سوخت و ساز و فعالیت ورزشی

تاثیر تمرین مقاومتی،HIIT و ترکیبی (HIIT و مقاومتی) بر microRNAهای سرمی مرتبط با چاقی در پسران نوجوان چاق و دارای اضافه وزن

جاوید نوری؛ سعید نیکوخصلت؛ مصطفی خانی؛ جواد وکیلی

دوره 14، شماره 2 ، آبان 1403، ، صفحه 55-71

https://doi.org/10.22124/jme.2024.28049.372

چکیده

مقدمه: هدف مطالعه حاضر، تعیین تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی شدید، تمرین مقاومتی و ترکیبی بر بیان microRNAهای مرتبط با چاقی در پسران نوجوان چاق بود. مواد و روش‌ها: در یک مطالعه نیمه‌تجربی، 36 پسر سالم کم‌تحرک ... بیشتر مقدمه: هدف مطالعه حاضر، تعیین تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی شدید، تمرین مقاومتی و ترکیبی بر بیان microRNAهای مرتبط با چاقی در پسران نوجوان چاق بود. مواد و روش‌ها: در یک مطالعه نیمه‌تجربی، 36 پسر سالم کم‌تحرک (سن؛ 15-13 سال؛ BMI: 31-28 kg/m2؛ درصد چربی: 36-32 درصد) انتخاب و سپس بر اساس توان هوازی و درصد چربی در چهار گروه همگن تمرین تناوبی شدید، مقاومتی و ترکیبی و کنترل (بدون فعالیت) قرار گرفتند. هر پروتکل تمرینی به مدت چهار جلسه در هفته برای هشت هفته انجام شد. هر جلسه HIIT شامل 8-6 تکرار دویدن 60-30 ثانیه‌ای با 85-80 درصد (سه دقیقه استراحت بین هر تکرار) بود. تمرین مقاومتی شامل حرکات عضلات اصلی بالاتنه، تنه و پایینتنه با شدت 70 تا 90 درصد از 1RM بود. تمرین ترکیبی شامل ترکیب دو جلسه در هفته تمرین مقاومتی و تمرین HIIT در مجموع چهار جلسه تمرین در هفته بود. تغییرات هر یک از شاخص‌‌‌های مورد مطالعه طی مراحل مختلف اندازه‌گیری با آزمون‌های تحلیل واریانس یک‌راهه (ANOVA)، کواریانس و تعقیبی بونفرونی با نرم‌افزار SPSS22 در سطح معنی‌‌داری کمتر از 05/0 بررسی ‌شد. نتایج: پس از تائید همگنی گروه‌ها در متغیر پژوهش (05/0<P)، بر اساس نتایج بعد از اتمام هر سه پروتکل تمرینی میزان بیان miRNA-133a، miRNA-1 و miRNA-143 نسبت به مرحله پیش آزمون به طور معنی‌داری کاهش یافت (05/0>P). همچنین، تنها در گروه ترکیبی تفاوت معنی‌داری بین تغییرات بیان miRNA-133a و miRNA-1 با گروه تمرین مقاومتی مشاهده شد (05/0>P)، اما میزان بیان miRNA-133a، miRNA-1 و miRNA-143 تفاوتی بین گروه ترکیبی و گروه تمرین HIIT نداشت (05/0<P). نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد استفاده از ترکیب تمرین HIIT و مقاومتی بتواند زمینه کنترل بهتر وزن بدن و چاقی را فراهم کند.

تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی شدید به همراه مکمل کلرلا بر سطوح سرمی مالون‏ دی‏ آلدهید و ظرفیت آنتی ‏اکسیدانی تام زنان میانسال چاق و دارای اضافه وزن

الهه امیری مندولکانی؛ کریم آزالی علمداری؛ رقیه فخرپور

دوره 13، شماره 1 ، اردیبهشت 1402، ، صفحه 35-55

https://doi.org/10.22124/jme.2023.23859.240

چکیده

انجام فعالیت‌های ورزشی به همراه مصرف مکمل‌های گیاهی به ویژه در افراد ، بر سیستم‌های آنتی ‏اکسیدانی و اکسیدانی بدن تاثیرات متفاوتی دارند. هدف از اجرای این پژوهش، بررسی تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی ... بیشتر انجام فعالیت‌های ورزشی به همراه مصرف مکمل‌های گیاهی به ویژه در افراد ، بر سیستم‌های آنتی ‏اکسیدانی و اکسیدانی بدن تاثیرات متفاوتی دارند. هدف از اجرای این پژوهش، بررسی تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی شدید به همراه مکمل کلرلا بر سطوح سرمی مالون دی آلدهید و ظرفیت آنتی اکسیدانی تام زنان میانسال چاق یا دارای اضافه وزن بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را زنان میانسال دارای اضافه وزن یا چاق (25≤BMI) با دامنه سنی 40 تا 65 سال تشکیل دادند. تعداد 40 آزمودنی از طریق فراخوان و بر اساس معیار ورود به مطالعه گزینش شدند و به طور تصادفی در چهار گروه تمرین و مکمل (10 نفر)، تمرین و دارونما (10 نفر)، مکمل (10 نفر) و کنترل (10 نفر) تقسیم شدند. تمریناتHIIT (تمرینات اینتروال شدید) شامل وهله‏های 60 ثانیه دویدن با حداکثر شدت (85-95 درصد ضربان قلب ذخیره و متعاقب آن 60 ثانیه دویدن با شدت پایین (55-60 درصد ضربان قلب ذخیره) بود. آزمودنی‌ها هفتۀ اول 6 مرتبه، هفتۀ دوم 8 مرتبه، هفته‏های سوم تا پنجم 10 مرتبه و هفته‏های ششم تا هشتم را با 12 تکرار به پایان رساندند. از آزمون شاپیرو‏ ویلک برای نرمال بودن داده‌ها و از آزمون تی همبسته، تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی جهت آزمون فرضیه‌ها استفاده شد و سطح معنی‏داری در سطح آلفای 5 درصد در نظر گرفته شد.

تاثیر تمرین عملکردی شدید کراس فیت HIFT) ) و تمرین مقاومتی دایره ای بر سطوح سرمی واسپین در زنان چاق

منیره کوچکی؛ محسن آوندی؛ عبدالصالح زر؛ حمید رضا صادقی پور

دوره 13، شماره 1 ، اردیبهشت 1402، ، صفحه 57-69

https://doi.org/10.22124/jme.2023.24244.292

چکیده

چاقی با التهاب سیستمیک مزمن مرتبط است. فعالیت بدنی یکی از عوامل اثر گذار بر چاقی و التهاب است. هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر تمرین عملکردی شدید کراس فیت و تمرین مقاومتی دایره‌ای بر سطوح سرمی واسپین در زنان ... بیشتر

تاثیر حاد فعالیت تناوبی با شدت بالا و تداومی با شدت متوسط بر سطوح سرمی گالکتین3 در مردان چاق غیر فعال

بیتا طالبی؛ بهمن میرزایی

دوره 13، شماره 1 ، اردیبهشت 1402، ، صفحه 157-169

https://doi.org/10.22124/jme.2023.17450.201

چکیده

مقدمه. گالکتین3 به عنوان فاکتورالتهابی جدیدی شناخته شده است که با دیابت نوع2 افزایش می یابد. از اینرو، هدف پژوهش حاضر بررسی اثر فعالیت تناوبی با شدت بالا و تداومی با شدت متوسط بر سطوح سرمی گالکتین3 در مردان ... بیشتر مقدمه. گالکتین3 به عنوان فاکتورالتهابی جدیدی شناخته شده است که با دیابت نوع2 افزایش می یابد. از اینرو، هدف پژوهش حاضر بررسی اثر فعالیت تناوبی با شدت بالا و تداومی با شدت متوسط بر سطوح سرمی گالکتین3 در مردان چاق غیر فعال بود. روش ها. 8 مرد چاق (سن: 37/2±75/25 سال و BMI: 03/3±96/31 کیلوگرم بر مترمربع) پروتکل فعالیت تناوبی با شدت بالا (HIIE)، فعالیت تداومی با شدت متوسط (MICE) و کنترل (بدون مداخله ورزشی) (C) را در روزهای مجزا با فاصله یک هفته از هم اجرا کردند. پروتکل HIIE شامل 6 وهله فعالیت دویدن 1 دقیقه‌ای با شدت 85 درصد VO2max با دوره های استراحت فعال 4 دقیقه ای با شدت 50 درصد VO2max و پروتکل MICE شامل 30 دقیقه دویدن بر روی نوارگردان با شدت 65 درصد VO2max بود که حجم کار با پروتکل HIIE همسان شده بود. مقادیر سرمی گالکتین 3 به روش الایزا درسه مرحله پیش از فعالیت، بلافاصه پس از فعالیت و 24 ساعت پس از فعالیت اندازه گیری شد.یافته ها: بلافاصه پس از فعالیت ورزشی، HIIE و MICE منجر به افزایش معنی دار گالکتین3 سرمی نسبت به گروه کنترل شدند (05/0>p). همچنین، مقادیر سرمی گالکتین3، 24 ساعت پس از HIIE و MICE نسبت به پیش از فعالیت ورزشی، کاهش معنی داری داشت (05/0>p) در حالی که با حالت پایه تفاوت معنی داری مشاهده نشد (05/0˃p). نتیجه گیری. فعالیت ورزشی حاد مستقل از شدت آن منجر به افزایش حاد گالکتین 3 سرمی می‌شود که پس از ریکاوری به حالت پایه بر می گردد.

تاثیر مداخله کوتاه مدت تمرین تناوبی شدید و مکمل یاری عصاره آویشن بر برخی شاخص‌های التهابی و آنتروپومتریکی زنان دارای اضافه وزن/چاق

ثنا شوره کندی؛ مصطفی خانی؛ الهه پیرعلائی؛ مهدی فراموشی

دوره 13، شماره 1 ، اردیبهشت 1402، ، صفحه 171-190

https://doi.org/10.22124/jme.2023.23990.281

چکیده

هدف: بافت چربی، به عنوان یک بافت فعال متابولیکی در افزایش شاخص‌های التهابی نقش مهمی را ایفا می‌کند. لذا هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر دو هفته تمرین تناوبی شدید به همراه مکمل یاری عصاره آویشن بر برخی ... بیشتر هدف: بافت چربی، به عنوان یک بافت فعال متابولیکی در افزایش شاخص‌های التهابی نقش مهمی را ایفا می‌کند. لذا هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر دو هفته تمرین تناوبی شدید به همراه مکمل یاری عصاره آویشن بر برخی شاخص های التهابی و آنتروپومتریکی زنان چاق و دارای اضافه وزن بود. روش‌کار: تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی بود و جامعه آماری آن را زنان چاق و دارای اضافه وزن شهر تبریز تشکیل داد. تعداد 40 نفر با میانگین سنی 79/4 ± 07/33، وزن 63/5 ± 76/76 و نمایه بدنی 74/1 ± 02/29 انتخاب و به صورت تصادفی در چهار گروه همگن (هر گروه 10 نفر): تمرین، مکمل، تمرین+ مکمل و گروه دارونما برای بررسی CRP، ESR، TNF-α و ترکیب بدن قرار گرفتند. HIIT به مدت دو هفته با 80 الی 95 درصد ضربان قلب ذخیره اجرا و آویشن آذربایجانی در دو نوبت در روز به عنوان مکمل مورد استفاده قرار گرفت. داده های حاصله با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس در سطح معنی‌داری 0.05 بررسی شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد CRP (F=15، P=0.0001)، TNF-α (F=25.56، P=0.0001)، ESR (F=47.7،P=0.0001)، نمایه بدنی (20.71=F= 0.0001، P) و WHR (F = 10.16، P = 0.01) تفاوت معنی داری میان گروه‌های مورد مطالعه دارند. اما در متغیر دور ساق (0.56=F= 0.64، P) تفاوت معنی‌داری در هیچکدام از گروه‌ها مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: اجرای کوتاه مدت HIIT به تنهایی یا در ترکیب با آویشن می‌تواند باعث کاهش التهاب (CRP، TNF-α و ESR) و بهبود برخی شاخص های آنتروپومتریکی زنان چاق و دارای اضافه وزن شود.

اثر تمرینات هاتایوگا بر نسفاتین-1 ، اشتها و شاخص های چاقی زنان دارای اضافه وزن

سونیا فاتح؛ اعظم زرنشان؛ بهلول قربانیان

دوره 12، شماره 1 ، فروردین 1401، ، صفحه 109-126

https://doi.org/10.22124/jme.2023.23946.245

چکیده

هدف: اثر ورزش‌هایی که متشکل از مجموعه تمرینات ذهنی و جسمی هستند در کاهش اشتها و چاقی کمتر مورد توجه قرار گرفته است. هدف بررسی اثر تمرینات هاتایوگا بر نسفاتین-1 به عنوان یک عامل بازدارنده اشتها و تنظیم ... بیشتر هدف: اثر ورزش‌هایی که متشکل از مجموعه تمرینات ذهنی و جسمی هستند در کاهش اشتها و چاقی کمتر مورد توجه قرار گرفته است. هدف بررسی اثر تمرینات هاتایوگا بر نسفاتین-1 به عنوان یک عامل بازدارنده اشتها و تنظیم کننده تعادل انرژی، اشتها و شاخص‌های چاقی در زنان دارای اضافه وزن بود.روش پژوهش : در این مطالعه نیمه‌تجربی، تعداد 24 زن 35-45 ساله (با میانگین شاخص‌توده‌بدنی kg/m262 /3±94/28) به طور تصادفی در دو گروه تمرین هاتایوگا (12 نفر) و گروه کنترل (12نفر) قرار‌گرفتند. گروه تمرین به مدت هشت هفته در تمرینات یوگا شرکت‌کردند و گروه کنترل به فعالیت روزانه خود ادامه دادند. خون‌گیری (سطح سرمی نسفاتین-1) و اندازه‌گیری اشتها (میل به غذا، احساس‌سیری، پری و گرسنگی) و شاخص‌های چاقی (BMI، نسبت دورکمر به لگن (W/H) و درصد‌چربی)، در دو وهله، پیش و 48 ساعت پس از اتمام تمرینات در فاز لوتئال آزمودنی‌ها انجام گردید. تجزیه و تحلیل داده‌ها به کمک آزمون‌های تی‌زوجی، آنکوا و ضریب همبستگی پیرسون و به کار‌گیری نرم افزار SPSS23 انجام‌ شد. یافته ها: در گروه تمرین مقادیر نسفاتین-1 افزایش معنادار یافت (001/0=p). احساس گرسنگی و میل به غذا کاهش معنادار و احساس سیری و پری افزایش معنادار یافتند (05/0>p). شاخص‌های چاقی کاهش اندک ولی معنادار نشان دادند (05/0>p). ارتباط مثبت و معناداری بین کاهش گرسنگی و شاخص‌‌های چاقی (BMI, W/H و درصد‌چربی) و همچنین کاهش میل به غذا و BMI و درصد چربی یافت ‌شد (05/0>p).نتیجه گیری: تمرینات جسمی ذهنی ملایم مانند هاتایوگا از طریق کنترل اشتها می‌تواند در کاهش وزن زنان چاق مفید باشد.

تاثیر دوازده هفته تمرین مقاومتی تناوبی با شدت‌های مختلف بر شاخص‌هایTLR2,4 و دکتین-1

نادر نجفی؛ فرناز سیفی اسگ شهر؛ رقیه افرونده

دوره 12، شماره 1 ، فروردین 1401، ، صفحه 205-220

https://doi.org/10.22124/jme.2023.23629.237

چکیده

سابقه و هدف: چاقی و اضافه وزن از جمله عوامل خطرزای ابتلا به برخی بیماری‌های مزمن می باشد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر تمرین مقاومتی تناوبی با شدت‌های مختلف بر سطوح گیرنده شبه تول 2 و4 و دکتین-1 در مردان ... بیشتر سابقه و هدف: چاقی و اضافه وزن از جمله عوامل خطرزای ابتلا به برخی بیماری‌های مزمن می باشد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر تمرین مقاومتی تناوبی با شدت‌های مختلف بر سطوح گیرنده شبه تول 2 و4 و دکتین-1 در مردان چاق بود.روش کار: 44 نفر از مردان چاق 30-20 ساله شهر تبریز انتخاب و به 4 گروه کنترل و تمرین مقاومتی تناوبی با سه شدت پایین، متوسط و شدت بالا تقسیم شدند. آزمودنی‌ها تمرینات خود را به مدت 12 هفته، سه جلسه در هفته با 3 شدت 40%، 60% و 80% 1RM انجام دادند. 48 ساعت قبل از اولین جلسه تمرینی و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین مقاومتی، ویژگی‌های فردی آزمودنی‌ها و مقادیر دکتین-1، TLR4 و TLR2 اندازه‌گیری شد. نتایج: دوازده هفته تمرین مقاومتی تناوبی با شدت‌های مختلف باعث اختلاف معناداری در سطوح دکتین-1(001/0=P)، TLR4 (001/0=P) و TLR2(001/0=P) در گروه‌های مختلف می‌شود. این اختلاف برای شاخص TLR4 در گروه‌ تمرین با شدت متوسط (01/0=P) و شدت بالا (01/0=P) نسبت به کنترل معنادار بود. هم‌چنین، در شاخص TLR2 نیز اختلاف معنادار در گروه تمرین با شدت پایین(001/0=P)، متوسط(01/0=P) و بالا(01/0=P) نسبت به کنترل بود. هم‌چنین، اختلاف معناداری در گروه‌ تمرین با شدت متوسط (01/0=P) و بالا(01/0=P) نسبت به کنترل در سطح دکتین-1 مشاهده شد. نتیجه گیری: تمرینات مقاومتی تناوبی با شدت‌های مختلف به مدت 12 هفته می‌تواند باعث کاهش دکتین-1، TLR4 و TLR2 سطوح در مردان چاق شود؛ که این بهبود در شدت‌های بالا و متوسط بهتر بود.

تأثیر مکمل خرفه و تمرین تناوبی با شدت بالا بر کنترل گلیسمیک و دیس لیپیدمی در دانشجویان دختر چاق

فهیمه کاظمی

دوره 11، شماره 1 ، فروردین 1400، ، صفحه 175-187

https://doi.org/10.22124/jme.2021.18577.208

چکیده

هدف: خرفه خواص ضد هایپرگلیسمی و ضد هایپرلیپیدمی دارد. تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) با افزایش اکسیداسیون چربی در مدت زمان کوتاه‌تری باعث کاهش وزن می‌شود. در پژوهش حاضر، تأثیر مکمل خرفه و HIIT بر کنترل گلیسمیک ... بیشتر هدف: خرفه خواص ضد هایپرگلیسمی و ضد هایپرلیپیدمی دارد. تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) با افزایش اکسیداسیون چربی در مدت زمان کوتاه‌تری باعث کاهش وزن می‌شود. در پژوهش حاضر، تأثیر مکمل خرفه و HIIT بر کنترل گلیسمیک و دیس‌لیپیدمی در دانشجویان دختر چاق ارزیابی شد. روش‌شناسی: در مطالعه‌ای تجربی، 42 دانشجوی دختر چاق (میانگین سنی 23 سال و شاخص توده بدنی (BMI) 47/1 ± 78/31 کیلوگرم بر مترمربع) انتخاب و به چهار گروه کنترل، مکمل، تمرین و مکمل با تمرین تقسیم شدند. مکمل شامل روزانه دو کپسول 5/0 گرمی خرفه و تمرین شامل HIIT (با شدت 75 تا 90 درصد ضربان قلب بیشینه) به مدت 8 هفته بود. شاخص‌های آنتروپومتریک، گلوکز و چربی‌های پلاسما قبل و بعد از آزمون اندازه‌گیری شد. داده‌ها با آزمون آماری تحلیل واریانس دو‌طرفه با اندازه‌گیری مکرر تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها: تفاوت معنی‌داری بین وزن، BMI، گلوکز، تری‌گلیسیرید (TG) و کلسترول- لیپوپروتئین با چگالی بالا (HDL-C) در چهار گروه وجود داشت (05/0P<)، به گونه‌ای که وزن، BMI، گلوکز،TG در سه گروه نسبت به گروه کنترل کاهش معنی‌داری و HDL-C افزایش معنی‌داری یافت (05/0P<) و این تغییرات در گروه مکمل با تمرین نسبت به گروه مکمل و تمرین به تنهایی بیشتر بود. ولی، تفاوت معنی‌داری بین کلسترول تام (TC) و کلسترول- لیپوپروتئین با چگالی پایین (LDL-C) در چهار گروه وجود نداشت (05/0<P).نتیجه‌گیری‌: مصرف همزمان مکمل خرفه و HIIT می‌تواند تأثیر بیشتری بر بهبود کنترل گلیسمیک و کاهش دیس-لیپیدمی در دانشجویان دختر چاق نسبت به مصرف مکمل و HIIT به تنهایی داشته باشد.

اثرات هم‌افزایی تمرین هوازی و کپسایسین بر بیان ژن FNDC5 و مقادیر پروتئینی آیریزین بافت چربی احشایی در موش‌های تغذیه شده با رژیم غذایی پرچرب

مریم مصطفویان؛ احمد عبدی؛ جواد مهربانی؛ علیرضا براری

دوره 10، شماره 2 ، آذر 1399

https://doi.org/10.22124/jme.2020.15868.184

چکیده

هدف: تبدیل بافت چربی سفید (WAT) به بافت چربی قهوه‌ای (BAT) یکی از روش‌های بالقوه درمان چاقی می‌باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین هوازی و کپسایسین بر بیان FNDC5 و مقادیر پروتئینی آیریزین بافت چربی احشایی ... بیشتر هدف: تبدیل بافت چربی سفید (WAT) به بافت چربی قهوه‌ای (BAT) یکی از روش‌های بالقوه درمان چاقی می‌باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین هوازی و کپسایسین بر بیان FNDC5 و مقادیر پروتئینی آیریزین بافت چربی احشایی در موش‌های تغذیه شده با رژیم غذایی پرچرب (HFD) می‌باشد. روش‌ شناسی: 40 سر موش صحرایی نر ویستار به مدت 8 هفته با رژیم غذایی نرمال (8=n، ND) و HFD (32=n) تغذیه شدند. بعد از هشت هفته همه موش‌ها به 5 گروه: ND، HFD، رژیم غذایی پرچرب-تمرین (HFDT)، رژیم غذایی پرچرب-کپسایسین (HFDCap) و رژیم غذایی پرچرب-تمرین- کپسایسین (HFDTCap) تقسیم شدند. گروه‌های تمرین به مدت هشت هفته برنامه تمرین هوازی فزاینده (25-15 متر در دقیقه، 60-30 دقیقه در روز، پنج روز در هفته) را روی تردمیل انجام دادند. کپسایسین (mg/kg/day 4) یک بار در روز به صورت خوراکی با گاواژ خورانده شد. یافته‌ها: نتایج پژوهش حاضر نشان‌دهنده کاهش بیان FNDC5 (001/0p=) و آیریزین (000/0p=) در گروه HFD نسبت به گروه ND بود. همچنین میزان بیان FNDC5 و آیریزین در گروه‌های HFDT (به ترتیب 006/0p=، 020/0p=)، HFDCap (به ترتیب 005/0p=، 021/0p=) و HFDTCap (به ترتیب 000/0p=، 000/0p=) نسبت به HFD افزایش معنی‌داری داشت. میزان بیان FNDC5 و آیریزین در HFDTCap نسبت به گروه‌های HFDT (به ترتیب 037/0p=، 035/0p=) و HFDCap (به ترتیب 044/0p=، 033/0p=) نیز افزایش معنی داری داشت. بحث: تمرین هوازی همراه با مصرف کپسایسین با افزایش FNDC5 و آیریزین در بافت چربی احشایی، اثر مضاعفی بر عوامل موثر بر قهوه‌ای کردن بافت چربی داشت.

اثر تمرین هوازی بر بیان lncRNA های مرتبط با گلوکز 6 فسفاتاز (G6P) و گلوکوکیناز (GCK) درکبد موش‌های چاق دیابتی نوع 2

فاطمه کاظمی نسب

دوره 10، شماره 1 ، اردیبهشت 1399، ، صفحه 37-54

https://doi.org/10.22124/jme.2021.18857.213

چکیده

مقدمه: هدف مطالعه حاضر، بررسی تاثیر تمرینات هوازی بر بیان lncRNA های مرتبط با گلوکز 6 فسفاتاز (G6P) و گلوکوکیناز (GCK) در موش‌های چاق دیابتی بود. روش‌: تعداد 18 سر موش C57BL/6 به دو گروه تقسیم شدند: موش‌های تغذیه شده ... بیشتر مقدمه: هدف مطالعه حاضر، بررسی تاثیر تمرینات هوازی بر بیان lncRNA های مرتبط با گلوکز 6 فسفاتاز (G6P) و گلوکوکیناز (GCK) در موش‌های چاق دیابتی بود. روش‌: تعداد 18 سر موش C57BL/6 به دو گروه تقسیم شدند: موش‌های تغذیه شده با رژیم غذایی پرچرب (تعداد=12) و موش‌های تغذیه شده با رژیم غذایی استاندارد (تعداد=6) به مدت 16 هفته. سپس موش‌های دیابتی به دو گروه تقسیم شدند: رژیم غذایی پرچرب-تمرین، رژیم غذایی پرچرب-بی تحرک. موش‌های گروه تمرینی به مدت 8 هفته با سرعت متوسط 21 متر بر دقیقه و به مدت 50 دقیقه، تحت تمرین روی نوارگردان قرار گرفتند. 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، موش‌ها قربانی شدند. بافت کبد جدا و در دمای 80- درجه سانتی‌گراد نگهداری شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد سطوح G6P و MEG3 به دنبال رژیم غذایی پرچرب افزایش و در موش‌های تمرین کرده به طور معناداری نسبت به موش‌های تمرین نکرده کاهش یافت. همچنین بیان GCK و lncLGR در موش‌های دیابتی کاهش یافت اما بیان آن‌ها به دنبال تمرین بدنی افزایش یافت. نتیجه‌گیری: تمرین بدنی منجر به کاهش بیانMEG3 می‌شود که بیان G6P در بافت کبد را تنظیم می‌کند. در این شرایط گلوکونئوژنز و تولید گلوکز کبدی کاهش پیدا کرده و مقاومت به انسولینبهبود می‌یابد. همچنین به دنبال تمرین بدنی بیان lncLGR افزایش پیدا کرده که احتمالا منجر به افزایش بیان GCK کبدی می‌شود. در این وضعیت گلوکز خون کاهش یافته و قند خون به فرم گلیکوژن در کبد ذخیره می‌شود.

اثر تمرین هوازی قبل و بعد از وعده غذایی بر گرلین آسیل دار ناشتایی، انرژی دریافتی روزانه و هزینه انرژی یک جلسه فعالیت مردان دارای اضافه وزن

کریم آزالی علمداری؛ یوسف یاوری؛ رحمان حسین زاده؛ افشین رهبر قاضی

دوره 9، شماره 1 ، شهریور 1398، ، صفحه 15-25

https://doi.org/10.22124/jme.2020.4353

چکیده

هدف: در این تحقیق تاثیر یک جلسه تمرین قبل و بعد از ناهار بر مقدار گرلین آسیلدار سرم، انرژی دریافتی روزانه و هزینه انرژی فعالیت مقایسه شد. روش‌شناسی: 30 مرد دارای اضافه‌وزن (با میانگین و انحراف معیار ... بیشتر هدف: در این تحقیق تاثیر یک جلسه تمرین قبل و بعد از ناهار بر مقدار گرلین آسیلدار سرم، انرژی دریافتی روزانه و هزینه انرژی فعالیت مقایسه شد. روش‌شناسی: 30 مرد دارای اضافه‌وزن (با میانگین و انحراف معیار سن 54/3 ± 20/25 سال، شاخص توده بدنی 64/3 ± 96/27 کیلوگرم بر متر مربع، وزن 80/5 ± 20/83 کیلوگرم) در یک طرح نیمه‌تجربی به شکل تصادفی به سه گروه ده نفری شامل تمرین قبل از ناهار، تمرین بعد از ناهار و کنترل تقسیم شدند. گروه‌های تجربی به مدت هشت هفته (سه جلسه ‌در هفته)، تمرین ‌هوازی (25-40 دقیقه با شدت FATmax) را یک ساعت قبل ناهار و یا دو ساعت بعد از ناهار اجرا کردند. مقدار هزینه انرژی فعالیت، کالری دریافتی روزانه و گرلین آسیل‌دار ناشتایی سرمی در پاسخ به یک جلسه ورزش در پیش آزمون و پس‌آزمون، به‌عنوان داده‌های تحقیق اندازه‌گیری شدند. یافته‌ها: یک جلسه تمرین قبل و یا بعد از ناهار، گرلین آسیل‌دار سرم (001/0 p≤)، هزینه انرژی یک جلسه فعالیت (001/0 p≤) و کل کالری دریافتی روزانه (003/0 p≤) (افزایش جبرانی در دریافت غذا که دستیابی به کاهش وزن مورد انتظار از تمرین را کمتر می‌کند) را افزایش می‌دهد. بااینحال، انجام تمرین قبل از ناهار، افزایش بیشتری در گرلین آسیل‌دار سرم (001/0 p≤) و هزینه انرژی یک جلسه فعالیت(001/0 p≤) ایجاد می‌کند. نتیجه‌گیری: اگر هدف فقط کاهش اشتها باشد، به نظر می‌رسد که باید تمرین بعد از صرف غذا انجام شود و اگر هدف افزایش هزینه انرژی هر جلسه تمرین باشد، بهتر است تمرین قبل از صرف غذا انجام شود.

تاثیر تمرین مقاومتی با باند‌های کشی بر میزان بیان mir-217 و نیمرخ لپیدی زنان سالمند چاق یائسه

نگار اشرفی؛ لطفعلی بلبلی؛ علی خازنی؛ اسدالله اسدی

دوره 9، شماره 1 ، شهریور 1398، ، صفحه 71-84

https://doi.org/10.22124/jme.2019.13567.162

چکیده

هدف: تغییرات نامطلوبی که در ترکیب بدن و لیپوپروتئین ها پس از یائسگی رخ می دهد ناشی از سطح استروژن است. هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر 12 هفته تمرین مقاومتی با باند‌های کشی بر میزان بیانmir-217 و نیم رخ لپیدی زنان ... بیشتر هدف: تغییرات نامطلوبی که در ترکیب بدن و لیپوپروتئین ها پس از یائسگی رخ می دهد ناشی از سطح استروژن است. هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر 12 هفته تمرین مقاومتی با باند‌های کشی بر میزان بیانmir-217 و نیم رخ لپیدی زنان سالمند چاق یائسه بود. روش شناسی: در این کارآزمایی بالینی تصادفی شده ‌(RCT) یک سو کور، 24 زن سالمند چاق (سن 68/3±13/64 سال، میزان چربی56/2±2/44 درصد، شاخص توده بدنی 65/3±1/32 کیلوگرم بر متر مربع) به دو گروه کنترل (10 ‌نفر) و تمرین (14‌ نفر) تقیسم شدند. گروه تمرین به مدت 12 هفته و سه جلسه در هفته تمرینات مقاومتی با باند‌های کشی را برای همه‌ی گروه‌های عضلانی اصلی انجام دادند. 48 ساعت پیش و پس از 12 هفته مداخله، آزمایش دگزا و نمونه گیری از خون انجام شد. یافتهها: نتایج مقایسه‌های بین گروهی نشان دهنده‌ی کاهش معنی‌دار در بیان mir-217 و سطوح LDL و افزایش معنادار در HDL در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل بود (05/0 p≤)؛ در حالی که تفاوت ‌معنادار در وزن بدن، شاخص توده بدنی، درصد چربی، کلسترول تام و CRP مشاهده نشد (05/0P≥). نتیجه‌گیری: به نظر می رسد 12 هفته تمرین مقاومتی با کش الاستیک سبب تعدیل و کاهش بیان mir-217 سرم خون زنان سالمند چاق می شود که این تغییرات با کاهش سطوح LDL و افزایش سطوح HDL همراه بود.اگرچه نتایج شاخص توده بدنی، درصد چربی، کلسترول تام و CRP تغییرات معناداری را نشان ندادند که احتمالاً می تواند ناشی از نوع و شدت تمرینات انجام شده باشد که نیاز به بررسی های بیشتر در این زمینه دارد.

اثر مصرف کوتاه‫مدت مکمل CLA بر میزان چربی‫سوزی حین فعالیت ورزشی در زنان چاق

سپیده وکیل محلاتی؛ محمد شریعت زاده جنیدی؛ هادی روحانی

دوره 8، شماره 2 ، آذر 1397، ، صفحه 97-107

https://doi.org/10.22124/jme.2019.3567

چکیده

هدف: هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر مصرف کوتاه مدت مکمل CLA بر میزان چربی سوزی حین فعالیت ورزشی در زنان چاق بود. روش‌شناسی: آزمودنی‌های این پژوهش 10 نفر زن چاق (سن 7/4±7/34 سال، شاخص توده بدن 8/4±2/34 کیلوگرم ... بیشتر

اثر شش هفته تمرین تناوبی شدید با مکمل‌یاری زردچوبه بر آیریزین و UCP1 در زنان چاق

زهرا رستمی هشجین؛ رامین امیرساسان؛ سعید نیکوخصلت؛ وحید ساری صراف

دوره 8، شماره 2 ، آذر 1397، ، صفحه 109-121

https://doi.org/10.22124/jme.2019.3568

چکیده

هدف: آیریزین، یکی از عواملی است که آثار مفید فعالیت ورزشی بر تغییر بافت آدیپوز، پروتئین جفت نشده1 (UCP1) و متابولیسم را میانجیگری میکند. بنابراین هدف از مطالعه حاضر تعیین تأثیر شش هفته تمرین تناوبی ... بیشتر هدف: آیریزین، یکی از عواملی است که آثار مفید فعالیت ورزشی بر تغییر بافت آدیپوز، پروتئین جفت نشده1 (UCP1) و متابولیسم را میانجیگری میکند. بنابراین هدف از مطالعه حاضر تعیین تأثیر شش هفته تمرین تناوبی شدید با مکملیاری زردچوبه بر مقادیر آیریزین، UCP1 و ترکیب بدن در زنان چاق بود. روش‌شناسی: سی زن چاق (kg.m2 78/1± 08/33 BMI=) با دامنه سنی 20 الی 25 سال در قالب یک طرح نیمه تجربی با پیش آزمون-پس آزمون، بصورت هدفمند انتخاب شد و بطور تصادفی به دو گروه پانزده نفره تمرین تناوبی شدید (HIIT) - دارونما و گروه تمرین HIIT - مکمل زردچوبه (سه میلیگرم کورکومین به ازای هر کیلوگرموزن بدن در یک روز) تقسیم شد. دوره آمادهسازی به مدت سه هفته و تمرین HIIT به مدت شش هفته انجام شد (چهار جلسه در هفته). نمونههای خونی در دو مرحله قبل و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی در فاز فولیکولی گرفته شد. آیریزین و UCP1 سرمی به روش الایزا اندازهگیری شدند. یافته‌ها: در هر دو گروه بعد از نه هفته مداخله مقادیر آیریزین، چربی زیرپوستی و BMI بطور معنیداری کاهش یافت، و مقادیر UCP1 و حداکثر اکسیژن مصرفی بطور معنیداری افزایش یافت (05/0P<). تفاوت بینگروهی معنیداری برای مقادیر آیریزین، UCP1، چربی زیرپوستی کل، BMI و VO2max وجود نداشت (05/0P> ). نتیجه‌گیری: شش هفته تمرین تناوبی شدید با مکملیاری زردچوبه احتمالا میتواند با کاهش مقادیر آیریزین و افزایش مقادیر UCP1، ترکیب بدن را بهبود بخشد.

پاسخ ویسفاتین پلاسما به فعالیت ورزشی حاد استقامتی پیش و پس از 8 هفته تمرین در مردان چاق سالم

ناهید بیژه؛ حسن فرجی؛ بابی سان عسگری؛ اسرا عسگری؛ سعید رمضانی

دوره 5، شماره 1 ، خرداد 1394، ، صفحه 11-21

چکیده

هدف: هدف از این مطالعه، بررسی پاسخ ویسفاتین به فعالیت ورزشی حاد استقامتی پیش و پس از 8 هفته تمریندر مردان چاق تمرین نکرده سالم بود. روش‌شناسی: بیست و دو آزمودنی (سن: 83/3±06/29 سال، وزن: 68/4±96/90 کیلوگرم، ... بیشتر هدف: هدف از این مطالعه، بررسی پاسخ ویسفاتین به فعالیت ورزشی حاد استقامتی پیش و پس از 8 هفته تمریندر مردان چاق تمرین نکرده سالم بود. روش‌شناسی: بیست و دو آزمودنی (سن: 83/3±06/29 سال، وزن: 68/4±96/90 کیلوگرم، قد: 88/4±3/171 سانتی‌متر و شاخص توده بدن 8/1 ± 76/30 کیلوگرم بر مترمربع) به‌طور داوطلبانه در مطالعه حاضر شرکت کردند. آزمودنی‌ها به‌طور تصادفی به دو گروه تجربی (11 نفر) و کنترل (11 نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی در 8 هفته تمرین استقامتی، سه بار در هفته، شرکت کردند. شدت فعالیت ورزشی پس از هفته چهارم از60 درصد ضربان قلب بیشینه به 65 تا 70 درصد ضربان قلب بیشینه تا اتمام دوره تمرین افزایش یافت. آزمون فعالیت ورزشی حاد (فعالیت روی چرخ‌کار سنج، 30 دقیقه با شدت 60 درصد ضربان قلب بیشینه) قبل و پس از دوره تمرین انجام شد. نمونه‌های خونی نیز، قبل، بلافاصله بعد و 30 دقیقه پس از فعالیت ورزشی حاد در دو مرحلة قبل و پس از دوره تمرین استقامتی جهت اندازهگیری تغییرات ویسفاتین پلاسما گرفته شد. یافته‌ها: نتایج با استفاده از آنوای دوطرفه با اندازه‌گیری مکرر نشان داد که تغییرات سطوح ویسفاتین پس از فعالیت ورزشی حاد (بلافاصله بعد و 30 دقیقه بعد) نسبت به قبل فعالیت در آن جلسه در هر دو گروه کنترل و تجربی، قبل از دوره تمرینی، معنیدار نبود. بعد از دوره تمرینی، سطوح ویسفاتین پس از فعالیت حاد در گروه تجربی به‌طور معنیداری (بلافاصله و 30 دقیقه) نسبت به قبل فعالیت در آن جلسه کاهش یافت و همچنین نسبت به زمان‌های مشابه با قبل از دوره تمرینی (بلافاصله بعد و 30 دقیقه) پایین‌تر بود (05/0>p). سطوح استراحتی ویسفاتین پس از دوره تمرین کاهش یافت. وزن بدن، توده چربی و درصد چربی بدن گروه تجربی به‌طور معنیداری پس از دوره تمرینی کاهش یافت (05/0p<). VO2max برآورد شده گروه تجربی افزایش یافت اما توده بدون چربی آزمودنی‌ها تغییر معنیداری نداشت.هیچ‌کدام از متغیرهای گروه کنترل تغییر معنیداری نداشت. نتیجه‌گیری: این اطلاعات نشان می‌دهد که تمرین استقامتی در مردان چاق با کاهش سطوح استراحتی ویسفاتین پلاسما و چربی بدن همراه است. همچنین یک دوره تمرین استقامتی می‌تواند باعث کاهش غلظت پلاسمایی ویسفاتین در پاسخ به یک وهله فعالیت ورزشی حاد شود.

تأثیر 12 هفته تمرین اینتروال شدید بر سطوح پلاسمایی لپتین، آدیپونکتین و شاخص مقاومت به انسولین مردان چاق مبتلا به بیماری کبد چرب

رضا رضایی شیرازی

دوره 5، شماره 1 ، خرداد 1394، ، صفحه 23-34

چکیده

هدف: هدف از این تحقیق تعیین تأثیر 12 هفته تمرین اینتروال شدید بر سطوح پلاسمایی لپتین، آدیپونکتین و شاخص مقاومتبهانسولین مردان چاق مبتلا به کبد چرب با محدوده سنی 20 تا 35 سال بود. روش‌شناسی: آزمودنیهای ... بیشتر هدف: هدف از این تحقیق تعیین تأثیر 12 هفته تمرین اینتروال شدید بر سطوح پلاسمایی لپتین، آدیپونکتین و شاخص مقاومتبهانسولین مردان چاق مبتلا به کبد چرب با محدوده سنی 20 تا 35 سال بود. روش‌شناسی: آزمودنیهای این تحقیق،‌ شامل 38 مرد چاق مبتلا به کبد چرب غیرالکلی با میانگین سن 2/6±5/28 سال، وزن 8/11±4/95 کیلوگرم و قد 7/14±6/178 سانتیمتر بودند که به‌طور تصادفی به دو گروه تجربی (18=n) و کنترل (20=n) تقسیم شدند. آزمودنیهای گروه تجربی به مدت سه ماه (36 جلسه) و هر هفته سه جلسه به تمرینات اینتروال شدید پرداختند. شدت تمرین در جلسه اول با 90% برونده توان اوج، شروع و در جلسه آخر با شدت 115% برونده توان اوج، پایان یافت. پروتکل تمرینی شامل حداکثر 10 تکرار 60 ثانیهای پدال زدن بر روی چرخ کارسنج با استراحت فعال 60 ثانیهای بین تکرارها با شدت 15% برونده توان اوج بود. پس از اطمینان از توزیع طبیعی دادهها بهوسیله آزمون K-s، برای تعیین معنیدار بودن تفاوت بین میانگینها در پیشآزمون و پسآزمون از آزمون t وابسته استفاده گردید (05/0≥p). یافته‌ها: یافتههای تحقیق نشان داد پس از 12 هفته تمرین اینتروال شدید، سطوح لپتین در مردان چاق مبتلا به کبد چرب غیرالکلی کاهش معنیداری داشته است ؛ همچنین، در شاخص مقاومتبهانسولین نیز کاهش معنیدار مشاهده شد. این در حالی است که بین سطوح آدیپونکتین آزمودنیها در پیشآزمون و پسآزمون افزایش معنیدار دیده شد (05/0≥p). نتیجه‌گیری: بهطور کلی میتوان نتیجه گرفت که 12 هفته تمرین اینتروال شدید میتواند سطوح لپتین، آدیپونکتین و مقاومتبهانسولین مردان چاق مبتلا به کبد چرب را تغییر داده و همراه با کاهش وزن و شاخص توده بدن، موجب بهبود عارضه در آنان شود.

اثر 12 هفته تمرین تناوبی شدید بر سطوح تستوسترون، کورتیزول و نیمرخ چربی در پسران چاق و دارای اضافه ‌وزن غیرفعال

علیرضا پاآهو؛ وحید تأدیبی؛ ناصر بهپور

دوره 5، شماره 1 ، خرداد 1394، ، صفحه 45-58

چکیده

هدف: چاقی و اضافه وزن به همراه اختلالات متابولیکی مرتبط با آن‌ها یکی از نگرانی‌های بسیار مهم در جهان امروز است. با توجه به اینکه کودکان و نوجوانان در سنین حساس رشد و آماده‌سازی بدن برای سنین بزرگ‌سالی ... بیشتر هدف: چاقی و اضافه وزن به همراه اختلالات متابولیکی مرتبط با آن‌ها یکی از نگرانی‌های بسیار مهم در جهان امروز است. با توجه به اینکه کودکان و نوجوانان در سنین حساس رشد و آماده‌سازی بدن برای سنین بزرگ‌سالی هستند، بنابراین هدف ما بررسی 12 هفته تمرین تناوبی شدید بر سطوح تستوسترون، کورتیزول و نیمرخ چربی در کودکان چاق و دارای اضافه وزن است. روش‌شناسی: بدین منظور بیست پسر بچه چاق با استفاده از طرح پیش‌آزمون – پس‌آزمون با گروه گواه و توزیع تصادفی به 2 گروه تقسیم شدند. شاخصهای آنتروپومتریک، سطوح کورتیزول، تستوسترون و نیمرخ چربی اندازهگیری شد. پروتکل تمرین تناوبی شدید 3 جلسه در هفته با شدت 100 تا 110 درصد حداکثر سرعت هوازی به مدت 12 هفته بود. دادهها با استفاده از تی مستقل و همبسته در سطح معنیداری (05/0p≤) تحلیل شد. یافته‌ها: یافتههای پژوهش کاهش معنیدار سطوح استراحتی کورتیزول، TC، TG، LDL-C و افزایش HDL-C را در گروه HIIT نشان داد، اما بر سطوح استراحتی تستوسترون تأثیر معنیداری نداشت. این در حالی است که شاخصهای آنترپومتریک و TC، TG و LDL-C گروه شاهد به‌طور معنیداری افزایش داشت، اما HDL-C آن‌ها به‌طور معنیداری کاهش نشان داد. نتیجه‌گیری: تاکنون تجویز تمرین ایدهآل برای دست‌یابی به سودمندیهای فعالیت بدنی برای افراد چاق به‌خوبی مشخص نشده است، اما یافتههای این پژوهش اشاره دارند که تمرین تناوبی شدید دارای پتانسیل اقتصادی و پروتکل، تمرینی کارآمدی برای افراد چاق و دارای اضافه وزن به‌ویژه کودکان و نوجوانان است.

تغییرات سطوح پلاسمایی پروتئین‌های مرحله حاد (SAA و CRP) در مردان چاق بر اثر 8 هفته تمرین مقاومتی دایره‌ای

علی‌رضا صفرزاده؛ امین بصیری

دوره 4، شماره 2 ، آذر 1393، ، صفحه 109-119

چکیده

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی تغییرات سطوح پلاسمایی پروتئین واکنشی C (CRP) و سرم آمیلوئید A (SAA) بر اثر هشت هفته تمرین مقاومتی دایرهای در مردان چاق بود. روش‌شناسی: بیست‌وشش مرد چاق با میانگین سن 9/7±8/36 سال، ... بیشتر هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی تغییرات سطوح پلاسمایی پروتئین واکنشی C (CRP) و سرم آمیلوئید A (SAA) بر اثر هشت هفته تمرین مقاومتی دایرهای در مردان چاق بود. روش‌شناسی: بیست‌وشش مرد چاق با میانگین سن 9/7±8/36 سال، وزن 8/10±8/92 کیلوگرم و شاخص توده بدن 8/2±5/31 کیلوگرم بر مترمربع به‌طور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کرده و به دو گروه کنترل (13 نفر) و تمرین مقاومتی (13 نفر) تقسیم شدند. آزمودنیهای گروه تمرین هشت هفته تمرین مقاومتی دایرهای با شدت 50 تا 85 درصد یک تکرار بیشینه را 3 روز در هفته انجام دادند. شاخصهای پیکر سنجی همراه با سطوح پلاسمایی CRP و SAA در ابتدا و پایان مطالعه مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته‌ها: هشت هفته تمرین مقاومتی منجر به کاهش معنیدار وزن، شاخص تودة بدن و درصد چربی آزمودنیها شد (05/0≥P). کاهش معنیدار غلظت پلاسمایی CRP در مقایسه با گروه کنترل نیز مشاهده شد (05/0≥P). سطوح پلاسمایی SAA در هر دو گروه کنترل و تمرین مقاومتی در مقایسه با مقادیر پیش‌آزمون با افزایش معنیدار همراه بود (05/0≥P)، لیکن تفاوت معنیداری در تغییرات سطوح پلاسمایی SAA بین دو گروه مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: یافتههای این تحقیق نشان داد که تمرین مقاومتی دایرهای سطوح پلاسمایی CRP را در مردان چاق کاهش داد که با بهبود ترکیب بدنی همراه میباشد.

تأثیر تغییرات ترکیب بدنی ناشی از تمرین هوازی بر غلظت پلاسمایی واسپین و شاخص مقاومت انسولینی در زنان دارای اضافه وزن

علی‌رضا صفرزاده؛ فهیمه شفیعی؛ الهه طالبی گرکانی؛ رزیتا فتحی

دوره 4، شماره 1 ، اردیبهشت 1393، ، صفحه 27-38

چکیده

هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرین هوازی بر غلظت پلاسمایی واسپین و شاخص مقاومت انسولینی در زنان غیرفعال دارای اضافه وزن بود. روش پژوهش: بیست و شش زن غیرفعال دارای اضافه وزن (سن 6/12±1/43 سال، وزن 0/10±4/73 ... بیشتر هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرین هوازی بر غلظت پلاسمایی واسپین و شاخص مقاومت انسولینی در زنان غیرفعال دارای اضافه وزن بود. روش پژوهش: بیست و شش زن غیرفعال دارای اضافه وزن (سن 6/12±1/43 سال، وزن 0/10±4/73 کیلوگرم، شاخص تودهی بدن 2/3±1/29 کیلوگرم بر مترمربع) به‌طور داوطلبانه در برنامۀ 8 هفتهای تمرین هوازی شامل دویدن با شدت 40 تا 80 درصد ضربان قلب ذخیره و به مدت 25 تا 45 دقیقه شرکت کردند. شاخصهای پیکر سنجی، سوخت‌وساز و غلظت پلاسمایی واسپین پیش و پس از برنامه تمرینی اندازهگیری شد. به‌منظور مقایسۀ تغییرات در متغیرها بر اساس تغییرات ترکیب بدنی، آزمودنیها به دو گروه پاسخ‌دهنده (با کاهش بیش از 1 درصد چربی بدن) و غیر پاسخ‌دهنده (بدون تغییر یا کاهش کمتر از 1 درصد چربی بدن) تقسیم شدند. یافته ها: پس از 8 هفته تمرین هوازی تغییر معنیداری در غلظت پلاسمایی واسپین مشاهده نشد. با این‌وجود افزایش معنیدار غلظت پلاسمایی واسپین (0/05≥P) در گروه پاسخ‌دهنده همراه با کاهش معنیدار وزن و درصد چربی بدن مشاهده شد (0/05≥P)، اما چنین تغییری در گروه غیر پاسخ‌دهنده مشاهده نشد. ارتباط معنیدار بین تغییرات غلظت پلاسمایی واسپین و تغییرات سطوح پلاسمایی انسولین، گلوکز و شاخص مقاومت انسولینی (HOMA-IR) تنها در گروه غیر پاسخ‌دهنده مشاهده شد (0/05≥P). نتیجه گیری: این پژوهش نشان میدهد کاهش درصد چربی بدنی ناشی از تمرین هوازی میتواند عامل مؤثری در افزایش سطوح پلاسمایی واسپین در زنان غیرفعال دارای اضافه وزن باشد.

اثر 8 هفته تمرین شدید هوازی بر پروتئین متصل به اسید چرب بافت چربی در مردان چاق میان‌سال

مهرزاد مقدسی؛ فریبا حسینی؛ احسان بهرامی آبدهگاه؛ نجمه عبدالله پور؛ سید علی حسینی

دوره 4، شماره 1 ، اردیبهشت 1393، ، صفحه 49-58

چکیده

هدف: پروتئین متصل به اسید چرب بافت چربی (A-FABP) یک شاخص خونی است که اخیراً عنوان‌شده است با چاقی ارتباط دارد. تمرینات ورزشی ممکن است موجب کاهش بافت چربی شود، هرچند به‌درستی مشخص نیست که آیا کاهش بافت چربی ... بیشتر هدف: پروتئین متصل به اسید چرب بافت چربی (A-FABP) یک شاخص خونی است که اخیراً عنوان‌شده است با چاقی ارتباط دارد. تمرینات ورزشی ممکن است موجب کاهش بافت چربی شود، هرچند به‌درستی مشخص نیست که آیا کاهش بافت چربی بر اثر تمرینات ورزشی موجب کاهش A-FABP نیز می‎شود یا خیر. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی تغییرات غلظت A-FABP در مردان چاق میان‌سال پس از 8 هفته تمرین شدید هوازی بود. روش پژوهش: 22 مرد چاق میان‌سال و کم‌تحرک (میانگین و انحراف معیار سن 3/2±4/46 سال، شاخص توده بدن 0/2±8/32 کیلوگرم بر مترمربع و حداکثر اکسیژن مصرفی 6/2 ± 4/34 میلی‎لیتر بر کیلوگرم بر دقیقه) به‌طور داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. آزمودنی‎ها به‌طور تصادفی به دو گروه تمرین (11=n) و کنترل (11=n) تقسیم شدند. آزمودنی‌های گروه تمرین 3 روز در هفته، به مدت 8 هفته و در هر جلسه به مدت 45 دقیقه با شدت 75 تا 80 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی تمرین هوازی انجام دادند. یافته‌ها: نتایج نشان داد درصد چربی و شاخص توده بدن آزمودنی‎های گروه تمرین نسبت به گروه کنترل کاهش معنی‎داری یافته است (0/05>p). همچنین پس از 8 هفته تمرین شدید هوازی، غلظت A-FABP و مقاومت به انسولین در مقایسه با گروه کنترل کاهش معنی‎داری پیدا کرد (0/05>p). نتیجه‌گیری: نتایج حاصل از پژوهش حاضر پیشنهاد می‎کند تمرین به کار رفته با این شدت و طول مدت، موجب کاهش غلظت A-FABP در مردان چاق میان‌سال می‎شود.

اثرتمرینات در آب بر آدیپونکتین سرم و مقاومت به انسولین در کودکان و نوجوانان چاق

محمدرضا حامدی‌نیا؛ امیرحسین حقیقی؛ محمدعلی سردار؛ جواد پورجاهد

دوره 2، شماره 2 ، تیر 1391، ، صفحه 125-133

چکیده

چکیده هدف: بررسی تاثیر تمرینات در آب بر آدیپونکتین سرم و مقاومت به انسولین در کودکان و نوجوانان چاق. روش پژوهش: 60 دانش آموز چاق ( کودکان 1012 سال و نوجوانان 1416 سال) به صورت تصادفی در چهار گروه (دو گروه تمرین ... بیشتر

دوره 14 (1403)

دوره 13 (1402)

دوره 12 (1401)

دوره 11 (1400)

دوره 10 (1399)

دوره 9 (1398)

دوره 8 (1397)

دوره 7 (1396)

دوره 6 (1395)

دوره 5 (1394)

دوره 4 (1393)

دوره 3 (1392)

دوره 2 (1391)

دوره 1 (1390)

کلیدواژه‌ها = چاقی

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده