سوخت و ساز و فعالیت ورزشی

مقاله پژوهشی Released under (CC BY-NC) license I Open Access I

تأثیر شش هفته مصرف مکمل کروم و میان وعده های تمرینی در افراد مبتلا به کبد چرب غیرالکلی

محمد جواد احمدی پنجکی؛ خدیجه ایراندوست؛ رسول صمیمی

دوره 14، شماره 1 ، اردیبهشت 1403، صفحه 1-14

https://doi.org/10.22124/jme.2023.25285.313

چکیده

مقدمه: بیماری کبد چرب غیرالکلی یکی از بیماری‌های مزمن کبدی است. عدم فعالیت بدنی و کاهش عملکرد دستگاه قلبی-تنفسی با افزایش شدت این بیماری مرتبط است. اصلاح سبک زندگی و افزایش تحرک بدنی در طول روز می‌تواند ... بیشتر مقدمه: بیماری کبد چرب غیرالکلی یکی از بیماری‌های مزمن کبدی است. عدم فعالیت بدنی و کاهش عملکرد دستگاه قلبی-تنفسی با افزایش شدت این بیماری مرتبط است. اصلاح سبک زندگی و افزایش تحرک بدنی در طول روز می‌تواند بر بهبود آن مؤثر باشد. مکمل کروم در بیمارانی که دچار چاقی، دیابت و مقاومت به انسولین هستند، می‌تواند اثرگذار باشد.هدف: از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر شش هفته مصرف مکمل کروم و انجام میان‌وعده‌های تمرینی بر آنزیم‌های کبدی و درجه کبد چرب بیماران مبتلا به کبد چرب غیرالکلی بود.مواد و روش‌ها: 30 آزمودنی به مدت شش هفته به صورت تصادفی به 4 گروه تمرین+کروم (8 نفر)، کروم (8 نفر)، تمرین (7نفر) و کنترل (7 نفر) تقسیم شدند. همه افراد دارای سونوگرافی کبد بودند که دامنه‌ی گرید کبد چرب 1 تا 3 را مشخص می‌نمود. سایر اقدامات شامل: سنجش آنزیم‌های AST و ALT، تری‌گلیسیرید، وزن بدن، اندازه دور شکم و سن افراد بود. از آزمون تعقیبی بانفرونی برای بررسی تفاوت‌های بین‌گروهی متغیرها استفاده شد.یافته‌های پژوهش: در گروه تمرین+کروم (P= 0.02) و گروه تمرین (P= 0.01) کاهش معنی‌داری در گرید کبد چرب را تجربه کردند. همچنین، بعد از شش هفته انجام پروتکل، در گروه تمرین و کروم در آنزیم ALT کاهش معنادار بود (P= 0.001). یافته‌های ما تأیید می‌کنند که میان‌وعده‌های تمرینی به تنهایی و یا به همراه مصرف کروم در بهبود NAFLD مؤثر است.نتیجه گیری: این مطالعه، اهمیت فعالیت بدنی به سبک میان‌وعده‌های تمرینی به عنوان استراتژی درمانی اولیه برای افراد مبتلا به کبد چرب غیرالکلی را تقویت می‌کند.

مقاله پژوهشی Released under (CC BY-NC) license I Open Access I

پایش متابولیکی کشتی گیران جوان نخبه در یک دوره مسابقه شبیه سازی شده با استفاده از متابولومیکس

سیدمحمدفواد سیدرحمانی؛ بهمن میرزایی؛ افسانه عارفی اسکویی؛ کیوان خرمی پور؛ امیر برجسته

دوره 14، شماره 1 ، اردیبهشت 1403، صفحه 15-27

https://doi.org/10.22124/jme.2024.27478.363

چکیده

هدف: این مطالعه با هدف پایش متابولیکی و مقایسه تغییرات متابولیکی کشتی گیران جوان نخبه در یک دوره مسابقه شبیه سازی شده کشتی با استفاده از متابولومیکس بود.روش: روش پژوهش از نوع نیمه تجربی بود. 10 کشتی گیر ... بیشتر هدف: این مطالعه با هدف پایش متابولیکی و مقایسه تغییرات متابولیکی کشتی گیران جوان نخبه در یک دوره مسابقه شبیه سازی شده کشتی با استفاده از متابولومیکس بود.روش: روش پژوهش از نوع نیمه تجربی بود. 10 کشتی گیر جوان نخبه تیم ملی کشتی فرنگی جوانان ایران در شرایط شبیه سازی شده در یک روز در 3 مسابقه (2 مسابقه در صبح و 1 مسابقه در عصر) شرکت کردند. کشتی گیران یک مسابقه کشتی را در 2 تایم 3 دقیقه ای با 30 ثانیه استراحت مطالبق با قوانین بین المللی کشتی انجام دادند. یافته‌ها: نتایج به دست آمده از این مطالعه، تفاوت در مقدار و نوع متابولیت‌ها را بین سه رده‌ی وزنی در کشتی‌گیران نخبه بعد از یک دوره مسابقه‌ی شبیه‌سازی‌شده نشان داد. نتایج حاصله بدین شرح است: اول اینکه؛ میزان انرژی در هر سه رده وزنی با درصد بسیار بالایی در اوایل مسابقه، ازطریق متابولیسم هوازی و در اواخر مسابقه ازطریق متابولیسم بی‌هوازی تولید زیاد اسید لاکتیک جا‌به‌جا می‌شود. دوم اینکه؛ اکثراً متابولیت‌هایی که در هر سه رده‌ی وزنی افزایش بیان داشته‌اند؛ یا مستقیماً تولید ATP می‌کردند و یا به صورت غیرمستقیم با اتصال به چرخه TCA و زنجیره‌ی انتقال الکترون منجر به تولید ATP اضافی می‌شدند.نتیجه‌گیری: پایش متابولیکی کشتی گیران نشان داد که نیازهای متابولیکی در سه رده وزنی متفاوت است و مربیان باید با تخصصی کردن تمرینات و تجویز برنامه های تمرینی فردی برای کشتی‌گیران بر اساس رده های وزنی این تفاوت ها را لحاظ کنند.

مقاله پژوهشی Released under (CC BY-NC) license I Open Access I

مقایسه تاثیر تمرینات مقاومتی و شنا بر سطوح سیرتوئین-1 و نیکوتین آمید دی نیکلوتید در مغز موش‌های مبتلا به انسفالومیلیت خود ایمن تجربی

فاطمه بزرگی؛ محمد رضا کردی؛ سیروس چوبینه

دوره 14، شماره 1 ، اردیبهشت 1403، صفحه 28-41

https://doi.org/10.22124/jme.2024.27077.355

چکیده

مقدمه: هدف پژوهش حاضر مقایسه تاثیر چهار هفته تمرین ورزشی هوازی(شنا) و مقاومتی(بالا رفتن از نردبان) بر مقادیر پروتئین سیرتوئین-1(SIRT1) و نیکوتین آمید آدنین دی‌نوکلوتید (NAD+) مغز در دوره مزمن انسفالومیلیت خود ... بیشتر مقدمه: هدف پژوهش حاضر مقایسه تاثیر چهار هفته تمرین ورزشی هوازی(شنا) و مقاومتی(بالا رفتن از نردبان) بر مقادیر پروتئین سیرتوئین-1(SIRT1) و نیکوتین آمید آدنین دی‌نوکلوتید (NAD+) مغز در دوره مزمن انسفالومیلیت خود ایمن تجربی(EAE)،بود. روش کار: این مطالعه به روش آزمایشگاهی انجام شد. 40 سر موش C57BL6 ماده 8 هفته ای با میانگین وزنی 2±18 گرم برای انجام آزمایش انتخاب شدند. برای اجرای فرایند آزمایش، اعضای گروه نمونه به چهار گروه کنترل سالم، EAE، EAE + شنا و EAE+ تمرین مقاومتی تقسیم شدند.پس از القای EAE با MOG35-33 گروه‌های تمرینات ورزشی، برنامه شنا و تمرین مقاومتی را 30 دقیقه، 5 روز در هفته به مدت 4 هفته انجام دادند. در روز سی‌ام پس از القا (دوره مزمن بیماری) موش‌ها با تزریق کتامین و زایلازین بیهوش شدند، سپس تشریح و بافت‌برداری مغز انجام شد. مقادیر پروتئین SIRT1 و NAD+ با روش ایمونوهیستوشیمی سنجیده شد. از آزمون تحلیل واریانس یکراهه (ANOVA) به‌منظور مقایسه گروه‌های تحقیق استفاده شد. آزمون تعقیبی توکی برای مقایسه تفاوت میان گروه‌ها مورد استفاده قرار گرفت. یافته‌ها: یافته‌های پژوهش حاضر نشان داد که تمرینات ورزشی شنا و مقاومتی -هر دو- در مقایسه با گروه EAE، مقادیر پروتئین NAD+ و SIRT1 را به طور معناداری افزایش دادند، هر چند تمرین ورزشی مقاومتی در مقایسه با شنا، روش مؤثرتری بوده است (05/0 ≥P). نتیجه‌گیری: تمرینات ورزشی، به ویژه تمرین ورزشی مقاومتی، ممکن است با افزایش NAD+ و SIRT1، باعث کاهش پیشرفت بیماری در EAE شود.

مقاله پژوهشی Released under (CC BY-NC) license I Open Access I

تأثیر سه برنامه تمرین خانگی بر وضعیت متابولیک و درصد چربی در زنان مبتلا به اسکلروزیس چندگانه

فاطمه مهدی پور؛ ارسلان دمیرچی؛ پیام سعیدی؛ عالیا صابری

دوره 14، شماره 1 ، اردیبهشت 1403، صفحه 42-58

https://doi.org/10.22124/jme.2023.25012.309

چکیده

مقدمه: هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر 8 هفته استفاده از سه برنامه ورزشی بر پروفایل قندی و درصد چربی زنان مبتلا به MS بود. روش کار: این مطالعه تجربی شامل 40 زن مبتلا به MS(سن: 50/3±30/34 سال) بود. شرکت کنندگان به ... بیشتر مقدمه: هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر 8 هفته استفاده از سه برنامه ورزشی بر پروفایل قندی و درصد چربی زنان مبتلا به MS بود. روش کار: این مطالعه تجربی شامل 40 زن مبتلا به MS(سن: 50/3±30/34 سال) بود. شرکت کنندگان به طور تصادفی در چهار گروه (4=N) تمرین هوازی(AT)، تمرین مقاومتی(RT)، تمرین ترکیبی هوازی و مقاومتی (AT+RT) و کنترل قرار گرفتند. RT شامل یک‌سری حرکات با استفاده از جلیقه‌های وزن‌دار(5-10% وزن بدن) برای سه روز در هفته بود. جلسات AT دو روز در هفته و به مدت 10-30 دقیقه(40-60% حداکثر ضربان قلب) انجام شد. گروهAT+RT تمرینات را پنج روز در هفته(دو روز AT و سه روز RT) انجام دادند. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس دو طرفه با اندازه‌گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی انجام شد. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 26با معنی‌داری 05/0 انجام شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که تفاوت معنی‌داری بین‌گروها وجود ندارد با این حال، کاهش قابل توجهی در سطوح انسولین، کلسترول، HbA1c و HOMA-IR در مقایسه با سطح پایه در گروه‌های مداخله نشان داد. نتیجه گیری: این یافته‌ها نشان می‌دهد که مداخلات ورزشی پتانسیل تأثیرگذاری مثبتی بر پارامتر‌های متابولیک در افراد مبتلا به MS دارد. تحقیقات بیشتری برای کشف پروتکل‌های ورزشی بهینه و اثرات بلند مدت در این جمعیت مورد نیاز است.

مقاله پژوهشی Released under (CC BY-NC) license I Open Access I

تاثیر ویبریشن کل بدن بر سطوح سرمی فولستاتین و مایواستاتین در زنان یائسه

امیر خسروی؛ وحید ولی‌پور ده‌نو؛ ریما شایان نسب؛ سکینه جعفریان

دوره 14، شماره 1 ، اردیبهشت 1403، صفحه 59-75

https://doi.org/10.22124/jme.2023.25608.323

چکیده

مقدمه: یکی از عوارض یائسگی که در کاهش کیفیـت زنــدگی نقش مهمی دارد کاهش تودة بدون چربی بدن می باشد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر 12 هفته ویبریشن کل بدن بر سطوح سرمی فولیستاتین و مایواستاتین در ... بیشتر مقدمه: یکی از عوارض یائسگی که در کاهش کیفیـت زنــدگی نقش مهمی دارد کاهش تودة بدون چربی بدن می باشد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر 12 هفته ویبریشن کل بدن بر سطوح سرمی فولیستاتین و مایواستاتین در زنان یائسه بود. روش پژوهش: در این مطالعه نیمهتجربی 20 زن یائسه با کم کاری تیروئید 46 تا 57 ساله شهرستان خرم آباد انتخاب و به دو گروه 10 نفره: کنترل(C) و تمرین ویبریشن کل بدن(V) ، تقسیم شدند. گروهV ، تمرینات را به مدت 12 هفته و سه بار در هفته، با فرکانس 30 تا 50 هرتز، با دامنه یک تا دو میلیمتر با اعمال 20 تا 30 دقیقه ویبریشن 5 تا 15 دقیقه تمرین اندام فوقانی و تحتانی را انجام دادند. ۴۸ ساعت پیش و پس از برنامه تمرینی؛ نمونه گیری خونی و شاخصهای تن سنجی اندازه گیری شد. برای اندازهگیری سطوح سرمی فولیستاتین و مایواستاتین از روش الایزا استفاده شد. داده‌ها با استفاده از آزمون های t مستقل و کوواریانس در سطح معناداری 05/0 >p تجزیه ‌و تحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج نشان داد 12 هفته تمرین ویبریشن کل بدن باعث کاهش معناداری در میزان درصد چربی بدن (041/0P=)، شاخص توده بدن (044/0P=) و وزن (047/0P=) همچنین افزایش معنادار سطوح سرمی فولیستاتین (001/0P=) و کاهش مایواستاتین سرم (018/0P=) شد. نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد تمرین ویبریشن کل بدن موجب افزایش سطوح سرمی فولیستاتین و کاهش مایواستاتین در زنان یائسه می شود و این تغییرات مثبت ممکن است در بهبود توده بدون چربی زنان یائسه نقش مهمی ایفا کند.

مقاله پژوهشی Released under (CC BY-NC) license I Open Access I

مقایسه دو روش‌ تمرین مقاومتی 7/3 و کلاستر ست بر قدرت، ترکیب بدنی و عملکرد ورزشی بسکتبالیست‌های زن نیمه‌حرفه‌ای

مریم دهقانیان فرد؛ حمید آقاعلی نژاد؛ مهدیه ملانوری شمسی

دوره 14، شماره 1 ، اردیبهشت 1403، صفحه 76-95

https://doi.org/10.22124/jme.2023.26030.332

چکیده

مقدمه: هدف از این مطالعه بررسی تاثیر دو روش تمرین مقاومتی 7/3 و کلاسترست (CS) بر قدرت، ترکیب بدنی و عملکرد ورزشی بسکتبالیست‌های زن بود. روش کار: 21 زن بسکتبالیست (سن: 8/3±23/22سال؛ قد: 78/6±94/165؛ وزن:50/9±30/63کیلوگرم) ... بیشتر مقدمه: هدف از این مطالعه بررسی تاثیر دو روش تمرین مقاومتی 7/3 و کلاسترست (CS) بر قدرت، ترکیب بدنی و عملکرد ورزشی بسکتبالیست‌های زن بود. روش کار: 21 زن بسکتبالیست (سن: 8/3±23/22سال؛ قد: 78/6±94/165؛ وزن:50/9±30/63کیلوگرم) بدون سابقه تمرینی در 6 ماه گذشته به طور تصادفی در سه گروه 7/3، CS و کنترل تقسیم شدند. گروههای تجربی برنامه تمرین مقاومتی، را برای هشت هفته/3روز انجام دادند. ارزیابیهای پیش و پس از دورهی تمرین شامل اندازهگیری ترکیببدنی؛ ارزیابی حداکثر قدرت و سنجش عملکرد ورزشی با آزمونهای توان بیهوازی (RAST)، تکرار دو سرعت (RSA)، 10متر سرعت، چابکی (T-test)، پرشCMJ و SJ بود. برای تعیین تفاوت معناداری بین گروهها، از روش Mixed model ANOVA 2 × 3 استفاده شد. یافته‌ها: قدرت پایینتنه و بالاتنه گروه 7/3، افزایش معناداری نسبت به پیشآزمون و گروه کنترل و در پرسسینه و پرسپا نسبت به گروه CS نشان داد. گروه CS در قدرت پایینتنه افزایش معناداری داشت. هر دو گروه تجربی بهبود معناداری در CMJ و زمان T-test و 10متر سرعت نسبت به پیشآزمون و گروه کنترل نشان دادند. در SJ افزایش معنادار به نفع گروه 7/3 نسبت به پیشآزمون، گروه CS و کنترل بود و همچنین افزایش معنادار در SJ در مقایسه درون گروهی CS مشاهده شد. هیچ پروتکلی برRAST ، RSA و ترکیببدن تأثیر معنادار نداشت. نتیجه‌گیری: با توجه به زمان کمتر برای صرف در هر جلسه و شدت پایینتر تمرین و بنابراین احتمال آسیب کمتر، پروتکل 7/3 یک روش تمرین بدنسازی کارآمد برای افزایش حداکثر قدرت، سرعت، چابکی و پرش زنان بسکتبالیست است.

مقاله پژوهشی Released under (CC BY-NC) license I Open Access I

تأثیر یک دوره تمرین شنای تناوبی شدید بر بیان ژن Nurr1 و mir-132 در موش‌های صحرایی مبتلا به پارکینسون

سحر عبداللهی؛ مهرزاد مقدسی؛ محمد امین عدالت منش؛ سارا حجتی

دوره 14، شماره 1 ، اردیبهشت 1403، صفحه 96-109

https://doi.org/10.22124/jme.2023.26124.333

چکیده

مقدمه: بیماری پارکینسون یک بیماری پیشروند تحلیل سیستم عصبی است که با از بین رفتن نورون‌های دوپامینرژیک همراه است. اثر فعالیت ورزشی بر عوامل مؤثر بر بقاء این نورون‌ها در پارکینسون مشخص نیست. هدف مطالعه ... بیشتر مقدمه: بیماری پارکینسون یک بیماری پیشروند تحلیل سیستم عصبی است که با از بین رفتن نورون‌های دوپامینرژیک همراه است. اثر فعالیت ورزشی بر عوامل مؤثر بر بقاء این نورون‌ها در پارکینسون مشخص نیست. هدف مطالعه حاضر، بررسی اثر یک دوره تمرین شنای تناوبی شدید بر بیان ژن Nurr1 و mir-132 در موش‌های صحرایی مبتلا به پارکینسون بود. روش کار: برای این پژوهش تجربی، تعداد 21 سرموش نر صحرایی نژاد ویستار 8 تا 10 هفته‌ای با میانگین وزن 5/10 ± 200 گرم انتخاب شدند. به منظور القاء پارکینسون، به 14 سرموش، روزانه 1 میلی‌گرم به ازای هر کیلو وزن بدن تزریق درون صفاقی رزرپین انجام شد. سپس این موش‌ها به طور تصادفی به دو گروه بیمار و تمرین تقسیم شدند. 7 موش سالم نیز به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شد. موش‌های گروه تمرین، به مدت شش هفته در 20 نوبت 30 ثانیه‌ای و با 30 ثانیه استراحت بین هر نوبت شنا کردند. بیان ژن هیپوکامپی Nurr1 و mir-132، 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین اندازه‌گیری شد. نتایج بین گروه‌ها با آزمون One-way ANOVA همراه با آزمون تعقیبی LSD توسط نرم افزار SPSS-22 و در سطح معنی‌داری 05/0>P تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد بیان ژن Nurr1 در گروه بیمار نسبت به گروه شاهد و گروه تمرین به طور معنی‌داری پایین‌تر (به ترتیب 02/0=p و 02/0=p) است؛ در حالی اختلاف معنی‌داری بین دو گروه تمرین و شاهد مشاهده نشد (9/0=p). بیان ژن mir-132 در گروه بیمار نسبت به گروه شاهد به طور معنی‌داری بالا‌تر بود (009/0=p) اما اختلاف معنی‌داری بین گروه بیمار با گروه تمرین (1/0=p) و بین گروه تمرین و گروه شاهد (1/0=p) مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: در کل به نظر می‎رسد تمرینات شنای به کار رفته در تحقیق حاضر، در بقاء نورون‌های دوپامینی و بهبود بیماری پارکینسون مؤثر باشد.

مقاله مروری Released under (CC BY-NC) license I Open Access I

تاثیر تمرینات ورزشی بر نسبت مویرگ به تار عضلانی در افراد در معرض خطر بالای کاهش چگالی عروق کوچک: مطالعه فراتحلیلی

کریم آزالی علمداری؛ بابک عبادی؛ هادی روحانی

دوره 14، شماره 1 ، اردیبهشت 1403، صفحه 110-132

https://doi.org/10.22124/jme.2024.26300.341

چکیده

مقدمه: بسیاری از بیماری‌ها سبب کاهش چگالی عروق کوچک در عضلات اسکلتی می‌شوند و تعیین کمّی اندازه اثر تمرینات ورزشی بر نسبت مویرگ به تار عضلانی می‌تواند در دقیق‌سازی نسخه‌های ورزشی ویژه افراد مستعد، ... بیشتر مقدمه: بسیاری از بیماری‌ها سبب کاهش چگالی عروق کوچک در عضلات اسکلتی می‌شوند و تعیین کمّی اندازه اثر تمرینات ورزشی بر نسبت مویرگ به تار عضلانی می‌تواند در دقیق‌سازی نسخه‌های ورزشی ویژه افراد مستعد، کاربردی باشد. هدف مطالعه حاضر تعیین اندازه اثر تمرینات ورزشی بر نسبت مویرگ به تار عضلانی در افراد در معرض کاهش چگالی عروق کوچک بود. روش کار: جستجو برای مقالات انگلیسی در پایگاههای اطلاعاتی وب آو ساینس، اسکوپوس و پابمد بدون محدود کردن سال انتشار تا فوریه سال 2023 انجام شد. اندازه اثر تفاوت(WMD) با فاصله اطمینان 95 % با استفاده از مدل اثر تصادفی انجام شد. همبستگی بین متغیرها با استفاده از فرارگرسیون مدل اثرات ثابت بررسی شد. یافته‌ها: اندازه اثر کلی مستخرج از 308 آزمودنی مورد شمول در 22 مداخله تمرین ورزشی، برابر با 21/0 (26/0 تا 17/0 95% CI:) به دست آمد (014/0=p، 16/44=I2). طبق نتایج فرارگرسیون مدل اثرات لحظه‌ای بین مقدار تغییرات نسبت مویرگ به تار عضلانی آزمودنی‌های مورد شمول در مداخلات مختلف با سن آنها همبستگی معنی‌داری مشاهده نشد (92/0=p، 00/0=r و 099/0=z). این اندازه اثر در تحقیقات دارای مدت تمرین کمتر از هشت هفته (3=n) برابر با 18/0، در تحقیقات دارای مدت هشت هفته (7=n) برابر با 22/0 و در تحقیقات دارای بیش از هشت هفته (12=n) برابر 22/0 بود (001/0=p، 68/9=Z). همچنین اندازه اثر تمرینات ورزشی HIIT و هوازی شدید (239/0=MD) از اندازه اثر مستخرج برای تمرینات MICT و هوازی (206/0=MD) بیشتر بود (001/0=p، 73/9=Z). نتیجه‌گیری: این یافته‌ها پیشنهاد می‌کنند اثرات تمرین ورزشی بر چگالی عروق عضلات در بیماران مستعد در هر سنی روی می‌دهد و برای افزایش اثرات تمرین حتما باید بر تمرینات طولانی مدت و دارای شدت بالاتر تمرکز شود. بااین‌حال، به دلیل کمبود شواهد همچنان نیاز به بررسی بیشتر باقی است.

مقاله پژوهشی Released under (CC BY-NC) license I Open Access I

مقایسه اثر دو شیوه تمرینات مقاومتی بر شاخص‌های آسیب عضلانی و عملکرد حرکتی کشتی‌گیران جوان

حسین طالبی؛ طاهره باقرپور؛ نعمت الله نعمتی

دوره 14، شماره 1 ، اردیبهشت 1403، صفحه 133-150

https://doi.org/10.22124/jme.2024.25958.331

چکیده

مقدمه: هدف از تحقیق حاضر مقایسه اثر دو شیوه تمرینات مقاومتی به شکل سنتی و تمرینات تعلیقی- مقاومتی بر سطوح سرمی شاخصهای آسیب عضلانی و عملکرد حرکتی کشتیگیران جوان میباشد. روش کار: تعداد 30 نفر از ... بیشتر مقدمه: هدف از تحقیق حاضر مقایسه اثر دو شیوه تمرینات مقاومتی به شکل سنتی و تمرینات تعلیقی- مقاومتی بر سطوح سرمی شاخصهای آسیب عضلانی و عملکرد حرکتی کشتیگیران جوان میباشد. روش کار: تعداد 30 نفر از کشتیگیران جوان انتخاب و به صورت تصادفی به 3 گروه کنترل، تمرینات مقاومتی سنتی و تمرینات تعلیقی-مقاومتی تقسیم شدند. سطوح سرمی کراتین کیناز و لاکتات دهیدروژناز به روش خونگیری ناشتایی مورد بررسی قرار گرفت. قدرت عضلانی، سرعت، توان و چابکی نیز به ترتیب بوسیله آزمونهای یک تکرار بیشینه در حرکت پرس سینه، آزمون 15 یارد سرعت، پرش سارجنت و T، مورد ارزیابی قرار گرفت. سپس هر یک از گروههای تمرینی به مدت 12 هفته، 3 جلسه در هفته و هر جلسه تمرینی به مدت 30-45 دقیقه تمرینات مربوط به خود را انجام دادند. در پایان 12 هفته تمرینات، مرحله پس آزمون انجام شد. جهت تجزیه و تحلیل آماری یافتههای تحقیق از روشهای آماری تحلیل واریانس یکراهه و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. یافته‌ها: نتایج آزمون تحلیل واریانس یکراهه و تعقیبی بونفرونی نشان داد که در مرحله پسآزمون بین میانگین تمامی متغیرهای مورد بررسی، در گروه مقاومتی سنتی با تعلیقی- مقاومتی تفاوت معنیداری وجود ندارد(000/1=p)؛ اما بین میانگین متغیرهای مورد بررسی، در گروه کنترل با دو گروه تمرینی در مرحله پسآزمون تفاوت معنیداری وجود دارد(05/0p≤). نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج تحقیق حاضر، هر دو شیوه تمرینات مقاومتی سنتی و تمرینات تعلیقی-مقاومتی میتواند به عنوان رویکردی جهت بهبود عملکرد حرکتی کشتیگیران جوان و همچنین کاهش سطوح شاخصهای آسیب عضلانی مورد استفاده قرار گیرد.

مقاله پژوهشی Released under (CC BY-NC) license I Open Access I

تاثیر تمرین تناوبی شدید و مصرف مکمل ملاتونین بر برخی شاخص‌های آپوپتوزی در بافت کلیه موش صحرایی نر پس از ایسکمی – رپرفیوژن کلیوی

فریبا پوراصغر؛ جبار بشیری؛ رقیه پوزش جدیدی؛ حسن پوررضی؛ میر علیرضا نور آذر

دوره 14، شماره 1 ، اردیبهشت 1403، صفحه 151-167

https://doi.org/10.22124/jme.2024.26340.343

چکیده

مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرین ورزشی تناوبی شدید و مکمل ملاتونین بر شاخص‌های آپوپتوزی بافت کلیه در موش‌های صحرایی مبتلا به آسیب ایسکمی رپرفیوژن کلیوی می‌باشد. روش کار: 30 سر موش صحرایی نر از ... بیشتر مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرین ورزشی تناوبی شدید و مکمل ملاتونین بر شاخص‌های آپوپتوزی بافت کلیه در موش‌های صحرایی مبتلا به آسیب ایسکمی رپرفیوژن کلیوی می‌باشد. روش کار: 30 سر موش صحرایی نر از نژاد ویستار (وزن: 250 الی 300 گرم) به طور تصادفی در 5 گروه سالم، ایسکمی I/R، گروه IR + تمرین تناوبی شدید، گروه IR + مکمل ملاتونین و گروه IR + تمرین تناوبی شدید + مکمل ملاتونین تقسیم شدند. به غیر از گروه سالم در دیگر گروه های آزمون، حیوانات مورد ایسکمی-رپرفیوژن قرار گرفتند. پروتکل تمرین تناوبی شدید به مدت 12 هفته (5 روز در هفته) اجرا شد. اندازه گیری شاخص های بیان ژنCaspaze 3 ،Bax ، Bcl2 و TNFα به روش Real time PCR انجام شد. با توجه به توزیع غیر نرمال متغیرها، داده ها با استفاده از آزمون ناپارامتری کروسکال- والیس، یومن ویتنی و ویلکاکسن در سطح معنی داری 05/0p< تحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج ارزیابی افزایش میزان Bax، Bax/Bcl2، Caspase3 و TNFα و کاهش معنی دار (05/0p<) Bcl2 در گروه ایسکمی-رپرفیوژن نسبت به گروه سالم را نشان می دهد. انجام تمرین تناوبی شدید به همراه مصرف مکمل ملاتونین باعث کاهش معنی دار (05/0p<) میزان Bax، Caspase3، TNFα و Bax/Bcl2 و افزایش معنی دار (05/0p<) Bcl2 نسبت به گروه ایسکمی شد. همچنین مصرف منظم مکمل ملاتونین بعد از ایسکمی رپرفیوژن کلیه منجر به کاهش معنی دار (05/0p<) TNFα نسبت به گروه ایسکمی شده است. نتیجه‌گیری: به نظر می رسد تمرین تناوبی شدید و مصرف مکمل ملاتونین در حفاظت از بافت کلیه در برابر التهاب ناشی از ایسکمی رپرفیوژن کلیوی و آسیب آپوپتوز موثر باشد.

مقاله پژوهشی Released under (CC BY-NC) license I Open Access I

بررسی سطوح سرمی برخی نشانگرهای پیش‌اگهی اختلال قلب در پاسخ به تعامل یک دوره تمرین هوازی و مصرف عصاره چای سبز در مردان مبتلا به دیابت نوع 2

هادی گلپسندی؛ محمد رحمان رحیمی

دوره 14، شماره 1 ، اردیبهشت 1403، صفحه 168-184

https://doi.org/10.22124/jme.2024.26618.347

چکیده

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر سطوح سرمی برخی نشانگرهای پیشاگهی اختلال قلب در پاسخ به تعامل یک دوره تمرین هوازی و مصرف عصاره چای سبز در مردان مبتلا به دیابت نوع 2 انجام شد. روش کار: 32 مرد مبتلا به ... بیشتر مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر سطوح سرمی برخی نشانگرهای پیشاگهی اختلال قلب در پاسخ به تعامل یک دوره تمرین هوازی و مصرف عصاره چای سبز در مردان مبتلا به دیابت نوع 2 انجام شد. روش کار: 32 مرد مبتلا به دیابت نوع 2 با میانگین سن 9/10 ± 50 سال، در قالب چهار گروه هشت نفر، 1)چای سبز (GT)، 2)چای سبز+ تمرین هوازی (GT+AT)، 3)دارونما (PL) و 4)دارونما + تمرین هوازی (Pl+AT)، بمدت هشت هفته، پروتکل تمرین هوازی را بمدت 60 دقیقه با شدت 65-55% MHR دویدن بر روی تردمیل انجام دادند و عصاره چای سبز را روزانه به مقدار 800 میلیگرم چای سبز مصرف نمودند. نشانگرهای قلبی شامل GDF-15 و NT-proBNP از طریق خونگیری دو مرحلهای پیش آزمون و پسآزمون ارزیابی گردید. تحلیل یافتهها با استفاده از آزمون انووآ با اندازهگیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی انجام شد. یافته‌ها: یافتهها نشان داد که سطوح سرمی نشانگرهای GDF-15 و NT-proBNP در پس آزمون نسبت به پیش آزمون در هر سه گروه GT، GT+AT و Pl+AT کاهش معناداری داشت (000/0>p) که بیشترین کاهش در گروه GT+AT نسبت به گروههای GT و Pl+AT مشاهده شد (000/0>p). نتایج همچنین نشان داد که شاخص HOMA-IR در هر سه گروه GT، GT+AT و Pl+AT در پسآزمون نسبت به پیشآزمون کاهش معنادار داشت (000/0>p). نتیجه‌گیری: در مجموع میتوان گفت که تمرین هوازی، چای سبز و یا تعامل هر دو باعث کاهش معنادار سطوح بیومارکرهای قلبی میگردد که این با بهبود شاخصهای آنتروپومتریکی و بهبود متابولیسم گلوکز در مردان مبتلا به دیابت نوع 2 همراه بود.

مقاله پژوهشی Released under (CC BY-NC) license I Open Access I

تأثیر تمرین هوازی همراه با مکمل عصاره هیدرو-الکلی میوه قره‌قات بر استرس اکسیداتیو و سیستم دفاع آنتی‌اکسیدانی در بافت قلب رت‌های صحرایی

غلامرضا حمیدیان؛ الهه پیرعلائی؛ بدرخان رشوان اسماعیل؛ زهرا مهری رخ

دوره 14، شماره 1 ، اردیبهشت 1403، صفحه 185-204

https://doi.org/10.22124/jme.2024.27061.353

چکیده

مقدمه: هدف از این تحقیق حاضر بررسی اثرات تمرین هوازی با مکمل عصاره هیدرو-الکلی میوه قرهقات بر استرس اکسیداتیو و سیستم دفاع آنتی اکسیدانی در بافت قلب موش‌های صحرایی نر نژاد سالم بود. روش کار: 24 سر موش ... بیشتر مقدمه: هدف از این تحقیق حاضر بررسی اثرات تمرین هوازی با مکمل عصاره هیدرو-الکلی میوه قرهقات بر استرس اکسیداتیو و سیستم دفاع آنتی اکسیدانی در بافت قلب موش‌های صحرایی نر نژاد سالم بود. روش کار: 24 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار (میانگین وزن 200 گرم) و میانگین سن (8 هفته‌ای) بصورت تصادفی به چهار گروه 1-کنترل سالم، 2- مکمل ، 3- تمرین هوازی و 4- مکمل و تمرین هوازی تقسیم شدند. موشهای صحرایی گروههای مکمل، روزانه 250 میلیگرم عصاره میوه قرهقات به ازاء هر کیلوگرم وزن بدن به شکل گاواژ خوراکی دریافت کردند. پروتکل تمرین شامل دویدن روی تردمیل با سرعت 5-10 متر در دقیقه برای 30-60 دقیقه، بصورت پنج روز در هفته با رعایت اصل اضافه بار بود. سطح MDA ,TAC ,GPX ,SOD بافت قلبی اندازه‌گیری شدند. از آزمونهای تحلیل واریانس یک راهه و تعقیبی توکی، در سطح معنیداری 0.05 P< از طریق نرم‌‌افزار SPSS استفاده شد. یافته‌ها: در SOD تفاوت معنی‌داری در گروه کنترل با گروه مکمل+تمرین (044/0=P)، و در TAC تفاوت معنیداری در گروه مکمل با گروه تمرین و گروه تمرین+مکمل (05/0>P)، همچنین در GPx تفاوت غیر معنیداری در بین گروه‌ها، و در MDA تفاوت معنیداری در گروه کنترل با گروه مکمل و گروه تمرین+مکمل نیز گروه تمرین با گروه تمرین+مکمل (05/0>P)، مشاهده شد. نتیجه‌گیری: مکمل‌دهی قره‌قات توانست ظرفیت آنتی‌اکسیدانی تام و سوپراکسید دیسموتاز را به طوری معنی‌دار افزایش و مالون‌دی آلدئید را کاهش بدهد. ورزش منظم هوازی سیستم دفاعی آنتی‌اکسیدانی را در موش‌های سالم بهبود بخشید.

دوره 14 (1403)

دوره 13 (1402)

دوره 12 (1401)

دوره 11 (1400)

دوره 10 (1399)

دوره 9 (1398)

دوره 8 (1397)

دوره 7 (1396)

دوره 6 (1395)

دوره 5 (1394)

دوره 4 (1393)

دوره 3 (1392)

دوره 2 (1391)

دوره 1 (1390)

دوره و شماره: دوره 14، شماره 1، اردیبهشت 1403

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده