفتن نورون‌های دوپامینرژیک همراه است. اثر فعالیت ورزشی بر عوامل مؤثر بر بقاء این نورون‌ها در پارکینسون مشخص نیست. هدف مطالعه ... بیشتر مقدمه: بیماری پارکینسون یک بیماری پیشروند تحلیل سیستم عصبی است که با از بین رفتن نورون‌های دوپامینرژیک همراه است. اثر فعالیت ورزشی بر عوامل مؤثر بر بقاء این نورون‌ها در پارکینسون مشخص نیست. هدف مطالعه حاضر، بررسی اثر یک دوره تمرین شنای تناوبی شدید بر بیان ژن Nurr1 و mir-132 در موش‌های صحرایی مبتلا به پارکینسون بود. روش کار: برای این پژوهش تجربی، تعداد 21 سرموش نر صحرایی نژاد ویستار 8 تا 10 هفته‌ای با میانگین وزن 5/10 ± 200 گرم انتخاب شدند. به منظور القاء پارکینسون، به 14 سرموش، روزانه 1 میلی‌گرم به ازای هر کیلو وزن بدن تزریق درون صفاقی رزرپین انجام شد. سپس این موش‌ها به طور تصادفی به دو گروه بیمار و تمرین تقسیم شدند. 7 موش سالم نیز به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شد. موش‌های گروه تمرین، به مدت شش هفته در 20 نوبت 30 ثانیه‌ای و با 30 ثانیه استراحت بین هر نوبت شنا کردند. بیان ژن هیپوکامپی Nurr1 و mir-132، 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین اندازه‌گیری شد. نتایج بین گروه‌ها با آزمون One-way ANOVA همراه با آزمون تعقیبی LSD توسط نرم افزار SPSS-22 و در سطح معنی‌داری 05/0>P تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد بیان ژن Nurr1 در گروه بیمار نسبت به گروه شاهد و گروه تمرین به طور معنی‌داری پایین‌تر (به ترتیب 02/0=p و 02/0=p) است؛ در حالی اختلاف معنی‌داری بین دو گروه تمرین و شاهد مشاهده نشد (9/0=p). بیان ژن mir-132 در گروه بیمار نسبت به گروه شاهد به طور معنی‌داری بالا‌تر بود (009/0=p) اما اختلاف معنی‌داری بین گروه بیمار با گروه تمرین (1/0=p) و بین گروه تمرین و گروه شاهد (1/0=p) مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: در کل به نظر می‎رسد تمرینات شنای به کار رفته در تحقیق حاضر، در بقاء نورون‌های دوپامینی و بهبود بیماری پارکینسون مؤثر باشد.

مقایسه اثر دو شیوه تمرینات مقاومتی بر شاخص‌های آسیب عضلانی و عملکرد حرکتی کشتی‌گیران جوان

حسین طالبی؛ طاهره باقرپور؛ نعمت الله نعمتی

دوره 14، شماره 1 ، اردیبهشت 1403، ، صفحه 133-150

https://doi.org/10.22124/jme.2024.25958.331

چکیده

مقدمه: هدف از تحقیق حاضر مقایسه اثر دو شیوه تمرینات مقاومتی به شکل سنتی و تمرینات تعلیقی- مقاومتی بر سطوح سرمی شاخصهای آسیب عضلانی و عملکرد حرکتی کشتیگیران جوان میباشد. روش کار: تعداد 30 نفر از ... بیشتر مقدمه: هدف از تحقیق حاضر مقایسه اثر دو شیوه تمرینات مقاومتی به شکل سنتی و تمرینات تعلیقی- مقاومتی بر سطوح سرمی شاخصهای آسیب عضلانی و عملکرد حرکتی کشتیگیران جوان میباشد. روش کار: تعداد 30 نفر از کشتیگیران جوان انتخاب و به صورت تصادفی به 3 گروه کنترل، تمرینات مقاومتی سنتی و تمرینات تعلیقی-مقاومتی تقسیم شدند. سطوح سرمی کراتین کیناز و لاکتات دهیدروژناز به روش خونگیری ناشتایی مورد بررسی قرار گرفت. قدرت عضلانی، سرعت، توان و چابکی نیز به ترتیب بوسیله آزمونهای یک تکرار بیشینه در حرکت پرس سینه، آزمون 15 یارد سرعت، پرش سارجنت و T، مورد ارزیابی قرار گرفت. سپس هر یک از گروههای تمرینی به مدت 12 هفته، 3 جلسه در هفته و هر جلسه تمرینی به مدت 30-45 دقیقه تمرینات مربوط به خود را انجام دادند. در پایان 12 هفته تمرینات، مرحله پس آزمون انجام شد. جهت تجزیه و تحلیل آماری یافتههای تحقیق از روشهای آماری تحلیل واریانس یکراهه و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. یافته‌ها: نتایج آزمون تحلیل واریانس یکراهه و تعقیبی بونفرونی نشان داد که در مرحله پسآزمون بین میانگین تمامی متغیرهای مورد بررسی، در گروه مقاومتی سنتی با تعلیقی- مقاومتی تفاوت معنیداری وجود ندارد(000/1=p)؛ اما بین میانگین متغیرهای مورد بررسی، در گروه کنترل با دو گروه تمرینی در مرحله پسآزمون تفاوت معنیداری وجود دارد(05/0p≤). نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج تحقیق حاضر، هر دو شیوه تمرینات مقاومتی سنتی و تمرینات تعلیقی-مقاومتی میتواند به عنوان رویکردی جهت بهبود عملکرد حرکتی کشتیگیران جوان و همچنین کاهش سطوح شاخصهای آسیب عضلانی مورد استفاده قرار گیرد.

تأثیر تمرین هوازی همراه با مکمل عصاره هیدرو-الکلی میوه قره‌قات بر استرس اکسیداتیو و سیستم دفاع آنتی‌اکسیدانی در بافت قلب رت‌های صحرایی

غلامرضا حمیدیان؛ الهه پیرعلائی؛ بدرخان رشوان اسماعیل؛ زهرا مهری رخ

دوره 14، شماره 1 ، اردیبهشت 1403، ، صفحه 185-204

https://doi.org/10.22124/jme.2024.27061.353

چکیده

مقدمه: هدف از این تحقیق حاضر بررسی اثرات تمرین هوازی با مکمل عصاره هیدرو-الکلی میوه قرهقات بر استرس اکسیداتیو و سیستم دفاع آنتی اکسیدانی در بافت قلب موش‌های صحرایی نر نژاد سالم بود. روش کار: 24 سر موش ... بیشتر مقدمه: هدف از این تحقیق حاضر بررسی اثرات تمرین هوازی با مکمل عصاره هیدرو-الکلی میوه قرهقات بر استرس اکسیداتیو و سیستم دفاع آنتی اکسیدانی در بافت قلب موش‌های صحرایی نر نژاد سالم بود. روش کار: 24 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار (میانگین وزن 200 گرم) و میانگین سن (8 هفته‌ای) بصورت تصادفی به چهار گروه 1-کنترل سالم، 2- مکمل ، 3- تمرین هوازی و 4- مکمل و تمرین هوازی تقسیم شدند. موشهای صحرایی گروههای مکمل، روزانه 250 میلیگرم عصاره میوه قرهقات به ازاء هر کیلوگرم وزن بدن به شکل گاواژ خوراکی دریافت کردند. پروتکل تمرین شامل دویدن روی تردمیل با سرعت 5-10 متر در دقیقه برای 30-60 دقیقه، بصورت پنج روز در هفته با رعایت اصل اضافه بار بود. سطح MDA ,TAC ,GPX ,SOD بافت قلبی اندازه‌گیری شدند. از آزمونهای تحلیل واریانس یک راهه و تعقیبی توکی، در سطح معنیداری 0.05 P< از طریق نرم‌‌افزار SPSS استفاده شد. یافته‌ها: در SOD تفاوت معنی‌داری در گروه کنترل با گروه مکمل+تمرین (044/0=P)، و در TAC تفاوت معنیداری در گروه مکمل با گروه تمرین و گروه تمرین+مکمل (05/0>P)، همچنین در GPx تفاوت غیر معنیداری در بین گروه‌ها، و در MDA تفاوت معنیداری در گروه کنترل با گروه مکمل و گروه تمرین+مکمل نیز گروه تمرین با گروه تمرین+مکمل (05/0>P)، مشاهده شد. نتیجه‌گیری: مکمل‌دهی قره‌قات توانست ظرفیت آنتی‌اکسیدانی تام و سوپراکسید دیسموتاز را به طوری معنی‌دار افزایش و مالون‌دی آلدئید را کاهش بدهد. ورزش منظم هوازی سیستم دفاعی آنتی‌اکسیدانی را در موش‌های سالم بهبود بخشید.

اثر هشت هفته تمرین مقاومتی سوپرست و کامپوندست بر هورمون‌های کورتیزول و تستوسترون بزاقی، عملکرد عضلانی و درصد چربی زنان جوان فعال

زهرا حسین زاده بارکورسرایی؛ عاطفه عاکف؛ حمید اراضی؛ جواد مهربانی؛ فرهاد رحمانی نیا

دوره 13، شماره 2 ، آذر 1402، ، صفحه 1-10

https://doi.org/10.22124/jme.2023.25028.311

چکیده

مقدمه و هدف: هدف این پژوهش بررسی اثر هشت هفته تمرین مقاومتی به دو شیوه کامپوند ست و سوپر ست بر محیط عضلانی، قدرت، استقامت عضلانی و درصدچربی در زنان جوان فعال بود. روش‌شناسی پژوهش: تعداد 30 آزمودنی سالم ... بیشتر مقدمه و هدف: هدف این پژوهش بررسی اثر هشت هفته تمرین مقاومتی به دو شیوه کامپوند ست و سوپر ست بر محیط عضلانی، قدرت، استقامت عضلانی و درصدچربی در زنان جوان فعال بود. روش‌شناسی پژوهش: تعداد 30 آزمودنی سالم با میانگین سن: 79/3 ± 52/26 سال، میانگین وزن: 76/3 ± 22/63 کیلوگرم و شاخص توده بدن: 63/2 ± 59/21 کیلوگرم/مترمربع به سه گروه تمرین مقاومتی با شیوه کامپوند ست؛ سوپر ست و بدون تمرین (کنترل) تقسیم شدند. پروتکل شامل تمرین هشت عضله بزرگ در هشت هفته و هر هفته 3 جلسه با روش سوپرست و کامپوند ست تحت تمرین قرار گرفتند. تعداد ست های تمرینی برای هر عضله 4 ست بود. تجزیه و تحلیل آماری با روش ANOVA یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی انجام شد. یافته های تحقیق شامل موارد زیر بود:نتایج: هشت هفته تمرین کامپوندست و سوپرست بر دور بازو و ران، قدرت و استقامت بالاتنه و پایین تنه، درصد چربی بدن و سطوح بزاقی هورمون‌های کورتیزول وتستوسترون در زنان جوان اثر داشت (٠٥/٠>P) و در مقایسه با گروه کنترل نیز معنی دار بود. به نظرمی رسد هر دو مدل تمرینی توانسته بر محیط اندامها، قدرت و استقامت عضلانی و درصد چربی بدن اثرگذار باشد. بنابراین اجرای تمرینات مقاومتی با هر دو الگو می تواند بر هورمون های تستوسترون و کـورتیزول و نسبت آن دو موثر باشد. بنابراین زنان جوان فعال برای بهره گیری از فوائد تمرین مقاومتی و افزایش سطح آنابولیکی بدن از شیوه های تمرینی کامپوندست و سوپرست می توانند استفاده کنند.

تاثیر مصرف کوتاه مدت چای سبز بر هزینه ی سوخت و سازی و اکسایش سوبسترا حین تمرین حاد با شدت Fatmax در مردان سالم دارای اضافه وزن یا چاق

مجمد اسماعیل افضل پور؛ مهدی مقرنسی؛ ,محسن محمدنیا احمدی؛ عالیه باغبانی

دوره 13، شماره 2 ، آذر 1402، ، صفحه 33-44

https://doi.org/10.22124/jme.2023.25630.322

چکیده

هدف: هدف پژوهش تاثیر مصرف کوتاه مدت چای سبز بر هزینه سوخت و سازی و اکسایش سوبسترا حین تمرین حاد با شدت Fatmax در مردان سالم دارای اضافه وزن یا چاق بود. روش کار: 15 نفر مرد در قالب یک طرح متقاطع بررسی شدند. ابتدا ... بیشتر هدف: هدف پژوهش تاثیر مصرف کوتاه مدت چای سبز بر هزینه سوخت و سازی و اکسایش سوبسترا حین تمرین حاد با شدت Fatmax در مردان سالم دارای اضافه وزن یا چاق بود. روش کار: 15 نفر مرد در قالب یک طرح متقاطع بررسی شدند. ابتدا روی نوارگردان متصل به دستگاه گاز آنالایزر، پروتکل ورزشی با سرعت 5/3 کیلومتر در ساعت، شیب یک درصد، 3 دقیقه اجرا شد و بعد از یک وقفه 2 دقیقه ای (مرحله اول)، فعالیت با سرعت 4 کیلومتر در ساعت با شیب یک درصد (مرحله دوم) ؛ و سپس با سرعت 5 کیلومتر در ساعت (مرحله سوم)؛ و در ادامه با سرعت 6 کیلومتر در ساعت (مرحله چهارم)؛ و نهایتا با سرعت 5/6 کیلومتر در ساعت (در طول 4 دقیقه) به اجرا درآمد. در ادامه، شرکت کنندگان به مدت یک هفته، روزی 1000 میلی گرم مصرف کردند و برای نوبت دوم به آزمایشگاه آمدند. پس از آن به مدت یک هفته دارونما مصرف نموده و برای نوبت سوم در آزمایشگاه حاضر شدند. حداکثر اکسیداسیون چربی (MFO) و شدتی از فعالیت که MFO در آن رخ میدهد (Fatmax) تعیین گردید. یافته ها: بین میزان اکسیداسیون چربی، نسبت تبادل تنفسی، اکسیژن مصرفی و هزینه انرژی در دو حالت مصرف یک هفته ای چای سبز و دارونما؛ تفاوت معنی داری وجود نداشت.نتیجه گیری: مصرف کوتاه مدت چای سبز قبل از تمرین حاد با شدت Fatmax، اثری بر هزینه انرژی، اکسیژن مصرفی و کاهش چربی ندارد و طول دوره و دوز مصرف آن می بایست بیشتر مطالعه شود.

اثر تمرینات ترکیبی هوازی و مقاومتی بر سطوح فعال کنندۀ RNA گیرندۀ استروئیدی بافت چربی و شاخص مقاومت به انسولین در موش‌های سالمند ماده

حامد رشیدی؛ نجمه رضائیان

دوره 13، شماره 2 ، آذر 1402، ، صفحه 45-56

https://doi.org/10.22124/jme.2023.25048.312

چکیده

هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرینات ترکیبی هوازی و مقاومتی بر سطوح SRA بافت چربی و شاخص مقاومت به انسولین در موش‌های سالمند بود. 20 سر رت ماده (28-24 هفته، میانگین وزنی 30/13±20/379 گرم) انتخاب و به ... بیشتر هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرینات ترکیبی هوازی و مقاومتی بر سطوح SRA بافت چربی و شاخص مقاومت به انسولین در موش‌های سالمند بود. 20 سر رت ماده (28-24 هفته، میانگین وزنی 30/13±20/379 گرم) انتخاب و به شیوه تصادفی در دو گروه تجربی و کنترل (10 سر در هر گروه) تقسیم شدند. موش‌ها در گروه تجربی در هشت هفته تمرینات ترکیبی هوازی و مقاومتی، شش روز در هفته شرکت کردند. تمرینات هوازی شامل دویدن روی تردمیل در شدت کم تا متوسط (60-40 درصد سرعت بیشینه به دست آمده در آزمون دویدن بیشینه)، 60 دقیقه در هر جلسه و بدون شیب تردمیل بود. و تمرینات مقاومتی نیز بالا رفتن از نردبان با شدتی معادل 60-40 درصد از نیروی به دست آمده در آزمون بار بیشینه، 15 تکرار با یک دقیقه تناوب استراحت و 45 دقیقه در هر جلسه تمرینی را شامل می‌شد. اجرای هشت هفته تمرینات ترکیبی هوازی و مقاومتی ضمن افزایش معنی‌دار SRA بافت چربی با کاهشی معنی‌دار در سطوح سرمی انسولین، گلوکز ناشتای خون، شاخص مقاومت به انسولین و وزن بدن در گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل همراه بود. علاوه بر این، اجرای هشت هفته تمرینات ترکیبی هوازی و مقاومتی سبب کاهش معنی‌دار وزن بدن در گروه تجربی در پس آزمون در مقایسه با پیش آزمون گردید.چنین به نظر می‌رسد اجرای اجرای هشت هفته تمرینات ترکیبی هوازی و مقاومتی با وجود افزیش سطوح SRA در بهبود مقاومت به انسولین و ترکیب بدن نقش دارد.

بررسی تأثیر طول دوره تمرین تناوبی شدید بر سطح برخی عوامل التهابی و پروفایل لیپیدی مردان میانسال فعال

امین روشندل حصاری؛ علی یعقوبی

دوره 13، شماره 2 ، آذر 1402، ، صفحه 57-73

https://doi.org/10.22124/jme.2023.24810.306

چکیده

هدف ازتحقیق حاضر بررسی تأثیر 8 و 12 هفته تمرین تمرین تناوبی شدید (HIIT) برسطوح پروتئین واکنشگر C (CRP)، اینترلوکین 6 (IL-6)، هموسیستئین (HCY) وپروفایل لیپیدی مردان میانسال فعال بود. 30 مرد میانسال بروش نمونه گیری دردسترس ... بیشتر هدف ازتحقیق حاضر بررسی تأثیر 8 و 12 هفته تمرین تمرین تناوبی شدید (HIIT) برسطوح پروتئین واکنشگر C (CRP)، اینترلوکین 6 (IL-6)، هموسیستئین (HCY) وپروفایل لیپیدی مردان میانسال فعال بود. 30 مرد میانسال بروش نمونه گیری دردسترس انتخاب و به صورت تصادفی دردوگروه تجربی وکنترل قرارداده شدند. برنامه HIIT، باشدت بالای 90 درصد ضربان قلب بیشینه بمدت 8 و 12 هفته هرهفته 3 جلسه اجراشد. سطوح سرمی شاخصهای CRP، IL-6، HCY، HDL، LDL، TC و TG در 3 مرحله پیش آزمون، میان آزمون و پس آزمون اندازه گیری شدند. HIIT درهر دو زمان 8 و 12 هفته ای تاثیر معناداری روی شاخص های LDL، TC و TG مردان میانسال داشت. از سویی دیگر HIIT در زمان 8 هفته تاثیر معنی داری بر روی شاخص های CRP(848/0p=)، IL-6 (080/0p=) و HCY(247/0p=) ایجاد نکرد اما درزمان 12 هفته تاثیر معنی داری بر روی شاخصهای CRP(003/0p=)، IL-6 (019/0p=) و HCY (012/0p=) بوجود آورد. همچنین بین هفته هشتم و هفته دوازدهم گروه تجربی در شاخصهای CRP (001/0p=)، IL-6 (045/0p=)، LDL (027/0p=) و TG(015/0p=) تفاوت معناداری مشاهده شد. به نظر می رسد HIIT در مدت زمان 8 هفته تغییرات مطلوبی را بر روی شاخص های لیپیدی مردان میانسال ایجاد می کند اما توانایی بهبود شاخص های التهابی آن ها را ندارد و برای ایجاد تغییرات مطلوب در شاخص های التهابی نیاز هست تا HIIT بیش از 8 هفته انجام گیرد و مدت 12 هفته باعث ایجاد تغییرات مطلوبی خواهد شد و احتمالا نقش موثری را در پیشگیری از بروز بیماری های قلبی میانسالان داشته باشد.

تاثیر دو نوع تمرین شدید بر سطح تیرودوکسین ردوکتاز یک و مالون‌دی‌آلدهید بافت بیضه موش‌های صحرایی نر ویستار

مهران هاشمی؛ آقاعلی قاسم نیان؛ اکرم کریمی اصل؛ سمانه هادی

دوره 13، شماره 1 ، اردیبهشت 1402، ، صفحه 101-115

https://doi.org/10.22124/jme.2023.24158.286

چکیده

زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر، تاثیر دو نوع تمرین شدید بر سطح تیرودوکسین ردوکتاز یک و مالون‌دی‌آلدهید بافت بیضه موش‌های صحرایی نر ویستار بود.روش بررسی: 19سر موش نر نژاد ویستار با سن هشت هفته و با وزن ... بیشتر زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر، تاثیر دو نوع تمرین شدید بر سطح تیرودوکسین ردوکتاز یک و مالون‌دی‌آلدهید بافت بیضه موش‌های صحرایی نر ویستار بود.روش بررسی: 19سر موش نر نژاد ویستار با سن هشت هفته و با وزن 5±200گرم پس از 10جلسه آشناسازی با برنامه‌های تمرین و پس از وزن‌کشی به صورت تصادفی به سه گروه(کنترل، استقامتی شدید، تناوبی شدید) تقسیم شدند. برنامۀ تمرین استقامتی شدید شامل دویدن بر روی نوارگردان به مدت هشت هفته(پنج جلسه در هفته)و برنامۀ تمرین تناوبی شامل هشت هفته(پنج جلسه در هفته)بر روی نوارگردان انجام شد. 48ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی موش‌ها بیهوش و تشریح شدند و بافت بیضه جدا شد. اندازه‌گیری میزان آنزیم تیرودوکسین‌ردوکتاز‌یک به روش الایزا با استفاده از اسپکتروفتومتر و همچنین غلظت مالون‌دی‌آلدهید با روش تری‌باربیتوریک اسید و به کمک دستگاه اسپکترومتر انجام شد. برای تجزیه ‌و تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس یک‌طرفه با آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. مقدار خطا نیز در سطح معنی‌داری 05/0≥p شد.یافته‌ها: پس از هشت هفته میزان آنزیم تیرودوکسین ردوکتاز یک بافت بیضه در گروه استقامتی شدید و گروه تناوبی شدید نسبت به گروه کنترل بطور معنی‌داری بالاتر بود (05/0˂p). همچنین در میزان مالون‌دی‌آلدهید بافت بیضه در گروه‌های تمرین استقامتی شدید و همچنین تناوبی شدید نسبت به گروه کنترل تغییر معنی‌داری ایجاد نشد (05/0p˃). نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج این پژوهش شاید بتوان گفت تمرینات استقامتی شدید و تناوبی شدید موجب افزایش میزان تیرودوکسین‌ردوکتاز‌یک بافت بیضه شده و با ایجاد سازگاری در دستگاه آنتی‌اکسیدانی بدن، موجب عدم افزایش مالون‌دی-آلدهید شده است.

تأثیر پیش شرطی‌سازی ایسکمیک و مصرف مکمل چغندر بر عملکرد بی‌هوازی دوچرخه‌سواران مرد

نازنین خسروانیان؛ زهرا مصلی نژاد؛ مهرزاد مقدسی؛ هادی باشفاعت

دوره 13، شماره 1 ، اردیبهشت 1402، ، صفحه 117-131

https://doi.org/10.22124/jme.2023.23947.248

چکیده

هدف: یکی از روش‌های جدید تمرینی ، محدودسازی جریان خون است. مصرف مکمل چغندر نیز عملکرد هوازی و بی‌هوازی را بهبود می بخشد هرچند این موضوع به درستی مشخص نیست. هدف از مطالعه حاضر تأثیر پیش شرطی سازی ایسکمیک ... بیشتر هدف: یکی از روش‌های جدید تمرینی ، محدودسازی جریان خون است. مصرف مکمل چغندر نیز عملکرد هوازی و بی‌هوازی را بهبود می بخشد هرچند این موضوع به درستی مشخص نیست. هدف از مطالعه حاضر تأثیر پیش شرطی سازی ایسکمیک و مصرف مکمل چغندر بر عملکرد بی‌هوازی دوچرخه‌سواران مرد بود.روش شناسی: ١٢ دوچرخه‌سوار مرد در یک مطالعه تصادفی با طرح کانتربالانس شرکت کردند. 6 نفر از آزمودنی‌ها به دو سوکور روزانه ٦٠ گرم مکمل چغندر حاوی ٤٠٠ میلی‌گرم نیترات و 6 نفر دارونما (پودر زغال اخته) را به مدت یک هفته مصرف کردند. یک دوره ٧ روزه پاک‌سازی بین دو دوره مصرف مکمل و دارونما وجود داشت. پس از پایان دوره یک هفته‌ای مصرف مکمل چغندر و دارونما، آزمون‌های حداکثر توان‌خروجی و تایم تریل یک کیلومتر به همراه روش پیش شرطی‌سازی ایسکمیک اجرا شد. پیش شرطی‌سازی ایسکمیک ، شامل ٤ دوره ٥ دقیقه‌ای انسداد و خون‌رسانی مجدد با استفاده از کاف با پهنای ١٥ سانتی‌متر و فشار ٢٢٠ میلی‌متر جیوه که در بالاترین قسمت پاها اعمال گردید. از روش آماری شاپیروویلک و اندازه‌گیری مکرر برای بررسی داده‌ها استفاده شد.یافته‌ها: پیش شرطی‌سازی ایسکمیک به طور معناداری حداکثر توان بی‌هوازی را افزایش داد (٠٢٧/٠P=). زمان تایم تریل یک کیلومتر پس از پیش شرطی‌سازی ایسکمیک(٠١٤/٠P=) و همچنین پس از مصرف مکمل چغندر به همراه پیش شرطی‌سازی ایسکمیک نسبت به شرایط کنترل به طور معناداری کمتر بود (٠٠٨/٠P=).نتیجه‌گیری: پیش شرطی‌سازی ایسکمیک و مکمل چغندر می‌تواند عملکرد تایم تریل را در دوچرخه‌سواران مرد بهبود بخشد اما تأثیری بر حداکثر توان آنها ندارد.

اثر شش هفته تمرینات مقاومتی بر منتخبی از شاخصهای موثر در باروری در دانشجویان مرد چاق

الناز صادق‌پور فیروزآباد؛ علیرضا براری

دوره 12، شماره 2 ، مهر 1401

https://doi.org/10.22124/jme.2023.24123.285

چکیده

هدف: تغییرات در محور هیپوتالاموس- هیپوفیز احتمالا با تغییرات در هورمون‌های جنسی در ارتباط است. تمرینات‌بدنی نیز یکی از فاکتورهای موثر در تغییرات این محور است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر شش هفته ... بیشتر هدف: تغییرات در محور هیپوتالاموس- هیپوفیز احتمالا با تغییرات در هورمون‌های جنسی در ارتباط است. تمرینات‌بدنی نیز یکی از فاکتورهای موثر در تغییرات این محور است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر شش هفته تمرین مقاومتی بر سطوح سرمی تستسترون آزاد، گلوبولین متصل شونده به هورمون‌های جنسی، اینهیبین b، هورمون لوتئینی و محرک فولیکولی در دانشجویان مرد چاق بود. روش شناسی: برای این منظور بیست دانشجوی پسر چاق با دامنه سنی2±20 سال در این پژوهش شرکت نمودند و به صورت تصادفی به دو گروه 10 نفری تمرین مقاومتی و کنترل تقسیم شدند. تمرین مقاومتی در مدت شش هفته و سه جلسه در هفته و با شدت 60% تا 70% یک تکرار بیشینه اجرا شد. به منظور آنالیز متغیرهای بیوشیمیائی نمونه‌های خونی در دو مرحله 48 ساعته قبل و بعد از دوره تمرینی گرفته شد. تغییرات درون‌گروهی و بین گروهی اطلاعات با آزمون t وابسته و مستقل انجام پذیرفت. یافته‌ها: نتایج این مطالعه نشان داد که تمرین مقاومتی منجر به افزایش معنی دار غلظت سرمی تستسترون آزاد و افزایش معنی دار SHBG در مردان چاق شد. اما بعد از شش هفته تمرین، تغییر معنی داری در اینهیبین b، هورمون لوتئینی و هورمون محرک فولیکولی مشاهده نشد. بحث: شش هفته تمرین مقاومتی به همراه بهبود ترکیب بدنی، قدرت عضلانی بالاتنه و پائین تنه و هم چنین توان هوازی با تغییرات هورمونهای جنسی در مردان در ارتباط است.

اثر تمرینات هاتایوگا بر نسفاتین-1 ، اشتها و شاخص های چاقی زنان دارای اضافه وزن

سونیا فاتح؛ اعظم زرنشان؛ بهلول قربانیان

دوره 12، شماره 1 ، فروردین 1401، ، صفحه 109-126

https://doi.org/10.22124/jme.2023.23946.245

چکیده

هدف: اثر ورزش‌هایی که متشکل از مجموعه تمرینات ذهنی و جسمی هستند در کاهش اشتها و چاقی کمتر مورد توجه قرار گرفته است. هدف بررسی اثر تمرینات هاتایوگا بر نسفاتین-1 به عنوان یک عامل بازدارنده اشتها و تنظیم ... بیشتر هدف: اثر ورزش‌هایی که متشکل از مجموعه تمرینات ذهنی و جسمی هستند در کاهش اشتها و چاقی کمتر مورد توجه قرار گرفته است. هدف بررسی اثر تمرینات هاتایوگا بر نسفاتین-1 به عنوان یک عامل بازدارنده اشتها و تنظیم کننده تعادل انرژی، اشتها و شاخص‌های چاقی در زنان دارای اضافه وزن بود.روش پژوهش : در این مطالعه نیمه‌تجربی، تعداد 24 زن 35-45 ساله (با میانگین شاخص‌توده‌بدنی kg/m262 /3±94/28) به طور تصادفی در دو گروه تمرین هاتایوگا (12 نفر) و گروه کنترل (12نفر) قرار‌گرفتند. گروه تمرین به مدت هشت هفته در تمرینات یوگا شرکت‌کردند و گروه کنترل به فعالیت روزانه خود ادامه دادند. خون‌گیری (سطح سرمی نسفاتین-1) و اندازه‌گیری اشتها (میل به غذا، احساس‌سیری، پری و گرسنگی) و شاخص‌های چاقی (BMI، نسبت دورکمر به لگن (W/H) و درصد‌چربی)، در دو وهله، پیش و 48 ساعت پس از اتمام تمرینات در فاز لوتئال آزمودنی‌ها انجام گردید. تجزیه و تحلیل داده‌ها به کمک آزمون‌های تی‌زوجی، آنکوا و ضریب همبستگی پیرسون و به کار‌گیری نرم افزار SPSS23 انجام‌ شد. یافته ها: در گروه تمرین مقادیر نسفاتین-1 افزایش معنادار یافت (001/0=p). احساس گرسنگی و میل به غذا کاهش معنادار و احساس سیری و پری افزایش معنادار یافتند (05/0>p). شاخص‌های چاقی کاهش اندک ولی معنادار نشان دادند (05/0>p). ارتباط مثبت و معناداری بین کاهش گرسنگی و شاخص‌‌های چاقی (BMI, W/H و درصد‌چربی) و همچنین کاهش میل به غذا و BMI و درصد چربی یافت ‌شد (05/0>p).نتیجه گیری: تمرینات جسمی ذهنی ملایم مانند هاتایوگا از طریق کنترل اشتها می‌تواند در کاهش وزن زنان چاق مفید باشد.

دوره 14 (1403)

دوره 13 (1402)

دوره 12 (1401)

دوره 11 (1400)

دوره 10 (1399)

دوره 9 (1398)

دوره 8 (1397)

دوره 7 (1396)

دوره 6 (1395)

دوره 5 (1394)

دوره 4 (1393)

دوره 3 (1392)

دوره 2 (1391)

دوره 1 (1390)

موضوعات = پاسخ و سازگاری به تمرینات

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده